■j\s. 4011. Maandag 23 Maart 1891 NIET BEGREPEN! Politieke Revue. FEUILLETON. Uitgever: Dit blad vorschijut litamlag en Dondtrilagmitltlag Aboaneirn py VA.N CLEEFP "0,t Adïertenti»n1—fl regel» 80 CU.; elke regel meer 10 CU. Groote lettert pbintaruimte voor renden en andere extra inrigting geschiedt honger prijsberekening. Legali te Amersfoort officiefleeu onteigen. Adv. per regel 16 Cts. Reclames per regel 25 Cti Bureau MUURHUIZEN cu. hoek KortegraohtWijk B 60 Kennisgeving1. De BÜmGEMEESTBU tan AMERSFOORT, Gelei op hei koninklijk besluit van den 17. October 18*20 (Staatsblad No. 22) Brengt ter kennis van de ingezetenen dezer gemeentedal lot bet uitgeven van de PATENT- BLADEN aan h«p die in het jongstvorloopen kwartaal van bet dienstjaar 1800,91 (van den 1. November 1890 toten met 81. Januari 1891.) aangille voor patentrecht hebben gedaan ten raadhuize zal worden zitting gehouden op Dins dag den 81. Maart aanstaande van 's toortnid- dags 10 tol 1 uur des namiddags en dat de niet algehaalde palentbladen door den deurwaar der van 's rijks belastingen zullen worden bc xorgdlegen betaling van tien cents. Aincrsloort, den 20. Maart 1891. De Burgemeester voornoemd T. A. J. VAN ASCII VAN WIJCK. De Figaro herinnert aan de laatste politieke daad van den verl week overleden prins Na poleon beslaande in een manifestgedateerd 28 April 189U. Op dit tijdstip bevond de president der Fransche republiek zich op Corsika en bad bij Mie gelegenheid de woning bezichtigd van Napoleon 1 te Ajaccio, waartegen de prins protesteerde in den volgenden, openbaar ge- maakten brief: «Wat heelt Frankrijk's eerste consuldie in weinige maanden zijn land herschiepgemeen met uwe regeeringdie het land meer en meer zijn innerlijke kracht doet verliezen? Tusschen den keizer, die alleen door de grootheid van zijn systeem werd overwonnen, en uw parlemen tair stelsel, dat voor zijn onmacht bezwijkt? Gijdie mij zonder motief hebt verbannen mijzijn erfgenaamhoe durit ge hel wagen een huichelachtige hulde te brengen aan de wieg van dien grooten man? Wees niet ineer dan het hoofd van eene re- gceiing, die Franrijk vernietigt en verlaagt, geniet van al uwe handelingen en betrekkingen die eer bekleed dan vervuld wordenmaai' Iaat ons onze ongelukken en herinneringenen ver zwaar mijn onverdiende ballingschap niet door een uittarting. Uw bezoek is slechts een parodie uw ge veinsde eerheid slechts een heiligschenniswaar tegen ik verplicht ben te protesteeren.» Paul Déroulè-ledie niet léven kan zonder te agiteerenheeft den schouwburg l'Ambigu algehuurd voor cpne voorstelling van hel mili taire stuk «Ie Régiment.» Tot die voorstelling waren alleen uitverkorenen toegelaten Dérou- lèile's «patriotten.» Natuurlijk werd hij her haaldelijk toegejuicht. «Ook het «leve Boulan- gerl» bleef niet achterwege. Dérouléde had gezorgd voor in te lasschen dichtregelen in Ie Régiment, Op straat bij den schouwburg nam de politie eenige woelgeesten gevangen. De heer Gladstone is weer op reis. Te Hastings hield de leider der liberale Homerulers weer een lange rede, waarin hij o. a. verklaarde dat, wat de lersche quaestie betrof, zijn partij nu nog op hetzelfde standpunt slaat als in 1886. Volgens Gladstone blijven de liberale partijen verlangen dat den leren het recht worde ver leend om hun plaatselijke aangelegenheden te regelenterwijl hel parlement te Londen toe zicht blijlt oelenen op alle belangen welke het geheele rijk raken. De heer Gladstone blijft dus «net zijn aanhangers ook bij de aanstaande ver kiezingen den eisch om Home-rule voor de Ieren op het program handhaven. De praatjes, die opnieuw de ronde doen over 's kanseliers vreeselijke plannen, wraakneming op den jongen keizerzijn vroegeren meester, bedoelende door de publicatie van gedenk schriften enx. verdienen geen geloof, evenmin als de sensatienieuwtjes betrekkelijk naar Londen verzonden kisten vol manuscripten en papieren van waarde. In Geestermunde is de verkiezing- gagitatie in vollen gangcandidaten zijn nu behalve Bismarck dr. Waltemuth voor de vrij zinnigen en Schmalfeld voor de sociaal demo craten. De nationaal-liberalen mogen dus hun beste beentje wel voorzetten. Uit üuitschland wordt gemeld dat graaf von Balleshem den heer Windhorst als leider van het Centrum zal opvolgen. Het nationaal liberaal comité dat tot dusverre weigerde de candidatuur van vorst Bismarck voor den Rijksdag te steunenheelt thans be sloten dit te doen in het 19e kiesdistrict van llanover. Tusschen Londen en Parijs is het eerste telephonische gesprek gevoerd door den Fran- schen minister van Handel en nijverheidden dir.-gen. der posterijen en telegrafie en Lord LytionEng. gezant aan de eene zijde, en Raikesdir-gen. der posterijen en telegrafie in Engeland en eenige Engelsche ingenieuis aan de andere zijde. Slipt 10 uur in den morgen, zette Raikes de spreekbuis aan den mond en sprak ongeveer het volgende tot den Franschen minister Veroorloof me u mijn groeten en geluk» wenschen aan te bieden. De overwinning van het internationale telefonische verkeer is een voldongen feit. Frankrijk en Engeland, vereenigd door wederzijdsche vriendschap en wederkeerige belangen, zijn thans nog nauwer aan elkaar verbondendoor de menschelijke slem Als de meesten onzer de een meer de ander minderniet reeds wisten dat het leven schier nooit de idealen verwezenlijktwelke wij ons in onze jeugd scheppendan zou de boeiende novelle Annette» waarmede de heer Willem van Leer uit Amsterdam als spreker van het Nut Donderdagavond jl. alhier optrad deze gedachte stellig opgewekt hebben. In vloeienden stijl ge schreven werd zij zeer goed voorgedragen terwijl vooral de gedeelten waarin de personen sprekende werden ingevoerd, volkomen tot hun recht kwamen. Niet minder was dat hel geval met de scherp geleekende tegenstellingen over de opvatting van kunst hoe men deze be schouwt, als men, bezield door jeugdig vuur, aan '1 begin zijner loopbaan staat en als men afgeleefd naar lichaam en zielontdekthoe weinig, hoe bitter weinig de werkelijkheid eigen lijk beantwoord heelt aan de eenmaal gekoes terde veiwachtingeH. Na de pauze gaf de spreker «Sepolte vive.B eene geestige parodie op hadendaagsche toe standen, ten beste. Hier verlevendigd dooreen politiek tintje, daar door eene zinspeling op datwat men tegenwoordig als ballast in het leven over boord werpt, wijl het de bereiking van hel voorgestelde doel in den weg staatom eindelijk 't een en ander op te sommenwat ons, kinderen der negentiende eeuw ontbreekt, hoewel het onze vaderen als deugden sierde houdt deze schets als we haar zoo mogen noemende aandacht gespannen en meenen wij den geachten Spreker te mogen vei zekeren, dat zij in den smaak van het publiek viel hetgeen de luide toejuichingen hem trouwens ook bewezen. 4) Vrij gevolgd naar 'tDuitsch door S. Dikwijlsals het haar te eenzaam werd wenschte zijdat er iets van ingrijpenden aard geschieden zou dat haar uit de apathie, welke haar voortdurend meer scheen te omstrikken wekken moest. Als zij eens zeer ziek werd, ol het kind dan zou dit hen dichter lol elkander brengen. Maar er gebeurde niets. De dagen waren tot nu toe op dezelfde wijze eentonig voorbijgegaantot op hel oogenblik, waarin hij gekomen was. Zij gevoelde zich thans zoo gelukkig maar het kon niet meer dan een kortenzaligen droom wezen hoe lang duurde het nog, of hij moest vertrekken en als dan weer die lange winteravonden kwamen als dan alles weer even vervelend en eentonig was wal dan Ja wat dan «Moeder, moeder, ziel ge mij dan niet?» Esther boog zich uit het venster om te ont dekken vanwaar de toon dezer stem klonk. «Waar ben je, Wall?» «Kom u maar hier om mij te zoeken ma!» «Neen, ra'n jongen, kom jij liever bij mij binnen.» De knaap huppelde in de kamer en sloeg de armen om haar hals. «U speelt in 't geheel niet meer met Walt mama,» klaagde hij. «U spreekt aanhoudend met dien leelijkenvreemden dokter. Ik houd niets van hein. Ik wou veel liever, dat mijn eigen papa weer te huis was, want dan gaat u nooit alleen met dien vreemden man wandelen. Dan bent u veel meer te huis om mei mij te spelen.» Esther drukte hel kind in hare armen en kuste hel herhaaldelijk. «Ben ik dan niet lief voor je, Walt?» vraagde zij hem na eene wijle. «Ja dat welmaar ik houd niet van dien vreemden dokter. Hij gaat toch spoedig weg hoop ik mama «Dwaasheid, Walt. Papa wil hebben, dat de vreemde dokter hier blijft en hij zal erg boos op je wezenals hij hoortdat jij niet lief tegen hem geweest bent. Papa en mama houden veel van den dokter, dus daarom moet je vriendelijk tegen hem zijn.» «Neen, dat kan ik niet, ik houd niet van hem,» riep het kind zenuwachtig uit, terwijl hij de kleine hand tol eene vuist balde. «Foei, Walt, waarom wind je ze nu zoo op. Tot straf moet je naar de kinderkamer gaan en niet voordat je weer lief en aardig bentzal mama met je spelen,» zeide Esther streng, het weerstrevende kind aan het dienstmeisje overgevende. Wall was een opgewondenzenuwachtige knaap. Hij was te veel ontwikkeld voor zijn leeftijd en liet zich niet spoedig van eene eenmaal opvatte meening terugbrengen. Hij had zijn moeder afgodisch lief, Esther had hem ver wend wijl zij niemand on niets anders bezat om zich mede bezig te houden. Uren aan uren kon zij vroeger met hem spelendoch sinds Oscar llaller gekomen wasvond dal niet meer plaats tol groot verdriet van den kleinen jongen en daarom mocht hij den dokter niet lijden, want hij voelde instinctmatigdat deze hem da zorg en de liefde zijner moeder ontroofde. Zijne verwijtingen hadden Esther pijnlijk getroffente meeromdat Walt gelijk had zij veronlachlzaamde hem in den laatsten tijd. Esther kende de omstreken nauwkeurig, de ernstige, zwaarmoedige Noordsche natuur had steeds iets aantrekkelijks voor haar gehad. Oscar deelde hare voorliefde en daardoor waren het genotvolle uren voor beidenals zij samen kleine zwerftochten in den omtrek ondernamen. !n dit oogenblik scheen hij nog kind te zijn. De heide werd een uitgestrekt feeënrijk dat hijmet de levendige fantasie het kind eigen met wonderlijke, raadselachtige figuren bevolkte. Hoe koene beelden zijn voorstellingsvermogen zich scheptedes te sterker voelde Esther zich tot hem aangetrokken. Zij reikhalsde om den engen kring, waarin zij zich bewoog, te verlaten enal zij het ook slechts in den droomzij was blijdeals zij eens voor eene wijle leelde in de wereldwelke zulk eene groote aantrek kelijkheid voor haar bezat. Als Oscar en de jonge vrouw van hunne wandelingen terugkeerdendan was het beiden te moede alsof zij uil een zoeten droom ont waakten en. volgens zwijgende overeenkomst, werd 't gesprek dan plotseling over de alle- daagsche onderwerpen voortgezet. Op zekeren dag bracht Oscar Esther een nieuw verschenen werk van een beroemd schrijver. «Lees het eens door,» zeide hij lothaar, «ik hen nieuwsgierig om er uw oordeel over te vernemen «Als 'teen moderne roman is, dan weet ik

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1891 | | pagina 1