BIJVOEGSEL
Amersf. Courant
FEUILLETON.
In des levens strijd
behoorencle bij de
van
MAANDAG 17 OCTOBER 1892.
oOo
15) Vrij naar 't Dnitsch door S
Hij weeg, daar hij bemerkte, dat het
de moeite niet loonde om verder met haar
over dat onderwerp te spreken. Zij be
gon weer te lachen om in een zenuw
achtig snikken los te barsten.
Den volgende dag eerst vernam Wie-
gand de ware toedracht der zaak. Zijn
eerste werk was om een hem bekend,
jong geneesheer tot Hilda te zenden om
haar te verbieden zooveel van hare
krachten te eischen, doch het resultaat
van diens bezoek was zeer gering. Hilda
ergerde zich er ten zeerste over, dat
Wiegand zich ongevraagd in hare zaken
mengde en stond den arst nauwelijks te
woord, ja, toen deze het waagde om
haar onder het oog te brengen dat iets
dergelijks hare gezondheid voor immer
moest knakken, ging zij zelf zoover om
hem een bits antwoord te geven. De
jonge man, die haar zonderling en prik
kelbaar gedrag niet ten onrechte aan
hare overspanning toeschreef zag weldra
in, dat hij met den besten wil van de
wercdd het jonge meisje niet van dienst
kon zijn en verliet haar daarom spoedig.
Over vier dagen zou Oerda terugkeeren.
Hilda wist niet, hoe zij deze doorleven
zoude, ja, zij geloofde soms krankzinnig
te zullen worden. Hare collega's waren
zeer vriendelijk voor haar en boden haar
aan om haar arbeid te verrichten, doch
Hilda wees dat voorstel af, wijl zij tot
op de laatste seconde zich voor Gerda
opofferen wilde, een denkbeeld, voort
spruitend uit haar overspannen toestand.
Het gevolg van dat overwerken was,
dat zij eindelijk volkomen onverschilig
en machteloos werd en toen Gerda, ge
lukkig en stralende van dankbaarheid
terugkeerde, was Hilda zoo afgetobt, en
zoo mat, dat zij niet eens, over den aan
wezigheid van hare vriendin verheugen
kon.
Niet lang duurde echter Gerda's her
stel. Nauwelijks waren er eenige weken na
hare terugkomst verloopeu of de voorma
lige toestond trad weer in en thans be
hoefde men niet in het onzekere te
verkeeren omtrent de oorzaak daarvan.
De telephoondienst was voor haar te
zwaar; die vermoeiende arbeid had op
haar eene tegenovergestelde uitwerking
als op Hilda. Wond hij deze bovenmatig
op, maakte hij haar prikkelbaar en stomp
zinnig, Gerda deed hij onverschillig, on
gevoelig worden en laten wegkwijnen.
Zij sliep 's nachts niet cu als zij einde
lijk oven insluimerde dan droomde zij
steeds van het bureau, en van alias, wat
daarmede in verband stond
Hilda begaf zich naar den directeur
van dc maatschappij om hem te verzoeken
het meisje opnieuw verlof toe te staan,
doch vruchteloos. Hij wilde haar wel ont
slaan.
Hilda kon nauwelijks hare verontwaar
diging bedwingen en met bitterheid in
het hart keerde zij naar het bureau
terug. Op zekeren dag verscheen Gerda
niet op den gewonen tijd een kwar
tier later bracht een kruier Hilda een
brief, waarin Mevrouw Erdmanu kaar
mededeelde, dat haar dochter zeer ziek
was. 's Avonds spoedde Hilda zich naai
de ongelukkige familie en vond Gerda
zoo zwak, zoo verminderd, dat zij 't ergste
vreesde. Hu werkelijk, den volgenden dag
bij haar ontwaken ontving zij de bood
schap, dat Gerda dien nacht overleden
was.
De dood van hare collega trof de meis
jes op 't bureau diep, te meer, wijl men
voor een groot deel Gerda's ziekte weet
aan den te zwareu arbeid, welke de di
rectie van haar personeel eisclit. Er
lieersckte dientengevolge een geest van
verzet, welke Hilda, verbitterd als zij was,
uog meer aanwakkerde. Men ging zelfs
zoover om eene algeineene vergadering
te beleggen, waarop Hilda dc woordvoerd-
ster w.is en door hare drangredenen daar
toe opgewektbesloten de aanwezigen
om de directie voor te stellen den ar
beidstijd te verkorten en 'tloon te ver-
hoogen. Weigerde zij welnu, dan zou
het werk gestaakt worden.
Wordt vervolgd.
Snelpersdruk, van de Firma A. II. VAN CLEEFF-
AMERSFOORT.
