41T5- Maandag- 29 1B|| Aug. 1892. la és lsïsas strijd. AIIERSFQO&TSGEE COURANT. Uitgeverüit bM „r,ch!]n, Mmhg on DoHdfT^smM,r ^nBoaeat p.,mutaiea ?MC9 p„ Bureau A. H. VAN C LEEF F I»«t /l.U. Adrertentim1-6 ratel» 80 CM i ell. regel meer 10 CU. Graow leMera »>r MUURHUIZEN to pU.Urnirateyoor randen en andere extra inrigtiug g.eckiedl hoeger prljiberekening. Legale te Amersioort. oracioCl, onteigening Adv per leg el 16 Gte. leehmee per regel 96 Cte. - A/,. 10 Cte. &06k Kor tegraotlt. Wijk B 60.' K THISG KF/ VG, De BURGEMEESTER van AMERSFOORT Bronst ter kennis van de ingezetenen dezer gemeente, dat hel door den provincialen In specteur van 's rijks diiecte belastingen in Noord- Holland en Utrecht executoor verklaard kohier No 3 van de PEBSONEELE BELASTING over hel dienstjaar 1892/03 aan den Ontvanger van 's rijks directe belastingen alhier is ter hand gesteld, aan wien ieder verplicht is zijnen aan slag op den hij de wel bepaalden voel te voldoen ieduan en op de daarvoor gebruikelijke plaat sen aangeplakt to Amersfoort, den 24. Augustus 1892. De Burgemeester voornoemd. F. D. SCH1MMELPENNIGNK. Politisk Overzicht Het restje belangstelling iu de politieke aan gelegenheden dat de onverdragelijke hitte der laulslc dagen in 't varsmachlend menschdom had ovetgclaien en dal in gelijke male was algenoinen naar gelang het kwikkolomineije in den barometer hoogci' en Imoger sieeg tol T eindelijk op zijn hoogtepunt niet meur met goed tatsoen was waar te nemen tenzij men er een stijven hals voor over li.id «lat weinigje dreigi nu gansch en l verdrongen te worden door de onrustbarende mare, dat de Aziatische choleta hij onze naburen in 't Oosten reeds dood en verderf zaaitdat Duiischland's voornaamste handelsstad Hamburg do eerste striemen van den gcesel uil hel Oosten lioefl gevoeld, en d»t ook elders, niet ver van onze grenzen, verdachte ziektegevallen zijn ge constateerd, die tot nog toe op zichzelf staan dorh maar al te spoedig kunnen overgaan in etui epidemie met al haar verschrikking.' liet dagblad La France weet mede te deelen dat andermaal een aanzienlijk handelshuis ver volgd zal worden ter zake van bedrog bij leve ranties voor het leger. Welnu: aan de Franscb-Belgischegrens in het stocnkolendistricthebben de Fransche arbeiders niei alleen geweigerd samen te werken inet de Belgische broeders die volgens hen de markt bederven door te goedkoop te zijn met hunne werkkracht. Zij hebben bovendien «weg met de Belgen».geroepen en op hen geschoten. En daarop hebben de Belgen aan de andere zijde van de grens «weg met de Franschen» geroepea tn de woningen van een paar Franschen, die zich in Beigië gevestigd haddengeplunderd FEUILLETON. 2 Vrij naar 'l Uuilsch door S 't Duurde een geruimen lijd voordat zij oenigu rust konde vindon en toen de slaap zich eindelijk van haar bemachtigdewerd hij door allerlei sombere droomen verontrust. Vroegtijdig vereeuigden zi>.h allen den volgen den moigen aan de ontbijttafel Het was een schoone Meimorgen de zon scheen door het vertrek en verlichtte met vroolijken glans de sierlijke meubelen en talrijke snuisterijen. Welke gezellige uren hadden zij in die karrier met hun allen doorgebrachtHoe vroolijk was de vader steeds geweest hoezeer hadden zij steeds met elkander geschertst hoe luid had Hilda's onbevangen lachen weerklonkenzoodat het dienstpersoneel menigmaal zeide«juffrouw Hilda lacht zoodat hot door het geheele huis klinkt Zwijgend beprcelte men thans elkander, ter wijl allen de gewone plaatsen innamen. Hilda en Eduard gebruikten niets en spraken geen woord. Therèse en haar man zeide nu cn dan iets... het was echter een treurig groepje. N'a alloop van liet ontbijt verwijderden zich Eduat'd en Arthur om de praktische aangelegen heden in orde te brengen welke onvonnijdelijk mei een sterlgeval verbonden zijn. Mevrouw Arnall cn hare dochters begaven zich naar de sterfkamer, waar zij geruimen tijd toefden. Een correspondent vim de Times heelt in hel Schw»izerhofhötel te Weenen een onderhoud gehad mei graaf Takova (Milan ex-koning van Servië). Milan zeidat hij er niel over dacht naar Belgrado te gaan en zich aan liet hoofd van bet leger te plaatsen. Zijn zoon was aan Bistitch volkomen toevertrouwd en in goede banden. Risiilch is een kalm man met een goed oordeel en do Serviërs zijn hem veel verplicht- De moeie- lijkheid in Servië zit in het benoemen van een derden regent, wat volgens artikel 102 van de grondwet niel kan geachieden dan in de gewone zitting van de Skoepshlinadie 1 November a s, vergadert. Toen de regenten dus weigerden de Skocpsh- tina bijeen te roepen. hiel«!en zij zich aan de grondwet. Trouwens, bij artikel 68 der grond wet is hun verboden eenige wijziging in die wet te brengen. Het vredescongres la Bern heelt een belang rijke resolutie aangenomen, liet congres noodigt namelijk de Europeeschc vredesvereenigingen uit een unie der Staten te vestigen en een per manent congres der natiën samen te stellen Het congres is van oordeel«lat zoo de uitvoerende niachten verplicht waren van de landsvertagen- woordiging verlof le krijgen alvorens den oorlog te verklaren de kans dat de oorlog uitbreekt, aanmerkelijk verminderd zou worden. Hel idee is zoo kwaad nietmaar stuit op groote bezwaren in de practijk. Vorst Bismarck heeft aan zijn vereerders uil Oldenburg doen welen, dat hij zich gelukkig zal achten de eerbewijzen van oen dipuiatie uil hun midden te ontvangen. De ex-kanselier denkt lol aan bet eind der volgende inaand te Varzin le vertoeven. Dan keert bij naar Fiie- drichsruhe terug. De dagbladen spreken hunne bezorgdheid uit over het optreden van den Russischen officier JanofT in het Pamirgebicd. Zij herinneren aan Engelaad's verplichting, den emir tegen schen ding van zijn grondgebied te beschermen. De Times zegt, dat indien de Russen Afghanistan mochten binnendringen Engeland hen van daar moet verdrijven. De Standard betoogtdat om te verhinderen dat de macht van den emir ia Uadakshan (N.O.-Afghanislan) en Wakhan ver nietigd wordeeen leger uil Gilgit (N W.-Indië) moet gezonden worden. 's Middags namen de bezoeken een aanvang en bij elke betuiging van deelneming stortte mevrouw Arnell opnieuw iranen zij had den doode zóo liel I Tegen vier uurtoen «le bezoekers zich te rugtrokken werd eensklaps de deur door den bediende nogmaals geopend en meldde hij de komst van mevrouw en juffrouw Billiier. Hilda, die nevens het doodsbed zal, stond haastig op en beval op koelen loon dut de be zoeksters welkom waren. En na hare moedor met een enkel woord geraden le hebben om rustig le blijven, waar zij was snelde zij naar hel salon. Mevrouw Billner was een statige vronw van ongeveer veertig jaar. Zij was ziekelijkliep altijd zeer langzaam en leed aan bijziendheid Zij droeg reeds het rouwgewaad. Mevrouw Billner en de overledene waren in verren graad met elkaar vermaagschapt, hoewel heida familiën nooit met elkaar op verlrouwe- lijken ofvricndschappelijken voet hadden gestaan. De familie Billner beweerdedat de Arnell's trotsch waren en dezen van hunne zijde ver klaarden dat zij zich niet vereenigen konden met het weelderige, luidruchtige leven, dat de Billner's leidden. Vooral Hilda had een afkeer van mevrouw Billner en de haren en toen de dame haar dan ook nu met eene wanhopige uitdrukking op het gelaat omhelsde, liel haar dit vrij koud. «Heeft die Hilda dan geen hart,» dacht Mevrouw Billner, die door hare eigen over vloedige Iranen steeds zenuwachtiger werd. »Masrhet is, zooals ik altijd gezegd hebde Arnell's zijn onnatuurlijke, ongevoelige lui.» Cliineesclie «Jocioien Ghitla zou men het Eldorado der doelnirn kunnen noemen. Het zielUeondbiy.Dck zoomede de behandeling van alle ziekten b< palen zich in China uitsluitend lot het voelen van den pols«le bekwame jonge dooloren kunnen «len aard van elke ziekte alleen door het polsvoelen ontdekken. Deze polstheorie is achter nog iets bijzonders leder lichaamsdeel heelt namelijk een eigen polszij voelen bijv. den pols aan heide handen ol aan beide zijden van het lichaam daar ze niet aan elkander gelijk zijn, doch dit is nog niet alles. Zij kunnen zelfs zes verschillende polsen up onderscheidene plaatsen van den arm voelen. Deze twaalf polsen geven aan twaalf doctoren gewoonlijk verschillen in de oplossingen. Evenals in Europa, verheugen zich soinmigo geneeslieeren in een grootere populariteit dan anderen, niet zoozeer omdat zij bekwamer zijn» maar door dat zij er den slag van hebben, zich boven hunne collega's le stellen, liet geven van spotnamen door liet volk is een gewone zaakwelke meestal bel rekking hebben op die recepten, welke zij het meest voorschrijven zooals bijv. doctor lUialmrbardoctor Herts- hoornzoutenz. De levenswijze der geneeskundigen is zoo ongeveer gelijk. Tol 10 uur des morgens blijven zij thuis tot liet ontvangen hunner patiënten. Daarop maken zij hun visites meestal per draag stoel, en bezoeken de patiënten hel eerst, wier namen het eerst in hun boek voorkomendus op de rij af. Om hun hel vinden van de wo ningen. waar hun zieken wonen, gemakkelijker te maken, hangen dezen gewoonlijk het nage bootste wapenschild *an den dokter aan de huisdeurdil is in een Chineesche stadwaar alle huizen bijna 't zeilde voorkomen hebben en het nummeren der gebouwen nog voor de toe komst is weggelegd, een zeer verstandige maat regel. De geneesheer wordt in de ontvangzaal door de naaste bloedverwanten van den zieke met diepe buigingen ontvangenthee en een pijp worden hem aangeboden, waarna hij wordt uiigenoodigd den pols van den patiënt te voelen; is deze een utun, d»n gaat «Ie dokter tegenover hein zitten, is 'leen vrouw, dan is hij van zijn patiënte door een bamboesseherm gescheiden, dat verwijderd wordtwanneer de zieke haar tong aan den esculaap moet vertooncn. Hij bepaalt er zich echter «lom-gaans toemet een. geleerd gezicht den pols le voelen, die hem alles zegt. Berthahare dochter mompelde eenige on verslaanbare woorden, welke een betuiging van deelneming moesten uitdrukken. «Adelaïile verzocht mij je i« groeten ,j> ver volgde zij wal luider, «zij laat zich verontschul digen omdat zij geen louwjapon heeft en zij vond liet stuitend oin in een wandeltoilet een condolanee-hczoek te maken.» «Mag ik naar achter g«an om nog eens een blik op mijn lieven Einst te wei-pen?» vraagde mevrouw Billner Hilda op onduidelijken half snikkende toon. «Of s'oor ik misschien!» voegde zij er eenigszios scherp bij «Volstrekt niet, tante,» antwoordde Hilda beleefd, doch steeds even onverschillig, waarna zij de deur opende, de gang doorliep, gevolgd door de beitle dames. Mevrouw billner zeide in de sterfkamer ge komen niet veelzij omhelsde mevronw Arnell en staarde haar langmei eigenaardige»zon derlingen buk aan. Daarop kuste zij ook Therèse en glimlachte treurigals wilde zij Ernst daar mede vergiflenis vragen. wijl zij het waagde om met hare (ontroering zijne rust le sloren. Lang hield zij hel oog op den doode geves tigd. Zij gevoelde zich sieeds zcnuwuchligec worden. «Als ik mijn dierbaren vi i- nd zóo zie liggen,» fluisterde zijtoen zi| en Denim begeleid door Hilda liet vertrek verlieten, ««komt hel geheele leven mij zoo nietig voor. 0, schrei niet, llertha, ik bedoel er heusch niets mc le. maar als ruen zoo veel sukkelt en iijdt a1- ikdan maakt men zich onwillekeurig vertrouwd niet den dood. Neen, ik zal er niet meer ever spreken.» Hilda ant woo; «iet nietszij was blijde

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1892 | | pagina 1