Maandag 10 30fit Dec. 1894. No. 4413, 39e Jaargang. Knutselwerk. EEN BELOFTE. Buitenland. Binnenland. Uitgave Firma A. H. VAN C L E E F F te Amersfoort. Verschijnt Maand/tg- en Dimderdagnamiddag roet gratis ZontUigiblaiL Abonnement per 3 maanden ƒ1,Franco por post ƒ1.15. Abonnement alleen op het Zomlugabbul voor Amersfoort 40 et,, voor binnenland 50 ct. nor 3 maanden. Ad verten tiün 16 regels 60 et.; elke regel meer 10 et, Groote letters naar plaatsruimte. I, egale-, ofllcieëlo- en onteigeningsadvert. per rogel 16 et. Reclaracc per regel 26 ct. A/tonderlijke nummer» 10 aunt. Dienstaanbiedingen en aanvragen, uitsluitend voor- en betreffende den werkenden stand, van minstens 5 regels, In het Zondagsblad, per regel5 cent By advortentiën van buiteu dc stad worden de incasseerkosteu in rekening gebracht. Bureau MUURBUIZEN hoek Kortogracht, Wijk B. 60 Telephoouuumnior 19. Zü dit' zich met 1° Januari op dit blad abonneer en, ontvangen de tot i dien datvun verschijnende nummers (j HAT IS. KENNISGEVING. De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van AMERSFOORT, Brengen ter kennis van do belanghebbenden, dat bij Koninklijk besluit van den 19. Novem ber 1894, no. 21, is goedgekeurd, dat door de Gemeente Amersfoort aan vuur-, haven en tongehl voor het bevaren van de rivier de Eem, gudu- j rende hot jaar 1895. geheven wordt 50% van j het bedrag, bepaald bij het tarief, goedgekeurd bij Koninklijk besluit van dm 1 Mei 1830, no. 3. Amersfoort, den 8. December 1894, Burgemeester en Wethouders voornoemd, Di' Burgemeester, F. D. SCHIMMELFENNINL'K. De Secretaris, W. L. SCilEI/rUS. Lieldiuligheid heeft thans bij aanplak biljet bekend gemaakt, dat de tentoon stelling van voorwerpen van nut en smaak door den werkman iu zijn vrijen tijd uit hout, karston, blik of andere goedkoope -grondstoffen vervaardigd, omstreeks half Januari in de oude school aan de Koe straat zal gehouden worden. De wijk bezoeksters en bezoekers hebben, reeds voor eenigen tjjd, zooveel mogelijk ruchtbaarheid gegeven aan het plan om deze tentoonstelling te houden, en ge zegd wat de vevueniging beoogt met deze poging om den veelal gedwongen vrijen tijd nuttig te doen besteden. Het plan komt ons tegelijk zóo nuttig en zóo goed bereikbaar voor, dat we er enkele regelen aan willen wijden. Honderden voorwerpen zijn er, die uit bijna waardelooze grondstoffen vervaar digd, een alleraardigst effect maken. Men denke aan de vele kinderspeeltuigjes, gemaakt uit oude blikjes voor sardines, ■geperst vleesch, groeuteu en dergelijke men denke aan de waarlijk aardige land schapjes, uit stukjes kurk saamgesteld 'men denke aan de tallooze voorwerpen, die men uit gewone kachelblokjes kan steken, van sigarenkistjes kan ineenzet- ten. Dan zijn er nog vloerkleedjes of ■matten te vlechten uit zelfkant of oud Stouwvan oude lapjes laken kau men III Feuilleton. li. M. KCIIEKMElt. 1)- 2$. „Schrei niet zoo lieve moes, pa zal zoo meteen «•Jvwcl thuis komen". Cg Onhoorbaar is ze haar bedje uitgeslopen en jfo'heeft ze, op haar bloote voetjes, zachtjes over het vloerzeil getrippeld, om moes te komen verrassen, gfjïil nu hangt ze aan moeders hals, drukt het Kokkin kopie tegen haar borst en streelt en vleit al maar door: „Lievemoes, kleine, lieve ma, zoet 2 moedertje". „Lieveling, ma schreit niet; wat doe je uit t'. je bedje, je bent nog wel verkouden, en pa is immers naar de vergadering, dut weet moes, Ir en Lisetje ookPa heeft, ons immers allebei goeden dag gekust Ma zal je fokker instoppen en L' dan moet mijn meisje weer zoet gaan slapen, hoor!" „Zal u dan niet weer zachtjes schreien, want f ik hoor het wel, al slaap ik. U fopt me niet. Hè moes, sliep uit!" En ze voegt de daad bij 't woord, maar dat laatste komt zóo gedempt, zóo heesch uit dien kleinen mond, er is zóo iets vreemds in haar stemmetje, als Marie nog nooit heeft gehoord en 't doet haar 't hart ineenkrimpen. Kozend, fluisterend „Moesepooa" is ze inge sluimerd, de dierbare ïuoedorschatmaar do moeder hoort die kleine borst piepen en gieren, ze voelt dat fijne, blanke voorhoofd, waarvan ze soms heel aardige inktlappen oflamfpen- kleedjes vervaardigen. Met een oude pakkist kan men wonderen verrichten. Eu heeft men er zich eenmaal toe ge zet, dan wordt men zóo vindingrijk, en door de gewoonte zóo vlug in het knut selen van allerlei aardige zaken, dat men er zich later zelf over verbaast, niet eerder iets dergelijks ondernomen te hebben. Zeker is het echter, dat do eerste ten toonstelling moge zij druk bezocht worden en veel geldelijk voordeel af werpen niet heel veel moois te zien zal geven. In onze gemeente hebben de de vervaardigers uit den aard der zaak slechts weiuig voorbeelden gezien, weten ze nauwelijks wat ze zouden kunnen maken. Maar toch zal er veel goeds komen Het bestuur van Liefdadigheid rekent er dan ook op, dat zeer velen eenige voor werpen ter opluistering zullen inzenden, als monsters voor een volgende tentoon stelling: postzegel werk, een bloemmandje van een halven kokosnoot en een paar breipennen, een horlogeketting van ge vlochten staaldraad, papiervlechtwerk enz. enz. Het zij herinnerd, dat de heer Peerl- kamp, Zuidsiugel 280, bereid is nadere inlichtingen te verstrekken, eu tevens, dat de voorwerpen 10 Januari aanstaande tusschen éen en drie uur des middags in het lokaal aau de Koestraat moeten be zorgd worden terug, lief vonnis mm De Lesseps ten uitvoer te leggen En niemand verhief zich daar tegen ieder achtte den groofen man te hoog, wien eens een gedeukteeken zal worden gewijd. Frankrijk heeft zijn grootsten burger ver loren, den eenigen man, dien het in deze eeuw voortbracht. Ferdinand graal' De Lesseps is Vrijdag op 90-jarigen leeftijd gestorven, Den '10 Novem ber 1805 werd hij te Versailles geboren, de man die meer deed voor den roem van zijn land, dan alle staatslieden eu generaals de man wiens uaarn met eerbied wordt genoemd door ganscli de wereld, welke hem in haar geschiedboekou een plaats zal aanwijzen naast. Columbus. Men moet hier de gebeurtenissen zijner laatste levensjaren willen vergeten. Deinsde niet de majesteit van het gezag er voor Aan het Departement van Koloniën is Vrijdag het volgende telegram ontvangen »l)e voornaamste Sasakscho hoofden zijn door generaal Vetter opgeroepen. Sommigen, waaronder Goeroe Dangkol (hoofd dor Praja's), zijn reeds gekomen de anderen zyn in aan tocht. »Datoo Pangeran (een zoon van Anak Agoeng K toet., den gesneuvelden troonsnp- volger van Lombok), die Goeroe Dangkol vergezelde, gaat fl dezer naar Batavia. nEergister bezocht een colonne lhngkol alles was rustig." Het Nieuws nan den Dag verspreidde het volgend bericht Volgens het Hatan. Nieuwsblad gaan ernstige geruchten, dat de Koningin Wilhnl- mina Maandag naar Karang Asem (Bali) gezonden wordt, «De troepen op Lombok keerden terug van een verkenning naar Kediri (Z.O. van Tja- kra)de Baliörs leverden daar de wapensult." Een bulletin van de N. Rolt. Ct. meldt: »Do troepen op Lombok keeren deze maand terug. Generaal Vetter stelde voor 2 bataljons, 2 batterijen en I sectie sappenrs op Lombok le doen blyven. Alles is rustig. Het volk verzoent zich en is boos op den Radjah en diens raadgevers." De laatstp berichten over de hoedanigheden der Sasaks luiden reeds veel beter. Zij helpen bij het aanleggen en ophoogen van wegen, en bew\jzen goede aard werkers te zijn, riet geen zij trouwens reeds gedaan hebben bij liet opwerpen der hooge en breeds aarden wallen om Mataram en li(j Ameng-Ameng. Het Regeoringstelegram wijst op een toe nemende pacificatie; alleen is liet«enigszins onduidelijk ten aanzien van den zoon van den gesneuvelden troonopvolger. Uit het Regeeringp-tel'egram zou men op maken, dat doze Vorstenzoon in liet gevolg van liet Sasaksche hoofd reisde, terwij! het Nieuws van den Dag het vermoeden wekt, dat de Sasaks den iongen Vorst als gevan gene aanbrachten. Hoe het zij, ook hij wordt naar Batavia opgezonden. De verbanning van liet gebeele Balische Vorstenhuis schijnt dus vast te slaan. de goudblonde lokjes naar achteren heeft ge schoven, gloeien en kloppen en ze merkt hoe klam en slap dat handje is, dat haar nog pas zoo lieflijk streelde. ,,'t Zou wel goed wezen Kee, dat je den dokter ging vragen of hij, voor dé nacht ingaat, nog even hier wil komen," fluistert ze op den cor ridor haar gedienstige too, die met een besehei den tikje aan de kamerdeur mevrouw gewaar schuwd hoeft, dat het theewater al tweemaal van den kook gegaan is. Kee, de oude getrouwe, die haar mevrouw soms nog bij vergissing juffrouw Marie" noemt en zoools ze met niet weinig trots aan ieder die 't maar hooren wil, vertelt haar heeft „helpen grootbrengen," krijgt verlof do thee te zetten cn mevrouw een kopje boven te brengen. „Is 'tniet goed met Lisetje?" vraagt ze ang stig. terwijl haar gelaat zich met diepe rimpels plooit en evenveel zorg als medelijden uitdrukt. „Neen, ze is wat vorkouden." Moteen worden beiden, mevrouw en meid, getroffen door een geluid gelijk aan het schor geblaf van een ouden hond, en staren ze elkaar een seconde in doodclijkc ontzetting aan. „Wii ik mijnheer meteen gaan roepen?" vraagt Kee snel, met een stem waarin angst, maar ook zekere knorrigheid en verwijt ligt. „Neen mijnheer is Ja, waar is mijnheer? J >e moeder staat al weer voor 't bedje hurcr lieveling en Kee ijlt de trap af, en de deur uit. Als Kee den dokter in zijn rustuur gelukkig thuis vindt, en hem inevrouws boodschap met haar eigen waarnemingen meedeelt, bcgryptdeze aanstonds, dat hier iets emstigors dan een ge wone verkoudheid te behandelen valt. Hij volgt W. F. A. GROENHUIZEN, Havik, hoek Lavendelitraat, HORLOGE- en INSTRUMENTMAKER, Dit is vooral daarom van betuekenis, omdat het andere, vooral in hot Oosten, nog al eens voorkomt, dat men de dynastie spaart, door een verwijderden afstammeling, die zich niet gecompromitteerd heeft, op het kussen te helpen. Het Militair Weekblad merkt, naar aan leiding van de jongste berichten uit Lombok, op: ».\l deze berichten zjjn voorzeker gunstig te noemen, en hoe langer zoo meer wordt hut duidelijk, dat de tegenstand gebroken is, en dat er vermoedelijk peen vijandelijk heden meer zullen plaats vinden. «Daar men echter de Baliëre nooit kan vertrouwen, en niet weet of er niet weder hier of daar verraad schuilt, blijft grooteen aanlioudenilo waakzaamheid gebiedend noo- dig." Te Mataram is intusschen een nieuwe benting gebouwd voor de daar blijvende troepen. l)c algomeoiic beschouwingen over dc Stuatabe- grouting duurden zóo lang, dal «en der loden /.rif» do vraag opperde, of door een reglementswijziging de voorzitter ze niet zou kunnen bekorten. Hot pruotiseli nut van die discussiön is moeitjjk to ont dekken, en na het sluiten dor beraadslaging stond ieder nog op zijn zelfde «landpunt, waarvan bij niet door woorden kon worden afgeduwd. Men zou liuet goed nog uuu dag of drie hebben kunnen doorreduncjren, zonder dat iet» tor wereld er door verkregen of beul int was. Alleen minister Van Houten is er slecht afge komen door een aanval van den heer Gerritsen, waarover do Minister do schouders moge ophalen, maar die toch op nubcvoornordceldcu onder de luier» van de Kaïuervurslagen diepen indruk heeft ge maakt. l)e lieer Gerritsen opperde de volgende vragen: Hoo moot de hoer Van Houten zelt verbaasd staan over liet feit, dat hy achter de groene tafel dan ook in gezwinden pus de hijgende oude, naar do woning van hum, wiens jeugdige eoht- genooto avond op avond den man dien ze lief heeft, wiens bijzijn haar hoogste geluk uitmaakt, „naar de vergadering" weet, waar de arme vrouw wacht tot zo haar gedienstige wijsmaakt wat ze zelf niet gelooft: dat „de vergadering van avond wat langer duurt en ze voor mijnheer maar „gedekt" moet laten." Zij zullen muur gaan slapen. „Ja, slapen," mompelt Koe dan, „ik weet wat zulk slapen ia; ik zie het 'amorgens wel aan de roode randen om haar oogen. Dat myn heer dit niet merkt. En dat mevrouw alles maar zoo zoetsappig verdraagt. Maar zoo is mijn lieve juffrouw Marin, en ze moest en wilde ninnheer hebben, al waarschuwde inijn goede oude me vrouw haar ook nóg zoo voor dat éono gebrek van hem. Niet alleen dat by hot lieve schepsel altijd alleen laat, zulke lange avonden, muur "1 die cognacjes on groejes kosten wel de helft van zijn verdiensten. Als de oude mevrouw haar oogen nog eens open kon doen, om te zien, hoo haar lief, verwond kinu moet scharrelen om do maand door te komen met haar huishoudgeld, zou zij zich maar neen, 't is goed dat zij dit niet heeft beloofd." Zóo pruttelt dan do oudodoch ze zorgt wel dat niemand haar hoort, in alles de zuinigheid ter harte nemend als de hoste huisvrouw, alles wat „uit een glaasje" komt, verfoeiend, en by den uigomeenen drang om loonsverhooging nooit aan die voor hoarzelve denkende. zit nimat^ voerde oy hem zelfs En he stiller i als ttoüll, dien hy nog kort go- vennoot van het Kabinet Mackay" ncinieoleti stryd gelegenheid hfj met wien hg een princinieoleu s lo Logorwot, bjj welke gefegc rweet „kruideniers-politiek" te dry ven i e voelt do lieer Van Houten zich wel naast du Ministers van Oorlog en Mnrlnu, die nieuwe geweren eu schepen aanvragen, waar hij zelf zich vroeger togen allo overdrijving dor oorlogsuitgaven steeds roet Itlero hoeft verzot? Wat dunkt nir. Van Houten vorder van znn collega Bergsiwi? Zou hij rojenen, dat deze dezelfde koffie- politiek is toegedaan als die ten grondslag ligt aan de bekende motie-Van Houten zegt do hoor Van Hou r zyu collega van Kulonl oho ambtenaren het Cliri moeten helpen verbreiden door bij plechtigheden in costuum te verschijnen? Gevoelt voorts do heer Van Houten zich homo geen roet zijn eollega voor Financiën, die do be lastingwetten,'door den heer Van Houten soo wurin verdedigd, heeft geridiculiseerd en die, wat het Kiesrecht betreft, geheel andere grondslagen heeft Kleine Lise heeft, gezeten op moeders schoot, volgzaam den wehladigen damp ingeademd en ligt nu op haar bedje in een koortsachtige slui mering. Moeder en dokter luisteren in diep zwijgen naur de onregelmatige ademhaling van die kleine borst, met angstige afwachting van een herhaling der zoo gevreesde kramphotst. 't Schijnt echter of voor 'toogenblik 't grootste gevaar jjewoken ia. I)o geneesheer vat zacht een der kleine handjes in zijn rechter, en tolt met liet. horlogo in de andere do polsslagen. Bemoe digend knikt hij do moeder toe, die hom nu een blik vol onuitsprekelijke dankkanrhoid toe zendt, (leen van beiden heeft er aan gedacht hoeveel tijd er inmiddels verloopcn, hoe laat het ge worden is; 'twas of er tyd noch uurwerk be stond. Maar eensklaps wenden beiden hot gelaat naar de openstaande deur, waardoor oen zachte klank volle melodie hen toestroomt uit de tegenover liggende kamer, waar Kee in stilte gewacht heeft, eveneens met open deur. Jaren achtereen, trouw na ieder uur had het I ouderwetsohe uurwerk, gevat in een schilderij, I die een dorpskerkje niet toren voorstelde, zyu I „Uren, dagen, maanden, jaren," gespeeld, zonder (lat door een dor huisgonooten hierop bijzonder aelu was geslagen. Nu treft de melodie Marie's oor en luirt: zo voelt zich terug in hiuir kind- j seho dagen, toen haar moeder aan hour ziek- bodio zat en dan, zacht du melodie volgend, zong „Vader, onder al mijn noodon, Sluimert in uw vaderhand," trilt het nu door Marie's ziel, 1 door huur leven, eu daarna tolt ze do slagen éen, twee, tot twaalf. i Wordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1894 | | pagina 1