Donderdag 15
Febr. 1894.
ÈMERSFOQRTSCHE COURANT.
No. 4328.
38e laargang.
Buitenland
IN EEN VALSTRIK.
Binnenland.
Ditgave
A. H. VAN C1EEPF
te Amersfoort.
Dit blad verschijnt Maandag- en Donder dagnamiddag. Abonnement per 3 maanden 1.
Franco per post f 1.4b. Advertentiën1—6 regels 60 Cents.; elke regel meer 10 Cents.
Groote lettera naar plaatsruimte. Legale-, officieële- en onteigeningsadvert. per regel
'15 Cents. Reclames per regel 25 Cents. Afzonderlijke nummers 10 Cents.
Bij advertentie»» buiten de stad worden de inca9seeringskosten in rekening gebracht.
Bureau MUURHUIZEN
hoek Kortegracht, Wijk B.
Telephoonnummer 19.
K E X M S G E V I N G.
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van AMERSFOORT,
Gezien de aanschrijving van den beer Com
missaris der Koningin in dc provincie Utrecht,
d.d. 7 Februari 1891, No. 1 Az. (Provineiaalblad
No. 11) en art. 2'2S der gemeentewet.
Brengen tor kennis van de ingezetenen, dat
ingevolge de wet van 8 November 1815 (Staats
blad No. 51), alle vorderingen ten laste van het
Rijk over het jaar 1893. vóór der. 1. Juli e. k. moeten
worden ingediend bij de autoriteiten door wie de
bevelen tot het doen van leverantiën zijn gegeven
en dat do belanghebbenden, die hiertoe van de
tusscbenkoiust des gemeentebestnurs wenschen
gebruik te maken, hunne deelaratiën vóór den
30. Juni aanstaande ter Secretarie behooren inte-
levercnterwijl voorts m herinnering wordt
gebracht, dat de vorderingen over 1S93. ten laste
van deze Gemeente, vóór laatsgemeld tijdstip
ter Secretarie moeten zijn ingediend.
Amersfoort, den 13 Februari 1894.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
De Burgemeester,
V. D. SCHIMMELPENNIN< K.
De Secretaris.
W. L. SCIIELTUS.
De terechtstelling van Vaillant, die 9
December een bom wierp in de vergaderzaal
van den Franschen Senaat, beeft naar bet
schijnt weinig indruk gemaakt.
Een paarbonderd zijner geestverwanten
hebben op zijn graf een demonstratie gehou
den, die in alle stilte was voorbereid en
waarbij heel wat gesproken is over den
„armen martelaar" van wien een der oudsten
nog wel getuigde„wat is hij slecht beloond
voor hetgeen hij gedaan heeft"
Onder de betoogers was zekere Breton,
een jongmenseh van 22 jaar, als student naar
Parijs gekomen maar al ras in de woelingen
der anarchisten meegesleept. Kortelings is bij
door het Hol" der Seine tot twee jaar ge
vangenis en 1000 frc. boete veroordeeld,
wegens een dagbladartikel, waarin bij
President Carnot bedreigd had. Zoo deze
Vaillant geen gratie gaf, kon hem wel eens
op een goeden dag de kleine onaangenaam
heid overkomen van „zijn houterig karkas
door een bom te zien ontwrichten," zonder
dat iemand in gansche land medelijden met
hem zon hebben, had het jongemensch ge
schreven.
Dinsdagavond te 9 uur wierp een jonge
man een bom in het café van het hotel
Feuilleton
Naar het Engelseh.
4).
„Ik weet niet, dat ik iets meer gedaan heb
dan waartoe iemand van mijn beroep verplicht
is te allen tijde bereid te zijn." antwoordde ik.
„(Jij weet ot misschien weet gij het niet, dateen
dokter, die zijn vak waarlijk liefheeft, dit boven
alles laat voorgaan. Waar men hein ook roept,
hij is gehouden er heen te gaan. Gij hebt mij
gevraagd, mot u oen bezoek bij oen zieke af te
leggen hoe zou het mij mogelijk geweest
zijn te weigeren?"
„Gij zijt de eerste dokter, die ooit bij ons aan
huis is geweest,'' zeicle zij.
Terwijl zij sprak, viel een groote straal gas
licht op haar gelaat. Ik bespeurde, hoe bleek
liet was. Haar oogen drukten verwarring uit;
haar lippen sidderden.
„Gij zijt do eerste dokter, die ooit bij ons
aan huis is geweest," herhaalde zij. „Ik zou
bijna wensclion, dat ik u niet gevraagd had tc
komen."
„Waarom? Denkt ge, dat uw vader mijn be
zoek ten kwade zal duiden, dat hij het indrin
gerig zal vinden?"
„O, neen, dat is het niet," antwoordde zij.
„Ik hoop, dat ik in staat zul kunnen zijn, uw
vader verlichting aan te brengen."
Terminus te Parijs, dat vol bezoekers was;
een kleine 400 meiischen woonden er een
muziekuitvoering bij. Een persoon werd ge
dood, twaalf werden gewond.
De gewonden zijn vrij ernstig aan de
beenen getroll'en. Men vreest voor het leven
van verscheidene hunner. Schade is er bijna
niet aangericht. Alleen zijn in de zoldering
sporen van kogels, en ruiten en tafels zijn
gebroken. In het oogenblik na de ontploffing
heerschte een onbeschrijfelijke paniek. Van
alle kanten klonken kreten. De bezoekers
stormden naar de uitgangen. Enkelen braken
de ruiten aan den voorkant om er uit te
komen.
Het helscbe werktuig, had den vorm van
een sardineblik, en was samengesteld uit
kogels, spijkers, kruit en chlooi'zuur. Het gaf
een bevigen knal en liet café werd met een
dikkeu groenachtigen rook gevuld, hetgeen
de verbijstering nog vermeerderde. De gewon
den zijn allen Parijzenaars. Het vatten van
den dader was dramatisch. Hij vloog een
straat in, gevolgd door een menigte, die
„slaat hem doodschreeuwde. In de rue de
Rome werd bij door een agent van politie
ingehaald. De anarchist keerde zich om, en
een vreeselijke worsteling volgde. Hij wist
zich los te rukken, zijn revolver te grijpen
en te schieten op de agenten en op het volk,
dat hem omsingelde.
De agent Poisson, hoe zwaar ook ge wond,
wist nog zijn sabel te trekken en den moor
denaar een houw in het gelaat te geven.
Toen werd hij gegrepen en weggebracht.
-De politie moest hem beschermen togen
het volk dat hem wilde lynchen.
De dader is dezelfde Breton!
De Ministers van Binnenlandsche zaken en
van Justitie hebben de plaats van het onheil
bezocht. Het café wordt door de politie be
waakt. Toen het gebeurde door Parijs be
kend werd, uitte zich algemeen de veront
waardiging. Een groot aantal nieuwsgierigen
stroomden den geheelen avond naar het
hotel Terminus.
Het aantal gekwetsten zou, naar men later
weer meldt, 24 bedragen. Breton ontkent
de dader te zijn; doch heelt, opnieuw de
verklaring afgelegd van zijn anarchistische
gevoelens. Een gewonde dame heeft hem
echter bepaald herkend als dengeen die een
pistoolschot op haar loste. Men gelooft, dat
Breton medeplichtigen heeft: nog een per
soon van verdacht voorkomen is aan liet
station in hechtenis genomen.
De regeering heeft den agent Poisson, voor
zijn Hink optreden, benoemd tot ridder van
het Legioen van Eer. De prefect van politie
zelf heeft hem het eerekruis in het hospitaal
gebracht.
Toen ik dit zeide werd haar gelaat verhelderd.
„Ik ben zeker, dat ge dit zult doen," zeide
zij. „Gij ziet er verstandig uit. Het eerste
oogenblik, dat ik u zag, wist ik, dat gij knap
n.oest zijn. Zoodra ik uw handen zag. zag ik
daar bekwaamheden in. Gij hebt de handen van
een goed geneesheer."
„Wat weet gij daarvan?" vroeg ik lachend.
„O," zeide zij, eveneens lachend, „er zijn maar
weinig dingen, waar ik volstrekt niets van weet.
Gij zoudt een encyclopedie van alle vreemdig-
heden zijn, als gij mijn leven hadt geleid."
„Wel," antwoordde ik, „ik weet natuurlijk
niets van u, maar wilt gij mij een vergeeflijke
vraag beantwoorden? Waar rijden wij eigenlijk
heen? Ik herken dit gedeelte van de stad vol
strekt niet en toch heb ik het grootste gedeelte
van mijn leven te Londen doorgebracht. Gaan
we oostwaarts, westwaarts, in noordelijke of in
zuidelijke richting? Ik kan me hier niet oriën-
tecron. Wat is uw adres?"
„Wij gaan westwaarts," antwoordde zij op
volmaakt kalmen toon en voordat ik weer iets
zeggen kon, stak zij haar langen vederen waaien
door hut raampje.
„Je moet den kortstcn weg rijden," riep zij
den koetsier toe. „Rijd maar niet om. Wij
hebben haast; rijd den kortsten weg."
„Goed. juffrouw," antwoordde dc koetsier.
Wij reden op dat oogenblik door een mooie
brcede straat maar wij sloegen plotseling af
en kwamen iu de geringste buurt, die ik ooit
hob gezien. Schreeuwende kinderen, dronken
mannen en kijvende vrouwen vulden de straten,
Een vieze stank verspreidde zich door de nacht
lucht.
In de Dinsdag gehouden vergadering van
de Tweede Kamer is, na de toelating van
jhr. rar. A. F. de Savornin Lobman eu nadat
de trekking der afdeelingen plaatsgehad bad,
en het besluit der te benoemen centrale
afdeeling omtrent het onderzoek van wets
ontwerpen in de aideelingen is medegedeeld,
door den voorzitter voorgesteld, de beraad
slagingen over de Kieswet te hervatten op
Dinsdag 20 Februari, des voormiddags te 11
uren.
wüit goede bron" verneemt het Nieuws,
dat dc Minister, begaan met de dikwijls
treurige geldelijke omstandigheden van zoo
vele kamerverhuursters, naai aanleiding van
hun gewoonlijk hooge Personeele belasting,
de ontvangers heeft gemachtigd, in voorko
mende gevallen geheele of gedeeltelijke ont
heffing voor te stellen, bijaldien het ver
huren de eenige kostwinning- is.
Deze prijzenswaardige, milde toepassing van
de wet is niet van voldoende algemeene be
kendheid. Wij brengen het bovenstaande
daarom onder de aandacht van belangheb
benden.
Deze laatsten behooren zich per adres (zegel
van 22i cent) tot den Minister te wenden.
Naar aanleiding van het door jhr. Van
Asch van Wijck ingediend ontslag schrijft
de Standaard
De aanvrage van den Gouverneur om ont
slag, neemt een ander dan het gewone verloop.
In den regel wordt op zulk een aanvrage
aanstonds verleend wat gevraagd werd, en
niemand van buitenaf bemoeit er zich mede.
Ditmaal echter is dat anders.
In de Kolonie en hier te lande besefte men
terstond, dat, deze aanvrage niet om ziekte,
noch om al te lang verblijf in de Kolonie,
maar uit politieke noodzakelijkheid was inge
zonden.
Blijkbaar gevoelde de Gouverneur zich door
het Opperbestuur niet genoegzaam gerug
steund. Het is kennelijk niet zoo, dat hij
tot eiken prijs weg wil: maar hij verkeert
onder den indruk, dat bij, gelijk bet nu liep,
niet blijven kan of mag.
De Staten der Kolonie, handelaars en koop
lieden bij Suriname betrokken, een lid der
>Y. F. A. GROENHUIZEN,
Havik, hoek LavendeUitaaL
HORLOGE- eu INSTRUMENTMAKER.
Was het mogelijk, dat dit mooie verfijnd-uit-
ziend meisje in een zóo walgelijke buurt woonde?
Maar neen. zooals zij gezegd had, het was slechst
de kortste weg naar huis. Spoedig bevonden wij
ons op een ledig en verlaten plein. Wij hielden
stil voor een huis, waar nergens eenig licht was
te bespeuren. Ik stapte eerst uit en "hielp toen
miss Whitbv uit het rijtuig.
„Wilt u zoo goed zijn om te vragen of uw
papa thuis is?" vroeg ik haar, „Want als hij
niet thuis is, zie ik er het nut niet van in
binnen te komen."
„O, komt u in elk geval een oogenblikje bin
nen," antwoorde zij op hartelijken toon. „Ik
zie dat de meiden al naar heil zijn, dus moet ik
zelf de deur maar open maken met dezen nacht
sleutel maar iu een paar seconden weet ik, of
I papa thuis is. Kom er even in en wacht in de
gang tot ik terugkom."
Terwijl zij sprak, hief zij haar schoon gelaat naar
het mijne op. Haar sortie viel haar van de blanke
schouders at. Een slanke, blanke hand streek een
wcerspannigen lok van het gouden haar terug.
Er brandde maar éen lantaarn op den hoek van
het plein en die verlichtte haar bekoorlijk ge-
I iaat. Ik keek haar aan met een gevoel van bo-
wondering, «lat ik nauwelijks in staat was te
verbergen. Wij traden het huis binnen.
„Kunt u mij ook zeggen, of er hier in (le
I buurt oen standplaats voor rijtuigen is?" vroeg
I ik plotseling „want als ik met uw vader gedaan
I heb, zou ik gaarne spoedig naar huis gaan en
Eerste Kamer, en men mag zeggen de pers
van alle richtingen, spraken met het oog
hierop den wensch uit, dat liet Opperbe
stuur het den Gouverneur mogelijk mocht
maken, zijn aanvrage om ontslag in te trekken.
Dit eert den man wiens bewindvoering
zoo algemeene symphatie vond, en het ontsluit
van zelf voor het Opperbestuur den weg om,
door het bieden van krachtiger steun dan
tot dusver verleend werd, den Gouverneur
voor Suriname te behouden.
Dinsdag overleed te 's-Gravenhage in den
ouderdom van 73 jaren de gepensioneerde
luitenant-generaal jhr. A. R. J. Klerck, adju
dant-generaal van wijlen Z. M. Willem III,
oud-divisie-commandant en oud-commandant
van liet regiment grenadiers en jagers.
Men zegt, dat generaal-majoor H. W. van
Marle, commandant der stelling van Amster
dam, tevens bevelhebber in de le militaire
afdeeling, zal worden benoemd tot comman
dant der vesting-artillerie, ter vervanging van
den tot inspecteur van het wapen benoem
den generaal-majoor J. W. Bergansius, ter
wijl kolonel R. M. Verschoor, commandant
van het 2e regiment veld-artillerie, bevorderd
zou worden tot generaal-majoor.
Naar Het Centrum verneemt, zal, te be
ginnen met 1 Juli, op Zondag geen enkele
goederentrein meer rijden op de lijnen der
Staatsspoorwegmaatschappij, nu bet daarop
betrekking hebbend Kon. besluit de verplich
ting van de Maatschappij, om die treinen te
doen Joopen, heelt opgeheven.
Ook zullen geen bestellingen op Zondag
meer worden gedaan of aangenomen.
De H. IJ. S. Mij. zal iu denzelfden geest
handelen.
Het Handelsblad had een onderhoud met
den bestuurder der Hoilandsche Spoorweg
maatschappij, den beer Van Hasselt, over
den Greenwich- en den Middel-Europee-
ochen tijd.
Op dc vraag van den inteviewer: »als u
nu geheel onbevooroordeeld voor de Neder-
landsche spoorwegen kiezen moest, welke
van die twee tijden u het gemakkelijks
schijnt, welke zoudt u dan kiezen?", ant
woordde de heer Van Hasselt: »Dan koos
ik den Middel-Europeesehen. die zeer zeker
voor onzen spoorweg met zijn menigvuldige
aansluitingen aan het Duitsehe spoorwegnet
het eenvoudigst in het gebruik is."
Een belangrijk getuigenis.
ik heb er geen flauw idee van, in welk gedeelte
van de stad ik uiij bevind."
„Iu het Westen," antwoordde zij, „een heel
eind in het Westen. Als ge dit huis verlaat, hebt
ge niet anders te doen dan den eersten hoek om
te slaan aan uw linker hand. daar zult ge een
standplaats voor rijtuigen vinden. Er staan daar
's nachts altijd rijtuigen, zoodat het heel gemak
kelijk is voor u om naar huis te gaan, als uw
taak hier geëindigd is.
Wij stonden nu in het huis. De zware huis
deur sloeg plotseling achter ons dicht. Wij
stonden in volslagen duisternis.
„Wat. zijn die meiden toch onachtzaam," hoorde
ik Miss Whitby zeggen. „Ik zeg ze altijd, dat ze
een kaars en lucifers in de gang klaar moeten
zetten. Maar ze hebben het natuurlijk weer ver
geten. Zoudt u hier een oogenblikje in donker
willen blijven staan, dokter?"
„Wol zeker," antwoordde ik.
Zij snelde weg. Ik hoorde haar schreden al
zwakker en zwakker worden, terwijl zij de trap
opliep. Blijkbaar zocht zij op verschillende ver
diepingen naar lucifers. Ik was alleen in het
vreemde huis. Inde donkere gang heerschte een
stilte als die des grafs. Ik draaide mijn hoofd om,
om Ie zien of er ook soms eenige stralen van
het gaslicht buiten door het glas in de deur
naar binnen drong. Maar er was geen glas in
cle deur. Kortom, de duisternis was van Egypti-
schen aard.
Do minuten verstreken. Miss Whitbv bleef
lang weg. Terwijl ik op haar stond te wachten,
scheen de duisternis mij toe, steeds dikker te
worden.
Wordt vervolgd