niet eens in twijfelals hij zegt dat eigenaars of
gercgtigden zelf hel verzoek hebben gedaan. De be
woordingen van het Reglement doen evenzeer dat
eigendomsregl veronderstellenvant art. 4 spreekt
van «eigenaars van dat land" (nl de Meent), art: 6
de kosten gedragen door eigenaars" (niet eigenaresse)
en eigenaars niet van hofstedenmaar van het land
(cf art. 4), art: 11 «eigenaars en bruikers", dus in
tegenstelling, bruikers zijn zij aan wie de eigenaars
hebben verhuurd, en ook deze moesten geregligden
zijn. Beide stukken (ordonnantie en Reglement) be
wijzen dus eer tegen dan voor de eischeresse.
De Blaffaards bewijzen dén eigendom evenminzij
zijn niets dan leggerszooals thans hei kadaster, en
zelfs komen er ook de woorden in vooreigenaars en
bruikers de gemeente van Woudenberg", terwyl op
folio 109 wordt uiteengezet wat die gemeeute
(Meent) is.
Do eischende gemeente putte verder bet bewijs
voor baren eigendom uit
den verkoop eener erfpacht in 1808 met
authorisatie van den Landdrost. Maar deze verkoop
alléén werd niet gevraagd, men vroeg vooraf vergunning
om een publieken weg te verbeterenen de kosten
daarvan wilde men goed maken met den verkoop der
erfpacht. Daartoe was dus de authorisatie noodig
waarop de acte van verkoop werd gepasseerd voor
Schout en Schepenenhetgeen louter formaliteit was.
Later zelfs hebben de weigraven ook land verkocht
met toestemming der geregligden ofschoon zonder
authorisatie van eenig ander gezag.
b. de aanbesteding van het weiden van beesten ten
overstaan van den Burgemeester. Doch zou in dezen
de Burgemeester niet wederom als Secretaris hebben
gefungeerd en dit te weinig aanzienlijk hebben gevonden?
Hij heelt die acttn immers zelf geschreven. Of wel zou
het een overblijfsel zijn van de vroegere magt van
Schout en Schepenen om over eene akte te staan?
Maar dan is het ook blootelijk eene formaliteit. Als de
Burgemeester werkelijk als hoofd van de gemeente had
geageerd, dan zouden de benoodigde zegels niet aan
de geregtigden maar aan het Gemeentebestuur in
rekening zijn gebragt.
c. de goedkeuring der rekeningen door den Burge
meester. Dit geschiedde echter nooit vóór 1827 en
was een gevolg van het Reglement van bestuur ten
platten lande fn Utrecht van 1826. De rekeningen
werden dan ook in de vergadering, van en aan de
weigeregtigden gedaan, niet aan het Gemeentebestuur.
d. het onderhoud van den Grifldijk door de eischende
Gemeente. Doch de publieke wegen moeten worden
onderhouden door hen die er belang bij hebbenen
dal is niemand anders dan de Burgerlijke Gemeente.
Bod beroep op hel Schouw-Reglement van 1761 kan
niet baten als niet toepasselijk op dat gedeelte van den
Grifldijk dat langs de Meent loopt. Daaromtrent is dus
nader bewijs overbodig en moet de eischeresse daarin
niet onlvanklelijk worden verklaard
e. het berusten van het Archief bij het Gemeente-
bestaar. Dit is noglhans zeer twijfelachtig, want beide
partijen hebben stukken overgelegd die tot dat Archief
behooren, de gedaagden o. a. produceerden hel Meent-
boek, waaraan alleen enkele bladen ontbreken overgelegd
door de eischeresse. De reden daarvan schijnt te liggen
in de omstandigheid dat het gemeentehuis van Wou
denberg annex was aan de woning van den Burge
meester, die tevens Secretaris was. la die woning
waren alle stukken bijeenzoodat het niets te ver
wonderen is, dat uit het particulier Archief van den
Secretaris bescheiden verdwaalden in het Archief van
het Gemeentebestuur en omgekeerd. De Secretaris
handelde daarmede geheel naar welgevallen, en zelfs
is het wel gebeurd dat hy op eigen gezag stukken
uitleende aan een advocaat.
f. de kennisgeving der weigraven in 1848 dat het
regl van de Meent niet kan worden verkocht afgescheiden
van hel buis waaróp het regt kleeft. Maar zou dit
met eene particuliere opinie zijn der wcigraven En
ai hechtte men er meer aanmen vindt ook bij den
Leusderberg hetzelfde verschijnsel dat het regt niet
vervreemdbaar is buiten de hofstedenen daar zijn toch
de geregtigden eigenaren.
Door geen van die feiten kan dus de eischende
Gemeente gezegd worden haren eigendom te hebben
bewezen.
De tegenwerping der gedaagden als zou de eischeresse
geen belang bij dit proces hebbenomdat zij toch
niets beter werdal werd de eisch toegewezen, kan
echter geen r*d?n zijn om daarom alleen de actie te
ontzeggen. Immers de eischeresse beweert en revindiceert
eigendomen heeft daartoe het regtzoodat haar
belang best kan gelegen zijn alleen in haai wcnsch
om uitgemaakt te zien of zyregt van eigendom heeft.
De ingeroepen verjaring evenwel is eene gewigtiger
bedenking, liet doet er niet toe of hier sprake zou zijn
van eene acquisitive of extinctive verjaring, want
door beiden zou eischeresse haar regt verloren hebben,
men beeft alleen te onderzoeken of de eischeresse
daden gepleegd heeft die de verjaring kunnen stuiten?
en dan is het antwoord ontkennendnimmer heeft de
eischeresse zich verzet, integendeel steeds dc daden
van eigendomdie geenzins in het geheim geschiedden,
toegestemd en erkend. Zoo hebbJ.t in 1831 dc gedaagden
grond verkocht en zonder oppositie te kooppenningen
voor zich behoudenin 1844 verklaarden wcigraven
dat de grond van den straatweg bleef aan de Meent
welke verklaring is gelegaliseerd door den Burge
meester en door dezen zelf geschreven, verder ge
schiedden de beplantingen en bemoeijingen op last
der Weigraventerwijl de verkoop van den erfpacht,
het storten der opbrengst in de kas der Meent onder
de oogen van den Burgemeester, de betaling van
buitengewone lasten door de weigeregtigden, en de
afkoop van buurllasten geencrlei tegenspraak van het
Gemeentebestuur van Woudenberg ondervonden. Opmer
kelijk zelfs is het dal een contract gesloten werd tusschen
den Burgemeester en de Weigraven over hel verleggen
van de heigraaf. Eindelijk ook kwamen al de baten
en de saldo's van rekening in de kas der Weigeregtigden.
Het laatste punt, het bewijs door de gedaagden
van hun eigendomsregl te leverenkan met stilzwijgen
worden voorbijgegaanomdat dit alleen tot de mo
raliteit van het proces iets zou afdoenmaar geen
invloed kan uitoefenen op het proces zelf, want de
eischeresse moet slechts baar regt bewijzen. Regt doen
op het bewijs der gedaagden zou niet anders zijn als
eene sententia declaratoria,
Alzoo resumeerde de Heer Officier van Justitie dat
de eischende Gemeente het bewijs voor haar eigen
domsregl niet heeft geleverd noch op historischen
grond noch door de overgelegde stukken, dat zij
echter wel belang heeft bij deze actie als hebbende
daartoe regt, maar dat, al mogl zij misschien vroeger
eigendom hebben bezeten van de Meent, zij dien thans
door verjaring beeft verloren. En mitsdien concludeerde
ZEd. Achtbare met voorbijgaan van nadere bewijsleve
ring tot ontzegging van den eisch met veroordeeling
der eischeresse in de proceskosten.
De uitspraak werd bepaald op Woensdag 7 Junij
1871.
LIJST VAN BRIEVEN aan personen geadresseerd
wier adres als onbekend is opgegeven, verzonden
onder het postmerk Amersfoort, gedurende de
1« hel/t van Maart 1871. plaats van
N°. NAMEN DER GEADRESSEERDEN. BESTEMMING.
U Amitardim.
I.H. Mevef
3.1. Buigerd
3. Joh*, tui Kempen
4. L. tui den Berg
5. G. de Brain
'»Cr»Teoh«g«.
Tuil en 'iWul.
Van de Hulpkantoren: Barneveld.
3. D. Top*Delft.
7. D. WageaJTeld Lanteren.
Laren.
3. P. Borrel Amsterdam,
Lanteren.
9 F. Loogen Mitrteotdgk.
Soesterberg.
10 Jiujs ran Dutte*Eemnei.
Soest.
11. T. ran Velxea Utrecht,
Woudenberg.
13. J. Lekker, Tetder aan Vronw Ettika (niet eeraeld.)
2e helft van Maart 1871.
1. A. Elietutf te Amsterdam.
2. W. Liman,
3. G. ran der Droita Harlem.
4. M. R, de Jong Korleiwaag.
i. Kato Krngtiag Utrecht.
Van de Hulpkantoren: Baarn.
Mejw. L. Macar a .a Amsterdam.
Soest.
7. K. d. Peet a Hellen.
Regt hebbenden vervoegen zich aan het postkantoor
te Amersfoort.
De rerkieziug roor de pror. Sinten
ran Utrecht iu het boofd-
kiesdistrict Amersfoort.
De eerste periode van dit vruchtbaar kies-
jaar kenmerkt zich ten onzent door het verblij
dend verschijnsel, dat de leden van de beide
kiesvereenigingen unaniem en zelfs veelal blijk
baar met genegenheidde drie aftredende leden
voor de provinciale Staten van Utrecht, uit
het hoofd-kiesdistrict Amersfoort afgevaardigd
tot candidaten proclameerden en alzoo aan
hunne medekiezers in het district ter herkiezing
voorstellen. Gewis hebben, deze aanvankelijke
blijken van rympathie reeds slreelende gewaar
wordingen opgewekt en mogen wij ons derhalve
verheugen ten deze de prioriteit van proclamatie
der candidaten aan de kiesvereenigingen tc
hebben toegekend.
Kiemde derhalve tot ons groot genoegen geen
ztrijd bij deze verkiezing voor de provinciale
vertegenwoordigingtoch meenen wijis het
in onze roeping geweven een belangstellend
woord ook bij deze gelegenheid tc uiten. Vallen
er nu geen candidaten te bestijden, behoeven
thans hier geen nieuwe candidaten te worden
verdedigd of aangeprezen, vereischen in den
strengen zin des woords de kiezers nu minder
voorlichting, toch spiegelen wij ons voor zal
het velen in stad en district gcvallig zijn, dat de
Red. der Amersf. Cl ook deze verkiezing niet onbe
sproken laat, al zijn de drie weldra aftredende
leden, thans candidaten, genoegzaam en gunsti"
bekend.
Immers bijna alle kiezers hier en honderde
kiezers ten platten lande kennen Mr. J. de
LouterSenioren men erkent in hem den
werkzamen medeburger, die zich door zijne
natuurlijke rondborstigheid, onverbloemd dis
cours eu vele loffelijke hoedanigheden, gevoegd
bij zijne kennis van,' en routine omtrent een
aantal personen, zaken en onderwerpen, onder
alle standen populair heeft gemaakt. Hij bekleedt
tal van jaren het lidmaatschap der Staten
vergadering eu heeft daarin getoond toegerust
te zijn met de kundighedende onafhankelijk
heid van karakter en hel onbevangen oordeel,
die voor deze betrekking, zelfs in den strengsten
sin genomenkunnen worden verlangd.
Bij tal van kiezers alhier en elders in dit
district, vooralle Baarn, Ëemnes en Soestdijk,
alwaar hij gedurende een negental jaren als
burgemeester veel goeds en nuttigs tot stand
bragt, staat Mr. J.C.GC. Laan hoog in achting
aangeschreven en geniet hij hunne genegenheid.
Men huldigt in hem den kloeken, werkzamen
afgevaardigdebegaafd met scherpen blikvlug
begrip en helder oordeelsteeds bij een warm
hart, met ijver bezield, in onomwonden en de
gelijke taal voor waarheid, billijkheid, regt en
de belangen van provincie, district en stad,
zonder aanzien des persoonsna grondig on
derzoek, sprekende en handelende.
In de candidatentrits staat Mr. E. L. baron
van Hardenbroelt van Lookhorst als den minzamen,
gemoedelijken en achtingswaardigcn edelman
die zich, vrij van misplaatsten adeltrots, door
vele uitmuntende hoedanigheden algemeen be
mind heeft gemaaktin en buiten de provincia
le- en landsvergaderzalen getrouwelijk en naar
zijne beste krachten de hem toevertrouwde be
langen behartigt en somtijds beter behartigt
dan enkele volksvertegenwoordigers, wier ver
dienste slechts daarin beslaat, om te 's'Graven-
hage als schitterende oratorische figuren te
pralen. Met de heeren de Louter en Laan is de
heer van Ilardenbroek onbekrompen voorstander
van een aantal goede, nuttige en weldadige
zaken en instellingenwaardoor de welvaart
van stad, district en provincie worden gevoed
en verhoogd.
Zoowel uit de zittingverslagen der provin
ciale Statenals in velerlei andere aangelegen
heden is voldingend geblekendat de drie
aftredende leden op uitnemende en waardige
wijze het kiesdistrict Amersfoort vertegenwoor
digen, onbegrensd tijd, moeite enz. aanwenden
om naar eedpligl en geweten aan de cischcu
van hun mandaat te beantwoorden. Daarom
brengen wij bescheiden doch tevens ernstig
onder de aandacht der kiezers van Amersfoort
BunschotenBaarn Eemnes HooglandLeusden
RenswoudeSoesten Stoulenburg dat ook zij
als Kiezers t naar pligten geweten, op Dingsdng 9
Mei e. k. ter stembus behooren optckomen en
worden zij verzocht alsdan hunne stemmen op
voormelde aftredende leden uittebrengen.
Politieke Kevae.
De Charivari heeft voorloopig opgehouden te ver
schijnen. Het blad heeft aangekondigd, dat het eerst
dan weder zal uitkomenals het lagchen tc Parijs nie
mand niet meer vergaat door de zuchten en het ka
nongebulder. Op de Place Vendönie, waar dc inwen
dige ntensch heerlijk te goed gedaan wordt, lat lit
men intusshen nog. Daar ter plaatse zetelt namelijk
dc generale staf, eu eiken avond heeft aldaar een
banket plaats van 50 couverts. De heeren laten zich
daar den fijnsten wijn brengen. Dat heet men daar
communisme.
Een Parijsch blad, t Affranchidagblad voor vrije
mannen, zegt, dat de kas der Commune, door bekwaam
beheer en door de oneindig rijke hulpbronnen der
stad Parijs, iu een zeer voldoenden slaat is en het
voegt daarbij: i niettegenstaande de krijgsuilgavcn en
de afneming der ontvangsten bereiken deze laatste
het is schier ongeloofelijk nagenoeg de hoogte der
uitgaven, zij blijven slechts zeven of acht ntillioen
francs per maand daarbeneden; doch dit tekort is eene
beuzeling in het budget cencr stad als Parijs."
Een tekort van acht milliocn per maand is bijna
negentig millioen francs in het jaar. In dc oogen van
dc Parijsche Commune is dat eene kleinigheid!
liet aantal bataljons, dat aan dc Commune de ge
hoorzaamheid opzegt, vermeerdert als 't ware bij den
dag Op nieuw zijn drie bataljons ontbonden, name
lijk het 18de, 19de en 20ste, terw.jl ccnigc andere
geweigerd hebben dienst op de wallen te doen.
De Commune heeft nu naar verscheidene groolo
steden des Land3 agenten gczondotiom manschap
pen, die den wapenhandel kennen, aan te werven.
De agenten betalen fTiiO per inuii.
Om aan geld te komen, heeft de Commune thans
ook het zilverwerk uit hel Invaltden-Hólel in beslag
genomen en er francs van laten muutenmaar zij
zou dc nieuwe manscliappon ook met vorken en lepels
kunnen betalen, out de kosten van 't munten uittewinneu.
Een communist kwant op zekeren tijd bij een rijken
koopman tc Amsterdam en zeideliet ware toch
eigenlijk billijk, dat alle nienschcii evenveel bezaten.
Eigenlijk welzeide de koopman. Ik zal a dus
dadelijk uw deel geven. Hierop gaf hij hem een gulden.
Wat, zeide de communistkrijg ik niet meer? Wel
neenwas het antwoord want ik bezit drie millioen.
Lr zijn ruim drie milliocn meiisclion in Nederland. Dus
als ieder een gulden krijgt dan is dc verdecling gelijk.
