December 1895. No. 4522, 45e Jaargang Wie helpt? DE WONDERKUUR Binnenland. Ditpave firma A. E. VAK CL E E FF te Amersfoort, M en ^"'fdagnanndtUuj met gratis Zondagsblad. Abonnement per 3 maanden 1.—Franco SmSi, a Abonnement alleen op het Zondagsblad voor Amersfoort 40 ctvoor het binnenland 50 ct. per Sf Advertentie.. 1-6 regels 60 ct.; elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte. Legale-, genlng8adverL 1>er re«el 15 CL Recipes per regel 25 ct. - Afzonderlijke nummers 10 cail. Zondagsblad per rcB0|en aanvraaen' uitsluitend v°or- en betreffende den werkenden stand, van minstens 5 regels, in het Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. Bureau KOET-ORACHT56 Telephoon 10. Toen we pas kort hiel' waren, hebben we onze verwondering er over uitge sproken, dat zoo keel veel kinderen kier zoo schrikkelijk haveloos gekleed gaan, niet alleen jongens maar vooral meisjes. We hegrijpen heel goed, dat het jonge goedje zijn kleeren niet ontziet eii dat hun garderobe niet zoo goed voorzien is als die van een jongen heer, die bij het nestjesuithalen een geweldige lacune in zijn pantalon bewerkstelligt, of als die van een jongejuffrouw, die bij een hl te onvoorzichtig krijgertje spelen haar manteltje in flarden doet scheuren. We kunnen er ook best in komeu, dat demoe der uit den werkenden stand maar niet aanstonds aan het verstellen gaat als ze, moe eu afgemat, van haar dikwijlszwa- ren dagtaak thuiskomten we weten heel best, dat zij de gescheurde kle dingstukken niet kan doen repareeren door kleermaker of naaister. Het gaat natuurlijk niet aan te ver langen, dat de kinderen altijd in mooie kleeien zich vertoonen, maar zóo als ze eiken dug hier worden aangetroffen, let terlijk in lompen, is toch óok wel wat kras. Zóo haveloos als ze hier dagen achtereen bij nacht en ontij langs de straten zwerven, hebben we het nog ner gens gezien. Tal van vereenigingen hier geven oude, maar toch heele en goede kleeren voor het arme schoolkind, hetzij als beloo ning voor getrouw schoolbezoek, hetzij uit een oogpunt van liefdadigheid. Maar juist het schoolkind wordt steeds het best bedacht en hoeft het in den regel 't minst noodig-. Reeds het ter school gaan bewijst, dat de ouders zorgdragen voor hun kindereu; het gevoel van eigenwaarde, de lust om er minstens even netjes uit te zien als de kameraadjes en ook het woord van de scholarche» doen de rest. Maar zooveel, zoo heel veel kinderen hier bezoeken geen school, meestal om dat de ouders zich niet om hen bekreu nen. Komt er al eens een liefdadige die zulke kinderen op een school weet te krijgen, dan blijkt alras, dat het kind reeds spoedig weer van de school moet Feuilleton. Naar hel Duitsch. Otto geheel botooverd door de sohoonheid van dat hemelach kind, en tegelijkertijd verwonderd over dc schalkschc onbevangenheid in haar geheel optreden togenover een man die haar geheel vreemil wn's, nnni werktuiglijk min haar zijde plaats en zeide vol geestdrift: „Juffrouw, de oer die U mij wilt aandoen, door mij later uw vertrouwen te schenken, schat ik zeer hoog, doch waarvoor to wachten, waarom schenkt u mij thans niet reeds uw vertrouwen? Mijn ijver, mijn wetenschap, mijn gohoele zorg staan te uwer beschikking: vertel my dus nu til les, verzwyg nuj niets, on ik verzeker u, eerlijk, met de grootst mo gelijk discretie zal ik mij van mijn plicht kwyten. „Ha, ha, ha; ha, ha, hal wat is u komiek! lachte zij uitgelaten van pret. „Precies zoonla een dokter doet, ha, ha 1 't Is goed, dat u eeu dokter is, niet waar „Ja zeker juffrouw, ik „Wacht u, even, myuheor de dokter, viel zy hem luid sprekend in de redo. „Hoe goed, dut li een dokter is, maar als ik u nu eens vertel, dut u een siiytlerlje bent!" „Kon snydortje vroog Otto ton hoogste ver wonderd. Een snydortje, ja, een gewone kleermaker. Hu, hu" ha I mot gekruiste hconen op do tal'el, een jas of oen broek minion, lui, ha, ha, ha I" proestte zy uit. „Wil u mij eens vertellen of dat gemakko- lyk gaat, mot gekruiste beeuen op een tafel te zit- verwijderd worden, omdat het de mak kertjes infecteertzoo'n kina wordt dus ook in. dit opzicht aan zijn lot overge laten. En zoo zijn er vele, zeer vele hier, lezeres en lezer, kinderen in den regel zeer snuggere van wie heel wat te recht zou komen als men zich hunner aantrok, maar die men, óok om de boven aangeven reden, niet vermocht te helpen. Daarom juichen wij het zeer toe, eu bereids velen met ons, dat-de vrouwe lijke officieren van het Leger des Heils in hun lokaal aan de Krommestraat des Woensdags en Zaterdagsmiddags de ha- velooze kinderen van Amersfoort onder wijs willen geven (de Kapiteine, mej. Eijkenaar, heeft een acte als onderwij zeres)' eu daarmee willen aanvangen den eersten Woensdag in Januari. Aanvankelijk zal onderwijs gegeven worden in in nuttige handwerken (breien, naaien, stoppen, mazen, verstellen, enz.) En, wat ons een zeer goede maatregel voorkomtde kinderen mogen behouden wat ze maken. Daardoor zullen de toekomstige moeders niet meer kunnen volhouden, dat ze nim mer hebben leeren breien, of mazen of stoppen, en zal een eind gemaakt worden aan het droevig denkbeeld, dat bij een vreemdeliug moet worden opgewekt als hij hier langs den weg heeft gezien hoe bijna ongekleed tal van kinderen loopen. Een zeer ervaren onderwijzer deelde on3 mee, dat zeker ook onverschilligheid van de moeders oorzaak is van dezen ergerlijken toestand, maar ook, dat het ouderwijs in handwerken eerst sedert be trekkelijk kort gegeven wordt op de doel treffende wijze waarop het thans hier is ingericht. Ons dunkt, dat deze poging wel in stemming moet vinden en daarom bren gen we ook gaarne het verzoek van mej, Eijkenaar over om te vragen om giften, liefst in naturawat katoen of linnen, wat wellen goed om te leeren verstellen, wat sajet of yvol om te brei en, enz. Die giften, groot of klein, aau haar adres Havik, naast den heer Celosse of aau ons bureau bezorgd, zal ze dank baar aanvaarden en in de plaatselijke bladen verantwoorden. ten „Met gekruiste Hemel, ducht de onthutste dokter, en iets vreeselijks begon hy te vermoeden. Zou dat arme, ongelukkige, dat engelachtige -jonge wezen, waanzinnig zijn? „Maar u maakt toch niet zelf de broeken en jassen niet waar? Want dat vind ik vreeselyk,ging zij vroolyk pratend voort. „Neen," antwoordde Otto en schoof onwillekeurig een klein eindje van haar af. Maar neen, Goddank ze was niet waanzinnig, ze bedoelde misschien iets anders „Nu goed," zei het jonge meisje ironisch. „O, ik vergat ook, dat u geen snijder, maar een dokter is, lui, hal" „Daar is ze weder met haar snijder!" zei Otto weer ontsteld in zich zelf. „Ik moet zekerheid heb benik moet haar onderzoeken," vervolgde hjj zijn gedaehtengaug. „Waarde juffrouw," sprak hjj luid, „laten we niet over den snijder praten, vertel u iny nu liever iets over u zelf. Spreek zoo tegen me nis- of ik nu werkelijk uiv dokter ben, een dokter voor uw gemoed, voor uw hart, voor uw ziel," „Sapperloot, dat gaat gauw," lachte Roosje. „Nu goed, uaugenomenAls u werkelijk mijn dokter was, dan zou il: tot u zeggen. „Nu wat dan vroeg Otto nieuwsgierig. „Dat u- mjj als dokter beter bevalt dan als iets anders en dat ik voor myn geheele leven geeu an deren arts zou wenschen dan u „Juffrouw Roosje, u doet my beschaamd staan door uw goedheid u u ik weet niet wat ik zeggen zal oiu niet te voel te zeggen, ik smeek u, ga door; eljc woord van u is voor mjj van het hoog ste gewicht!" Terwijl Otto deze woorden op diepen, mnigon toon sprak, had hij tegelijkertijd haar hand in de zijne genomen, en zij antwoordde lachend, terwijl zij volstrekt geen moeite deed haar hand terug te trekken. De Tweede Kamer heeft met 52 tegen 12 stemmen het Conversie-ontwerp aange nomen en is vervolgens tot nader bijeen— roeping geschieden. De Hooge Raad heeft arrest gewezen in de vordering van een meubelmaker t.e Rotterdam tegen een smid te Haarlem, tot betaling van f625 wegens huishoudelijke he- noodigdheden en levensmiddelen, ten behoe ve van gedaagdes te Rotterdam verblijfhou- dende vrouw, welke vordering door de recht bank te Haarlem en bet hof te Amsterdam werd toegewezen, doch waaromtrent gedaagde zijn aansprakelijkheid ontkende. De Hooge Raad heeft echter de veroordeeling gehandhaafd, in hoofdzaak op grond dat, indien de vrouw handelingen doet en ver bintenissen aangaat die onder den regei van art. 146 Burgerlijk Wetboek vallen, zij verondersteld wordt, de bewilliging van haai man bekomen te hebben en dus den man verbindt, Daar de koers van den franc in Neder- landsche munt volgens de thans geldende tarieven met Belgie en Frankrijk slechts 471/4- cent en dus zeer onvoordeelig is voor de Nederlandsclie spoorwegmaatschappijen, wer den deze door ile Regeering gemachtigd dien, te beginnen met 1 Januari a. s., te brengen op 48 cent voor francozendingen van Neder land naar België of' Frankrijk eu voor onge- liiinkeerde zendingen in omgekeerde richting. In den ouderdom van 79 jaren is te's Gra venhagen overleden de gep, luitenant-gene raal der artillerie J. H. Frankamp, die een eervolle millitaire loopbaan heeft volbracht, welke hij van den Iangsten graad aanving, nl. als kanonnier 2e klasse bij het 3e bat- taljon veld-artillerie, terwijl hij in de jaren 1831—1834 in de vesting Maastricht deel nam aan den krijg in die jaren. In 1872 werd hij luitenant-kolonel, en eenige jaren later kolonel-commandant van het 2e regiment vesting-artillerie. In 1878 werd hij benoemd tot commandant van hel wapen der vesting artillerie, en 1 Juli 1879 tot generaal-majoor. In 1881 werd generaal Frankamp gepen- siouneerd met den rang van luitenant-gene raal. De overledene was o.a. ridder in de orde van den Nederlandschen Leeuw. Tegen een jongen uit Boskoop, die een reeds gebruikten postzegel van 5 cent van het sternpelmerk ontdeed en als ongestem peld weder gebruikte, vorderde. Jiet Openbaar myn hand, ik verzoek u mijn pols to voelen. Kom', doe dat dan I" voegde zij er eeDigszins gebiedend Otto voelde haar den pols en een onbekend za lig gevoel maakte zich van hem meester; een reine muziek zong in zijn ziel. Het was hem onmoge lijk de polsslagen te tellen. „Nu, gaat het goed, dokter Ik ik hoop het toch I" zei hot jonge meisje lachend eu zij bloosde daarbij weer een weinig. „Maar laat nu myn hand maar weer los, dokter, ik geloof, dat u nu wel weteu moet of de pols goed slaat of niet!" „Jawel, maar niet zonder honorarium voor myn bemoeiing te hebben geïnd," riep Otto vol vuur, en zichzelf vergetend drukte hij hartstochtelijk een kus op de hand, die in de zijne rustte. „O I nog niet zoo I" zei Roosje, een beetje ver schrikt, terwijl zij snel haar hand terugtrok. „U moet mo beloven, dat te zullen laten tot „Tot vroeg Otto ïiiouwsgierig, „Nu ja, tot papa komt," antwoordde Roosje met een pruilend iipjo en een beetje beschroomd „Tot papa komt Otto was éen en al verwoa- ring en hij zag haar strak aan, als geloofde hij niet goed gehoord te hebben. „En dan?" vroeg hij, „Ja da,n", zei Roosje en kleurde nog een beetje Ministerie bij Je rechtbank te 's-Graveohage f10 boete of 10 dagen hechtenis, nog-eea lichte straf met het oog op de jeugd van be klaagde. De Rijnbode deelt mede, dat de heer J. C, van Arkel, te Oudshoorn, de laatste hand heeft gelegd a$n een door hem uitgevonden stoommachine, die met 50 pet. minder ko- lenverbruik en aanmerkelijk kleiner ketels hetzelfde effect zou sorteeren. Dat zou nog' al een vinding van beteekenis zijn. Voor groote stoombooten, bijvoorbeeld die, wel-.- Ice van het vasteland op Amerika varen, een besparing van' duizenden guldens op elke reis. HetRotterdamsch Nieuwsblad, dat ook iu deze zaak zeer actief was, verspreidde Maandagnamiddag met betrekking tót den moord op den 10 jarigen scholier Hoogsteden een bulletin, volgens het welk Zaterdag zekere W. M-, venter van beroep en af komstig uit Gouda, in dron kenschap te Schoonhoven uitdrukkingen had gebezigd, in verband met den moord. Hij werd gearresteerd en door den Bur gemeester in verhoor genomen. Naar Rotterdam overgebracht, heeft, hij aan den substituut-officier van justitie mr. Dijckmeester bekend den moord' te hebben gepleegd. Hij is uaar de strafgevangenis aan den Noordsingel overgebracht Het behoeft wel geen betoog, dat bet boven staande, waaraan we Dinsdagochtend nog zooveel mogelijk per bulletin ruchtbaarheid gaven, door de groote bladen wordt tegen gesproken, hetgeen echter niet veel bewijst. Dinsdagmiddag ontving het R.N. bet vol gend telegram uit Schoonhoven Willem Melse, geboren Middelburg, reizend koopman, gaf zich Zaterdagmiddag in be schonken toestand bij de politie te Schoon hoven aau. Hij verklaarde niet langer te kunnen zwijgen, dat hij schuldig was aan den moord op den jongen Hoogsteden. Hij gedroeg zich zeer onhebbelijk en werd ter stond opgesloten in hot arrestantenhok. Na ongeveer 3 uren, toen hij zeker nuchter was geworden, heelt .hij brutaal volgehouden, medeplichtig aan den moord te wezen. Onder meer zeide hij »lk ken Van Berkel sedert jaren uit. Moordrecht. Ik moest hem toch een handje helpen, 't Is geen kunst een jon gen te vermoorden." Zondag werd hij bij herhaling langdurig verhoord door den Burgemeester. Toen ont kende hij. Enkele letters van zijn schrift meer dan te voren, „dan ja als u erg aardig is, dan zal ik zien," giug zij na een oogen blik te hebben gestotterd voort, weer even vrijmoe dig Bprckend als zij steeds bad gedaan Otto wist nu niet meer wat er met hem ge beurde. „Juffrouw Roosje, myn hoofd draait mo I" riep hij uit, en hij geloofde een oogenblik, dat hij zijn zinnen kwijt washij verbeeldde zicli een prins te zijn cu zich in een sprookjeswereld, te be vinden. „Heb ik, goed gehoord", ging hij voort, „luag ik hopen, mag ik 't wagen met uw papa te spreken „Mijn vader is niet thuis", autwoordde het jonge meisje, half schalksch, half verlegen. En „dat vader niet thuis, is, .veet u ook wel, anders was u zoo d'rect niet hier gekomen, tenminste niet op die wijze I Vader is gaar buiten vanmiddag komt, hij terug. ik heb heb u gezien, en „Roosje en?" riep de dokter In verrukking uit en vertrouwde zelf niet wat hij zag. „Neen vroeg hij. Roosje sloeg haar blik neer, ze boog haar kopje, bief daarna de mooie blauwe kjjkers weer even om hoog en zei, zacht, verlegen, schalksch, hartelijk lachend, schuchter, liefdevol en wie weet hoe nog meer„Ik wil je toehooren." Eeu oogenblik stond de jonge dokter nog in twij fel eu toeu, alsof een electrischc vonk zijn hart in lichte laaie deed zetten, riep hij vol hartstocht, vol vreugde uit: „Roosje, engel" en togelijkertyd opende hij de armen en drukte het mooie kind aan zijn borst, bedekte haar gelaat met brandende kussen en geloofde, dat de jongste dag aangebroken was en dat hij in het Paradys zweefde. „Neen. neen, zoo nog niet", riep Roosje eideljjk uit nadat zij. eerst had toegelaten dat hij haar kuste, zonder dat ztj zich uit zijn omarming losmaakte. „Nu is 't uit Herman," ging zij voort, „je maakt me boos, als je zoo wild bent „Herman Otto heet ik lieveling" verbeterde de dokter, „Otto vroeg zij verwonderd. „Ik dacht Herman 1" „Neen, dr. Otto Raupensteeher," antwoordde hij lachend. „Och, nu genoeg daarvan, je maakt me nu wer kelijk boos," riep Roosje een beetje kwaad uit. „Je ziet toch wel, dat ik alles weetspeel nu niet langer oomedie. Als je dat nog langer blijft doen, "maalt je me verlegen en kwaad 1" Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1895 | | pagina 1