V ri jdag
December 1889.
M 3891.
Het geheim van hare Hooghei!
Ungovor
H. VAN CLEEFF
te Amersfoort.
Oil Mud Tennhijnt tfa.ndaj eu Uondtrdajniddag. A I,on.«mrnI p.r S 1,—Franco p.
Ad»ort«utifi0 l-« regels 60 Cts elk* regel meer 10 Ct*. Groote letters *s
p Mttriml*?oor raude* en sndere extra inrigtiug geschiedt honger prgsherekening Legal
QftnePleen onteigen. Adv. per regel 15 Cts. Reclame, per regel 15 Cts. - Aft nummrr. 10 Cts
Bureau
MUDKHUIZEX
hoek Koi iegiachL, Wijk B 60
hoi KKltSTKKfcST iw dil
]>iiiiiiiieriu plaats Donderdag
avond j^edriikl en uit^e^even
Vrij daym id dan;
HULPBANK te A MERSFOORT.
Tol hot geven van gelden tk» leen zal oone
Commissie uit liet bestuur op M A N I) A G,
don .1'! DEC. aanslaande's namiddags van
halftwee tot iiali'DHie zitting houden in een
der localen van liet Raadhuisalwaar de. l>c-
Iangl1e.bbenden7.ifh kunnen aanmelden, ook
voor bel teruggeven van gelden.
IIKHM». I'. VAN HASELEN
Secretaris-Penningmeester.
Politi'ke Revue.
De commissie, uit de Fransche kamer voor
bet voorstel van Bsrdouxstrekkende om de
voltrekking der doodvonnissen niet meer in
bel openbaer te doen plaatj hebben concludeert
tot verwerping dearvan.
Hel getuigenverhoor in het sociiliiten-proces
te Elbeileld is eindelijk algeloopen en de arnb-
tanaar van het O M. kon Donderdag zijn re
quisitoir beginnen en bracht bij het len einde
mei den eisch van gevangenisstraf van één maand
tel jaar legen 8i beschuldigden: voor 5
verlangde hij vrijspraak. Onder de beschuldigden
bevinden zich vier leden van den rijksdag de i
elgevaardigden Hebei (legen wien 15 maanden
gevangenisslral geëischt werd) Harm en Grillen- j
bergtr (ieder cén jaar) en Schumaclier (zes
maanden). Het O M achtte hel door de ver
klaringen der getuigen aldoendo bewezen dat
die beschuldigden en eebeim en door de wet
verboden genootschap vormden en verbodes
geschriften hadden verspreid.
He Times vestigt de aandacht op een vonnis,
Donderdag te Liverpool uitgesproken over iweo
leren die uit Ierland waren overgekomen om
twee in Ierland geboycotte veehandelaars, die
met bun vee naar Liverpool waren gegaan om
hel daar te verkoopen te verhinderen daarin
te slagen. Zij hadden op allerlei wijze gepoogd
iedereen op de Liverpoolsche maikl af te schrik-
FEUILLETON.
4) Vrij gevolgd naar 'l Duitsch door S...
Freule von Giiinwald wilde opgaanmaar de
vorstin had zelve reeds het schelkoord geval en.
wenkte hol jonge meisje om te blijven Zij herhaalde
den binnentredende» dienaar haar bevel en nauwelijks
vijf minuten later verscheen de opper■hofmeesteres
gravin Dahlen. Deze was cene sehoonereeds be
jaarde, dame rnel een edel gevormd, eenigszins streng
gelaat.
«Uwe Hoogheid heeft bevolen,» begon zij vragend
lol de vorstin die haar scherp aanstaarde.
.Waar is Christian* Wather,» reide deze. «Waar
om vervult 7.ij de plichten nietwelke mijn penoon-
lijke dienst haar opleggen?»
«Genadige gebiedster.» merkte de gravin ver
legen aan.
Is liet meisje ziek?» onderzocht de vorstin verder.
Eigenlijk nut,» antwoordde de opperhofmeesters
aarzelend, inlusschen na hetgeen voorgevallen
isschijnt zij mij niet meer waardig toe om in de
nabijheid Uwer Doorluchtigheid...»
«.Maar wat is er dan loeit geschied viel de
vorstin haar opgewonden ui «Ie rede. «Heli ik met
steeds dringend verzocht om mij getrouw op de hoogte
te houden van alles, wat er ui mijne onmiddelijke
Omgeving voorvaltHel wol en wee mijner onder—
daneii al betreft het ook den geringste hunner
berust alleen ill mijne handen lieve gravin.»
De oude dame stond roerloos tegenover hare ver
toornde gebiedster. Zij had eigenmachtig en tegen
kon van bet koopen van dal ven. Zij werden
wegens deze boycottcrij door den rechter te
Liverpool lot r.es maanden dwangarbeid ver
oordeeld. Hieruit blijkt, zegt de Times dal het
boycol ten ook volgens do Engelsche wet on
niet alleen volgens de lersche dwangwel straf
baar is.
BARNUM
De reclame is schier de ziel van onzen tijd-
Meer nog zij beheerscht onzen lijd Aan de
zoogenaamde tyrannic der mode vermag een
zelfstandig gemoed zich nog te onttrokken ten
minste lot op zekere hoogte maar niet aan de
macht der reclame; 't spreekwoord dat goede wijn
geen krans behoeltkan men gerust afschaffen.
Ook bij den besten wijn behooren een dozijn
kransen te worden uitgehangen om de deugde
lijkheid van een produel te bewijzen inoet het
toch eerst gebruikt zijn en men vindt geene
gebruikers meer als men niet dagelijks luid
luid *rallerluid»! uitroept, dat wat men aan
biedt is het beste en Jegelijkste in 't gebruik, j
Daarom is Barnum een der koningen van i
onzen tijd. Niemand heelt ooit harder geroepen j
dan hij hit overtreft alle collega's gelijk d«
Niagara den waterval bij Schaffhausen hij is
de grootste humbug Hij is eene genie. Nu hij
Europa ,?hetT. verouderde Europa, waarin men
zijn weg slechla met strompelende schreden
volgt d« eer geelt van ren («zoekis het
de tijd om de aandacht op dezen runaoerigen
Amerikaan te vestigen Zijn portret behoort in
de galerij van de mannen dezer eeuwniet
minder dan dal van Edisonvan Eiffelof van
Stanley
In 'l voorbijgaan gezegd hoe zouden dese
bij al hunne verdienste, het gemaakt hebben
zonder de reclame 7
Zeer keurig in de middelen was Barnnm niet. I
Hij was blijkbaar overtuigd dal niets ter wereld
/.oo belangwekkend kon wezen als hij en zijn
museum ea dus was hel enkel zijn schuldige
plicht tegenover het menschdom om dit te
dwingen hem ie bezoeken. Bekend is hoe hij
hij gelegenheid een man aannam die niets te
doen had dan al loopende eenige baksteenen
op zekere afstanden van elkander in de straat
neer te leggen, ze dan in snellen ren weer op
te rapen en bel beroemde museum binnen te
sluiven Iedereen wilde wetenwat de man
het uitdrukkelijk bevel Harer Hoogheid gehandeld
dus die terechtwijzing verdiende zij maar toch
Zij vestigde eenen veel betcekenenden blik op
freule von G'üuwaldterwijl zij op zachten toon
hernam
«Als Uwe Hoogheid mij vergunnen wildet oa
openi.
De vorstin begreep haar; zij gaf de hofdame een
treken met de hand waarop hel jonge meisje zich
dadelijk verwijderde.
«Welnu?» vraagde zij gespannen.
«Hel is helaas bewezen, dal Christiane Wather
een ja ik mag hel niet langer verzwijgen
een zedeloos schepsel is.»
«Onmogelijk,» riep de vorstin haastig uit, «dat
meisje mei die trouwhartige oogen met dat reine gelaal
zou... neen het kan niel waar wezen.»
«Dat dacht ik ook eerst,» zei de de gravin ern
stig, «maar ik heb mij zelve overtuigd, dat luer
ook alweer, evenals zoo dikwijls de schijn bedriegt.»
Eene zonderlinge onrust scheen de vorstin bij de
laatste woorden der opperhofmeesleres ie overvallen
en zenuwachtig met haren kanten zakdoek spelende
fluisierdi zij gejaagd:
Ik wil hel meisje zelve spreken, zij heeft immers,
naar ik hoep, Int slot nog niet verlaten Wilt gij
zoo goed zijnj, lieve Dalihn, om haar lot mij te
zenden?
Zij wierp de gravin een vriendoiijken blik toe als
om hare strenge woorden van zooevin weer goed te
maken. Met eme diepe buiging verliet de oude dame.
daarna het vertrek.
lie verstin trad wederom aan bet venster en staarde
gedachteloos in de duisternis. Aan den donkeren hemel
fonkelden tal van sterrenwaaionder Venus vooral
sen bijzondere» glans verspreidde.
daarbinnen rnel die steenen deed. Iedereen volgda
en betaalde de entree.
Een groot succes was de vertooning van den
dwerg Tom Thumb. Hij werd door Harnum al
dus gedoopt in een uniform gesloken en voor
zijne rol gedresseerd. Voor hem liet hij zijn
museum «enigen tijd in den steek om hem ana
Europa te vertonnen het eerst in Egyptian Hall
te Londen. Welk eeie reclame toen hij daar
kon laten aanslaan: «De vertooning kan heden
niet doorgaan daar H. M. de koningin Tom
Thumb wenschte te zien De kleine d ed zijnen
leermeester alle eer. Voor hel bezoek bij den
hertog van Wellington droeg hij een uniform als
Napoleon 1 wandelde als in gedachten verzon
ken heen en weer en antwoordde op de vraag
van den hertog, waaraan hij dacht: «Aan de
nederlaag te Waterloo!»
Zeor trolsch is Barnum die ook als eene
uitstekende reclame een hoek geschreven heeft:
zijne levensbeschrijving op zijne rondreis
met Jenny Lind. Hij boed de Zweedsche zange
res voor elk concert duizend dollarswagen a
paarden twee bedienden een secretaris eene
prinses kon niel weelderiger reizen. Jenny Lind
zelve stond verbaasd. «Hoe kunt gij zooveel wagen,
daar gij mij nooit hebt hooien zinge i vreog
zij. Maar Barnum wist wat hij deed Toen de reis
was algeloopen had Jenny Lind 17Ö0Ö0 dollars
verdiend an Barnum 584000.
Hij durft alles wagen. Hij bood den Mormoon
Brigham Young 200000 dollars als hij zich wil
de laten vertoonen een aanbod, dat met
apostolische verontwaardiging werd afgewezen
maar toch eene reclame wasMeu weet hoe hij
den vermaarden olifant Jumbo aan Engeland
ontvoerde. Het geval werd eene «quaestie». H .t
Engelsch patriotisme kwam in beweging. De
bladen vonden Barnum en alle Yankees meer
dan onbeschaamd.
Het verhindert niet, dat de LonJeiaars thans
zijn rau>eum zullen bezoeken. Hoe zij het vin
den raakt Barnum volstrekt niet. Als zij maar
komen. Hij is een philosool op zijne wijze. Zijne
philosofie is. dat de wereld wil vermaakt en
ook wel «en weinig bedrogen worden
Een mijnwerker te Arras legde negen dyna-
miet-patronen op een kachel om ze le drogen.
De patronen ontploften. Het lijk van den mijn
werker werd vreeselijk verminkt teruggevonden.
Vijf zijner makkers zijn ernstig gewond.
m
Emwig het oude leed.» mompelde dp hoogc
vrouw. «Wanneer zal de nicnschheid dun toch ge
noeg gelpden hebben
Bij liet hooren van een zachten aarzen.Ion stop
wendde zij zich om; Christian* was binnengetreden Het
meisje zag er bleek en treurig uit en bluf bevond
aan de door staan het niel wagende om de oogen
op te slaan.
«Treed nader zeide de vorstin vriendelijk.
Christiane deed. wat haar bevolen werd
«Is hel waar, tihrisl>ane, wal ik van ti gehoord hah?»
Het m"isje liet tot alle antwoord hel hou d op tie
borst zinken.
«Heb vertrouwen in mij,» ging de vorstin liefdevol
voort, «denk, dat gij tegenover uw biechtvader staat.
Zeg mij de waarheid en alles kan wellicht nog ten
goede geschikt worden.»
Plotseling \vl het meisje weriieiide voor haar op
de knieën en drukte het gewaad dei vorstin aan
j hare lippen uitroepende
«O, genadige gebiedster, ik ben het niet waard,
dal Uwe Hoogheid zoo goed en vrieodeltik jegens mij
is... 0, ik wenschte, dal ik dord ware! Ik beu
zoo slecht geweest, zoo slecht. Maar wie, zooals
Uwe Hoogheid nooit de verleiding gekend wie als
i een heilige leeftdiedoch tranen verstikten liaro
I stem terwijl zij het gelaat met d* huiden bedekte.
De vorst n was doodsbleek geworden en sidderde
I als van inwendige ontroering. Langzaam boog zij zien
I tot de knielende neer en hief haar op Hare donkere
I oogen rustten eenige oogenblikken met eene tteunra
uitdrukking op h?t meisje nde ingeving v..a iwa.
gemoed volgende vlijde zij Christians blondgelokt
hoofd aan bare borst
Om Godswil, wat doet Uwe Hoogheid.» riey
deze, haastig terugtredende uil, ik... ik b:u zoo