DONDERDAG 19 MEI 1892.
van de
BIJVOEGSEL
AMERSFOORT, 19 Mei 1892.
In de op Donderdag 12 Mei gehouden
vergadering der Afdeeling Amersfoort van
Volksonderwijs werd tot afgevaardigde
voor de alg. verg. gekozen de heer H. W
Kalff tot zijn plaatsvervangers de Heereu
M. L. Celosse en H. W. de Heus. Verder
werd de beschrijvingsbrief besproken
waarbij vooral de punten betreffende leer
plicht de aandacht trokken.
Ook werd er bepaald met Sint Nicolaas
van wege de afdeeling een kinderfeest te
geven.
welIn een onzer voor
name dagbladen kon men eergisteren de
volgende advertentie lezen
„Een te Crefeld woonachtig staatsbe
ambte, met titel, en Noord-Duitscher,
sedert vele jaren weduwnaar zonder kin
deren, 50 jaren oud, krachtige, groote,
statige verschijning, ridder, met een in
komen van 2400 Mark, zelfstandig, vroo-
lijk en huiselijk, met eigen ver-
m o g e n, wenscht andermaal te huwen.
Oudere dames ook weduwe zonder
kinderen, met ver moge n, welke ver
langen naar eenige huiselijkheid en vasten
steun, worden hierdoor in de gelegenheid
gesteld een voordeelig huwelijk te sluiten.
Corpulente dames genieten de voorkeur.
Aanbiedingen niet photographie onder
lett. E. IJ. 100 aan het annoncenbureau
van Aug. Sachse in Crefeld."
Eene jonge dame hier ter stede, komt
in de „Amsterdamsehe Courant" vau
gisteren avond daartegen in de volgende
bewoordingen op
„Ziezoo, daar staat het... wie nu maar van
de sohoone sekse zoo gelukkig is oin zich
op een behoorlijk embonpoint te kunnen
beroemen, ziet hier hare kans schoon.
Gewoonlijk zit zijne corpulentie iemand
zelf en anderen i n den weg hier
echter leidt zij tot den weg om het
r i d d e r 1 jj k hart eener „krachtige,
groote, statige verschijning" te veroveren,
mits men vermogen heeft, want al zou
men zich ook verheugen in een dus
danige corpulentie, dat een kermisreiziger
zou watertanden om het publiek tegen
een behoorlijk entree dat wonder te ver-
tooneu, ik vrees toch,dat eene sollicitante
zonder geld bij dien „zelfstandigen, vroo-
ljjkeu, huiselijkèn staatsbeambte met titel"
niet in aanmerking kwam ik wed,
dat hij dim nog liever eene magere
candidate met do noodige rijksdaalders
na zijn huwelijk gingvetinesteu
(vergeef me 't banale woord, maar het is
het eenige, wat hier duidelijk de bedoe
ling vermag uit te drukken). Roerend
is vooral de zinsnede, -lat zij, die ver
langen naar innige huiselijkheid en vasten
steun nu, als de vrouw ook zoo cor
pulent is, dan heeft zij ook wel een hou
vast noodig, niet waar in de ge
legenheid gesteld worden een voordeelig
huwelijk te- sluiten, hoewel dat „voor
deelig" wel eenigzins de poëzie aan die
„innige huiselijkheid" ontneemt.
Dat sommige leden van het sterke ge
slacht een kleine vrouw begeeren, daaraan
is ten minste nog een mouw te passou,
want luidt het versje niet
„Musz ich eine freien,
Eine Kleine will ich,
Denn unter Uebeln wiihlt man
Das Kleinste billig."
Maar 'n corpulente levensgezellin
„voor wii is dii goel" zouden de boeren
hier in den omtrek zeggen....
Doch scherts ter zijde... is het geen be
droevend teekeu des tijds, dat men op deze
weinig kiesche wijze den gewichtigsten stap
in 'tleven behandelt, dat men als een koop
manszaak beschouwtwat slechts dient
voort te komen zal het rein en verede
lend werken uit het hart 1 Is het geen
slag in het aangezicht geven aan al de
vrouwenZie, het wordt een ongehoord
feit, een indruischen tegen alle vrouwelijke
waardigheid genoemd, wanneer een meisje
tot den man, dien zij lief heeft, zou gaan en
hem rondweg hare gevoelens zou openba
ren... „Zij wil aan den man," zou het on
middellijk heeten... Nu, ik voor mij, acht
het veel waardiger„eerbied-afdwingen-
der," dat eene vrouw Hink voor hare ge
voelens uitkomt dan dat|ze op een dergelijke
annonce schrijft om „als zij in dubbelen
zin hier, niet te licht wordt bevonden"
aan de zijde dier, „statige ridderlijke ver
schijning" door het leven ti waggelen.
Onze fin-de-siècle streeft naar voor
uitgang goed, ik zal de laatste zijn om
dat streven af te keuren, mits het leide tot
ontwikkeling, beschavingmaar bovenal
tot veredeling van het menschdom
Een lastig geval. Voor de rechtbank
te Toulouse wordt eene zaak behandeld,
die niet weinig eischt vau de scherpzin
nigheid der rechters.
Een bezoeker in een hötel haalde, nadat
hij zijn maaltijd aan de table d'hóte ge
ëindigd had, een banknoot van 100 franc
te voorsehjjn om haar aan den kellner te
geven, doch daar deze zich niet in zijne
onmiddellijke nabijheid bevond, belastte
een voorkomend buurman zich om haar
den bediende te overhandigen. Ongeluk
kigerwijze liet hij haar in eene sauster-
rine vallen, die de nevens den tweeden
gast zittende heer in de hand hield. Deze
vischte het papier op en hield het aan een
puntje vast om het den kellner te geven,
doch een hond, gelokt door den geur van
de sausmaakte zich meester van de
bankuoot en verslond haar. De eigenaar
van de banknoot verlangde nu van den
bezitter van den hond om het dier te
dooden, doch deze weigerde. Door een
toeval stierf de houd dienzelfden nacht.
Het lichaam werd geopend, doch van het
papier was geen spoor te ontdekken.
Thans heeft de heer, aan wien de bank
noot behoordezich tot de rechtbank
gewend om te beslissen, wie het geldelijk
verlies dragen moet.
Fin-de-Siècle. Een jong predikant ia
een der dorpen van Engeland werd op ze
keren dag verzocht het huwelijk into zege
nen van een verloofd paar, dat in eene na
burige stad woonde. Hij stemde toe. De
bruid was een mooi meisje, doch de bruide
gom zag er zoo norsch en wrevelig uit, dat
de predikant eensklaps vraagde of het wel
zijn innig verlangen was om te trouwen.
„Neen", antwoordde hij openhartig,
„maar ik moet wel. Indien ik het niet doe,
dan zal zjj het mjj, waar zij kan, zoo onaan
genaam maken en me zooveel moei ljjkhe-
den bezorgen, dat het dan nog maar het
verstandigste is om te trouwen. Ik zal later
wel een middel viuden om te scheiden."
Eu dat vond hjj ook, want drie maanden
daarna verdween hij met de noorderzon
en zjj keerde tot hare moeder terug.
Sport-waanzin Het Engelsche blad
Pall Mall dat gewoon is dageljjks den
toestand te melden van bekende personen,
die ziek of herstellend zjjn, geeft tegen
woordig ook daaronder dagelijksche mede-
deelingen omtrent den toestand van.... het
renpaard O r m e, dat sedert eeuigen tjjd
ziek was.
Waar en toch niet waar.
„Ik heb gezien, dat je vrijer je gisteren
op den stoep kusteAutje," zeide me
vrouw A. tot hare keukenprinses. „Als ik
dat nog eens bemerk, kan je vertrekken."
„U hebt verkeerd gezienmevro uw
antwoordde de dienstbode beslist.
„Watwil je nu nog jokken ook
„Neen, mevrouw, want hij kuste mij op
myn wang," verklaarde het meisjebedaard.
Eergisteravond had te Doornik in de
chemische verwerjj van den heer Sacske
een hevige ontploffing van naptha plaats.
Het ljjk van den eigenaar werd grooten-
deels verbrand en zwaar verminkt in
den kelder gevonden. Ook de werk
man Dupret, die de onwillekeurige oor
zaak van de ramp was, doordien hjj met
een brandende lamp naar beneden ging,
is aan zijn brandwonden overleden.
Mejuffrouw d'Hervaldie op het oogen-
blilc der outploffing in den winkel was is
zwaar gewond. Verder .zijn talrijke werk
lieden en arbeidsters, benevens voorbij
gangers gekwetst.
De schade is aanzienlijk. Hetgeheele
huis is vernield, terwijl het aangrenzende
huis van een horlogemaker zwaar be
schadigd is.
Een dik echtpaar. De Araerikaansche
bladen melden de aankomst te New-York
van het dikste paar tneuschen, dattotheden
in de Vereenigde Staten is aangetroffen.
De jonggehuwden mijnheer en mevrouw
Farlow, komen van Chicago en wegen niet
minder dan 1311 pond. De vrouw is het
dikst; zjj weegt alleen 6S53/t pond; de man
is een weinig minder zwaar, maar hij weegt
toch nog 625i pond.Daargeeuderportieren
van waggons, bestemd voor 't vervoer van
reizigers, breed genoeg is om hen door te
laten, reizen de jonggetrouwüe luidjes in
een goederenwagen.
Het ministerie van posterijen van En
geland heeft besloten voortaan ook des
Zondags de brieven te verzenden voor
't binnen- en buitenland.
Alleen zal er voor die Zondag-verzen
ding een extra-port van een halfpenny
worden geheven.
De vrouwen kunnen van mannen hel
den maken, doch dikwjjls van helden,
dwazen.
Wat is een goede bedoeling? Eene
ladder, die te kort is.
