Donderdag1 22 «Pij? Januari 1891.
SOORDE&LICST.
Ai 4004.
Politieke Revue.
FEUILLETON.
BIB HUIK.
Uilgever Dit HU Knielt Jlatudëf D»ud*4*jmiddafAb«aa«aeat pir S autad.a f\,— ftiiM ft Bur0AU
ATT. VAN CLBBFF P9" n»irt«»il», l--0 ragala (0 Ou.; alk# ri|il 10 ct». OrtihltUtri iui M U U RHU1KBN
plaataraiarta»«or randva aadara aitra iniijtiaf gaaakiatl hangar pr^ibarnkeniag. Lagala
te Amerstoort. •Bei.Aleaa aateigaa. A4t. p.r ragal 1» CU. Kaalaiaaa gar ragal «I OU. - J/i. ••mmin 10 Cia. hOOk KortOgr&Oht, Wijk B 0O
■4 e li n I s ffv I ii if.
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS tob
AMERbFOORT
Gezien art. 8 der wet fan den 2. Juni 1875
(Staatsblad n*. 95)
Brengen (er kennis van het publiekdat bij
koninklijk besluit van den G. Januari 1801 b°.
12, aan de liollandsche IJzeren Spoorwegmaat
schappij en hare rechtverkrijgenden vergunning
is verleend om een stoomketel te plaatsen in
een gedeelte der locomoiielrcinise op bel stations
emplacement te Amersfoort (Slaat)kadastraal
bakcnd onder sectie G, n°. 647.
Amersfoort, den 20 Januari 1891.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
De Burgemeester
T. A. J. VAN ASCII VAN WlJCl
De Secretaris,
W. L. bCIIELTUS.
HULPBANK te AMERSFOORT.
Tot hel geven van gelden tbr lkkn zal eene
Commissie uit hel besluur op MAANDAG,
den 26 JAN. aanslaande's namiddags van
halftwkk lot halkdrie zilling houden in een
der localen van bet Baadhuis, alwaar de be
langhebbenden zich kunnen aanmelden, ook
▼oor hel teruggeven van gelden.
11EHM. P. VAN HASBLEN,
Secretaris-Penningmeester
In de Franscha kamer heefl Laur de regeering
geïnterpelleerd over hel wegvloeien van hel
goud. Rij viel haar aan wegens het leenen van
75 tnillioen goud aan de Engelsche bank.
Rouvier verdedigde dien maatregel en nam er
de verantwoordelijkheid voor op zich.
Een»; motie ven Laur, waarin verklaard werd
dal de verklaringen der regeering onvoldoende
warenwerd verworpen met 428 legen 29 st.
Naar aanleiding van eene brochure van Dérou-
ièdc behandelen eenige bladen in Frankrijk thans
bet vraagstuk der ontwapening. Déroulède be
weert dat alleen Duitscbland er zijn voordeel
mede zoude doen en weder als in 1870 met
zijn overmacht Frankrijk zou verpletteren.
De Rappèl gelooftdal de drie verbonden
mogendheden gaarne zouden ontwapenen om-
dal zij de kosten eener voortgezette wapening
niet zoo lang kunnen dragen als Frankrijk.
6) Naar 't Duitsch door S.
IV
Eenige jaren later overleed mijne moeder..
Fedors vrouw volgde haar spoedig. Na haren
dood nam hij mij tot zichhij betreurt nog
zijne echtgenooledie hij hartelijk lief gehad
heeft. Zijn rouw is echter een stilleinnerlijke.
Hij beloont zich jegens mij steeds liefdevol en
geduldigja ik herhaal 'l nogmaals vol
innige overtuigingdat hij een braaf, edel man
is. En daarom juist is 't mij lieden eigenaardig
tc moede dal wij inet elkander getwist hebben.
Ik heb wellicht de meeste schuld daaraan
«En u zeidet zooeven, dal ik de oorzaak
daarvan was merkte Johannes aan. «Wat heeft
Fedor toch eigenlijk tegen mij
«Niets,» antwoordde Wera beslist, maar hij
licelt in alics, wal mij betreft, zijne eigenaardige
opvattingen.
Hij verlangtdat ik eigenlijk voor niemand
eenige vriendschap moest opvatten ijver
zuchtig is hij volstrekt nietdaartoe ontbreekt
hein egoïsme. Maar hij vreest steeds, dat ik zal
geven zonder te ontvangonhij is van oordeel,
dat niemand mijne vriendschap waard is. Gij
moogt hem die zwakheid niet ten kwade duiden.
Hij, die veel heeft verloren en allerlei smartelijke
ervaringen iu 'lieven ondervonden heeft, is
spoedig geneigd tot w- wouwen. Hij heelt nie
mand buiten mij 1»
De Justice noemt bet denkbeeld eener alge-
meeae ontwapening een hersenschim. Zij zou
trouwens geen waarborg zijn van dea vrede
en Frankrijk bovenal moet zorgen niet weerloos
te zijn.
De Siècle noemt haar onmogelijkzoolang de
Elzas en Lotharingen niet aan Fiankriik zijn
teruggegeven en de toestand op hel Balkan
schiereiland niet is geregeld. Een gedeeltelijke
ontwapening baat niets en eene geheele is
onmogelijk. Frankrijk heeft altijd met zelfver'
loochening den vrede bevorderd en alleen ver
dedigingsoortogen gevoerd.
De Eclair verleildal de ambassadeur graal
Manster inel den Fraaschen minister van bni-
teolandsclie zaken over de ontwapening heefl
gesproken en daarbij heeft veiklaard, dat
Duitscbland niet zou dulden, dal Frankrijk zijn
oostelijk anneecorps versterkt
De France zegt, dat de Duitsche keizer aan
de ontwapening heeft gedachtom de lasten
der volken te verminderen. Maar als zij wordt
aangenomenwie kan er voor inslaandal zij
eerlijk wordt uitgevoerd Wie kan Frankrijk
waarborgen, dal niet de eene of andere mogend
heid, die hel minst heeft ontwapend het over
rompelt Trouwen# ook dit blad verlangt, dat
de Elzas en Lotharingen worden teruggegeven,
voordat er van ontwapening sprake kan zijn.
Bezadigder bladen bekommeren zich weinig
om Déroulède's brochure.
si
Windthorslde leider van het Katholieke
Centrumheefl Zaterdag ter gelegenheid van
aijn laehligsten verjaardag tal van gelukwenschcn
en geschenken ontvangen. Hel feest van zijn
geboortedag weerhield hem eehter niet om de
zitting vaa den Rijksdag hij te wonenen zelfs
•en werkzaam aandeel aan de debatten te nemen.
Op het einde der zitting sprak de president
namens den Rijksdag een gelukwenscb uit,
waarop de jubilaiis in korte bewoordingen
antwoordde.
Te Livorno zijn, bijna op hetzelfde uur drie
dynamietboinraen uit elkaar gesprongenen
wel een in de nabijheid van hel paleis van den
afgevaardigde Maurecordatoeen andere voor
het paleis van dea graaf Lardere «n de derde
nabij dea koopman Chayen. Onmiddellijk werden
door de politie eenige anarchisten gearresteerd
wier medeplichtigheid aan deze driedubbele ont
ploffing welke slechts malerieele schade aan
richtte echter niet bewezen kon worden.
Dépêches uit Weenen laten het builen twijfel
dal de Turksche gezant aldaar zelfmoord pleegde
met deels politieke beweegredenen. Hel schijnt
dat de Turksche regeering hem wantrouwde als
eenen geheimen aanhanger van den gewezen
sultan Moeradweshalve zij den gezant niet
wilde veroorlooven Konstaniinopel te bezoeken.
Laatstgenoemde betoogde ook dat hij zijn salaris
en"legatie-kosten hoogst onregelmatig ontving
De legatie van Brazilië te Parijs heefl eene
dépêche ontvangen inhoudende dat de orde in
geheel Brazilië ongeslooid ia. De constituante
heelt, ia ovcreonttemming mol de re'/eeiing,
de hooldslukken goedgekeurd betreffende de
wetgevendeuitvoerende en rechterlijke macht
van den bond. In de bevoegdheden van het
bondshestuur zijn ook begrepen de veieischte
volmachten ten einde de verplichtingen na te
komen tegenover de schuldeischers van de re
publiek.
Generaal Miles heelt aan don minister van
oorlog in N.-Amerika geseinddat hei geheele
Indianenkamp sterk vierduizend mannen vrou
wen en kindereu in het agentscliup te Pene-
ridge gekomen is om zich te onderwerpen en
dat zij bezig zijnovereenkomstig de gemaakte
afspraak, hunne wapens al te geven. Kicking
hear, de aanvoerder, heelt hel voorbeeld gege
ven. De generaal hield hel er voorda' de andere
bevelhebbers dat voorbeeld zullen volgen et
al mogen de jongere heethoofden zich onttrekken,
de ontwapening zal dan toch in het algemeen
tol slend gebracht zijn. Daatna is de rusther-
stelling nog slechts eene vraag van lijd en beleid.
De generaal houdt den oorlog voor geëindigd.
Opnieuw verzwakten vele schreden na ter
lot zijne geheel uitroeiing komt het Roodhuiden -
ras uil den strijd.
Generaal Mitre is met bijna nlgemeone stem
men door de nationale conventie lot candi l iat
voor den presidentszelel van de Argr»n'iin>rlie
Republiek geproclameerd. De conventie i« samen
gesteld uit de algevaardigdon der Veertien ver-
eenigda provincies-
De genaraal heefl zich deze candidatuur luien
welgevallen.
«En hij heefl u zeer lief, niet waar?» vraagde
Johannes.
«Ja, hij heeft mij zeer lief,» bekende zij op
zachlen loon waarop beiden zich in overpein
zingen verdiepten. Na eenige oogenhlikken hief
zij echter 't hoofd weer lot den jongen man
opkeek hem onderzoekend aan. als verwachtte
zijdat hij iets zegden zoudaar hij toch
vernoeden konwal zy verlangde van hein te
vernemen. Hare laatste woordenwier be
doeling hem eigenlijk niet duidelijk was, hadden
hem in verwarring gebracht en haar blik deed
hem schier pijnlijk aan.
«Willen wij nu beginnen?» hernam zij ten
laatste zoo onbevangen mogelijk.
Hij boog hel hoofd ten teeken van toestem
ming waarna hij met zenuwachiigen ijver begon
te teekenen. Hel was hem zonderling te moede.
Eindelijk legde hij palet en penseel Ier zijde.
«Het is gereed,» zeide hij het beeld niet
zonder eenige voldoening beschouwende. Zij
stonden naast elkander, bij de minste beweging
moesten zij elka&r aanraken. «Wilt gij hel
medenemen
«Neen, ik zend het naar Rusland!»
«Wanneer vertrekt gij
«Morgen ochtend vroe^
«Zoo spoedig reeds En waarheen'?»
«Naar Venetië
«Naar Venetië 1» herhaalde hij met fonke
lende blikken. Hij trad haastig dicht naar 't
beeldals wilde hij er iets bijzonders op ont
dekken, maar tranen verduisterden zijn oog.
«Naar Venetië,» mompelde hij dol. «Breng
dat heerlijke land den groet van een kind uit
hel Noordendal het wollichl wanner betreden
zal, maar het zoo innig, zoo innig lioiii-li*
Mijn verlangen naar Italië schijnt tuij eene
ziekte toe en als ik hoor, dat iemand daarheen
trekt, dan...» Hij Irak af, want aandoening
belette hem te vervolgen. Een diep medelijden
met zich zelf en zijne onmacht maakte zich
van hem meesterzijn leven scheen heiu zoo
doelloos, zoo vreugdeloos toe! Hij zonk op
een stoel en 't gelaat met de handen bedekkende,
riep hij nogmaals op harlverschcurenden toon
uit: «Italië 1»
Wera naderde hem plotselingknielde voor
hem neer en trok zijn hoold aan hare borst.
«Ga met mij mede,» fluisterde zij hartstoch
telijk. «O, gn met mij mede!»
Ja zóó en niet anders had liet moeten ein
digen Later, als hij terug dacht aan dit uur,
herhaalde hij steedsdat liet zóó en niet anders
had moeten wezenEnhoewel streng over
zich zelf oordeclende, moest hij zich zelf toch
van alle schuld van deze oogenhlikken vrijspre
ken. Hij had haar oprecht bemind, toen hy
destijds hare lielkoozingen beantwoordde
zij hadden beiden eerlijk gehandeld, zoowel hij
als zij alleen 't noodlot was de oorzaak van
alles hunne wegen hadden zich nooit
moeten kruisen 1
«Kom van raiddag om zes uur bij ons.» had
Wera hem bij haar vertrek gezegd. «Ik wil
Fedor hetgeen hier voorgevallen is, dadelijk
mededeelen. Hij zal het niet goedkeuren dat
weet ik nu reeds, maar hij zal u niet onvrien
delijk bejegenen. Ook kent hij mij te gord om
er niet van ten volle overtuigd te wezen dat
ik oiuiraor van een eens opgeval besluit alw ijk!»
