doch wij zouden te wijdloopig wordenAlleen
willen wij de vraag stellen of dit verschil van
resultaat te wijlen is aan het toevaldan wel
of hel is te danken aan de kunde en ervaring
der direcliën aan de goede verdeeling der
risico's en aan het toezigt waaronder zij
staan P
In ieder ander land publiceert eene assurantie-
maatschappij van eenige betcekenis op heleinde
des jaars een vollcdigen slaat van hare operation,
waardoor zoowel de aandeelhouders als het
publiek zich van den toestand der Maatschappij
kunnen overtuigen tn op de hoogte houden
doch ook op dit punt i» men hier uniekhet
publiek schijnt het regt niet te hebben cui
zelfs bij de verste benadering den toestand te
kennen eeuer Maatschappij bij welke het zijne
eigendommen laat assureren Althansop een
paar uitzonderingen na blijven die resultaten
met het diepste geheim omhuld (zou het soms
ook hieraan liggen, dat de direcliën begrijpen,
dat cene publicatie van cijfersalleen door de
onbeduidendheid van het premiebedragden
lachlust te veel zou opwekken
Ook aanschouwt uien bij ons te lande het
curieusc feitdat één persoon dirccteuris van
vier, zesja zeven assurantie-maatschappijen,
waarbij er zijn die met een alleronbeduidendst
kapitaal nog wel brand- en zeeverzekering te
gelijk omvatten. Deze collection assurantie-maat»
schappijen vindt men niet zelden vereenigd in
één kanloorkamer ja men heeft ze kunnen aan
schouwen in een in kantoor herschapen kelder.
En nu ten slotte een woord over de tarieven,
die vastgesteld zijn in vergaderingen, en waaraan
men zich in het algemeen volstrekt niet houdt.
Om alleen te spreken over de brand-tarieven
vinden wij daarin bepalingendie in strijd zijn
met alle regelen van hel gezonde versland.
Bijvoorbeeldeen heerenhuis op de Keizers
gracht betaalt dczelldc premie als een kruide
nierswinkel (je of een boekwinkeltje in de digt
opeen gebouwde achleibuurten ouzer hoofd
stad.
Voor effecten in welgeslotene brandkasten
ontvangt een amstcrdamsche brandassuranlie-
maatschappij na aftrek der makelaars-provisie
dezelfde premie als voor een garen- en lint-
winkeltje in de Sinl-Anlhoniesbreestraalenz.
Is dit volslagen onzin of niet En is zulk een
toestand langer bestaanbaar Ieder onbevooroor
deelde ieder menschdie zijn verstand ont
vangen heeft, zal antwoorden: «neenP Waar
om smelten zich niet een vijf-en-twinligtal van
die inriglingen zaaien tol ééne Maatschappij
onder directie van twee of drie kunJige men-
schen waarom slaat men de handen niet in
elkander om den onfeilbaar naderenden onder
gang van de meeste dier miniatuur-maatschap
pijtjes af te weren waarom neemt men geen
voorbeeld aan de wijze waarop de soliede groote
ligchamen in dit vak in bet buitenland werken;
in één woord, waarom gaat men niet roede
met den geest des tijds, en waarom neemt men
in het assurantievak het goede niet over van
onze naburen, die ons op dit punt, zooals,
helaas, in zoo vele opziglen ook weder min
stens een halve eeuw vooruit zijn
(Hetgeen de schrijver van dit stuk, welks
lezing en overwegï.ig nul kan hebbenover
de brand-taricven zegt, kunnen wij bepaald tegen
spreken want er bestaat bij een aantal hrand-
assuranlie-maalscbappijen in ons land, en ook
in Amsterdambeduidend verschil van premie
tusschen heerenhuizen en kruideniers- en boek
winkels, magazijnen, fabrieken enz. een verschil
dal van 20 tot 80 en zelfs sems meer percenten
loopt, maatschappijen, waaronder vele die zeer
soliede zijn.
ficd. Amenf. Ct.)
Allerlei.
Een aantal huismoeders te Erfurt hebben
alle overige huisvrouwen en marktbezoeksters
uilgenoodigdgezamenlijk voor onderscheidene
levensmiddelen een tarief vast te stellen en
alsdan geen penning boven dien prijs te betalen.
Zij gelooven, dat dit bet beste middel is om
een einde te make.i aan de buitensporige ver
hooging van sommige prijzen indien zij
zuaar onderling niet aan 't krakcelcn komen.
In de vorige week ontsnapte een gezin op
zeer bijzondere wijze aan het gevaar van door
roodvonk bezocht te worden en «.-enige kinderen
tc verliezen, ledereen gaal thans naar de zeekust
of op reis. De zeebadplaatsen zijn dikwijls zóó
violdat hel cene gezin kamers betrekt, wanneer
hel vorige ze naauwelijls vei laten heeft; dit op
zich zelf kan reeds aanleiding tot besmetting
geven. Het gezin waarvan hier sprake is,
begaf zich naar Worthing, (niet ver verwijderd
van Brighton) cn betrok de gehuurde kamers.
Op de vraag of er geen ziekte in huis geheerschl
had was het antwoord: «we weten hier van geen
ziekte". Terwijl de kiudcrcn, die bcgecrig waren
de zee tc zien, derwaarts geleid werden en de
moeder zorgvuldig een en ander bezigtigde, viel
haar oog op verscheurd papier dat in den haard
lag en haar blik trof bet woord fever (koorts). Zij
onderzocht het geschrevene en bevond dal het een
brief was aan de vorige bewoners der kamers gerigt
en waarin van de scarlet fever gewaagd werd, waar
mede bet toen daar verblijl houdende gezin
besmet was. De eigenares van het huis te roepen
cn afscheid te nemen nadat de kinderen ergens
anders onder dak kwamen was het werk van
weinige «ogenblikken. Hel bleek dat de jonge
kinderen in dezelfde bedden zouden hebben
geslapenwaarin drie of vier weken vroeger
andere kinderen het roodvonk hadden uitge
broeid.
Dezer dagen beproefde een schelm een diefstal
op een der geldwisselkantoren bij de beurs op
bijzondere wijze. Hij vroeg om een goudstuk,
dal hij als sieraad wilde dragen. Het antwoord
was dat dit niet verkocht werd, en toen wenschte
hij een goudstuk te koopen uit een bak met
goud ter waarde van 300 pd. stdie achter de
glazen stond. De kassier haalde den bak en hield
liem dien voor. Op hetzellde «ogenblik wierp
de deugniet hem een zakje meel in het gezigt
en deed een greep in den bakdie echter nog
in tijds door den kassier omgekeerd werd, zoodat
de goudstukken binnen de toonbank rolden. De
dief werd gevatdoch zeide dat hij niets ge
stolen had.
De Drentsche Courant behelst het volgende:
«Dat men in den stoomtijd leeft, ondervond
ik dez^£ dagen. Eene briefkaart2 dagen te
voren van Roswinkel afgezonden, arriveerde te
Emmen in dezelfde gemeente, gemerkt met de
stempels Ter ApelWinschoten en Coevorden.
Hare reisroute was hoogstwaarschijnlijk deze
geweestdoor eene voetbode was ze, regtstreeks
van 'tdoel af, naar Ter Apel getransporteerd.
Men had haar bezegeld en toen door een ver-
schen bode naar Stadskanaal laten brengen. Zij
moest daar natuurlijk even rusten, en zag toen na
eenige uren de beide Pckela's en Winschoten.
Ze kwam hier nog eerst even onder den druk,
en nu weid de reis per stoom voortgezet. Over
Scheemda Zuidbroek Sappemeer, Hoogezand
naar Groningen; van daar over Haren, de Punt,
TinaarloAssen en Reilen naar Hoogeveen
bijna in een adem door. Had ze onderweg reeds
geen nachtverblijf gevondenze zou 't niet
uitgehouden hebben. Maar die duizelingwekkende
vaart had ze gelukkig doorgestaan; per postkar
vervoerde men haar vervolgens Oosterhesselen
vootbij naa-- Coevorden. Zij zag den bode van
Emmen op Oosterhesselen wel; ze wilde ook
wel graag meemaar 't was beter dacht men
dat ze eerst nog te Coevorden overnachtte, dan
kon ze den volgenden dag op haar dooije ge
mak de terugreis naar G. ondernemen en zoo
worden ingepakt voor hare bestemmingsplaats.
En zoo geschiedde 'l. Reken maar na lezer!
als ge lust hebti plus 4 plus 4 plus 7 plus
5 plus 6 plus 6 plus 3 plus 3, of in eens
zeven en dertig uren had ze afgelegd.
Dat men in den stoomtijd leeft, ondervond
ik dezer dagen I"
Verleden week trouwde te Parijs de Hertog de
A', met mile de «Y. De Hertog gaf bij de onder-
teekening van bet contract een schitterend feest
en midden op een prachtige tafel van malachiet
lag het bruidsgeschenk bestaande uit zoo prach
tige kleederen en voorwerpen als zelden bijeen
waren gebragten waaronder bovenal de kleino
diën waaronder een diadeem en een diaman
ten stel, dat op een hall millioen werd geschat,
«le aandacht trokken. De genoodigden waren
verblindtoen zij langs die bruidsgeschenken
defileerden want er lang voor stil te blijven
staar, was onmogelijk. Toch bleven twee heeren
zich bijna vastklampen aan de tafel en verioren
de diamanten geen oogenblik uit het gezigt.
Zij schenen er hunne oogen aan te willen
wagen. De aanstaande schoonvader had dit reeds
opgemerkt en meende den Hertog op «lie hard
nekkigheid der beide toeschouwers opmerkzaam
te moeten makendaar zij hem niet veel ver
trouwen inboezemden. De Hertog begon te lag-
chen en fluisterde zijn schoonpapa iets in het
oordie nu volkomen gerustgesteld scheen.
De beide heeren waren inspecteurs van politie,
die op verzoek van den Hertog vóór dien avond
door den prefect waren geleend, om zorg te
dragendat niet een der genoodigden zijne
bewondering zoo ver zou drijven van het een
en ander in zijn zak te steken. Om den Hertog
meer zekerheid te geven had de prefect twee
inspecteurs gezonden, die elkander niet kenden.
01 de Parijsche gasthecren hunne gasten ook
vertrouwen l
Gelijk men weet is de beroemde zangeres
Critlina Nillion dezer dagen te Londen in het
huwelijk getreden met den lieer August Rouzeaud.
Geen vorstelijke bruiloft kon met grooter pracht
worden gevierd. De getuigen der bruid waren
prinsen en ambassadeurs. Bruidjuflers waren de
de prinses Catharina Poniatowski, freule Cavendish
Bentinckde barones Florence de Breton freule
Kato Vivianfreule Venetia Cavendish Bentinck.
De plegtigheid werd gevierd in de oude ab
dij van Westminster, het pantheqn van Enge
land, met alle buitengewone formaliteiten, die
anders slechts voor den hoogslen adel zijn ge
reserveerd. De bruidskorf prijkte met de kos-
baarste geschenke van vrienden en bewonder
aars aan wier hoofd de prinses van Wales
stond en was letterlijk overladen met diaman
ten, paarlen en juweelen waarvan een enkel
stuk een fortuin vertegenwoordigde.
Welk een lotwisseling I Hoe kort is het pas
geleden, dat deze vrouw door de aanzienlijk
sten van een der magligste natiën bewierookt
en gevleid door den hopgstcn adel van En
geland op de handen gedragen door een stoet
van lords en pairs op haar bruiloftsfeest gevolgd,
als ware zij Engeland» koningin zelve hoe
kort is het geleden, dat deze vrouw nog in
een armoedig jurkjebibberende van koude
in de straten van Slokholm op de viool stond
le krassen en met haar schoone oogen den
voorbijgangers een gave afsmeekte Welk een
droom! Welk een heerlijke triomf van de kunst!
Het (russische) Akademieblad bevat zeer be
langrijke bijzonderheden betreflende den jeugdi
gen russiscben natuuronderzoeker Mikloukha
Maklay, onlangs in Nieuw-Guinea gestorven.
Mikloukha Maklay waszegt het blad een
zeldzame type van een vrij willigen martelaar,
die aan de beoefening der natuurlijke historie
zijn leven wijdde. Zijne specialiteit was de studie
der madréporeu, waaraan hij verscheidene jaren
zijns levens besteedde, welke bij doorbragt in
Arabiêaan de oevers der Roode zee en in lol
dus verre voor Europeanen ontoegankelijke stre
ken. Gekleed als Arabier, met geschoren hoofd,
was hij gansche dagen blootgesteld aan de gloei-
jende stralen der zonterwijl hij zich bezig
hield met het zoeken van de kleine insecten,
die het voorwerp zijner onderzoekingen waien.
Zijne hulpmiddelen waren destijds zoo gering
dat hij «zeer aanzienlyk" noemde eene som
van 600 francsvoor hem gedeponeerd bij den
russischen agent te Suez, bij zijn vertrek naar
Arabië. Men heelt nooit van hem vernomen wat
zijne middelen van bestaan waren gedurende zijne
nasporingen. De reisdie hij ondernomen had
door Nieuw-Guinea, moest vijfjaren duren, en hij
rekende voor alle onkosten genoeg te hebben
aan een subsidie van 1500 roebels, die het
Russische aardrijkskundig genootschap" voor
hem beschikbaar had gesteld. Zijne wetenschap
pelijke werken werden ook in den vreemde
gewaardeerd. Gedurende eenigen tijd is hij
buitengewoon hoogleeraar aan de universiteit
te Jena geweest.
Politieke Revue.
Vangt hedenMaandag 2 Septemberhet
congres der Internationale van alle wereld-aIdee-
lingen, voor zoover vertegenwoordigd, te 's Gra-
venhage aanzoo zalnaar ontvangene mede-
deeliugcnop het Keizers-congres te Berlijn
door de Duilsche, Ooslenrijksche en Russische
Keizers een collectieve maatregel tegen de Internationale
besproken en daarna vastgesteld en in practijk
worden gebragt.
Vergift eischt tegenji/l.
Het sterkst werkend tegengift opzigtens het
vergift der ultra-revolutionairenwaaruil grooten-
deels de Internationalisten beslaanis de kas
tijdende hand van autocraten en potentaten.
Vooral de Czaarals de voornaamste der
wereld-autocraten, heeft zich goed op de hoogte
doen brengen van de zaken der Internationale.
Op 's Gravenhage is thans het oog van het
wereld-publiek gevestigd en 't is te hopen dat
om en met de congresserende Internationalisten
alles aldaar bij pralen blijft.
Roeren zij braaf de tong en kan dit kwaad
zoo is dit reeds erg genoeg, doch 't zou nog
erger zijn als zij ook hunne handen in de
residentie roerden en misschien rampzalig als
zij steun zouden vinden bij landgeoooten in
den arbeidersstand.
Welhaast, over eenige weinige uren, zal men
kunnen vernemen, hoe het begin van het congres
in den Haag zich kenschetste en naar men
zegt zal het congres 4 3 5 dagen duren,
zoodal men successivclijk beriglen van den
voortgang en het einde daarvan zal erlangen.
Dus weid d&t congres geduld, om te weten
wat hel opleverde, moet men ook nog een
weinig geduld hebben.
Den 5 September zal graaf de Vallon voor het
hof van assises teregt staan. De acte van beschul
diging zegt dal hij te Trouvillc oproerige kreten
