Donderdag 15 Febr. 1894. ÈMERSFOQRTSCHE COURANT. No. 4328. 38e laargang. Buitenland IN EEN VALSTRIK. Binnenland. Ditgave A. H. VAN C1EEPF te Amersfoort. Dit blad verschijnt Maandag- en Donder dagnamiddag. Abonnement per 3 maanden 1. Franco per post f 1.4b. Advertentiën1—6 regels 60 Cents.; elke regel meer 10 Cents. Groote lettera naar plaatsruimte. Legale-, officieële- en onteigeningsadvert. per regel '15 Cents. Reclames per regel 25 Cents. Afzonderlijke nummers 10 Cents. Bij advertentie»» buiten de stad worden de inca9seeringskosten in rekening gebracht. Bureau MUURHUIZEN hoek Kortegracht, Wijk B. Telephoonnummer 19. K E X M S G E V I N G. De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van AMERSFOORT, Gezien de aanschrijving van den beer Com missaris der Koningin in dc provincie Utrecht, d.d. 7 Februari 1891, No. 1 Az. (Provineiaalblad No. 11) en art. 2'2S der gemeentewet. Brengen tor kennis van de ingezetenen, dat ingevolge de wet van 8 November 1815 (Staats blad No. 51), alle vorderingen ten laste van het Rijk over het jaar 1893. vóór der. 1. Juli e. k. moeten worden ingediend bij de autoriteiten door wie de bevelen tot het doen van leverantiën zijn gegeven en dat do belanghebbenden, die hiertoe van de tusscbenkoiust des gemeentebestnurs wenschen gebruik te maken, hunne deelaratiën vóór den 30. Juni aanstaande ter Secretarie behooren inte- levercnterwijl voorts m herinnering wordt gebracht, dat de vorderingen over 1S93. ten laste van deze Gemeente, vóór laatsgemeld tijdstip ter Secretarie moeten zijn ingediend. Amersfoort, den 13 Februari 1894. Burgemeester en Wethouders voornoemd De Burgemeester, V. D. SCHIMMELPENNIN< K. De Secretaris. W. L. SCIIELTUS. De terechtstelling van Vaillant, die 9 December een bom wierp in de vergaderzaal van den Franschen Senaat, beeft naar bet schijnt weinig indruk gemaakt. Een paarbonderd zijner geestverwanten hebben op zijn graf een demonstratie gehou den, die in alle stilte was voorbereid en waarbij heel wat gesproken is over den „armen martelaar" van wien een der oudsten nog wel getuigde„wat is hij slecht beloond voor hetgeen hij gedaan heeft" Onder de betoogers was zekere Breton, een jongmenseh van 22 jaar, als student naar Parijs gekomen maar al ras in de woelingen der anarchisten meegesleept. Kortelings is bij door het Hol" der Seine tot twee jaar ge vangenis en 1000 frc. boete veroordeeld, wegens een dagbladartikel, waarin bij President Carnot bedreigd had. Zoo deze Vaillant geen gratie gaf, kon hem wel eens op een goeden dag de kleine onaangenaam heid overkomen van „zijn houterig karkas door een bom te zien ontwrichten," zonder dat iemand in gansche land medelijden met hem zon hebben, had het jongemensch ge schreven. Dinsdagavond te 9 uur wierp een jonge man een bom in het café van het hotel Feuilleton Naar het Engelseh. 4). „Ik weet niet, dat ik iets meer gedaan heb dan waartoe iemand van mijn beroep verplicht is te allen tijde bereid te zijn." antwoordde ik. „(Jij weet ot misschien weet gij het niet, dateen dokter, die zijn vak waarlijk liefheeft, dit boven alles laat voorgaan. Waar men hein ook roept, hij is gehouden er heen te gaan. Gij hebt mij gevraagd, mot u oen bezoek bij oen zieke af te leggen hoe zou het mij mogelijk geweest zijn te weigeren?" „Gij zijt de eerste dokter, die ooit bij ons aan huis is geweest,'' zeicle zij. Terwijl zij sprak, viel een groote straal gas licht op haar gelaat. Ik bespeurde, hoe bleek liet was. Haar oogen drukten verwarring uit; haar lippen sidderden. „Gij zijt do eerste dokter, die ooit bij ons aan huis is geweest," herhaalde zij. „Ik zou bijna wensclion, dat ik u niet gevraagd had tc komen." „Waarom? Denkt ge, dat uw vader mijn be zoek ten kwade zal duiden, dat hij het indrin gerig zal vinden?" „O, neen, dat is het niet," antwoordde zij. „Ik hoop, dat ik in staat zul kunnen zijn, uw vader verlichting aan te brengen." Terminus te Parijs, dat vol bezoekers was; een kleine 400 meiischen woonden er een muziekuitvoering bij. Een persoon werd ge dood, twaalf werden gewond. De gewonden zijn vrij ernstig aan de beenen getroll'en. Men vreest voor het leven van verscheidene hunner. Schade is er bijna niet aangericht. Alleen zijn in de zoldering sporen van kogels, en ruiten en tafels zijn gebroken. In het oogenblik na de ontploffing heerschte een onbeschrijfelijke paniek. Van alle kanten klonken kreten. De bezoekers stormden naar de uitgangen. Enkelen braken de ruiten aan den voorkant om er uit te komen. Het helscbe werktuig, had den vorm van een sardineblik, en was samengesteld uit kogels, spijkers, kruit en chlooi'zuur. Het gaf een bevigen knal en liet café werd met een dikkeu groenachtigen rook gevuld, hetgeen de verbijstering nog vermeerderde. De gewon den zijn allen Parijzenaars. Het vatten van den dader was dramatisch. Hij vloog een straat in, gevolgd door een menigte, die „slaat hem doodschreeuwde. In de rue de Rome werd bij door een agent van politie ingehaald. De anarchist keerde zich om, en een vreeselijke worsteling volgde. Hij wist zich los te rukken, zijn revolver te grijpen en te schieten op de agenten en op het volk, dat hem omsingelde. De agent Poisson, hoe zwaar ook ge wond, wist nog zijn sabel te trekken en den moor denaar een houw in het gelaat te geven. Toen werd hij gegrepen en weggebracht. -De politie moest hem beschermen togen het volk dat hem wilde lynchen. De dader is dezelfde Breton! De Ministers van Binnenlandsche zaken en van Justitie hebben de plaats van het onheil bezocht. Het café wordt door de politie be waakt. Toen het gebeurde door Parijs be kend werd, uitte zich algemeen de veront waardiging. Een groot aantal nieuwsgierigen stroomden den geheelen avond naar het hotel Terminus. Het aantal gekwetsten zou, naar men later weer meldt, 24 bedragen. Breton ontkent de dader te zijn; doch heelt, opnieuw de verklaring afgelegd van zijn anarchistische gevoelens. Een gewonde dame heeft hem echter bepaald herkend als dengeen die een pistoolschot op haar loste. Men gelooft, dat Breton medeplichtigen heeft: nog een per soon van verdacht voorkomen is aan liet station in hechtenis genomen. De regeering heeft den agent Poisson, voor zijn Hink optreden, benoemd tot ridder van het Legioen van Eer. De prefect van politie zelf heeft hem het eerekruis in het hospitaal gebracht. Toen ik dit zeide werd haar gelaat verhelderd. „Ik ben zeker, dat ge dit zult doen," zeide zij. „Gij ziet er verstandig uit. Het eerste oogenblik, dat ik u zag, wist ik, dat gij knap n.oest zijn. Zoodra ik uw handen zag. zag ik daar bekwaamheden in. Gij hebt de handen van een goed geneesheer." „Wat weet gij daarvan?" vroeg ik lachend. „O," zeide zij, eveneens lachend, „er zijn maar weinig dingen, waar ik volstrekt niets van weet. Gij zoudt een encyclopedie van alle vreemdig- heden zijn, als gij mijn leven hadt geleid." „Wel," antwoordde ik, „ik weet natuurlijk niets van u, maar wilt gij mij een vergeeflijke vraag beantwoorden? Waar rijden wij eigenlijk heen? Ik herken dit gedeelte van de stad vol strekt niet en toch heb ik het grootste gedeelte van mijn leven te Londen doorgebracht. Gaan we oostwaarts, westwaarts, in noordelijke of in zuidelijke richting? Ik kan me hier niet oriën- tecron. Wat is uw adres?" „Wij gaan westwaarts," antwoordde zij op volmaakt kalmen toon en voordat ik weer iets zeggen kon, stak zij haar langen vederen waaien door hut raampje. „Je moet den kortstcn weg rijden," riep zij den koetsier toe. „Rijd maar niet om. Wij hebben haast; rijd den kortsten weg." „Goed. juffrouw," antwoordde dc koetsier. Wij reden op dat oogenblik door een mooie brcede straat maar wij sloegen plotseling af en kwamen iu de geringste buurt, die ik ooit hob gezien. Schreeuwende kinderen, dronken mannen en kijvende vrouwen vulden de straten, Een vieze stank verspreidde zich door de nacht lucht. In de Dinsdag gehouden vergadering van de Tweede Kamer is, na de toelating van jhr. rar. A. F. de Savornin Lobman eu nadat de trekking der afdeelingen plaatsgehad bad, en het besluit der te benoemen centrale afdeeling omtrent het onderzoek van wets ontwerpen in de aideelingen is medegedeeld, door den voorzitter voorgesteld, de beraad slagingen over de Kieswet te hervatten op Dinsdag 20 Februari, des voormiddags te 11 uren. wüit goede bron" verneemt het Nieuws, dat dc Minister, begaan met de dikwijls treurige geldelijke omstandigheden van zoo vele kamerverhuursters, naai aanleiding van hun gewoonlijk hooge Personeele belasting, de ontvangers heeft gemachtigd, in voorko mende gevallen geheele of gedeeltelijke ont heffing voor te stellen, bijaldien het ver huren de eenige kostwinning- is. Deze prijzenswaardige, milde toepassing van de wet is niet van voldoende algemeene be kendheid. Wij brengen het bovenstaande daarom onder de aandacht van belangheb benden. Deze laatsten behooren zich per adres (zegel van 22i cent) tot den Minister te wenden. Naar aanleiding van het door jhr. Van Asch van Wijck ingediend ontslag schrijft de Standaard De aanvrage van den Gouverneur om ont slag, neemt een ander dan het gewone verloop. In den regel wordt op zulk een aanvrage aanstonds verleend wat gevraagd werd, en niemand van buitenaf bemoeit er zich mede. Ditmaal echter is dat anders. In de Kolonie en hier te lande besefte men terstond, dat, deze aanvrage niet om ziekte, noch om al te lang verblijf in de Kolonie, maar uit politieke noodzakelijkheid was inge zonden. Blijkbaar gevoelde de Gouverneur zich door het Opperbestuur niet genoegzaam gerug steund. Het is kennelijk niet zoo, dat hij tot eiken prijs weg wil: maar hij verkeert onder den indruk, dat bij, gelijk bet nu liep, niet blijven kan of mag. De Staten der Kolonie, handelaars en koop lieden bij Suriname betrokken, een lid der >Y. F. A. GROENHUIZEN, Havik, hoek LavendeUitaaL HORLOGE- eu INSTRUMENTMAKER. Was het mogelijk, dat dit mooie verfijnd-uit- ziend meisje in een zóo walgelijke buurt woonde? Maar neen. zooals zij gezegd had, het was slechst de kortste weg naar huis. Spoedig bevonden wij ons op een ledig en verlaten plein. Wij hielden stil voor een huis, waar nergens eenig licht was te bespeuren. Ik stapte eerst uit en "hielp toen miss Whitbv uit het rijtuig. „Wilt u zoo goed zijn om te vragen of uw papa thuis is?" vroeg ik haar, „Want als hij niet thuis is, zie ik er het nut niet van in binnen te komen." „O, komt u in elk geval een oogenblikje bin nen," antwoorde zij op hartelijken toon. „Ik zie dat de meiden al naar heil zijn, dus moet ik zelf de deur maar open maken met dezen nacht sleutel maar iu een paar seconden weet ik, of I papa thuis is. Kom er even in en wacht in de gang tot ik terugkom." Terwijl zij sprak, hief zij haar schoon gelaat naar het mijne op. Haar sortie viel haar van de blanke schouders at. Een slanke, blanke hand streek een wcerspannigen lok van het gouden haar terug. Er brandde maar éen lantaarn op den hoek van het plein en die verlichtte haar bekoorlijk ge- I iaat. Ik keek haar aan met een gevoel van bo- wondering, «lat ik nauwelijks in staat was te verbergen. Wij traden het huis binnen. „Kunt u mij ook zeggen, of er hier in (le I buurt oen standplaats voor rijtuigen is?" vroeg I ik plotseling „want als ik met uw vader gedaan I heb, zou ik gaarne spoedig naar huis gaan en Eerste Kamer, en men mag zeggen de pers van alle richtingen, spraken met het oog hierop den wensch uit, dat liet Opperbe stuur het den Gouverneur mogelijk mocht maken, zijn aanvrage om ontslag in te trekken. Dit eert den man wiens bewindvoering zoo algemeene symphatie vond, en het ontsluit van zelf voor het Opperbestuur den weg om, door het bieden van krachtiger steun dan tot dusver verleend werd, den Gouverneur voor Suriname te behouden. Dinsdag overleed te 's-Gravenhage in den ouderdom van 73 jaren de gepensioneerde luitenant-generaal jhr. A. R. J. Klerck, adju dant-generaal van wijlen Z. M. Willem III, oud-divisie-commandant en oud-commandant van liet regiment grenadiers en jagers. Men zegt, dat generaal-majoor H. W. van Marle, commandant der stelling van Amster dam, tevens bevelhebber in de le militaire afdeeling, zal worden benoemd tot comman dant der vesting-artillerie, ter vervanging van den tot inspecteur van het wapen benoem den generaal-majoor J. W. Bergansius, ter wijl kolonel R. M. Verschoor, commandant van het 2e regiment veld-artillerie, bevorderd zou worden tot generaal-majoor. Naar Het Centrum verneemt, zal, te be ginnen met 1 Juli, op Zondag geen enkele goederentrein meer rijden op de lijnen der Staatsspoorwegmaatschappij, nu bet daarop betrekking hebbend Kon. besluit de verplich ting van de Maatschappij, om die treinen te doen Joopen, heelt opgeheven. Ook zullen geen bestellingen op Zondag meer worden gedaan of aangenomen. De H. IJ. S. Mij. zal iu denzelfden geest handelen. Het Handelsblad had een onderhoud met den bestuurder der Hoilandsche Spoorweg maatschappij, den beer Van Hasselt, over den Greenwich- en den Middel-Europee- ochen tijd. Op dc vraag van den inteviewer: »als u nu geheel onbevooroordeeld voor de Neder- landsche spoorwegen kiezen moest, welke van die twee tijden u het gemakkelijks schijnt, welke zoudt u dan kiezen?", ant woordde de heer Van Hasselt: »Dan koos ik den Middel-Europeesehen. die zeer zeker voor onzen spoorweg met zijn menigvuldige aansluitingen aan het Duitsehe spoorwegnet het eenvoudigst in het gebruik is." Een belangrijk getuigenis. ik heb er geen flauw idee van, in welk gedeelte van de stad ik uiij bevind." „Iu het Westen," antwoordde zij, „een heel eind in het Westen. Als ge dit huis verlaat, hebt ge niet anders te doen dan den eersten hoek om te slaan aan uw linker hand. daar zult ge een standplaats voor rijtuigen vinden. Er staan daar 's nachts altijd rijtuigen, zoodat het heel gemak kelijk is voor u om naar huis te gaan, als uw taak hier geëindigd is. Wij stonden nu in het huis. De zware huis deur sloeg plotseling achter ons dicht. Wij stonden in volslagen duisternis. „Wat. zijn die meiden toch onachtzaam," hoorde ik Miss Whitby zeggen. „Ik zeg ze altijd, dat ze een kaars en lucifers in de gang klaar moeten zetten. Maar ze hebben het natuurlijk weer ver geten. Zoudt u hier een oogenblikje in donker willen blijven staan, dokter?" „Wol zeker," antwoordde ik. Zij snelde weg. Ik hoorde haar schreden al zwakker en zwakker worden, terwijl zij de trap opliep. Blijkbaar zocht zij op verschillende ver diepingen naar lucifers. Ik was alleen in het vreemde huis. Inde donkere gang heerschte een stilte als die des grafs. Ik draaide mijn hoofd om, om Ie zien of er ook soms eenige stralen van het gaslicht buiten door het glas in de deur naar binnen drong. Maar er was geen glas in cle deur. Kortom, de duisternis was van Egypti- schen aard. Do minuten verstreken. Miss Whitbv bleef lang weg. Terwijl ik op haar stond te wachten, scheen de duisternis mij toe, steeds dikker te worden. Wordt vervolgd

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1894 | | pagina 1