m 5972. |M
Maandag 6 WSg October 1890.
Politieke Revue.
FEUILLETON.
SET 7BM07IN&5BAD.
rasm uur
Uitgever Dlt Mtd Ter»«hf)i>t Makm/ap «a Daw^ja^.Alxnimnt per 8 nu-adoii 'fl,—. Fr.aco per Bureau
A. EL VAN CLEEPF /M*. Ad»e»t<mtiSn. 1--6 ttgeï» «O et».; elke r»gel mew 10 Ctt. Oroftte !ttter« near St U t3 BHU12EN
plaatemiiote j toer rsndea va andere eatra inrigting gmchiedt haoger prijaberekening. Legate
te Amersfoort. «ftefcfttwa onteigen. Ad», per regel >6 Gta. Reclame, per regel *5 Cta. Aft. uturnen 10 Cta. hoek Korte graoht, Wijk B 60
schrijfleen kolommen tang doodbericht, waarin
de afgestorvene «en onding wordl genoemd en
de zonde van 1 kind bezocht aan den vader.
Met hartroerende eenstemmigheid laten de
bladen T ongelukkigedoodgaan geschieden onder
'1 luiden der klokken der sombere doodsklokken,
precies om twaalf uür 's nachtsijselijk l Hel
doodsklokje der socialistenwet heelt geslagen
schrijft 't Berliner Tagehlatt
NV ie nu eigenlijk den dood van de socialisten
wei op zijn geweten heelt, zal den socialisten
zeker kond laten. Dood is dood en voor de socia
listen is 1 October een feestdag geweest.
Maar wat zal T gevolg v.,n dien dood zijn
Zullen het fabriekswezen de handel en der
gelijke er door worden «verlevendigd?»
Zal er meer «welvaart» door ontslaan?
We twijfelen er aan.
Overbevolking en de strijd om hel getag, zoo
mede de zucht om meer te genieten dan stand
en positie veroorloven zijn de groole struikel
blokken voor het aanbrengen ven meerdere
welvaart.
En ten gevolge daarvan kan de sociale revolutie
in de meeste landen van Europa niet uitblijven.
Zij is eenvoudig eene kwestie van «lijd.»
Niemand kan voorspellen of zij nog in onze
19e eeuw zal uitbreken.
Maar in de 20e eeuw breekt zij stellig uit.
Daarhij komt de vraag zal zij bloediger zijn
dan de eerste Fransche revolutie?
En wat zal zij baren als tij heeft uitgewoed?
Toen de Belgische regeering de uitnoodigingen
tot deelneming aan het congres tegen de slavernij
verzond wist niemand dat sprake zou zijn van
een aanslag op den vrijen handel in 't Congo-
gebied. Eerst toen de onderhandelingen aanmer
kelijk gevorderd waren kwam de Congoregeerirtg
met haar voorstel om invoerrechten te heffen.
De andere staten die geene handelsbelangen
hebben aan de Afrikaansche rivier konden moei
lijk tegen dat voorstel zijn. Het was hun onver
schillig en men was immers gekomen om de
slavernij te bestrijden. Nederland stond alleen.
Moet het toegeven omdat de Gongoelaat geld
noodig heeft en het meent te kunnen vinden
onder voorwendsel van een menschlievend doel
te bevorderen
Reeds nu schijnt onze handel geen aangename
ervaringen te hebben omtrent hel bestuur van
den Gongoslaat.
De Amsterdamsehe Courant behelst hel vol
gende stuk
Uit den Nieuwer-Amttelndlioii
Gemeenteraad.
Tiet was er gisteren net zulk weer voorom
eens gezellig te zitten kletsen.
't Waaide zoo heerlijkdat de bloempotten
van den concierge op het balkon aan stukken
vlogenzoodat ik in mijn alcoof aan het k'cine
tafeltje gezeten tusschen een aspii aDt-bu'ge-
meester die zich kwam trainen voor de ziltiogeb,
welke hij in de toekomst hoopt te leidenen
hel schijnsel der maandie steeds ean den
Nieuwer-Amstelsrhen ambtenaarshemel schijnt,
zoo'n behagelijk gevoel over me kreèg.
Al die dampende raadsleden, die zoo gezel-
ligjea arm aan arm om de groene tafel zitten
de een met een gezicht of 't hem eigenlijk nie
mendal kan schelen de ander met een glimlach
om de vroede lippenter sluiks naar den hoek
van mr. Koenen loerende, of deze in zijn rol
van August zat komenmaken den indruk
alsof men in een koffiehuis een club bezoekers
op het biljart ziet liggen die ora uit te maken
of de bal band gehad heelt of nieten cm te
voorkomen dat er doorgespeeld wordt met hel
bovenlijf over den rand van 't laken ga-ift hargeü.
Als Rosa er nog bij was of Gietchen oui ecA
glas Löwenbrau of Pschorr te schenken dan
was de Nieuwer-Amstelsche Raadzaal de gezel
ligste knijp, die men zich denken kan.
Wat zal ons dal alvallen, als we eenmaal in
die deftige zaal van het nieuwe Raadhuis onzen
intrek hebben genomen! Want dan zullen we
ons natuurlijk veel deftiger dienen aan te stellen.
Dan zullen we voor we spreken T woord moeten
vragen; dan zal er niet meer gerookt mogen
wordenom de kostbare behangsels niet te be
derven, want er komen minstens gobelins in die
Raadzaal. Ik begi ijp anders nietwaar al dal
geld voor dienen moetdal er aan besteed wordt.
Van f60,000 is men nu al ver of over de
100,000 gekomen. Gisteren werd nog maar even
tjes f 45,000 toegestaan voor den Raadhuisbouw;
«Kom ik over den honddan kom ik ook over
zijn staart,» dachten de meeste leden, en
slemden toe.
Alleen de heer Koenen was natuurlijk in de
contramine. Hij wilde geen penningske meer
geven voor dien ababeltoren, dien hij hiel wilde
onderschrijven.» zoolang de Raadhuisbouw in
nevelen gehuld was.
De Dnitsche socialisten vooral zijn liefhebbers
van vergaderen en feestvieren.
Dat kost echter tijd en geld.
Zou 'tniet beter zijn om den lijd nuttiger
«aïitewendcn
Namelijk met meer te werken of leerzaam
dooi tebrengen.
Dat zou dubbel voordeel aanbrengen.
In de avonden en op zon- cn feestdagen kan
dan rust worden genoten of gepaste genoegens j
<ol ontspanning worden gezocht, ook met liet
gezin der gehuwden
Waarlijk al hun redeneeren en woelen geeft
feitelijk niets.
Het verergert hunne positie en die van hunne
gezinnen.
Een telegram uit Berlijn meldt De feestelijke
bijeenkomsten die gisterenavond op zeven plaat
sen in de stad door werklieden zijn gehouden
•en tot laat in den nacht werden voortgezet
-zijn onder zangtoespraak en toosten op de
helden der socialistische partijdoodonschuldig
afgcloopen. RebelLiebknecht en anderen heb
ben er het woord gevoedde lokalen waren
niet roode vaandels en rood* bloemen versierd
«ells dc keilners moesten roode rozen op de horst
dragen. De politie hoeft zich in geen van die
lokalen vertoond en is op straat ais gewoonlijk
slechts dan opgetreden, wanneer er een te groot
gedrang heerschic.
Voor hel bureau van hel Volksblalt heelt uren
•achtereen eene talrijke menigte gestaan die zeer
nieuwsgierig was naar het eerste nomm»r 'twelk
ïia afloop der socialistenwet zou verschijnen. Dit
mei zooveel spanning verwachte nominee is echter
zoo tam als maar eenig braaf blad der bourgeoisie
kan zijn. Licbknsi ht is thans lid van de redactie
geworden.
Het leger der sociaal demociatische kiezers, dat
in het jaar 1874 slechts 350,00'! man sterk was,
is in 't jaar 1890 gestegen tot 1.350,000 koppen
Wanneer dal geen succes isdan beslaat er geen
succes meer.
Met deze woorden kondigt een Duitsch blad
hel overlijden aan van de socialisten wet. 't Kin
deken onder ach en wee gebaard heeft slechts
den hoopvollen leeftijd van twaalf jaren mogen
bereikenen is heengegaan door niemand be
treurd en beklaagd en ouder algemeen gejuich.
Geen redacteur, of hij doopt zijn pen in de inkt en
ySlot) Vrij naar 'l Duitsch door Si
De uitdrukking van mejuffrouw Sidonies ge
laat na deze woorden te beschrijven valt ons
onmogelijkzij werd ook zoo onverwacht, zoo
zonder genade uit haar hemel gestort I Voor de
eerste maal in haar leven kon zij geene woorden
vinden om zich te uiten. Een oogenblik kwam
het plan bij haar op om te bezwijmen maar
zij bezon zich en gaf er de voorkeur aan om
zooveel onbeschaamdheidzooveel bedrog op
eene gevoelige wijze te straffen. Zij vestigde
dc groenachtige oogen, welke van woede en
haal fonkeldenop de arme gcheimraadsvrouw
en sprak
«Nu mevrouw, ik beklaag u nu nog meer
dan strakswijl ik thans uit ervaring weel
hoe laag uw man gehandeld heeft. Hij is de
gewetenloosste nietswaardigste Don Juan die
er ooit geboren is geworden Hel is schandelijk
om twee vrouwen te verradenhet veinzen en
huichelen schijnt hem eene behoefte te wezen
en ben ik zeer verheugddat hij mij vreemd
is, dat ik niets met hem heb te inuken. Zie eens
mevrouwkijk eens in mijn strandstoelal
die verwelkte bouquetten welke daarin liggen,
zijn allen van hem afkomstig, alleen van hom,
hoort gy Is dat ook geen onweerlegbaar
bewijs?»
«En hier in mijne portefeuille bevinden zich
een boekdeel allersentimenteelste gedichten,»
vulde Erksdorff ironisch aan.
«Ja, die ik hem zond,» voegde mejuffrouw
Sidoniö er bij. «Ik heb ze zelve gemaakt.»
«Slechts gedeeltelijkverbeterde Erksdorff
haar beleefd. «Geef den keizer, wat des keizers
is en den meesterwat des meesters is het
zijn copiëen van onze grootste dichters, een
weinig naar de omstandigheden gewijzigd.
Ben je jaloersch mijn klein vrouwtje?» besloot
hij vragendzich thans tot zijne echtgenoole
wendende.
Deze richtte het hoofd van de borst haars
mans op en keek Sidonie nu ecnige ©ogenblikken
scherp aan.
«Neen, Fritz,» riep zij eindelijk luid lachende
uitwant nu eerst heelt zij ontdektdat me
juffrouw Sidonie eigenlijk reeds lang «jong»
goweest was en verder niets aantrekkelijks bezat.
De pseudo-luitenant knikte haar vriendelijk toe.
Naeenige aarzeling slak hij zijne voormalige vrien
din de hand toe met de woorden
«Kom. mejuffrouw Sidonie, laat er geene
vijandschap tusschen ons bestaan. Gij hebt het
mij ook zoo bijzonder gemakkelijk gemaakt
om u vereerder ie wezendat ik onmogelijk
den lust weerstaan kan, om nog eens den ga
lanten ridder te spelen. Gij zijt bovendien ook
reeds lang den leeftijd Voorbij, waarop men
nog in ernst aan huwen denkt en daarom
gevoel ik mijn geweten niet bezwaard door
deze kleine scherts.»
Juffrouw Onversaagd scheen den spreker
met hare blikken te willen doorboren en wendde
hem vervolgens irolsch den rug toe.
In den tuin van het hotel Victoria zat dien
zelfden avond een vroolijk gezelschap bijen
dat herhaalde malen de glazen ledigde op het
welzijn van het verloofde paar, de jonge offi
cier Ekhard von Rectow en mejuffrouw Lisa
Rudloff. De geheimraad sloeg hertaald steels-»
gewijze den arm ora de sierlijke gestalte zijnet*
vrouw en fluisterde haar eens zelfs toe
«Wij hebben nog nooit onze huwelijksreis
gemaaktgeloot ik- lk beloofdedat we dat
zouden doen, indien je mij eens duidelijk be»
weestdat je niet jaloersch bent. Van middag
heb je eerst de proef glansrijk doorstaan, want
je zaagt Sidonie en waart niet ijverzuchtig.
Waarheen zullen wij gaan?»
«Laten we hier blijvenFritz,» antwoordde
zij zacht. «Er bestaat geen schooner plekje op
aarde dan Westerland.»
«Dat ben ik volkomen met je eehsbe
tuigde de geheimraad vroolijk.
Daar naderde de professor met zijne vrouw.
«Waar is mejuffrouw Bach riep men luid
lachend uit
«Zij is zooeven juist vertrokken.» berichtte
de waardige mandie zelf nauwelijks zijn ernst
bewaren kon. «Ik geloof niet, dal zij nier wé!
ooit lerugkeeren tal.»
«Laten we dan nu een toost instellen op
mejuffrouw Onversaagd en hare aanstaande
veroveringen» riep Erksdorff vroolijk uit.
Nadat allen hun glas hadden gel digd stond
Rectow op en riep uil«Die voorspelling is
twijfelachtig, maar ik kan met meer* edit Jon
toust instellenhel Verloviogsb id leve f»
