Donderdag 13 Juni 1895. No. 4466. 44e Jaargang Stof afnemen. gAKUNTALA. Binnenland. Dit gave Firma A. H. VAN CLE EPF te Amersfoort. Verschijnt Maandag- en Donderdagnamiddag met gratis Zondagsblad. Abonnement per 3 maanden 1,—Fmncn per post ƒ1.15. Abonnement alleen op liet Zondagsblad voor Amersfoort -10 et», voor binnenland 50 et. per 8 maanden. Ad verten tien 1—0 regels 60 et.; olke regel meer 10 et. Oroote letters naar plaatsruimte. Legale-, oflicieöle- en onteigeningsudvert. per regel 15 et. Keelamet fier regel 25 et. Aff ouderlijke nummer» 10 o ent. Dienstaanbiedingen en aanvragen, uitsluitend voor- cn betreffende den Merkenden stand, van minstens 5 regels, In het Zondagsblad, per regel5 cent. Bij advertentiën van buiten dc stad worden de ineastcerkOBten in rekening gebracht. Bureau MUURHUIZEN hoek Kortogracht, Wfjk B. 00 Tolophoonnuinnier 10. In de Correspondent waarschuwt Henri de Parville tegen den last, of liever, de gevaren van het afstoffen met de plumeau. Wie zou gedacht hebben, dan dit schijn baar zoo onschadelijk gereedschap, dat vreedzaam zinnebeeld van huishoudelijke "werkzaamheden, volgens L)e Parville ge vaarlijker is dan een geladen revolver Wacht er u voor, zindelijke huismoeders, die er uw .roem in stelt, dat uw meubelen glimmen, die het minste stofje op een boek, op een' vaas, niet kunt dnldeu, en'die elke.n ochtend zoo dapper met' de plumeau in de weer zijtWeet gij wel, wat gij doet 1 Gij verdrijft, het "stof. Ja, van meubelen, maar' om het te verstrooien, zoodat gij, uw kinderen, en uw bezoekers.het inademt en al de kiemen van besmetting en ver giftiging, die met de stofdeeltjes vermengd zijn, in uw luchtpijp dringen. Zoo kan overdreven zindelijkheid ons tot moordenaars maken. Luistert naar De Parville en huivert! Hoe dikwijls, zegt hij, hebbeu huis moeders, door onwetendheid of onna denkendheid, zelve ziekteu uitgelokt. Byua allen hebben een manie van stof af nemen eiken ochtend wordt de plumeau die verwenschte veerenbos, gezwaaid ovei meubelen, over behangsels, over muren, over het plafond. Als men de kamer, waar pas .gestoft" is binnenkomt, blinkt alles van reinheid, dat is waar maar waar is het stof, dat op de meubelen lag, gebleven 1 't ls niet ver dwenen, 't is opgejaagd, en ieder, die maar eenigszins een goed reukorgaan heeft, zal u zeggen, dat er pas .gestoft" is. Hij ruikt het daclelyk gelukkig nog als hij er niet van niest. De meubelen zijn zindelijk, maar de lucht in de kamer is bezoedeldèn zoover ik weet, ademt men niet de meubelen in maar het stof. Het stof lag stil op de boeken, op den schoorsteenmantel, op de vensterbanken, nu hebt gij het in het bereik van uw longen gebrachtuit de kamer brengt gij het in u zeiven,-in uw keel over. Het stof bestaat niet alleen uit doode deeltjes, maar hel bevat ook eeu aantal Feuilleton. 40). Naar hel Entjelsch. Het was wanhopig, te moeten wachten op het weder verschijnen van den Maharajah Kunwar in zijn koets: maar Nick oefende zooveel mogelijk geduld. De trouwelooze Dhunpnt Rui was met zijn gevolg teruggekeerd, maar het hospitaal was overvuld nipt patiënten uit alle (loeien van het rijk verwondingen veroorzaakt door de roeke- loozc menners der koninklijke equipages en een paar gevallen, die voor Kate nog nieuw waren, van mannen die door zoogenaamde vrienden be dwelmd, van hun geld beroofd waren, cn bc- wustoloos aan den weg waren blijven liggen. Terwijl Tarvin zijn doordringenden blik liet gaan over do goed onderhouden mannenzaal, bekende hij zichzelf eerlijk, dat haar werk te Rhatoro vrij wat edeler was dan het zijne. Voor haar tenminste was het hospitaal geen voor wendsel, waaronder zij duistere plannen verborg en zij genoot hoven hem het. onschatbare voor recht haar doel steeds voor oogen te zien. Hpt vervloog niet voor haar nis een droombeeld, het was niet in handen van een geheimzinnig priester schap, of oen onaantastbaar rijkhet. was niet vi r- borgen in verraderlijke tempels en hing ook niet om den hals van verdwijnende kinderen. Op een morgen, even vóór" hot uur, waarop hij gewend was naar dei: dam te gaan, zond J£nto hem een briefje naar het rusthuis, met zich voortplantende kiémkorroltjes, eitjes eu kiemen van allerlei aard. Sedert de onderzoekingen van den wijzen Pasteur, ueemt tnen gaarne aan, dat sommige zeer erustige ziekten ontstaan uit oneindig kleine kiemen, onzichtbaar voor het oog, maar doodelyk, als zij in heb organisme dringen. Men huurt eeu kamer. Weet gij wie daar gewoond hoeft, wat daar éen jaar, vijf jaar, tien jaar geleden, gebeurd is I Heeft niet misschien de eene of andere epidemische zieke daar haar offers ge- eischt? Wie weet datl Maar gij gaat dadelijk aan het stoffen De kiem zat misschien daar in een hoekje van de zoldering, maar gij neemt ze als bij de hand en brengt ze in uw slokdarm of iu uw maag over. Zij kan langzaam op de spijzen, die op tafel staan, neerdalen, iu het buffet dringen, enz. Zij is zoo microscopisch klein, die doodelyke kiem En zoo is er maar éen streek met de plumeau noodig om u zeiven of een ander te vergiftigen. Men kan zich dus niet te veel voor een plumeau vwichten En, wel beschouwd, welk een Penwopenwerk Eeu uur nadat gij aan 't werk zijt geweest, kunt gij wel weer van voren aau be ginnen. Het opgejaarde stof valt zacht weer op zijn oude plaats neder, en al wat gij gedaan hebt, heeft niet geholpen. De minste zonnestraal, die door de gordijnen schiet, verraadt de ontelbare stofjes, die in de kamer dansen eu dwar relen, eu die men inademt. Men moet het stof niet verplaatsen, maar het ver wijderen en het beste middel daartoe, by gebrek van beter, is het at te vegen. De kiemen kleven aau den stofdoek, vooral als die een weinig vochtig is, en ver spreiden zich niet iu de lucht. Men kan niet al het stof wegnemen, maar zoo doende vermindert men het kwaad in- plaats van het te veregeren. Wie volstrekt tijd willen verspillen door uiot de plumeau stof af te nemen, moesten het dan ten minste niet 's morgens, maar 's avonds, doen, in vertrekken waar niet geslapen wordt, want 's nachts valt het stof neder eu als men dan opnieuw in het vertrek komt, is de lucht minder besmet. Bij deze wijze opmevkingen voegt De Parville uog een andere, die uit de voor afgaande voortvloeit. lederen dag gebruikt men zout en peper Meestal laat men echter het. zout en den peper open eu bloot staan, zonder er aan te denken bet door een deksel voor het stof af te sluiten. En wie weet wat er in.valt, of er zich geen kiemen van ziekte in vergaren. En mot die kiemen bestrooien wij ons vleesch, onze garnalenEr zweven voorzeker niet elk oogenblik doodeljjke kiemen in de lucht, maar éen kan noodlottig ge noeg zijn. Gebruikt dus peper- en zout- stelletjes met een deksel, als gij oud wilt j worden. In de vergadering der Tweede Kamer van jl Dinsdag is met 41 tegen 34 stemmen aan genomen bet vüorstel-Lohman om het Rijks subsidie niet te onthouden aan bijzonders scholen, welker onderwijzersgetal tengevolge van onmacht op den daarvoor bepaalden termijn nog niet vollallig is, nadat de lieer Vermeulen had ingetrokken zijn amendement, dat bij di beoordeeling van de onmacht door de Regeering gelet wilde zien op het karakter der school, omdat de heer De Reaufort(Wijk) dan met opoffering van zijn Vrijdag ont wikkelde bezwaren, zijn stem aan het wets voorstel weigeren moest. Ook de voorsteller bestreed bet amendement. Kil liberalen stemden vóór de wet. Daarna kwam in behandeling de motie- Beelaerts c. s. vragende een wettelijke voor ziening tot verkrijging van eenheid van tijd rekening. De heer Reelaerts, de motie toelichtend, wees op liet ongerief van de dubbele tijd rekening en op de daaruit ontstaande ver warring waarover vooral handelsreizigers klagen. Minister Van Houten verklaarde zich, na mens de Regeering vóór eenheid van tijdreke ning en dus niet tegen de motie, maar ver langde van de Kamer aanwijzing van de richting nl. Middel Europeesclien bi' Amster- (lamscheii tijd, onder opmerking, dat de locale tijd moeilijkheden oplevert voor de spoor weg- en postcorrespoudentie. l)e lieer Rutgers bepleitte den Middel-Eu- ropeeschen lijd als den eenig mogelijken, waarop do zoozeer gewensclite eenheid is te gronden en ter beëindiging van liet dualisme. verzoek zoo spoedig mogelijk in het hospitaal tc komen. Ken zalig oogenblik droomde hij iets onmogelijks. Toen glimlachte hij bitter omzijn eigen liohtgeloovigheid, stak oen sigaar op en ging op weg. Kate kwiun hem on de trappen te gemoet en nam hem mee naar'de apotheek. Zij legde haar hand op zijn arm: Weet jij iets omtrent de verschijnselen van vergiftiging door hennep vroeg zij, Woest pakte hij haar bij beide bandon Waar om Waarom? Heeft er een gedurfd Zij lachte zenuwachtig. Neen, neen, ik niet. Hij. Wie? De Marahajah het kind. Ik ben er nu zeker van. Zij verhaalde hom nu hoe dien morgen de koets, het gevolg en een schitterend uitgedoseht inlander aan waren'komen rennen, terwijl de laatste do bijna levenlooze gestalte van den Maharajah Kunwar in de armen droeg hoe zij dit toeval, of wat het zijn mocht, eerst had toegeschreven aan uitputting, tengevolge der huwelijksfeesten, hoe do kleine, nadat hij met dunne lippen on holle oogen was bijgekomen uit zijn flauwte, van do eene stuip in do andere was gevallen, zoodat zij bijna wanhoopte aan zijn behoud. Eindelijk was hij van uitputting ingeslapen, en nu had zij hem aan de zorg van mevrouw Estes toevertrouwd. Zij voegde er bij, dat mevrouw Estes meende, uat het een der gewone toevallen van den prins was voor Kftto's komst had zij hein tweemaal in zulk een toe stand gezien. Zie nu eens hier, zeide Kuto, en nam de Lijst, waarop alle, in het hospitaal voorkomende De heer Heemskerk sprak voorbehoud van den Amstei'dumschen tyd. als het meest over eenkomende met de natuurlijke cn plaatselijke gesteldheid on Wilde dus noch Greenwich-, noch Miildel-Europeesclien tyd. De lieer Reelaerts constateerde nog de af keuring van den tegenwqordiaen toestand eu tevens, dat de molie geen keuzo wil doen tusschen aanneming van eeniguti tijd waar omtrent liet voorstel bljjveaun de Regeering. De motie ten gunste der tijd-oonheid werd teu slotte aangenomen met 57 tegen 15 stemmen. De Eerste Kapler komt tegen bet begin van Juli byeen. #Fftites nous de la bonne politique, je vous ferai de bonnes finances", schroef mr. W. E. Rocbusson in zijn brochure«Na twintig jaren."' Nu voordurend onze financiën slechter worden, niettegenstaanden door Vermogens- co bedrijfsbelasting grooter lasten op de in gezetenen worden gelegd, mug men vragen of dit niet bet vermoeden z ui doen rijzen, dat onze politiek niet goed-is. De Haagsche Courant maakt hier neg .le belangrijke opmerking bij, die gewoonlijk uit het oog wordt verloren«Voor een doel, doch voor en zeer gering deel, ve •tegenwoor- digen de schuldbrieven ten laste van het openbaar gezag een werkelijk voorhanden en werkend kapitaal, dat zelf zijn rente opbrengt. Verreweg de meeste dier niet invorderbare, wol verhandelbare, schulden zjjn een verbruikt, vernietigd kapitaal. De beschaafde wereld werkt inderdaad met een balans, die mot ette lijke miliarden is geflatteerd en voor moor dan anderhalf milliard 's iaars moeten in Europa, buiten Rusland en Turkjje, de ver schuldigde renten door de belasting worden opgebracht. De Kamer, merkt do Haagsche eorrespon- dunt der N. Gron. Cl. op, heeft nog voor een' j drietal weken werk, in publieke zitting en i iililoelingen. De sectie-vergaderingen zyngo- I ateld in de week der Leidsohe feesten) I oin zeker te zijn van een talrijke opkomst! Einde Juni zal de Kamer pas uiteengaan en ik voorzie dat. nu 't Personeel er inmaske- j i ade-dagen wordt behandeld in de afdeelin- I gen, er van terugkeer voor het onderzoek I der Kieswet vóór September wel niets meer I komen zal. I Wat dó Eerste Kamer betreft, ook deze J zal denkelijk niet heel veel meer afdoen en I in Juli zich voornntnel\jk bezig houden met I afdeelingswerk voorstel-Hurtog, Veiligheids- ziektegevallen, genoteerd wareodaarop bevondi n ziel) ook de verschijnselen en het verloop van 1 twee gevallen van vergiftiging door hennep, die er in de laatste week bij waren gekomen. Deze mannen, zeide zij, hadden gebak ge geten van een rondrcizendon troep koorddansers toen zn tol zich zelf kwamen, was al iyuv geld I weg. Maar lees zelf maar eens. Tarvin las, terwijl hij de tanden op elkaar klemde. Toen lrij klaar was, zag hij haar uit- vorsehond aan. Ja, zeide hij, terwijl hij veelboteekenend het hoofd schudde. Ja; Sitabniu? -- Natuurlijk, wie anders dan zij zou hot wagen zeide Kate hartstochtelijk. Ik weet het, ik weet het. Maar hoe haar hierin te verhinderen, hoe te bewijzen, dat zij de schuldige is. Zog het don Maharajah, antwoordde Kate kort en beslist. Tarvin nam haar hand. Ooed! Ik zal het beproevenmaar weet wel, dat wij niet het minste bewijs hebben. Dut is niets. Denk aan den jongen. Doe wat iu je macht staats Ik moot nu weor naar hom toe. Zij gingen nu samen naar liet huis van den zendeling. Terwijl zij zoo zwijgend naast elkander voortreden, werd Tarvins verontwaardiging bij do cedachte, dut Kate in de/' ellendige zaak gewikkeld was. bijna verontwaardiging tegen Kate zelf; maar al zijn toorn verdween bij dep aanblik van den Maharajah'Kunwar. Het kind lag op een ued in do binnenkamer van den zendeling, bynu te zwak om zijn hoofd om to draaien. Toen Kate en Tarvin bumen- kwamen, luid mevrouw Ksli.'s In i i juist zijn drankje ingegeven met een paar woorden, gaf zij Kate bericht, over zijn toestand, n ging toon aan haar eigen werk. Het kind had niets aan dan een dun neteldoekseh gewnud, maar zijn zwaard en zijn met juweelen bedekte gordel, lagen aan zijn voeten. Salom, Tarvin Suhib, mompelde hy, hot spijt mij, dat ik zoo ziek ben geweest. Tarvin boog zich toedor over hem hoen. Spreek maar niet, myn jongen. O, ik ben nu weer beter, was het antwoord. Spoedig zullen wy woor gaan rijden. Ren je erg ziek geweest, mannotjo? ïk weet het niet. Ik heb alles vergoten. Ik speelde in het paleis mot een paar van de dansmeisjes. Toon viel ik neer. Vorder weet ik I niets meer, on hier werd ik wakker, i Hij' dronk oen verkoelenden drank, dien Kate" I hom reikte en legde zijn hoofd weer op het j kussen, terwyl het wusehaehtige handje met het I gevest van zijn zwaard speelde. I Terwyl Kate naast hem ncderknielde, met een l urm onuor hot kussen geschoven, om zjjn hoofd te steunen, vond Tarvin, dat hij tot nu toe I nooit recht had laten wedervaren aan de sohoon- beid van linar. eenvoudig, eerlijk gehint. De vormen van het. nette figuurtje schenen meer I afgerond, de vastberaden lippen beefden, in de oogen schitterde een glans, dien Tarvin er te voren nooit in had opgemerkt. Kom aan deh anderen kant zoo, zeide i het kind, terwijl hy Tarvin wenkte naar de wijze der inlanders,door al de kleine vingertjes ras l'b horhaaldelyk tot een vuist te bullen. 1 Wordt r«rm>lgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1895 | | pagina 1