Maandag 15 Augustus 1887. M 3638. Uiieovar B. VAN C L E E F F to A mersloort. Bureau MUURHUIZBN lo et, hoek Kortegracht, Wijk B 60. K it ii i s i ii u; De BURGEMEESTER van AMERSFOORT Gezien arlikt-l 41 ilrr germenlewet Brengt ini" kennis van <le ingezetenen dat de itaad dezer gemeente zal vergaderen <»p itinsdagden Hi Aug. aanst.fles namiddags haftwee. Amersfoort, den 12. Aug. 1887. De Burgemeester voornoemd T A J. VAN ASCII VAN WIJCK. Politieke Revue. De vraag is niet ongewettigd ol generaal Rfiulanger niei wat lc veel lijilt aan zelfverhel ling en zucht om van zich in de gansclie wereld te doen spreken. Zelfs zijn er, die er aan twijfelen of hij zeil wel goed weet wat hij in dien aard verricht. Ku te meer is daar reilen voor nu zijn jongste daad beslaat uit In-I zenden van een condole ancebrief aan de lamilie van KalkolT. namens geliefd het Fransche l-ger en de gansche natie, waarvan hij zich in dien brief den natuurlijken vertegenwoordiger noemde. Indien hij het woord onnaluurlijken had ge schreven zou hij nader bij de waarheid zijn want natuurlijk heelt hij den last daartoe noch van leger noch van natie ontvangen. Dal de FYansehc regeering en vooral de mi nister van Oorlog zulke buitensporigheden lijde lijk toeziet. is, zachtst uitgedrukt, onbegrijpelijk, want als nu eens alle Kransche generaals zijn voorbeeld zouden volgen dun zou dit toch wel wal dwaas worden. Niemand minder dan Maurus Jokai leest in dc Nemzcthel voornaamste der Hongaarschc bladen Frankrijk de les Frankrijk zegt Jokai. ziel niets dan Duitschland gevoelt niets dan haal legen Duitschland Ken volk dat aan de menschheid groole diensten bewezen heeft kwekt nog slechts revanchehelden, liet was vroeger eene traditie der Fransche politiek tegen Rusland op Ie treden, waar «het groote leger» in sneeuw cn ijs is vergaan maar Frankrijk vergeel alles. Hel is «lichtzinnig en kindsch ge worden. Deze lichtzinnigheid die in de Fransche po- 'itiek niet valt te miskennen is ook eene grieve FK ÜI M.ETON. 98) DES LEVENS STRIJD door S «Ik dacht niet, Alex, dat ik u zoo lang ver zoeken inoest om mijnen wensch te vervullen. Maar neen het is u slechts schertsen nu weerde hij hem niet al toen hij haastig een kus op hare lippen drukte, terwijl hij nauw hoorbaar zeide: «In Gods naam dan, Elize uw wil geschiede Gij hebt inij geheel in uwe macht." Een glans van voldoening vloog over het ge laat der jonge vrouw zij boog zich wederom tot hem en sprak lang en dringend. Eindelijk stond hij met blijkbaren weerzin op, terwijl hij haar haastig vraagde «Gij wilt dus het groote etui hebben, niet waar? Maar als tante nu wakker is en mij vraagt, waarom ik mij zoo laat in hare ver trekken bevind wat moet ik dan antwoorden «Wel. dat gij u zelf overtuigen wilt of de drukte haar niet gehinderd heelt, daar ge haar van avond een weinig vermoeid vondl uitzien. Kom, ga nu, want hel is reeds laat, eigenlijk is het geen uur, waarop eene dame hel bezoek van een heer ontvangt, voegde zij er eenigs- zins ontstemd bij. «Nu hoe lang nog of ik heb daar recht op, belle rousine hernam hij. terwijl hij hare hand poogde te vatten, welke zij hem echter haastig onttrok. «Doe zoo voorzichtig mogelijk, Alex, want anders wordt Eddy wakker." Schier onhoorbaar verwijderde zich de graaf, der Hongaren. Men kan niet rekenen met de I Fransche republiek het is zelfs nog de vraag ol Itusland in geval van nood op haar rekenen i kan. Dal is een goed punt voor Duitschland. liet is niet zeer beminnelijk maar het is ernstig en betrouwbaar. Als Frans Jozef de hand drukt van keizer \N illielm te Gaslcin, weet hijdat hij eenen bondgenoot vasthoudt op wien hij rekenen kan Het is eene zeer gewichtige omstandigheiddat ook de Hongaren inet dien bondgenoot rekenen cn hij monde van hunne beste vertegenwoor digers dien handdruk toejuichen. De heer John Bright en 173 leden van het Lagerhuis hebben reeds het adres geteekend aan den president en het congres der Vereenigde i Stalen ten gunste van een internationale recht bank orn de geschillen te beslechten die tus- schen flat land en Engeland mochten rijzen. Veler instemming is reeds toegezegd. In den I aanstaanden herfst zal een deputatie het adres j naar Washington brengen. De Engelsrhe regeering heeft thans het laatste gedeelte der briefwisseling tusschen lord Salis- I hurv en sir Drummond Wolff, betreffende de Egyptische conventie, openbaargemaakt. Daar- uil blijkt flat de Rorte g .neigd was de conventie ie bekrachtigenmaar daarvan ten slotte is i teruggekomen onder den druk van Frankrijk en Rusland. Bij gelegenheid van uitzettingen van pachters 1 te F.lton zijn in hel graafschap Limerick weder I hevige looneelen voorgevallen De pachters bodpn weerstand en wierpen kokend water op de gendarmes en de troepen, die met debajonnet charges moesten maken. lie boeren verdedigden zich met hooivorken tegen de gewapende macht en wierpen de politie beambten met steencn zoodat er verscheidene gewonden zijn. Men heeft nog steeds hoop dat de nieuwe in het Lagerhuis aangenomen wet op den landeigen dom een einde zal maken aan dergelijke loo neelen. Het is echter nog twijfelachtig of het lloogerhuis eveneens die wet zal aannemen: men gelooil dat net lloogerhuis hel wetsvoorstel zal wijzigen. Elize ten prooi aan de hevigste onrust achter latende. Zij ademde eerst weer vrij, toen hij na ver loop van tien minuten terugkeerde en haar een etui overhandigde. «Sliep tante onderzocht zij, het voorwerp haastig openende, waaruit zij eene broche te voorschijn haalde, welke overeenkwam met Nellies beschrijving. «Ja, Elize." «Des te beter, want nu behoeft gij geene vrees te koesteren om het etui weer op zijne plaats te brengen." «Welk een prachtig sieraad is deze broche toch, Elizekom, laat mij haar even aan uwe japon bevestigen," en voordat zij hem kon te genhouden, had de graal het woord bij de daad gevoegd. Prachtig flonkerden en schitterden de edel gesteenten met eene haastige beweging trok de graaf de joncc vrouw in zijne armen, ter wijl geen van beiden bemerkte, dat een dei- fijne goude kettinkjes brak waaraan een dei- afhangende steenen bevestigd was. Het viel in een der plooien van den ruimen peignoir, waarin bet aan de stof haken bleef. «Verlaat mij nu. Alex, ik ben zoo moe." en haastig ontdeed zij zich van de broche zonder bet ontbreken van het kettinkje te bemerken. Zij drukte vervolgens het voorwerp Alexander in de handen, terwijl zij tot hem zeide «Gij hebt het nu goed begrepen, nietwaar? Gij brengt het etui weer naar tantes kaïncr de broche verbergt gij morgenochtend in de hoekenkastdie in mej. Hartman's vertrekken staal. Turkije aarzelt tusschen twee puntenwat aangaat de Bulgaarsche Kwestie: I". het stelsel Itusland aan to nemen door één regent te doen aanstellendie met toeslemming der mogend heden lol Vorst zou kunnen worden uitgeroepen door de SobranjeV. de mogendheden uitnoo- digen orn te samen te komen en volgens art. 5 van hel Berlijnsch tractaal de quaeslie op te lossen. De Bussisf lie gezantNelidoff, heeft verklaard flat Rusland nooit in punt 2 zal bewilligen. Volgens de «Agence" zou Turkije nu tot punt 1 besloten hebben. In dezen tijd van concurrentie moet men ziih haasten en zoo heeft een waar vaderlander zoo spoedig mogelijk een merkwaardig geschrift het licht doen zien 'twelk ook deze verdienste heeft dal het niet spoedig zal worden over- trofTenover de «natuurlijke grenzen." De schrijver is een vredelievend man. Hij zou caarne den oorlog uit de wereld helpen en om dat groote doel te bereiken ontwikkelt hij een even vernuftig als praclisch plan. Europa moet zich eenvoudig aan eene kleine operatie onderwerpen, waardoor elk land zijne «natuurlijke grenzen en T geheel den eeuwigen vrede zal verkrijgen. Als Europa dat niet wil zal het zeilde schuld dragen van eencn toekom-tigen oorlog op de grootste schaal. De schrijver knipt eenvoudig de kaart door en voegt de stukken weer bijeen zoo natuurlijk dal Rusland er niet bij verliest. Rusland verkrijgt o a. van Duitschland Dantzig, Thorn en Konings bergen. door eene ongetwiifeld zeer «natuurlijke" lijn die van Stolp naar B ulhen loopt. Tusschen Ratibor en Plelz buigt de Russische grens zich aldus, dat Gallicië Bukowina en Moldavië aan Rusland komen. Duitschland wordt schadeloos gesteld door BohemeBcven-OoslenrijkTyrol en het Duilsche gedeelte van Zwitserland, óok mag het in 't westen Straatsburg behouden maar Frankrijk krijgt Metz terug met en be nevens het grootste deel van België. Wat er van België blijft mag Duitschland nog nemen met Nederland op den koop toe. Dene marken blijlt niet alleen beslaanmaar wordt met Sleeswijk vergrootde schrijver vergeet nietdat de koning de schoonvader is van zijnen czaar. Oostenrijk, dat zooveel heeft moeten «Maar bedenk toch, Elize «Ik bedenk niets, Alex," viel zij hem teeder in de reden, terwijl zij zich opnieuw tegen hem aanvlijde, «dan dat zij het is, die mij uit uw hart wil verbannen. Goeden nacht, darling," en nogmaals legde zij de armen om zijnen hals en kuste hein lang en innig. En toen hij haar weinige minuten later ver liet, had hij haar alles beloofd, wal zij verlangde. Nauwelijks had de deur zich achter hem gesloten, of Elize begaf zich naar de kamer waar Eddy zich bevond. Zij boog zich over het kind heen, dat rustig sliep. Hij had zich in den slaap blootgewoeld en geheel werktui gelijk spreidde dc jonge vrouw de dekens over zijn teeder lichaam Door deze bewegirg ge raakte hel kettinkje uil de plooien van hare peignoir los en viel in Eddy's bedje, zonder dal Elize het bemerkte. Den volgenden mogen liet gravin de Valcourt Fernande reeds vroegtijdig bij zich komende oude dame lag nog te bed. want nu gevoelde zij, dat de drukte meer invloed op baar gestel uitgeoelend bad dan zij in de eerste oogenblik- ken gemeend had. Nadat zij hel meisje wederom hare goedkeu ring over hei welslagen van het feest te kennen had gegeven, gal zij haar de sleutels en ver zocht haar de edelgesteenten weg te sluiten, die zich in tie etuis bevonden. Zonder deze te openen, begaf Fernande zich naar het aan geduide vertrek. Hoewol gravin Elize gewoonlijk voor twaalven niet zichtbaar was. scheen zij dien morgen van hare gewoonte at te wijken, want zij bevond zich reedt viocgtijdig in den tuin.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1887 | | pagina 1