■j\s. 4011.
Maandag 23
Maart 1891
NIET BEGREPEN!
Politieke Revue.
FEUILLETON.
Uitgever:
Dit blad vorschijut litamlag en Dondtrilagmitltlag Aboaneirn
py VA.N CLEEFP "0,t Adïertenti»n1—fl regel» 80 CU.; elke regel meer 10 CU. Groote lettert
pbintaruimte voor renden en andere extra inrigting geschiedt honger prijsberekening. Legali
te Amersfoort
officiefleeu onteigen. Adv. per regel 16 Cts. Reclames per regel 25 Cti
Bureau
MUURHUIZEN
cu. hoek KortegraohtWijk B 60
Kennisgeving1.
De BÜmGEMEESTBU tan AMERSFOORT,
Gelei op hei koninklijk besluit van den 17.
October 18*20 (Staatsblad No. 22)
Brengt ter kennis van de ingezetenen dezer
gemeentedal lot bet uitgeven van de PATENT-
BLADEN aan h«p die in het jongstvorloopen
kwartaal van bet dienstjaar 1800,91 (van den 1.
November 1890 toten met 81. Januari 1891.)
aangille voor patentrecht hebben gedaan ten
raadhuize zal worden zitting gehouden op Dins
dag den 81. Maart aanstaande van 's toortnid-
dags 10 tol 1 uur des namiddags en dat de
niet algehaalde palentbladen door den deurwaar
der van 's rijks belastingen zullen worden bc
xorgdlegen betaling van tien cents.
Aincrsloort, den 20. Maart 1891.
De Burgemeester voornoemd
T. A. J. VAN ASCII VAN WIJCK.
De Figaro herinnert aan de laatste politieke
daad van den verl week overleden prins Na
poleon beslaande in een manifestgedateerd 28
April 189U. Op dit tijdstip bevond de president
der Fransche republiek zich op Corsika en bad
bij Mie gelegenheid de woning bezichtigd van
Napoleon 1 te Ajaccio, waartegen de prins
protesteerde in den volgenden, openbaar ge-
maakten brief:
«Wat heelt Frankrijk's eerste consuldie in
weinige maanden zijn land herschiepgemeen
met uwe regeeringdie het land meer en meer
zijn innerlijke kracht doet verliezen? Tusschen
den keizer, die alleen door de grootheid van
zijn systeem werd overwonnen, en uw parlemen
tair stelsel, dat voor zijn onmacht bezwijkt?
Gijdie mij zonder motief hebt verbannen
mijzijn erfgenaamhoe durit ge hel wagen
een huichelachtige hulde te brengen aan de wieg
van dien grooten man?
Wees niet ineer dan het hoofd van eene re-
gceiing, die Franrijk vernietigt en verlaagt,
geniet van al uwe handelingen en betrekkingen
die eer bekleed dan vervuld wordenmaai' Iaat
ons onze ongelukken en herinneringenen ver
zwaar mijn onverdiende ballingschap niet door
een uittarting.
Uw bezoek is slechts een parodie uw ge
veinsde eerheid slechts een heiligschenniswaar
tegen ik verplicht ben te protesteeren.»
Paul Déroulè-ledie niet léven kan zonder
te agiteerenheeft den schouwburg l'Ambigu
algehuurd voor cpne voorstelling van hel mili
taire stuk «Ie Régiment.» Tot die voorstelling
waren alleen uitverkorenen toegelaten Dérou-
lèile's «patriotten.» Natuurlijk werd hij her
haaldelijk toegejuicht. «Ook het «leve Boulan-
gerl» bleef niet achterwege. Dérouléde had
gezorgd voor in te lasschen dichtregelen in
Ie Régiment, Op straat bij den schouwburg nam
de politie eenige woelgeesten gevangen.
De heer Gladstone is weer op reis. Te Hastings
hield de leider der liberale Homerulers weer
een lange rede, waarin hij o. a. verklaarde
dat, wat de lersche quaestie betrof, zijn partij
nu nog op hetzelfde standpunt slaat als in 1886.
Volgens Gladstone blijven de liberale partijen
verlangen dat den leren het recht worde ver
leend om hun plaatselijke aangelegenheden te
regelenterwijl hel parlement te Londen toe
zicht blijlt oelenen op alle belangen welke het
geheele rijk raken. De heer Gladstone blijft dus
«net zijn aanhangers ook bij de aanstaande ver
kiezingen den eisch om Home-rule voor de
Ieren op het program handhaven.
De praatjes, die opnieuw de ronde doen over
's kanseliers vreeselijke plannen, wraakneming
op den jongen keizerzijn vroegeren meester,
bedoelende door de publicatie van gedenk
schriften enx. verdienen geen geloof, evenmin
als de sensatienieuwtjes betrekkelijk naar Londen
verzonden kisten vol manuscripten en papieren
van waarde. In Geestermunde is de verkiezing-
gagitatie in vollen gangcandidaten zijn nu
behalve Bismarck dr. Waltemuth voor de vrij
zinnigen en Schmalfeld voor de sociaal demo
craten. De nationaal-liberalen mogen dus hun
beste beentje wel voorzetten.
Uit üuitschland wordt gemeld dat graaf von
Balleshem den heer Windhorst als leider van
het Centrum zal opvolgen.
Het nationaal liberaal comité dat tot dusverre
weigerde de candidatuur van vorst Bismarck
voor den Rijksdag te steunenheelt thans be
sloten dit te doen in het 19e kiesdistrict van
llanover.
Tusschen Londen en Parijs is het eerste
telephonische gesprek gevoerd door den Fran-
schen minister van Handel en nijverheidden
dir.-gen. der posterijen en telegrafie en Lord
LytionEng. gezant aan de eene zijde, en
Raikesdir-gen. der posterijen en telegrafie
in Engeland en eenige Engelsche ingenieuis
aan de andere zijde.
Slipt 10 uur in den morgen, zette Raikes
de spreekbuis aan den mond en sprak ongeveer
het volgende tot den Franschen minister
Veroorloof me u mijn groeten en geluk»
wenschen aan te bieden. De overwinning van
het internationale telefonische verkeer is een
voldongen feit. Frankrijk en Engeland, vereenigd
door wederzijdsche vriendschap en wederkeerige
belangen, zijn thans nog nauwer aan elkaar
verbondendoor de menschelijke slem
Als de meesten onzer de een meer de ander
minderniet reeds wisten dat het leven schier
nooit de idealen verwezenlijktwelke wij ons
in onze jeugd scheppendan zou de boeiende
novelle Annette» waarmede de heer Willem
van Leer uit Amsterdam als spreker van het Nut
Donderdagavond jl. alhier optrad deze gedachte
stellig opgewekt hebben. In vloeienden stijl ge
schreven werd zij zeer goed voorgedragen
terwijl vooral de gedeelten waarin de personen
sprekende werden ingevoerd, volkomen tot hun
recht kwamen. Niet minder was dat hel geval
met de scherp geleekende tegenstellingen over
de opvatting van kunst hoe men deze be
schouwt, als men, bezield door jeugdig vuur,
aan '1 begin zijner loopbaan staat en als men
afgeleefd naar lichaam en zielontdekthoe
weinig, hoe bitter weinig de werkelijkheid eigen
lijk beantwoord heelt aan de eenmaal gekoes
terde veiwachtingeH.
Na de pauze gaf de spreker «Sepolte vive.B
eene geestige parodie op hadendaagsche toe
standen, ten beste. Hier verlevendigd dooreen
politiek tintje, daar door eene zinspeling op
datwat men tegenwoordig als ballast in het
leven over boord werpt, wijl het de bereiking van
hel voorgestelde doel in den weg staatom
eindelijk 't een en ander op te sommenwat
ons, kinderen der negentiende eeuw ontbreekt,
hoewel het onze vaderen als deugden sierde
houdt deze schets als we haar zoo mogen
noemende aandacht gespannen en meenen
wij den geachten Spreker te mogen vei zekeren,
dat zij in den smaak van het publiek viel
hetgeen de luide toejuichingen hem trouwens
ook bewezen.
4) Vrij gevolgd naar 'tDuitsch door S.
Dikwijlsals het haar te eenzaam werd
wenschte zijdat er iets van ingrijpenden aard
geschieden zou dat haar uit de apathie, welke
haar voortdurend meer scheen te omstrikken
wekken moest. Als zij eens zeer ziek werd, ol
het kind dan zou dit hen dichter lol elkander
brengen. Maar er gebeurde niets. De dagen
waren tot nu toe op dezelfde wijze eentonig
voorbijgegaantot op hel oogenblik, waarin
hij gekomen was. Zij gevoelde zich thans zoo
gelukkig maar het kon niet meer dan een
kortenzaligen droom wezen hoe lang
duurde het nog, of hij moest vertrekken en als
dan weer die lange winteravonden kwamen
als dan alles weer even vervelend en eentonig
was wal dan Ja wat dan
«Moeder, moeder, ziel ge mij dan niet?»
Esther boog zich uit het venster om te ont
dekken vanwaar de toon dezer stem klonk.
«Waar ben je, Wall?»
«Kom u maar hier om mij te zoeken ma!»
«Neen, ra'n jongen, kom jij liever bij mij
binnen.»
De knaap huppelde in de kamer en sloeg de
armen om haar hals.
«U speelt in 't geheel niet meer met Walt
mama,» klaagde hij. «U spreekt aanhoudend
met dien leelijkenvreemden dokter. Ik houd
niets van hein. Ik wou veel liever, dat mijn
eigen papa weer te huis was, want dan gaat u
nooit alleen met dien vreemden man wandelen.
Dan bent u veel meer te huis om mei mij te
spelen.»
Esther drukte hel kind in hare armen en
kuste hel herhaaldelijk.
«Ben ik dan niet lief voor je, Walt?» vraagde
zij hem na eene wijle.
«Ja dat welmaar ik houd niet van dien
vreemden dokter. Hij gaat toch spoedig weg
hoop ik mama
«Dwaasheid, Walt. Papa wil hebben, dat de
vreemde dokter hier blijft en hij zal erg boos
op je wezenals hij hoortdat jij niet lief
tegen hem geweest bent. Papa en mama houden
veel van den dokter, dus daarom moet je
vriendelijk tegen hem zijn.»
«Neen, dat kan ik niet, ik houd niet van
hem,» riep het kind zenuwachtig uit, terwijl
hij de kleine hand tol eene vuist balde.
«Foei, Walt, waarom wind je ze nu zoo op.
Tot straf moet je naar de kinderkamer gaan en
niet voordat je weer lief en aardig bentzal
mama met je spelen,» zeide Esther streng,
het weerstrevende kind aan het dienstmeisje
overgevende.
Wall was een opgewondenzenuwachtige
knaap. Hij was te veel ontwikkeld voor zijn
leeftijd en liet zich niet spoedig van eene
eenmaal opvatte meening terugbrengen. Hij had
zijn moeder afgodisch lief, Esther had hem ver
wend wijl zij niemand on niets anders bezat
om zich mede bezig te houden. Uren aan uren
kon zij vroeger met hem spelendoch sinds
Oscar llaller gekomen wasvond dal niet meer
plaats tol groot verdriet van den kleinen jongen
en daarom mocht hij den dokter niet lijden,
want hij voelde instinctmatigdat deze hem da
zorg en de liefde zijner moeder ontroofde.
Zijne verwijtingen hadden Esther pijnlijk
getroffente meeromdat Walt gelijk had
zij veronlachlzaamde hem in den laatsten tijd.
Esther kende de omstreken nauwkeurig,
de ernstige, zwaarmoedige Noordsche natuur
had steeds iets aantrekkelijks voor haar gehad.
Oscar deelde hare voorliefde en daardoor waren
het genotvolle uren voor beidenals zij samen
kleine zwerftochten in den omtrek ondernamen.
!n dit oogenblik scheen hij nog kind te zijn.
De heide werd een uitgestrekt feeënrijk dat
hijmet de levendige fantasie het kind eigen
met wonderlijke, raadselachtige figuren bevolkte.
Hoe koene beelden zijn voorstellingsvermogen
zich scheptedes te sterker voelde Esther zich
tot hem aangetrokken. Zij reikhalsde om den
engen kring, waarin zij zich bewoog, te verlaten
enal zij het ook slechts in den droomzij
was blijdeals zij eens voor eene wijle leelde
in de wereldwelke zulk eene groote aantrek
kelijkheid voor haar bezat.
Als Oscar en de jonge vrouw van hunne
wandelingen terugkeerdendan was het beiden
te moede alsof zij uil een zoeten droom ont
waakten en. volgens zwijgende overeenkomst,
werd 't gesprek dan plotseling over de alle-
daagsche onderwerpen voortgezet.
Op zekeren dag bracht Oscar Esther een nieuw
verschenen werk van een beroemd schrijver.
«Lees het eens door,» zeide hij lothaar,
«ik hen nieuwsgierig om er uw oordeel over
te vernemen
«Als 'teen moderne roman is, dan weet ik