Donderdag 14 April 1887. M 3601 Politieke Revue. FEUILLETON." Uitgever A.. H. VAN CLEEPF te Amersfoort. Uit h I ad T.rMhiint Mamu*/ ft DondrrMtgmuUtf Ab.inn.mmt |«>r 8 nnunrirn f 1.- pott/l.lS. Aëvartantifn i-J rt»«li «1 Cu.elk* ratfal near 10 Cta.irrooi* pluUraimte»oor randen en ander, eitrn inri<tm* gmejiiedr lmi>K<r* prijeberekn officio#!, en onteigen. Ad*, per regel 1& Cta. lleclamee per repel S& Cta. A/t. n Bureau iT-r MUUHifUIZEN m«. LnpnJe ».r* io cu. hook Ken toerachtWijk II 00 K e ii li i a u e v i ii I)e BURGEMEESTER van AMERSFOORT brengt Ier kennis van dc belanghebbendendat de hlnnro verzoekschriften lol het bekomen van juchtucten, vischacten en kostelooze vergunnin gen om te visschen, benevens voor de registratie van eendenkooien en duiventillen, alle werk dagen van 's voormiddags 10 lot 1 uur des namiddags, ter secretarie verkrijgbaar zijn, en maakt hen opmerkzaam op het belang dal er voor hen» in gelegen is de bedoelde verzoek schriften, behoorlijk ingevuld, vóór den 15. Mei aanstaande ter voormelde plaatse intele- veren, opdat men tijdig voorzien zij van eene acte of vergunning voor bel seizoen 1887,88. Amersfoort, den I - Apiil 1887. Burgemeester cn Wethouders voornoemd, De Burgemeester, T. A. J. VAN A>CI! VAN WIJCK. I)e politiek en de journalistiek waren een paar dagen in ruste. Activiteit, wil zij niet ziekelijk worden, vor dert nu en dan vacantie. Bracht na de kerstmisrust een bericht uil den Balkanoven overal veel onrust te weeg. gelukkig is er na de Paaschrusl geen enkel onrustbarend bericht van beduidenis. En voor ons, Nederlanders, was er stof tot blijdschap. Onze lieminde Koning, Koningin en Prinses deden hunnen triomfalen intocht, opgeluisterd door prachtige Oranjezon, in de hooldstad (les rijks, alwaar dc bevolking, tevens tot viering van 's Konings zeventigsten verjaardag ontelbare bewijzen van lielde had voorbereid. taal ons hopen, dat het God moge behagen, dat 's Konings larhligstcn verjaardag eveneens moge worden gevierd. Men verneemt uit Bucharest dat Nicolaiëff cn Prcloll door militairen zijn gewond en Woensdag jl e« n opstand zou zijn uitgebarsten onder de soldaten in garnizoen Ie Kuslendjé. De overheid zou verscheidene arrestanten hebben gemaakttwee compagniën infanterie zouden 8) Slot IN TORCELLO. Vrij naar hel lloogduilsch vertaald door S. Toen de priester cenigcn tijd later kwam, vond hij beiden nog bewusteloos. IIij beproefde hunne levensgeesten op te wekken, en zijne pogingen gelukten het eerst bij den schilder. Weldra sloeg echter de jonge vrouw ook de oogen op en vestigde deze dadelijk op den kunstenaar, wiens verouderde wezenstrekken en grijzende haren van lijden en smart getuigden. «Ik dank u, heer priester", fluisterde de baronesse na eene korte pauze, «dat gij mij nog eer.s in de gelegenheid stelt om hem te zien en hem te zeggen, niet dat ik onschuldig ben, maar dat ik geboet en geleden heb. Heinrich wilt gij mij aanhooren T' De aangesprokene maakte eene bevestigende beweging met het hoofdhij leunde, sis om steun zoekende, tegen den steen aande klank harer liefelijke slem scheen eene zachtere ge moedstemming bij hem te voorschijn te roepen. «Kalhe!" klonk het eindelijk van zijne lippen. Zij hief de kleine handen smeekend tot hem op. «Denk aan onze geboorteplaats, Heinrich, aan den ouden slottuin mei zijne suizende lindenhet was lente en de nachtegaal zong, terwijl ik lot u zeide: «Ik heb u lief!" llij steunde smartelijk. «Gij hebt dal oogenhlik evenmin als ik ver geten vervolgde zij. «Gij vraagde hij hard. «Ik spreek de waarheid, Heinrich, ik vergat het nooit cn ik zegende de herinnering daar- gedeserteerd zijn en zich teruggetrokken hebben in het gebergte. Te Weenen meent men dat. zoo Rudand «en anderen candidaal dan den.prins van Mingrelië voor den troon aanweesalle zaken zich wel zouden schikken. Daily News verneemt uit Odessa dat de in hechtenisnemingen aldaar aanhouden en de toestand zorgwekkend is. liet heet dal onte vreden panslavistische aristocraten in het geheim eene revolutie trachten Ie bewerken, door welke de Czaar van den troon geslootea en vervangen worden zou door den oudsten zoon van den vorigen keizeruit diens morganatisch huwelijk met prinses Dolgorouki De partijgangers van den |ong«;n Dolgorouki beschrijven hem als zeer beschaafd en verlichten in slaat een goed constitutioneel vorst te zijn. Dat er voor de vrouwen geen recht is in de Fransche republiek heeft juist ook mud. Olyuipia Audouard gezegd in eene vergadering, waarin de grondslagen gelegd werden van eene nieuwe vereeniging ter verdediging van de rechten der vrouw. Mad. Audouard in 't voorbijgaan gezegd eene romanschrijfster en niet zonder talent lieert pen beroep gedaan op de mannen van gemoed en goeden wil om de vrouwen te be vrijden uil den staal van vernedering waartoe sommige wetsbepalingen haar brengen. Zij hoopt, dat deze mannen ook eene ver eeniging ter bescherming van de rechten der vrouw zullen slichten «desnoods naar 't voor beeld van de maatschappij ter bescherming van dieren Het komt ons voordal mevr. Audouard niet uitsluitend tegen de wellen strijd voertzij heeft o. a. beweerd dat «mannen die tot hun veertigste jaar ongehuwd blijven ten minste acht of tien malen de galeien verdiend hebben." Dat is hard voor de jongebeeren van zekeren leertijd Het voorlaatste nummer van d« Duitsche ofïirieuse Post bevatonder het opschrift Valscfi Spel wederom een artikel tegen generaal Boulanger. «Men zoekt te Parijs naar een voor wendsel om de oorlogstoerustingen van Fran krijk in de oogen der wereld te rechtvaardigen. aan. Gij kunt toch niet gelooven, dat ik in dit ernstig oogenblik eene leugen wil gebruiken." «Waarom bespaart gij mij en u zelve niet de bitterheid van het verledene V' «0. laat mij spreken. Weet gij nog, Hein rich, hoe zwaar ons het afscheid viel, hoewel wij hoopten op een gelukkig wederzien Ik kon echter in ons stil, klein dorp niet vermoeden, hoe hel er in de wereld uitzag, waar niemand mijn geheim kende, waar ik van dag lot dag hoopte, waar ik weken en maanden vruchteloos wachtte Weet gij niet, dat hel gemakkelijker valt het brood der armoede te eten, dan om aan de tafel der rijken geduld te worden 7 Hel was voor mijn hoogmoedig, vrij karakter eene vreeselijke gedachte om van de genade mijner bloedverwanten af te hangen. «Maanden en jaren gingen voorbij het geluk was u niet gunstigik werd moedeloos en leed dagelijks meer. «Up z m als om als slitstdame in het klooster te Z. te tra den, daar hij door zware geldelijke verliezen mijne zuster en mij niet meer op denzelfden voet kon onderhouden. Deze woorden klonken mij hard in de ooren, het kloosterleven kon ik niet omhelzen en tot umijn Heinrich, kon ik niet gaan, want gij waart arm en on bekend. Mocht ik u bij al uwe teleurstellingen lot last zijn 7 Ik streed een harden strijd. hel einde was, dat ik u in een brief met de teruggave uwer vrijheid, voor eeuwig vaarwel Zeide. Ik deed het met een bloedend harte o, hoe veel liever ware ik tol u gesneld, had ik mijn hoofd aan uwe borst gevlijd om u nooit weer te verlaten. Do hoer Boulanger moet den oorlog wenschen, omdat hij zich anders op net politiek tooneci niet op den duur kan slaande houden Hij behoort lol die politici die zich slechts door knaleffect in d»- gunst van het publiek kunnen handhaven. Gelukt het hembet overwicht over zijne amblgenooten te verkrijgen, dan zal hij Duitschland aanvallen. De toebereidselen hiervoor worden reeds gemaaktmaar de heer Boulanger, die zeer goed weet. dal de openbare meening cn zijn amhtgenooten tegen hem zijn, is genoodzaakt, heimelijk te handelen." AMERSFOORTden 14 April 1887. In No. 3600 van 10 April jl. vermeldden wij een en ander omtrent de statistiek uit dc Staatscourant der geboorten en sterfte in Neder land over 1880 C) in verband lot den gezond heidstoestand te Amersfoortwaarvan het slot was«Onbegrijpelijk is hel voor menigeen dat eene gemeente zoo gunstig gelegen, zoowel met hel oog op de verkeersmiddelen als met het oog op den gezondheidstoestandbetrek kelijk niet m -er vooruitgaat." Dit leidt ons er toe te opperen ef het niet mogelijk zou zijn om een «grondig" onderzoek iniesleilen naar de «oorzaken" van dien weinigen vooruitgang en gevolgelijk te trachten daarin yoorbetering te brengen, juist omdat Amersfoort, in hel hart van hel land zoo gunstig gelegen wel vatbaar is lot beduidenden vooruitgang in dien wordt aangewend wat daartoe kan ieidea Onzes inziens zou dal resultaat vermoedelijk kunnen worden bereikt indien bekwame en in diverse gemeentebelangen geroutineerde sladgenooten van verschillenden rangstand en richting die hel wél met Amersfoort meenen, die Amersfoort lief hebben zich voor het hier boven beknopt zamengeval doel lot eene com missie zouden vereenigen. In deze commissie zoud-n schier alle Amers- foortsche belangen, die ingrediënten tol voor uitgang kunnen doen ontkiemen, hunne zaak kundige woordvoerders dienen te hebben, b v. bel armwezen, de handel, de nijverheid, de landbouw de scheepvaart, de grondeigendom, de bouwneiging, de winkelstand, enz Wellicht zou onze hooggeachte burgemeester, die reeds zoo veel nuttigs en goeds hier in het «Vier weken later was ik barones von Slein- bach, vraag mij niet boe dat geschiedde, ik weet het zelve niet meer. Tol bruidsgeschenk wenschte en ontving ik van den baron uwe drie schilderijen Maicnglück. Sommerlied en Herbslabend, hoewel hij zeide niet te kunnen begrijpen, w.tarom ik dit verlangde. Ik wilde ze hebben om iels van u te bezitten, en omdat ik dacht, dat de som gelds u wellicht in staat zou stellen om vreemde landen Ie bezoeken." «Kalhe!" klonk het droevig van zijne lippen. Zij schudde het blondgelokte hoofd. «Ik was y echter niet gelukkig.mijn echt was een« martelaarschap.... ik was den baron niets dan eene schoone vrouw. «Van u echter, Heinrich. vernam men in langen lijd nietsuw Torcello-schilderij bracht echter eensklaps uw naam op aller lippen eindelijk waart gij dan beroemd, ten koste van mijn levensgeluk, ik alleen had den prijs voor uwen roem betaald. Uw triomf was mijne laatste vreugde. De nieuwe ster schitterde slechts kort aan den kunslhemel de kun stenaar verdween en niemand wist waai heen." «Vergeef mij, vergeef mijriep Gehrung uit, en vatte hare handen, «verstoot mij niet. Zij staarde hem weemoedig aan. «Ik moest boële doen en wilde de plaalfhezoeken, waar gij die heerlijke schilderij ontworpen en waar gij geleden hebt" Signor Candiano had de donkere oogen naar den hemel gericht, terwijl hij mompelde«Del is nu de aardsche liefde, welke haren odfeprong daarboven heeft zij is ook machtig en het grootst, wanneer zij ontzegt." «Nu weot gij, Heinrich," vervolgde de jonge -

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1887 | | pagina 1