Donderdag* 3
October 1889.
ELSE EN ILSE.
Jd 5866.
Politieke Revue.
FEUILLETON.
Uitgever
H. VAN CLE
te Amersfoort.
rejal uiear IS Ctt. tiraot* lattere mi
r« iari(tiaf ge»cUit-Zl hanger pr^ibarakeaiag. L.gal*
Kaclaati par ragal 15 Ou. Aft. m»mmm 10 c»a.
Bureau
KUUKdUIZBN
hoek Kortegracht, WijkBGO
HULPBANK to AMERSFOORT.
Tot hoi gevun van gelden tkii leen zal enne
Commissie uil het bestuur op M A A N I) A (J,
Hon 7 OCT. aanstaande, 'snamiddags van
ham'twek tot haleihukzitting bonden in een
der loralen van liet Raadhuis, alwaar de be
langhebbenden zirh kunnen aanmelden, ook
voor hel teruggeven van gelden.
ilKHM». VAN HASKLKN
Secretaris-Penningmeester.
Ook in Servië hebben verkiezingen plaats gehad,
die ten dcele nadeelig zijn uitgevallen voor do
liberalen. Do meerderheid, welke de radicalen heb
ban verkregen is grooier dan men bad verwacht:
94 radicalen legen id libeialen Men verwacht
nu dat de nieuwe Shoiipcbtina zich bezig zal
houden met de kwestie dei opvolgingwal ook
meer dan noodzakelijk is Men zal dan voor goed
den toestand regelen van koning Milan
liet Servische volkje schijnt op 't gebied van
verkiezingen ook al even dol Ie zijn als zijn an
dere zuidelijke hroerljes. Waar argumenten ont
braken ging men zijne partij verdedigen met
revolverschoten te Vranja hebben de radicalen
«n liberalen zich lerm afgerost. Men kan juist
niet zeggen dat koningin Nathalie een gunstig
oogenblik heelt uitgekozen voor haar bezoek, doch
ze schijnt tegen een weaig rumoer bestand te zijn.
Heulers Ollire geelt een lezing van de aankomst
der Koningin Dertig duizend personen wachtten
haar al een deputatie van baar aanhangers over
handigde haar ruiker*doch geen officieel per
joon was tegenwoordig. In het rijtuig van een
koopman bogai zij zich naar de kathedraal, doch
zij vond de deur gesloten en de toegang lol
het paleis van haai zoon was baar onmogelijk
gemaakt door een afdeeling troepen die haar
buiten moest houden.
Uoulanger heelt aan de kiezers van Montmartre
een teeken van leven gegeven in den vorm van
een manifest, waarin hij protesteert tegen de
vernietiging van de stembriefjes welke zijn naam
droegen protesteert in heilige termen deze
daad van de regering vooritellende als een schan
delijk raisdrijldat om wraak roept ten hemel.
«Alle rechten, van de kiezers zoowel als van
da Kamer, zijn met voelen getreden, men laat
de eersten belastingen betalen, maar ontneem
4) Vrij naar liet Duitacli vertaald door S...
II
In de huiskapel had de huwelijksplechtigheid plaats.
Rechts bij het altaar stond Ilse met neergeslagen
oogen rustig en onbewegelijk als een schoon,j mar
meren beeld.
Toen de ringen tnsschen het jonge paar gewisseld
werden liet Else den haro uit do hand vallen
zoodat hij tot vóór Uses voeten rolde. Deze mm
hem op en reikte hern de gelukkig lachende zuster over
Erich zag aarzelend op en ontmoette Ilies blik
waarin zich het afscheid der Melusine afspiegelde.
Na bet bruiloftsmaal werd er gedanst en muziek
gemaakt.
Ook Ilse zong met hare reino volle stem menig
vroolijk iied.
Erich maande eindelijk tot vertrekken aan.
Laat mij slechts nog óén lied van u hoor en
verzocht Else hare zuster.
Ik ken geenc vroolijke inelodiën meer.»
O, zing dan nog eens mijn lievelingslied, of
schoon het zeer droevig is. Doe het nog eenmaal
voor ons alleen. Ik zal het nu in langen tijd niet
meer hooren laat mij het daarom naar don vreemde
met mij nemen als de laatste uiting van uwe edele
ziel en van uwe liefde voor mij.
Else, gij verlangt lo veel ..ik kan niet...»
Gij moogt uwe zuster up haar huwelijksdag geen
verzoek weigeren,* zeide Erich nu.
«Verlangt gij ook, dal ik het doeu zal?» vraagde
hun hunne rechten Do generaal teekent «uw
toegenegen algevaardige,» «en titeldie geen
geld kost en een aanmatiging die men den man
gaarne laat als hij er genoegen in vindt.
Kr wordt in de Fransche bladen druk gesproken
over de coalitie van monarchisten en boulan-
gisten daar velen van de eerstgenoemde pcrlij
zich niet ongeneigd loonen met do boulangiaten
te breken en met een deel der repuklikeinen een
niouwe partij te vormen. De leiders der monar
chisten toonen echter geen lust tot een dergelijken
stap en de coalitie zal in elk geval Zondig a. s.
bij de herslemmingen gehandhaafd blijven.
Op de wereldtentoonstelling te Parijs he«ft
zondag met groot# plechtigheid de uitreiking
der bekroningen plaats cehad
«De Tentoonstelling van 1889» zeide de pre
sident der republiek Larnot«is in alle op
zichten Frankrijk en der republiek waardig
geweest Eere aan hen di« het ontwerp
wisten lot stand te brengen eere aan de expo
santen uit allen landen die geen arbeid ont
zagen cere den werklieden die zoovele schatten
van landbouw en nijverheid wisten bijeen te
brengen. Over cenige woken zullende wonderen
der tentoonstelling naar alle kanten verstrooid
worden maar zij zullen toch in alle harten en
in elks versland een duurzaam spoor achterlaten
van de kostbare herinneringen en «uilige lessen.
Aldus zal de tentoonstelling van 1889 zichzelv#
overleven.» Ten slotte herinnerde de president
aan de congressen«een tentoonstelling van
denkbeelden» waar de bekwaamste mannen
uit alle landen over gewichtige quaesties van
gedachten wisselden en eindigde aldus: «De
tentoonstelling van 1889 beeft een dienst be
wezen bij de bevordering van den vrede en de
beschaving.
Uit Aljeh wordt gemeld
Met de gewonden op 26 Juli gaat hel goed.
Van de gewonde ollicieren is met de vorige boot
reeds geëvacueerd de luit Von Schmidt auf Al-
leustadt en met de volgende boot wordt ook de
luit. Piera naar Batavia gezonden.
De namen der bij Kola Pohama gesneuvelden
en door den vijand b^gravenen zijn Van Rijs
wijk sergt.BiuddeEur. fus. Emmeldt,
Eur. fus.
De dood van den kapitein Muller te Aljeh is
al weer een bewijs te meer voor de reeds soo
zij hem zacht.
«Zeer zekerIlse
En zij zong:
Es war unterm blfihcnden Mandelbaum
Mir isl wie ein Traum
Er kuszte die Blülhese roth so fein
Und sprach «Willst du mein Liebste sein?»
Mir ist wie Tranm.
Ich kusztc die Blülhe, so rein, so roth,
Es war nicht mein Liebster.. es war der Tod 1
Das war unterm blühenden Mandelbaum
Mir ist wie ein Traum...»
In een zijvertrek slechts gehoord door het jonge
paarweerklonk hare slem zacht en innig als een
gebed. Ilse was doodsbleek toen zij hel lied geëin
digd had waarna Else het blonde kopje aan
de borst der zuster vlijde1.!'.!
Erich stond nevens beiden met brandende oogen
de sterke man beefde als een misdadiger dia voor
zijnen rechter geroepen iseenc pijnlijke stilte
hcerscktc in het vertrek
Ilse werd zichzelve het eerst meester. Langzaam
richtte zij Klscs lioold op en zeide ernstig: «ltom
Elsegeenc tranenhoor Het is nu lijd om te
vertrekken.»
Zwijgend omhelsden de meisjes elkander. Eindelijk
drong Ilse hare zuster met zacht geweld de deur
uit, terwijl Erich zijne jonge vrouw mei het hoofd
op do borst volgde.
Leeft gelukkig met elkandervaarwelvoor
eeuwig vaarwel,» gleed het nauw hoorbaar over
Ilses lippen.
En toon was zij alleen.
IH
Jaren zijn er vcrloopen De Decemberstormen hadden
mem gen beoin ïu hol botch van hel slot Wellen ge-
dikwijls in 't licht gelreden waarheid, dal raett
bejaarde menschen niet van het Nederlandsehe
bij het Indische leger moet delacheeren.
Deze officier, overigens een zeer bekwaam en
degelijk man, kwam voor den tijd van vijl ju rem
in Indië, toen hij de veertig reeds lang had
overschreden en dus menschclijkerwijze ge
sproken te oud wasom behoorlijk te kunnen
acclimatiseerea. De gevolgen hebben zich niet
doen wachten, eenigen tijd in een zeer koel
klimaat geplaatst kon hij aan de eischen van
den dienst voldoen, doch nog slechts weinige
dagen te Aljehwerd hij deor een beroerte
getroffen.
Naast ons ligt hel Verslag enz. over 1888
van heeren Commissarissen der Vereeniging
Nederlandsch Mittraï uitgebracht in de ver
gadering der Hoofdcommissie op 7 Juni 1889.
Wederom blijkt daaruit de nuttige en wel
dadige strekking dezer lofwaardige Stichtingen
geven wij ook gaarne dit verslag ter lezing.
Allen die het wel meenen met de opleiding en
vorming aldaar van jeugdige landgenooten tol
werkzame en brave leden der zamenleving
zullen den tijd aau de lectuur van het Verslag
besteed zeer welbesteed achten en wellicht
zal de lezing er toe leiden, dat ook zij hunnen
steun aan deze instelling gelieven le schenken.
Onze plaatsruimte gedoogt geene uitvoerige
overneming van hetgeen in het boekje hootd-
zakelijk voorkomtzoodat wij ons moeten be
palen tot het volgende
Van de 19 jongensdie in 1888 de kolonie
verlieten, hebben 10 hunne opvoeding op de
kolonie voltooid 1 werd teruggezonden erg
lijdende aa« vallende ziekte; de gezondheid van
een ander maakte ook diens terugzending vven-
schelijk 4 vertrokken naar huis wegens gel
delijke bezwaren 1 keerde terug omdat zijn
broeder wegging 1 omdat de moeder meende
dat de knaap nu wel beter zoude oppassen; en
1 op verlangen des vaders zonder bijzoader*
reden.
Op het einde de3 jaars werden opgeleid
23 kweekelingen lot smid *22 tol timmerman,
12 tot schoenmaker, 5 tot kleedermaker, 7 tot
bakker, 4 tot boer, 7 lot tuinier, 2 tot on
derwijzer, welke 82 de dagschool niet meer
bezoekenterwijl de overig* 66 jongens op de
gewone school gaan.
Op de herhalingzchool waren 60 jongens
veldterwijl de golven der zee met donderend ge
wald legen de oevers aansloegen.
In het ruimelandwaarts gelegen slaapvertrek van
hel kasteel bemerkte men weinig van het inwa
weer Voor het groote, eikenhouten ledikant zat een
in bet zwart gekleed meisje dat het schoone gelaat
angstig over het bed boog, waar een jeugdige vrouw
met den deod worstelde.
ellse,» sprak de zieke met zwakke slem, «ik
dank u, dat ge eindelijk gekomen zijt, de schei
ding was te langde tijddie mij nog restis
echter kort, want ik heb u xeel te zeggen.»
«Zou bet spreken u niet hinderen «raagde Ilse
bezorgd.
«In de laatste oogenblikken des levens mag men
daar niet aan denken. Luister goed Ilse. Waar is
hel kind T»
«Aan mijn hart, Else,» antwoordde Ilse. de jonge
moeder het kind toonende dat zij in de armen hield,
«Het zal toch altijd die plaats behouden, niet
waar, Ilse?»
Jazuster, zoolang ik leef,» klonk het plechtig
van de bevende lippen.
«Heb dank voor die belofte. Ilse Maar verlaat
het nietzooals gij de moeder deedtwant hoor t
die scheiding was het begin van het einde. En nn
beschouw ik met eenc zonderlinge helderheid va«
geest mijo leven geheel andersdan \k tot heden
toe deed. Ik was sltchts de schelp «i gij de parel
zondar u was ik niets ik behoefde u om te knnucn
leven om te kunnen denk< n zonder n moeit ik
bezwijken voor de stormen des levens.»
«0. Else, denk toch aan Erich.
«Ja. Erich, die arme, goede, lieve man !0.
gij weet niethoe treurig en eenzaam zijn lrvr«
was. Hij hield den blik opwaarts naar dc sierrea
