victoriav/ater
waaum
DE ECHTHEID VAN HET
#T
DE SCHOONS VIMNE.
Een HUIS met SCHUUR
Wei. M. VAN M BOSCH
KINDERWAGEN
Poppenwagens en Spoormandcn
M. immm stra
FEUILLETON.
Safèldrankvan %S/Z. den otforiiiicfdtr
oA/eclerUmden.
uit de YICTORIA-BROA' te Oberlahnstein bij Ems.
wordt alleen door het volgende etiket verzekerd,
waarbij men vooral op de handteekoning van den
Directeur „C. G. ROMMENHöLLER" gelieve
te letten:
DIRECTEUR OER: VICTORIABRON, OBERLAHNSTEIN.
DE
Hl KONlN&^^C^
IN
ROODE LET-
.HANDTEEKENING
VAN DEN DIRECTEUR IS °V TERS GEDRUKT.
Wordt alléén echt verkocht bij
A. OTTE,
J. VAN HAD1ERSVELD, Amsrsfiort.
12) Vrij gevolgd naar 't Engelsch door S...
Plotseling ging haar een liehl op. Zou Frank
Leslie hem soms gesproken hebbenzou hij
wellicht uil wraak den Lord het voorgevallene
op z ij n e wijze verhaald hebben? Maar waarom
moest Duke hem dan gelooven? Maar welk voor
deel gaf Frank zulk eeiie lage handelwijze?
Eindelijk daar verscheen de korte brief van
Eustacedeze maakte een einde aan al hare
twijlelingen. Ook hij dus Wat hadden zij toch
vtrnomcBzij kon het niet vermoeden. Zij
maakte hare tantemevrouw Leicester, deelgc-
noote van alles en de verontwaardiging der
oude dame was onbeschrijfelijk.
«Hebt gij niet het flauwste vermoeden wat
zij kunnen bedoelen vraagde zij het meisje
cge weet, dat de onschuldigste daden soms
■verkeerd uitgelegd worden.»
«Neentanteik ben mij van niets bewust,
dat aanleiding tot hun gedrag kan geven.
Maar, ik smeek u, beste tante, om au over
die zaak te zwijgenik kan er heden niets
meer over hooren of ik vrees krankzinnig te
worden bij al die raadselen. Men schijnt hel er
op gezel te hebben om mijn levensgeluk te
verwoesten, nu men is goed op weg om daarin
te slagen. Ik kan het aiel langer dragen.» riep
zij eensklaps op smartelijken toon en doodsbleek
wordendeviel zij bewusteloos Ier aarde.
En daar lag zij nude schoone Vivienne
met gesloten oogeneene doode gelijk en de
schoonste dag in bet leven der vrouwhaar
huwelijksdag, nam voor haar zulk een treurig
einde en waarvan weinig of niets goeds te ver
wachten was
Den volgenden morgen ontwaakte Vivienne,
na een onrustigen slaap als iemand die eene
zware ziekte h.td doorstaan naar lichaam en
ziel algetobtdoch betrekkelijk kalmonna
tuurlijk kalm na het voorgevallene, 't Scheen
haar toe alsof zij sedert gisteren jaren doorleefd
had. ze kon zich niet voorstellen, dat dit alles
op één dag geschied was.
«Ik wil Lord Nordenhursl spreken. Hij moet
mij vertellenwal hij Eustace medegedeeld
beeft,» zcide zij lot mevrouw Leicester, die
reeds vroeg aan hel bed barer lievelinge
bevond en met innige deelneming naar het
ongelukkige meisje luisterde «Ik moet weten,
wat hen eensklaps heiden zóó deed handelen
men heeft hen misleid dat staat vast en wel
op zulk eene slimme wijze dat geen twijfelen
mogelijk is. Eén kan er in opgewondenheid
handelenmaar Eustacedie bovendien den
zelfden naam draagt als ik heeft mij niet op
gegeven dan na alles terdege onderzocht te
hebben.»
En die zakdoek vraagde mevrouw Leicester
zachL
«Is de mijne dal valt niet te ontkennen
waar 't is mij een raadselhoe hij eensklaps in
Eustaces handen gekomen is.»
«Welnu, Vivienne,: hernam de oude dame
ernstig en, zich statig oprichtende, «welnu,
mijn dierbaar kindik zal tot Nordenhursl
gaan om hem uitleggingen te verzoeken Ik ben
de eenige vertrouwde, die gij bezit, deeenige,
die u liefde schijnt te willen schenken.»
«Wellicht wordt gij, na hem gehoord te
hebben, ook mijne vijandin, tante,» klonk het
als bittere ironie van hare lippen. «Neen, blijl
maarik zou het niet overlevenals ik u ook
nog moest verliezen
«Dal zal ook nimmer 'tgeval zijn, mijn
lievelinguwe oude tante blijft u trouw. Zij
zal steeds in u gelooven mijn kind wat men
ook beweren moge. En, wat ik ook daarginds
vernemeik zal hel u getrouw naai waarheid
vertellen opdat wij maatregelen kunnen nemen
om dien laster te verslikken.»
«Mijne goede, lieve tante, hoe zal ik u ooit
genoeg kunnen danken voor zooveel liefde
voor zooveel trouw fluisterde Vivienne met
tranen in de oogen, hel hoofd tegen de borst
der oude dame vlijendewier hand liefkonzend
hare wangen streelde.
«Wees sterk, mijn kind.» zeide zij eindelijk
bemoedigend lot hel meisje, «wees sterk mijn
kind, en laat mij niet vertrekken met de ge
dachte dat gij beproeven zult om mijne te
rugkomst bedaard af te wachien. Al die tranen,
al die zuchten zij helpen niets zij brengen
u geen stap nader tot ons doel namelijk om
met het noodlot voor uw geluk tc strijden. Tot
straks rnijn kindGod geve dat ik u goede
tijding kan kernen brengen?» Na hare nicht
tecder omhelsd te hebbenverliet de waardige
vrouw haar ijlings om de noodige bevelen lot
haar zoo spoedig mogelijk vertrek naar Londen
te gevea.
De Notarissen A H. DRIJF
HOOT VAN HOOFF en Mr. J.
DE LOUTER te Amersfoort,
zullen op Katerdag MH 1*1*19, des
avonds ten 7 ure, in hel koffiehuis «HET
VALKJE» te Amersfoort in hel openbaar
I K II H Of# P KN:
In de gemeente Amersfoort.
en BOUWLAND,
staande en gelegen op het Sasje kad. D 1765
groot 7 A. 8 cA., in eigen gebruik.
Grondbelasting f-4.31.
Aanvaarding bij de betaling op 1 Aug. 1889
Te bezichtigen twee dagen vóór en óp den
dag der verkooping.
Nadera inlichtingen ten kantore van cerst-
genoemden Notaris
Langestraat A 20.
Bericht hiermede de ontvangst ecner
elegante soort
waaronder ENGELSCH Etot eoncurreerende
prijzen, alsook eene uitgebreide zonding MIAAIË
beneden alle concurrentie.
Komt. ziet «'ii overtuigt u
theehandelaren
te Crorinchem
hebben de eer te berigtendal hunne bekende
TIIEESOOKTEN, afgewogen in pakjes van 1
2'/a en 5 Hectogrammen, te Amersfoort
uitsluitend verkrijgbaar zijnbij
deu Heer JOH. VAN OMMEN J*-
firma D. OCKHUISEN
a h it s 10 o a r.
Vol ongeduld wachtte Vivienne haar terugkeer
af, terwijl zij zich zelve steeds verwij
lingen deed. dal zij Frank Leslies onwaardig
gedrag had geheim gehouden. Als zij dadelijk
alles naar waarheid mo-lege leeld hadda n
waren al die onaangenaamheden stellig niet
geschied. Nu was liet te laat om te spreken,
liet gebeurde kon daarmede niet uilgewischt
worden.
Vroeger dan xij verwachttetrad mevrouw
Leicester de eetzaal binnen.
«Nu tante hoe luiden uwe medcdeeliigen?»
vraagde Vivienne met acne van ontroering beven
de stem.
«Ik heb hem niet gezien, mijn kind Hij
heelt reeds gisteren avond Londen met zijn
eigen jacht verlaten. Zijne brieven moeten lirin
nagezonden worden naar de plaats, die hij nog
nader opgeven zal?»
«Allen en alles schijnen partij tegen mij
gekozen te hebben,» steunde Vivienne wan
hopig. «O, wat heb ik toch gedaan om zóó te
moeten lijden. Wat moet ik doen om eenige
ophelderingen in die duistere zaak te krijgen
'lis toch immers onmogelijk om legen een on
bekenden vijand te strijden.»
«Ik zal eens aan Eustace schrijven, Vivienne.»
hernam mevrouw Leicester op beslisten toon.
«Naar welk adres, tante?»
«Naar Gibraltar, lieveling, hij is ongetwijfeld
weer naai zijnen post teruggekeerdindien
dat niet het geval is, dan zal men hem van
daaruit zijne brieven wel zenden. Gij moet
echter geduldig zijn, mijn kind, gij moet het
tenminste beproeven.»
«O, tante, dat is zoo gemakkelijk gezegd,
maar zoo moeilijk gedaan als men zoo diep
beleedigd is gewordenals men zoo smartelijk
lijd als ik ,o riep het schoone meisje harts
tochtelijk uit «Ik kan hier niet blijven op
Uplandswaar iedereen zelfs mijn eigen
dienstpersoneel mij met deels nieuwsgierige
deels waiii rouwende blikken gadeslaat. Ik moet
hier weg. Ik verlang naar rustnaar vrede en
wil morgen reeds naar Wales vertrekken. Wilt
gij mij vergezellen, lieve tante?»
«Natuurlijk mijn lieveling ik verlaat u nooit.»
Den volgenden dag vertrokken de beide da
mes Vivienne had hel vaste besluit opgevat
om niet naar Uplands ol Londen terug te koeren
en hare plaats in de gezelschappen in te nemen
voordat die geheimzinnige gebeurtenissen opge
helderd waren geworden. Wordt vervolgd.
