Donderdag 1 Hfig October 1885.
■lm com.
Uitgever Uit blad ™™«hijnt Maandag «n Donder,lagmuldtg. A lionncmunt prr 3 inimiidcii f\.~. Franco pei HlirPA.il
A. H. VAN CLEEPF P"»/';16" 1-0 re*e|. 00 Cu. elk. regel meer 10 Cu. gnote letter, nw M ZS
to Amfirflfnnrt plaatsruimtevoor randen on andere extra inrigting geschiedt hoogere prij.berekciiing. Lcgide, UK HUIZEN
U l' officiéél, en onteigen. Adv. per regel 1B Cu. Iloelumc. nor regel 35 Cu. - A/z. nnmmrr, 10 Cu, hOOk Kor tOÊtraCht Wijk B 00.
des le miserabeler wordt de laak der conferentie, i
Het «vuur' in de Bulgarijsche-Rumelische
kwestie'twelk rncn bijtijds met ettelijke em
mers water had kunnen meester worden eischt
later cene weltoegerusle brandweer.
En dan nog zal deze wellicht te kort schieten
in de middelen om den Oosterschen brand te
blusschen.
En nu een woordje over de «afkomst" van
Vorst Alexanderbij wie hij een «blauwtje" liep
en bij wie hij weder een «blauwtje" kan loopen.
De overgrootvader van vorst Alexander van
Bulgarije die thans zooveel van zich doel spre
ken was zestig jaren geleden klerk bij graaf
Bruhlop diens landgoed Seilersdorfhij Saksen.
Die klerkIlauck genaamd ging later naar
Warschau. Hij verwierf zich daar de gunst van
den stadhouder, grootvorst Constanlijn. De prins
bezorgde Ilauck's volwassen zoon eene plaats
in het leger, en de jonkman verwierf zich
daar zeer snel den rang van kolonel en den
titel van graaf.
Bij den Poolschen opstand van 1830 werd
de graaf doodgeschotenen liet men zijne
dochterop staatskostenin een gesticht voor
adellijke jonge dames te St. Petersburg opvoeden.
Daar maakte het schoone meisje kennis met
den broeder der overleden keizerin van Busland
prins Alexander van Hessen die haar huwde
en wegens die echtverbintenis Busland moest
verlaten om naar Hessen terug te keeren.
Te Darmstadt werd aan deze dame de titel
van vorstin van Kallenberg verleend. Zij kreeg
drie zonen. De oudste hunner Alexander is nu
vorst van Noord- en Zuid Bulgarijede tweede
is de schoonzoon der koningin van Engeland
en de derde is gehuwd met een dochter van
den groothertog van Hessen.
Vorst Alexander is gunsteling van zijns broe
ders schoonmoeder, keizerin-koningin Victoria.
Die oude dame moet alle moeite doenom
hem eene waardige levensgezellin te bezorgen.
Hare poging om de hand van hare kleindochter
Victoria van Pruisende tweede dochter van
den Duitschen kroonprinsvoor hem te ver
werven mislukte.
Maar nu heeft zij naar men berichteene
andere harer kleindochtersprinses Irene van
Hessen, voor hem op het oog.
Vorst Bismarck die zeker met meer recht
dan wijlen den Oostenrijkschen premier, vorst
Kaunitzzich den koetsier van den Europeeschen
staatswagen zou mogen noemen heelt netjes
en geniaal nopens de Carolinenkwestie gema
noeuvreerd zoodat er alle vooruitzicht bestaat
dut dit geschil zoowel ten genoege van Spanje
als van Duitschland wordt bijgelegd.
Natuurlijk is dat zeer tot teleurstelling der
Spaansche revolutionnairendie meenden in
dat troebel water te kunnen visschen.
De Maandag jl. ook door hel hof tol een jaar
celstraf veroordeelde van Ommeren (hij heeft
cassatie aangeteekend) werd bij het verlaten
van het paleis van justitie door eene groote
menigte opgewachten naar hel telegraafkantoor
geleid. In de Leidschestraat werd een rood doek
ontplooid als vlagen kwamen eenige groene
kransen voorden dag om van Ommeren te tooien.
Op den Dam werden nog drie roode doeken
als vlaggen aan stokken bevestigden nam van
Ommeren met kransen om zijn hoed verge
zeld van drie vrouwen en twee mannen met
kransen in de hand in een rijtuig plaatswaar
mee men hemgevolgd door eene steeds dun
ner wordende menigtenaar het Volkspark
reed om te vergaderen.
De menigte was vooraf door een strooibiljet
gewaarschuwddal daar eene vergadering zou
worden gehouden waarin de socialisten-ver-
volging" zou worden ter sprake gebracht. Tegen
twaalf uur was de zaal propvol met mannen
en vrouwen. Roode lappen van allerlei aard
werden aan reepen gescheurd en elk looide
zich mei een stukje er van. Toen van Ommeren
binnenkwam ging een gejuich op. Er was een
verbazend rumoer en er waren zoo veel men-
schen dat een deel in den tuin vergaderde.
Na afloop van deze bijeenkomst wilde men
in optocht oen optocht zonder voorafgaande
toeslemming des burgemeesters met van
Ommeren en de mannen en vrouwen van straks
in een rijtuigal zingende naar het vergader
lokaal op hel Walerlooplein.
Langs een groot deel van den weg werden
de manifestantengroolendeels jeudige perso
nen door de politie met rust gelaten.
Komende van het Volkspark over den Dam
Politieke Revue.
't Ziet er omtrent de «Bulgaarsche-Rumelische"
kwestie thans niet zoozeer meer «Oostersche"
kwestiein de laatste dagen veel heter uit.
De Turksche regeering is bezadigd en de
Europeesche grootmachten volgen dat voorbeeld.
Het Journal de St. Pelersbourg meldtdal
vertrouwelijke en loyale onderhandt lingen tus-
schen de mogendheden gevoerd worden over
de Bulgaarsche zakenten einde gezamenlijk
in vredelievenden zin op te treden.
Volgens l'Agence llavas verzekert men dat
alle mogendheden het voorstel van Busland
hebben aangenomenom eene conferentie te
houden te Konstaniinopel.
Volgens een besluit van den ministerraad
is het vermeerderd gestreng politietoezicht
dat op eenige plaatsen van Rusland toegepast
werdvoor een jaar verlengd.
Uit alles blijkt dus dat de Beheerscher van het
Rijk der Halve Maan langs vreedzamen weg in
die netelige kwestie tracht tol eene schikking
te komen.
Dat zou verstandig zijn.
Beter eene «magere" schikkingdan een
«vette" oorlog.
Toch hebben de groote Mogendheden nog
aan de Porte den goeden raad gegevenom
krachtige maatregelen te nemen ter handhaving
der orde in de provinciëndie aan Rumelië
grenzen.
Immers de opstanddie de oorzaak is der
kwestiezou allicht naar bedoelde «naburige"
provinciën kunnen overslaan.
En indien de Turksche Groote Heer zijn ge
zag aldaar niet krachtig deed eerbiedigen zou
men van hem kunnen zeggenal te goedis
buunnans gek.
Er komt derhalve cene «conferentie"
Alzoo cene «beraadslaging."
't Is een «consult van de artsen."
Zij moeten den «zieken man" zoolang mo-
k in 't leven houden.
aar dan dienen zij niet «lang" te consul-
tecren.
Zij moeten «buitengewoon diligent" zijn.
Hoe langer de «onzekerheidstoestand" duurt,
FEUILLETON.
5) EENE
Inkwartiering en hare gevolgen
door S
Voor wc echter verder gaan en den intocht
der verwachte gasten beschrijven moeten we
eerst een kijk|e nemen bij de familie von Grader.
Mel de dochter, freule Lizzy, dezelfde van wie
de vader der kranke maagd ons iets verhaalde,
hebben wij reeds kennis gemaakt en we begroeten
haar dan ook als eene bekende in de woning
harer ouders. Mevrouw von Grader was eene
statige vrouw op bet eerste gezicht meende
men in haar eene vrouw le ziendie gewoon
was in de hoogste kringen te verkeeren. Doch
als men nader met haar in aanraking kwam
werd incn dra zijne dwaling gewaar en ver
anderde men spoedig van meening. Mevrouw
von Grader, wier echtgenoot, zooals reeds ge
zegd iseerst onlangs lot den adelstand ver
heven werdwas eene dier vrouwen (lie hel
gemis van eene fijne opvoedingwelke zich ten
doel steil om zich in de hoogste kringen gemak
kelijk te bewegendoor allerlei dwaze overdrij
vingen op het punt van etiquette zocht tc vergoe
den Mocht haar zulks in de cerate oogenhlikkcn
ecner kennismaking ook gelukken spoedig vond
men haar belachelijk ja dikwijls zelfs onuitstaan
baar. De heer des huizes kon zich slechts ten
deele met het gedrag zijner vrouw vereenigen.
Hij was ook gesteld op de vormenmaar in
zijne huiskamer deed hij wel eens gaarne een
oog dicht voor haar despotisme. Want eene
despotc in den waren zin des woords is de
etiquette en hoezeer we ook trachten ons aan
haren invloed te ontrukken het blijkt onmoge
lijk te zijn om ons aan haar te onttrekken. En
wat de wcnschen onzer familiewat de slenunen
van ons verstand en ons geweten dikwijls niet
vermogen te verkrijgenwordt in de meeste
gevallen bewerkstelligd door de etiquette, liet
«watzal men zeggen," «wat zal de wereld daarvan
denken bestuurt menigmaal onze handelingen
draagt, niet zelden schuld aan onzen ondergang
zoowel maatschappelijk als zedelijk. Of de
heer von Grader daarom de regelen der etiquette
soms wat drukkend vondlaten wij in het
midden we gelooven liever, dat den goeden man
de gewoontendie er vroeger in zijn huis
beerschtenaangenamer waren Jan de tegen
woordige, maar hij ffcocst zwichten voor de
welsprekende redeneeringen zijner echtgenoote.
Lizzy het vroolijke achttienjarige kind had het
soms zwaar te verantwoorden bij hare gestrenge
mama die geen middel onbeproefd liet om hare
dochter le doen inziendal haar gedrag niet
passend voor eene adellijke jonge dame was.
Gewoonlijk luisterde het meisje met ernstig
gelaat naar mama's vermaningen, beloofde
plechtig beterschap doch. voor niet langer
dan een halve dag want het was haar onmogelijk
om zich stijf en bedaard te houden om de
oude getrouwe Marthadie haar had zien ge
boren worden, afgemeten toe te spreken, /ij
bewonderde de jonge dames, die zich uren lang
in tegenwoordigheid harer moeder met een
handwerkje konden bezighoudenen met eene
zekere minachting nederzagen op haarwelke
zich ongedwongen bewogen. Zij kon haar voor
beeld niet volgen als de lieve zon zoo vriende
lijk en uitlokkend door de hooge vensters in
het vertrek speeldeals de vogels hun liefelijk
lied uitgalmden dan was hel haar onmogelijk
om stil le blijven dan moest zij naar builen
naar den tuin om in de vrije natuur al de
vroolijkheidal de vreugdewelke er in haar
jong hartje woondenuit. te storten. Verdriet
had zij nog niet in haar jeugdig bestaan gekend
haar leven was tol nu toe enkel zonneschijn
en geluk. Is het wonder, dat zij veel schoon
noemdedat zij zich niet bekommerdewat
de toekomst haar baren zou. Zij kon ecliter
alles van hare moeder gedaan krijgen, als zij
zich slechts naar de vormen gedroeg en indien
zij deze overschreeden dat gebeurde nog al
dikwijlsdan schaarde papa zich gewoonlijk
aan hare zijdewant hij zag niet gaarnedat
zijn dochtertje beknord werddat hel lachje
om den frisschen mond vervangen werd door
eer. traan in het helder oog.
«Mama," zeidc Lizzy den volgenden morgen
aan het ontbijt, «wat zegt u wel van de in
kwartiering?"
«Welkind antwoordde de aangesprokene
tusschen de toppen harer vingers het kleine
stukje brood nemende, «niets bijzonders, 'lis
wel onaangenaam om die in de stad le krijgen
maar men kan ontmoeting met militairen ver
mijden door zoo weinig mogelijk tijdens hun
verblijf op straat te verschijnen. Dat is mijn
voornemen tenminsteen ik hoopof neen ik
verwacht stellig dat gij dit volgen zulteindigde
zij ernstig naar Lizzy blikkende wier vroolijk
gelaat hij die woorden met een wolkje overtogen
werd.
