Donderdag 13
Juni 1895.
No. 4466.
44e Jaargang
Stof afnemen.
gAKUNTALA.
Binnenland.
Dit gave
Firma A. H. VAN CLE EPF
te Amersfoort.
Verschijnt Maandag- en Donderdagnamiddag met gratis Zondagsblad. Abonnement per 3 maanden 1,—Fmncn
per post ƒ1.15. Abonnement alleen op liet Zondagsblad voor Amersfoort -10 et», voor binnenland 50 et. per
8 maanden. Ad verten tien 1—0 regels 60 et.; olke regel meer 10 et. Oroote letters naar plaatsruimte. Legale-,
oflicieöle- en onteigeningsudvert. per regel 15 et. Keelamet fier regel 25 et. Aff ouderlijke nummer» 10 o ent.
Dienstaanbiedingen en aanvragen, uitsluitend voor- cn betreffende den Merkenden stand, van minstens 5 regels, In het
Zondagsblad, per regel5 cent.
Bij advertentiën van buiten dc stad worden de ineastcerkOBten in rekening gebracht.
Bureau MUURHUIZEN
hoek Kortogracht, Wfjk B. 00
Tolophoonnuinnier 10.
In de Correspondent waarschuwt Henri
de Parville tegen den last, of liever, de
gevaren van het afstoffen met de plumeau.
Wie zou gedacht hebben, dan dit schijn
baar zoo onschadelijk gereedschap, dat
vreedzaam zinnebeeld van huishoudelijke
"werkzaamheden, volgens L)e Parville ge
vaarlijker is dan een geladen revolver
Wacht er u voor, zindelijke huismoeders,
die er uw .roem in stelt, dat uw meubelen
glimmen, die het minste stofje op een boek,
op een' vaas, niet kunt dnldeu, en'die elke.n
ochtend zoo dapper met' de plumeau in
de weer zijtWeet gij wel, wat gij doet 1
Gij verdrijft, het "stof. Ja, van meubelen,
maar' om het te verstrooien, zoodat gij,
uw kinderen, en uw bezoekers.het inademt
en al de kiemen van besmetting en ver
giftiging, die met de stofdeeltjes vermengd
zijn, in uw luchtpijp dringen.
Zoo kan overdreven zindelijkheid ons
tot moordenaars maken.
Luistert naar De Parville en huivert!
Hoe dikwijls, zegt hij, hebbeu huis
moeders, door onwetendheid of onna
denkendheid, zelve ziekteu uitgelokt. Byua
allen hebben een manie van stof af
nemen eiken ochtend wordt de plumeau
die verwenschte veerenbos, gezwaaid
ovei meubelen, over behangsels, over
muren, over het plafond.
Als men de kamer, waar pas .gestoft"
is binnenkomt, blinkt alles van reinheid,
dat is waar maar waar is het stof, dat op
de meubelen lag, gebleven 1 't ls niet ver
dwenen, 't is opgejaagd, en ieder, die maar
eenigszins een goed reukorgaan heeft, zal
u zeggen, dat er pas .gestoft" is. Hij ruikt
het daclelyk gelukkig nog als hij er niet
van niest.
De meubelen zijn zindelijk, maar de
lucht in de kamer is bezoedeldèn zoover
ik weet, ademt men niet de meubelen in
maar het stof. Het stof lag stil op de
boeken, op den schoorsteenmantel, op de
vensterbanken, nu hebt gij het in het
bereik van uw longen gebrachtuit de
kamer brengt gij het in u zeiven,-in uw
keel over.
Het stof bestaat niet alleen uit doode
deeltjes, maar hel bevat ook eeu aantal
Feuilleton.
40). Naar hel Entjelsch.
Het was wanhopig, te moeten wachten op het
weder verschijnen van den Maharajah Kunwar
in zijn koets: maar Nick oefende zooveel mogelijk
geduld. De trouwelooze Dhunpnt Rui was met
zijn gevolg teruggekeerd, maar het hospitaal was
overvuld nipt patiënten uit alle (loeien van het
rijk verwondingen veroorzaakt door de roeke-
loozc menners der koninklijke equipages en een
paar gevallen, die voor Kate nog nieuw waren,
van mannen die door zoogenaamde vrienden be
dwelmd, van hun geld beroofd waren, cn bc-
wustoloos aan den weg waren blijven liggen.
Terwijl Tarvin zijn doordringenden blik liet
gaan over do goed onderhouden mannenzaal,
bekende hij zichzelf eerlijk, dat haar werk te
Rhatoro vrij wat edeler was dan het zijne. Voor
haar tenminste was het hospitaal geen voor
wendsel, waaronder zij duistere plannen verborg
en zij genoot hoven hem het. onschatbare voor
recht haar doel steeds voor oogen te zien. Hpt
vervloog niet voor haar nis een droombeeld, het
was niet in handen van een geheimzinnig priester
schap, of oen onaantastbaar rijkhet. was niet vi r-
borgen in verraderlijke tempels en hing ook niet
om den hals van verdwijnende kinderen.
Op een morgen, even vóór" hot uur, waarop
hij gewend was naar dei: dam te gaan, zond
J£nto hem een briefje naar het rusthuis, met
zich voortplantende kiémkorroltjes, eitjes
eu kiemen van allerlei aard. Sedert de
onderzoekingen van den wijzen Pasteur,
ueemt tnen gaarne aan, dat sommige zeer
erustige ziekten ontstaan uit oneindig
kleine kiemen, onzichtbaar voor het oog,
maar doodelyk, als zij in heb organisme
dringen.
Men huurt eeu kamer. Weet gij wie
daar gewoond hoeft, wat daar éen jaar,
vijf jaar, tien jaar geleden, gebeurd is I
Heeft niet misschien de eene of andere
epidemische zieke daar haar offers ge-
eischt? Wie weet datl Maar gij gaat
dadelijk aan het stoffen De kiem zat
misschien daar in een hoekje van de
zoldering, maar gij neemt ze als bij de
hand en brengt ze in uw slokdarm of iu
uw maag over. Zij kan langzaam op de
spijzen, die op tafel staan, neerdalen,
iu het buffet dringen, enz. Zij is zoo
microscopisch klein, die doodelyke kiem
En zoo is er maar éen streek met de
plumeau noodig om u zeiven of een ander
te vergiftigen. Men kan zich dus niet te
veel voor een plumeau vwichten En, wel
beschouwd, welk een Penwopenwerk Eeu
uur nadat gij aan 't werk zijt geweest,
kunt gij wel weer van voren aau be
ginnen.
Het opgejaarde stof valt zacht weer
op zijn oude plaats neder, en al wat gij
gedaan hebt, heeft niet geholpen.
De minste zonnestraal, die door de
gordijnen schiet, verraadt de ontelbare
stofjes, die in de kamer dansen eu dwar
relen, eu die men inademt. Men moet
het stof niet verplaatsen, maar het ver
wijderen en het beste middel daartoe, by
gebrek van beter, is het at te vegen. De
kiemen kleven aau den stofdoek, vooral
als die een weinig vochtig is, en ver
spreiden zich niet iu de lucht. Men kan
niet al het stof wegnemen, maar zoo
doende vermindert men het kwaad in-
plaats van het te veregeren. Wie volstrekt
tijd willen verspillen door uiot de plumeau
stof af te nemen, moesten het dan ten
minste niet 's morgens, maar 's avonds,
doen, in vertrekken waar niet geslapen
wordt, want 's nachts valt het stof neder
eu als men dan opnieuw in het vertrek
komt, is de lucht minder besmet.
Bij deze wijze opmevkingen voegt De
Parville uog een andere, die uit de voor
afgaande voortvloeit. lederen dag gebruikt
men zout en peper Meestal laat men
echter het. zout en den peper open eu
bloot staan, zonder er aan te denken bet
door een deksel voor het stof af te sluiten.
En wie weet wat er in.valt, of er zich
geen kiemen van ziekte in vergaren. En
mot die kiemen bestrooien wij ons vleesch,
onze garnalenEr zweven voorzeker
niet elk oogenblik doodeljjke kiemen in
de lucht, maar éen kan noodlottig ge
noeg zijn. Gebruikt dus peper- en zout-
stelletjes met een deksel, als gij oud wilt j
worden.
In de vergadering der Tweede Kamer van
jl Dinsdag is met 41 tegen 34 stemmen aan
genomen bet vüorstel-Lohman om het Rijks
subsidie niet te onthouden aan bijzonders
scholen, welker onderwijzersgetal tengevolge
van onmacht op den daarvoor bepaalden
termijn nog niet vollallig is, nadat de lieer
Vermeulen had ingetrokken zijn amendement,
dat bij di beoordeeling van de onmacht door
de Regeering gelet wilde zien op het karakter
der school, omdat de heer De Reaufort(Wijk)
dan met opoffering van zijn Vrijdag ont
wikkelde bezwaren, zijn stem aan het wets
voorstel weigeren moest. Ook de voorsteller
bestreed bet amendement.
Kil liberalen stemden vóór de wet.
Daarna kwam in behandeling de motie-
Beelaerts c. s. vragende een wettelijke voor
ziening tot verkrijging van eenheid van tijd
rekening.
De heer Reelaerts, de motie toelichtend,
wees op liet ongerief van de dubbele tijd
rekening en op de daaruit ontstaande ver
warring waarover vooral handelsreizigers
klagen.
Minister Van Houten verklaarde zich, na
mens de Regeering vóór eenheid van tijdreke
ning en dus niet tegen de motie, maar ver
langde van de Kamer aanwijzing van de
richting nl. Middel Europeesclien bi' Amster-
(lamscheii tijd, onder opmerking, dat de locale
tijd moeilijkheden oplevert voor de spoor
weg- en postcorrespoudentie.
l)e lieer Rutgers bepleitte den Middel-Eu-
ropeeschen lijd als den eenig mogelijken,
waarop do zoozeer gewensclite eenheid is te
gronden en ter beëindiging van liet dualisme.
verzoek zoo spoedig mogelijk in het hospitaal tc
komen. Ken zalig oogenblik droomde hij iets
onmogelijks. Toen glimlachte hij bitter omzijn
eigen liohtgeloovigheid, stak oen sigaar op en
ging op weg.
Kate kwiun hem on de trappen te gemoet en
nam hem mee naar'de apotheek.
Zij legde haar hand op zijn arm: Weet jij
iets omtrent de verschijnselen van vergiftiging
door hennep vroeg zij,
Woest pakte hij haar bij beide bandon Waar
om Waarom? Heeft er een gedurfd
Zij lachte zenuwachtig. Neen, neen, ik niet.
Hij.
Wie?
De Marahajah het kind. Ik ben er nu
zeker van. Zij verhaalde hom nu hoe dien
morgen de koets, het gevolg en een schitterend
uitgedoseht inlander aan waren'komen rennen,
terwijl de laatste do bijna levenlooze gestalte
van den Maharajah Kunwar in de armen droeg
hoe zij dit toeval, of wat het zijn mocht, eerst
had toegeschreven aan uitputting, tengevolge
der huwelijksfeesten, hoe do kleine, nadat hij
met dunne lippen on holle oogen was bijgekomen
uit zijn flauwte, van do eene stuip in do andere
was gevallen, zoodat zij bijna wanhoopte aan
zijn behoud. Eindelijk was hij van uitputting
ingeslapen, en nu had zij hem aan de zorg van
mevrouw Estes toevertrouwd. Zij voegde er bij,
dat mevrouw Estes meende, uat het een der
gewone toevallen van den prins was voor Kftto's
komst had zij hein tweemaal in zulk een toe
stand gezien.
Zie nu eens hier, zeide Kuto, en nam de
Lijst, waarop alle, in het hospitaal voorkomende
De heer Heemskerk sprak voorbehoud van
den Amstei'dumschen tyd. als het meest over
eenkomende met de natuurlijke cn plaatselijke
gesteldheid on Wilde dus noch Greenwich-,
noch Miildel-Europeesclien tyd.
De lieer Reelaerts constateerde nog de af
keuring van den tegenwqordiaen toestand eu
tevens, dat de molie geen keuzo wil doen
tusschen aanneming van eeniguti tijd waar
omtrent liet voorstel bljjveaun de Regeering.
De motie ten gunste der tijd-oonheid werd
teu slotte aangenomen met 57 tegen 15
stemmen.
De Eerste Kapler komt tegen bet begin
van Juli byeen.
#Fftites nous de la bonne politique, je vous
ferai de bonnes finances", schroef mr. W.
E. Rocbusson in zijn brochure«Na twintig
jaren."'
Nu voordurend onze financiën slechter
worden, niettegenstaanden door Vermogens-
co bedrijfsbelasting grooter lasten op de in
gezetenen worden gelegd, mug men vragen
of dit niet bet vermoeden z ui doen rijzen,
dat onze politiek niet goed-is.
De Haagsche Courant maakt hier neg .le
belangrijke opmerking bij, die gewoonlijk uit
het oog wordt verloren«Voor een doel,
doch voor en zeer gering deel, ve •tegenwoor-
digen de schuldbrieven ten laste van het
openbaar gezag een werkelijk voorhanden en
werkend kapitaal, dat zelf zijn rente opbrengt.
Verreweg de meeste dier niet invorderbare,
wol verhandelbare, schulden zjjn een verbruikt,
vernietigd kapitaal. De beschaafde wereld
werkt inderdaad met een balans, die mot ette
lijke miliarden is geflatteerd en voor moor
dan anderhalf milliard 's iaars moeten in
Europa, buiten Rusland en Turkjje, de ver
schuldigde renten door de belasting worden
opgebracht.
De Kamer, merkt do Haagsche eorrespon-
dunt der N. Gron. Cl. op, heeft nog voor een'
j drietal weken werk, in publieke zitting en
i iililoelingen. De sectie-vergaderingen zyngo-
I ateld in de week der Leidsohe feesten)
I oin zeker te zijn van een talrijke opkomst!
Einde Juni zal de Kamer pas uiteengaan en
ik voorzie dat. nu 't Personeel er inmaske-
j i ade-dagen wordt behandeld in de afdeelin-
I gen, er van terugkeer voor het onderzoek
I der Kieswet vóór September wel niets meer
I komen zal.
I Wat dó Eerste Kamer betreft, ook deze
J zal denkelijk niet heel veel meer afdoen en
I in Juli zich voornntnel\jk bezig houden met
I afdeelingswerk voorstel-Hurtog, Veiligheids-
ziektegevallen, genoteerd wareodaarop bevondi n
ziel) ook de verschijnselen en het verloop van 1
twee gevallen van vergiftiging door hennep, die
er in de laatste week bij waren gekomen.
Deze mannen, zeide zij, hadden gebak ge
geten van een rondrcizendon troep koorddansers
toen zn tol zich zelf kwamen, was al iyuv geld I
weg. Maar lees zelf maar eens.
Tarvin las, terwijl hij de tanden op elkaar
klemde. Toen lrij klaar was, zag hij haar uit-
vorsehond aan.
Ja, zeide hij, terwijl hij veelboteekenend
het hoofd schudde. Ja; Sitabniu?
-- Natuurlijk, wie anders dan zij zou hot
wagen zeide Kate hartstochtelijk.
Ik weet het, ik weet het. Maar hoe haar
hierin te verhinderen, hoe te bewijzen, dat zij
de schuldige is.
Zog het don Maharajah, antwoordde Kate
kort en beslist.
Tarvin nam haar hand. Ooed! Ik zal het
beproevenmaar weet wel, dat wij niet het
minste bewijs hebben.
Dut is niets. Denk aan den jongen. Doe
wat iu je macht staats Ik moot nu weor naar
hom toe.
Zij gingen nu samen naar liet huis van den
zendeling. Terwijl zij zoo zwijgend naast elkander
voortreden, werd Tarvins verontwaardiging bij
do cedachte, dut Kate in de/' ellendige zaak
gewikkeld was. bijna verontwaardiging tegen
Kate zelf; maar al zijn toorn verdween bij dep
aanblik van den Maharajah'Kunwar.
Het kind lag op een ued in do binnenkamer
van den zendeling, bynu te zwak om zijn hoofd
om to draaien. Toen Kate en Tarvin bumen-
kwamen, luid mevrouw Ksli.'s In i i juist zijn
drankje ingegeven met een paar woorden, gaf
zij Kate bericht, over zijn toestand, n ging toon
aan haar eigen werk. Het kind had niets aan
dan een dun neteldoekseh gewnud, maar zijn
zwaard en zijn met juweelen bedekte gordel,
lagen aan zijn voeten.
Salom, Tarvin Suhib, mompelde hy, hot
spijt mij, dat ik zoo ziek ben geweest.
Tarvin boog zich toedor over hem hoen. Spreek
maar niet, myn jongen.
O, ik ben nu weer beter, was het antwoord.
Spoedig zullen wy woor gaan rijden.
Ren je erg ziek geweest, mannotjo?
ïk weet het niet. Ik heb alles vergoten.
Ik speelde in het paleis mot een paar van de
dansmeisjes. Toon viel ik neer. Vorder weet ik
I niets meer, on hier werd ik wakker,
i Hij' dronk oen verkoelenden drank, dien Kate"
I hom reikte en legde zijn hoofd weer op het
j kussen, terwyl het wusehaehtige handje met het
I gevest van zijn zwaard speelde.
I Terwyl Kate naast hem ncderknielde, met een
l urm onuor hot kussen geschoven, om zjjn hoofd
te steunen, vond Tarvin, dat hij tot nu toe
I nooit recht had laten wedervaren aan de sohoon-
beid van linar. eenvoudig, eerlijk gehint. De
vormen van het. nette figuurtje schenen meer
I afgerond, de vastberaden lippen beefden, in de
oogen schitterde een glans, dien Tarvin er te
voren nooit in had opgemerkt.
Kom aan deh anderen kant zoo, zeide
i het kind, terwijl hy Tarvin wenkte naar de wijze
der inlanders,door al de kleine vingertjes ras
l'b horhaaldelyk tot een vuist te bullen.
1 Wordt r«rm>lgd.)