Dinsdag 10
November 1903.
PHOENIX - BKOL WEKIJ.
BOCK-BIER verkrijgbaar zoolang de voorraad strekt.
No. 5422.
53e Jaargang.
Stadsnieuws.
Feuilleton.
H. MEURSING Co. AMERSFOORT.
UITGAVE
FIRMA A- H- VAN CLEEFF
te AMERSFOORT.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden
franco per post 1.15. Advertentiën 16 regels 60 centelke regel meer 10 cent. Legale-,
officieële- en onteigeningsadvertentiën per regel 15 cent. Reclames 15 regels/" 1.25; eikeregel
meer f 0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden inrekening
gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent.
Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht.
BUREAU
KORTEGRACHT9
Telephoon 19.
Bij de Zaterdag gehouden verkiezing van
vijf leden voor het College van notabelen
der Nederd. Hervormde gemeente zijn her
kozen de heeren J. van Bottenburg Hzn. met
239, N. Veis Heijn met 229, N. van Veen
met 221 en 1. Terschuur met 131 stemmen.
In de plaats van wijlen den heer G. van
Lummel werd gekozen de heer J. Ger. Kleber
met stemmen.
Op jhr. H. M. van der Goes werden in
deze vacature 110, op den heer J. van Apel
doorn 100 stemmen uitgebracht.
De candidaten van «Geloof en Liefde" zyn
dus gekozen.
Het carillon van den Lieve Vrouwe-toren
zal voortaan bij half uur ten gehoore brengen
Valerius' «Loflied op den Hollander en den
Zeeuw" en bij heel uur het «Vaderlandscli
lied" van den heer W. F. Enderle.
De tekst van het half uur is:
Waar dat men rich al keert of wendt,
En waar men loopt of staat,
Waar dat men rijdt of rost of rent,
Eu waar men henen gaat,
Daar vindt men, 'tzij ook op wat zee,
Den Hollander en den Zeeuw.
Zy loopen door de woeste zee
Als door het bosch de leeuw.
Het liedje van Broekhuizen, dat de heer
Enderle toonzette, luidt:
Vol leeuwenmoed en heldenmoed
Waart gij, ons voorgeslacht.
En om uw deugd bewondringswaard,
En om uw trouw geacht I
Uw werken staan nog vastgeprent,
In dezen weeken grond
Uw daden zijn alom erkend,
Op heel het wereldrond.
Ja, schoon gij Holland rijt genaamd,
O dierbaar vaderland,
Toch zijt gij om uw kern befaamd,
Uw roem houdt immer stand.
Gister i9 een aanvang gemaakt met het
opbreken der veldkeien in de Varkenmarkt,
zoodat nu welhaast de beruchte steenen des
aanstoots daar vervangen zullen zijn door
Ben Ahin-keien.
De heer en mevrouw Glidden, die een goed
jaar geleden met hun automobiel hier kwa
men en in Hotel Schwemmer overnachtten,
zijn thans naar Amerika teruggekeerd.
Zij hebben een driejaarsch auto-tournéetje
achter den rug, dat nogal meetellen kan. Zij
reden in Oostenrijk 627, in België 160, in
Boheme 315. in Denemarken 306, in Enge
land 1414, in Frankrijk 4555. in Duitschlaud
1483, in Nederland 240, in Ierland 1510, in
Italië 508, in Spanje 30, in Zweden 1540, in
Zwitserland 1097 mijl. In het geheel waren
zij 770 uur op den weg. Zij hebben 4000
Gemeenten gezien, in 236 hotels geslapen en
in 472 restaurants gegeten.
In het woonhuis van Nicolaas Beets, aan
de Booth-straat te Utrecht, is Donderdag ter
herinnering aan den grooten vaderlander,
een gedenksteen onthuld, geschonken door
mr. H. J. H. baron Van Boetzelaar van
Oosterhout, te Driebergen.
De steen, eenvoudig uitgevoerd, is 21/a
Meter hoog l'/i Meter breed en draagt het
volgende opschrift: «Nicolaas Beets woonde
hier van 4 Augustus 1854 tot 13 Maart 1903." j
De onthulling geschiedde in alle stilte en
zonder eenige plechtigheid, mede in verband
met het feit dat de schenker van den steen
en diens familie in den rouw zijn over hun
pas overleden broeder, mr. Th. baron Van
Boetzelaer van Dubbeldam, die nog als ver
tegenwoordiger van H. M. de Koningin de
begrafenis van Hildebrand bijwoonde.
De Minister van Staat, Minister van Oorlog»
brengt in de »Staats-Crt." ter kennis van
belanghebbenden, dat het examen van hen,
die wenschen te worden toegelaten tot de
verbintenis als vrijwilliger voor het reserve
kader bij de bereden korpsen, dit jaar zal
plaats hebben bij de cavalerie en het korps
I rijdende artillerie op 15 December en bij de
regimenten veld-artillerie op 18 December
I 1903.
Men zie verder «Staatscourant" 262.
lerie.
In z\jn plaats wordt 14 November hier
werkzaam gesteld de le luitenant-kwartier
meester D. J. Jager, van het 3e regiment
infanterie te Bergen-op-Zoom.
Kapitein A. de Mandt, van den staf der
artillerie, is thans eervol ontheven uit zijn
functiën als Directeur van de Rijschool voor
de Bereden artillerie en overgeplaatst bij het
3e regiment veld-artiilerie.
Als vervolg op ons bericht van Zaterdag
kunnen we thans melden, dat het Bestuur
van de vereeniging «Ambachtsschool voor
Amersfoort en omstreken" zich thans heeft
geconstitueerd als volgtG. J. Buijs, Voor
zitterH. J. Wolter, Onder-voorzitter Ed.
van Vollenhoven, Penningmeester; A. F. Q.
Arnold, W. van den Donker, A. H. Hem-
minga, J. Hoekstra. W. H. Kam, W. van der
Koogh, F. Wesseling en H. Gerritsen Jr.,
Secretaris.
De vereeniging telt thans 200 leden.
De «Stauts-courant" van heden bevat de
Statuten van het Amersfoortsch symphonie-
orkest «Jubal".
Zijn Directeur, de heer G. Bikkers, heeft
aan den Voorzitter, den heer A. M. Kolle-
wijn Nz., die Zaterdag zijn 76-sten jaardag
mocht herdenken, opgedragen een feest-
marsch, «Festa annuale" getiteld, door hem
gecomponeerd voor het eeiste jaarfeest van
«Jubal", dat mede den 7 November inviel.
Het telephoonnet is weder met drie aan
sluitingen uitgebreid en wel voor de lirma
Waterschot Co. met no. 34, voor den heer
Storm met 95 en den heer Morsink met 96.
Kapitein L. W. C. G. van der Garden,
vroeger bij het 5e regiment infanterie hier,
sedert Mei 1901 gedetacheerd bij de land
macht in West Indië, is op het daartoe door
hein gedaan verzoek eervol ontheven van
den verderen duur der detacheering.
De le luitenant-kwartiermeester H. L. C.
Mulder van de Graaf, van het le regiment
veld-artillerie hier, is overgeplaatst naar
Arnhem en wordt belast met de hoof'd-
administratie van het korps Rijdende artil
Ala gewoonlijk, weer een zeer belangrijke ver
gadering, die van „Handel en Nijverheid", gis
teravond gehouden.
Na het met zeer enkele wijziging vaststellen
der notulen van de vergadering van 7 October
deelde de Voorzitter, de heer S. J- van Duinen,
mede, dat in de jongste Bestuursvergadering
werd besloten, voorloopig niet in te gaan op het
voorstel van het Departementsbe6tuur van het
„Nut" oin gezamenlijk een Handelscursus in te
richten. Het Bestuur achtte het niet raadzaam,
op dit oogenblik, na hetgeen voorgevallen is in
deze Gemeente nopens de Ambachtsschool, ver
der in te gaan op het plan om een nieuwe ver
eeniging te sticnten, welke hier een Handels
cursus zal daarstellen. Wat er gebeuren zal met
de Ambachtsschool en of de Industrieschool er
zal komen, weet men nog niet en hoeveel sym
pathie het Bestuur ook heeft met het plan, hier
een specialen Handels-cursus op te richten, heeft
het toch gemeend een meer gunstig tijdstip af
te moeten wachten en vreest het dat het ge
beurde met de Ambachtsschool ongunstig zal
werken als nu reeds pogingen worden te werk
gesteld om den HandelB-cursus in te richten.
De vorige vergadering machtigde het Bestuur
in deze naar bevind van zaken te handelen en
daarom schreef het ook in dien geest aan het
Nuts-be8tuur.
Mocht het Departementaal Bestuur een andere
meening zijn toegedaan, dan zal het Bestuur van
H. en N. zulks gaarne alsnog vernemen.
De vergadering vereenigde zich zonder eenige
tegenspraak met dezen stap.
Hierna deelde de Voorzitter mede, dat voor
den cursus in stenographic, belangloos door den
heer Kuyper te geveD, in weerwil van de adver
tentiën in alle plaatselijke bladen slechts twee
adspiranten zich hebben aangegeven. Thans zijn
aanplakbiljetten voorgehangen bij leden en an
deren en blijft de inschrijving geopend tot Za
terdag 14 dezer, liefst aan het bureau der ver
eeniging, Appelmarkt 15.
De geueele cursus kost slechts f 2 terwijl
1'/, it 2 uur per week les wordt gegeven opéén
avond.
Een der leden meende de weinige deelneming
te moeten toeschrijven aan het feit dat bijna
alle jongelieden de handelsklasse der Herhalings
school volgen en geen vrijen avond meer heb
ben Heeft het Bestuur dit wel overwogen,
vraagt spr. die gaarne zou zien, dat het overleg
pleegde met hét Hoofd van het Herhalingson-
derwijé.
De Voorzitter meende, dat dit Hoofd hier wei
nig kan helpenöf de jongelieden zijn op de
school en moeten dan de lessen volgen, door den
Raad vastgesteld, öf het schoolhoofd kent hen
niet en kan dus geen invloed op hen oefenen.
Ingekomen waren, behalve maandlijsten van
wanbetalers van de Zaanlandsche eu de Haar-
lemsche llandelsvereeniging, de bekende circu
laire van den „Ned. Bond van horloge-makers"
verzoekend steun op het door dat lichaam deu
2 October verzonden request aan de betrokken
Ministers tot invoering van een uniformen tijd,
wettelijk vastgesteld voor geheel Nederland, zoo
wel in het burgerlijk leven als bij de middelen
van vervoer en in alle takken van Rijks-, Pro
vincie- en Gemeentedienst, benevens een ver
zoek om meer tijdseinen in elk etmaal te geven.
De Voorzitter herinnerde, dat de Kamer van
Koophandel te Amsterdam in het voorjaar een
zelfde verzoek deed, dat deze vereeniging steunde
De 2e luitenant der infanterie op non-ac
tiviteit J. D. Eggink, heeft verzocht in acti-
teit te worden hersteld.
DE DETECTIVE.
Storm en regen aan de Riviera. Het begon ge
lukkig eerst toen ik mijn eerstvolgend einddoel,
een der rotsnesten aan de Italiaansche zijde, bijna
had bereikt. Ik had het trouwens al zien aankomen.
Maar juist het zonderlinge karakter, dat het land
schap onder den duister dreigenden wolkenhemel
vertoonde, had mij tot den rit geprikkeld. Alle
vroolükheid was verdwenen; de zee zag er uit ais
een donkere massade groote kalkrotsen hadden
een zwartachtigen tint en er lag iets hards, ja wreeas
over. En als er enkele verdwaalde zonnestralen over
gledeu, leek het op een hoongelach. Zijn dit hout
in deze tuinen, deze villa's op de hoogten langs oen
oever, slechts het masker, dat de woeste, doorkloofde
kalkrotsen der Zee-Alpen zich hebben voorgebonden
Wat is nu het ware gezicht van het landschap, het
vroolijke, of het vreeaelijke Het is de zelfde vraag,
die men aan het menschenleven kan stellen.
Daar bevond zich een van die door rotsen inge
sloten kasteelen, waarin de bevolking zich lang ge
leden als in een laatste toevluchtsoord samendrong
thans vervallen en bijna geheel verlaten. Ik werkte
mij door een vervallen poort en door op gangen
Selükende straatjes met zonderlinge hoeken heen
e hooge steenen huizen in die straatjes lieten van
boven nauwelijks, een opening, waardoor een tUuw
licht naar beneden viel. Dikwijls komen uit de
plaaUen der Riviera 's namiddag» gasten hierheen,
die zich verwonderen over deze herinnering aan den
tijd, waarin de vreemdeling slechts in deze streken
kwam om met het zwt^ird in de hand schatting te
eischen. Thans is het de beschaafde wereld, die haar
beurzen aan den oever en tot in de diepste dalen
uitschudt, zoodat het goud stroomt.
De revanche der Riviera.
Eindelijk het logement, dat vrijwel alleen staat,
met zijn uitzicht op het dal, de in de verte kabbe
lende zee en de rondom dreigende groteske rots
wanden buiten het rotsnest. Een echt Italiaansch
logement, dat ons aan den bouworde der ouden
herinnert. De groote met steenen belegde plaats in
het midden herinnerend aan het atrium deed
dienst als salon en eetzaal. Van daar uit leidden
deuren naar de logeerkamers. Het weder veroorloofde
niet 's avonds nog terug te rijden. Ik liet mij een
kamer aanwijzen en wachtte het souper af.
Er brandde een groot vuur in den haard. De dikke
waardin bracht zelf de tafel in orde. Hetalledaagsche
comfort in het hotel, de alledaagsche keuken, de
alledaagsche gezichten wordt men zóo door en door
moede, dat een milieu met locale kleur op zichzelf
reeds iets verfrisschenda heeft. Men reist toch om
het gevoel van iets vreemds te hebben. Maar alle
hoteliers schijnen een eed te hebben afgelegd om
het beetje reis-romantiek met wortel en tak uit te
roeien.
De waardin had op de vierkaute, groole tatel drie
couverts gelegd. Het vreemdelingenboek lag open.
Ik bladerde erin. Na een pauze van vele maauden
stond er weder een naam ingesehreveu. Logé's waren
hier een zeldzaamheid. Ik las «Meneer en Mevrouw
Schmidt" en daaronder nog een even algemeeue
naam. Landgenooten dus. Voor menschen, die
zóo ver van den grooten weg gvan logeeren, hebik I
een gunstig vooroordeelzij hebben immers hun
eigen geestelijke bezittingen en verwachten niet alles I
van buiten.
Mijn hoop op een aangenaam tafelgezelschap bleek
echter ijdel. De waardin kwam na eenigen tijd uit
een zijkamer en nzrn twee couverts weder weg
«Meneer en mevrouw willen op hun kamer eten",
zeide zij ter opheldering. Jougelui op hun huwelijks
reis. Zij zijn le moede om nog beneden te komen.
Ik had hen dus blijkbaar uit de eetzaal verjaagd.
Hel gelukt maakt egoïst. Wat kon het het tweetal
in zijn vertrouwelijk samenzijn schelen, of de een
of ander zich bg het eenzaam diner verveelde of
niet?
In haar eteD had de waardin in elk geval voor
afwisseling gezorgd. Alle kunstgrepen der Italiaansche
volkskeuken waren natuurlijk gebezigd kippen en
macaroni et» groente, op de zonderlingste wijzen toe
bereid, en cotelelten die in het nat dreven en „dolces"'
die iemand in den mond wegsmolten. Ik zag, dat
mijn verdwenen paar hooge eischen stelde; in zoo
ver was hun verblijf mij ten goede gekomen. Mijn
appreciatie klom.
Het vervelendste bij de vroege lente, die men in
de Riviera geniet, zijn de lange avonden. Men ge
went er zich aan, tegelijk met de kippen naar bed
tegaan. Ik was echter DOg niet lang ingeslapen,
toen een gedruisch, dat uit de kamer naast mij
scheen te komen, mij wakker deed schrikken. De
muren hadden wel een respectabele dikte, maar in
de nachtelijke stilte kon men hooren, dat daarnaast
een levendig gesprek werd gevoerd. Men hoorde
over deu vloer loopen en de deur openen en sluiten.
Kortom, het was duidelijk, dat het paar nog niet tot
rust was gekomen. Ik sliep weder in toen ik echter
na eenigen tijd weder ontwaakte, werd het gesprek
naast mij Dog steeds voorgezet. Het scheen nög op
gewondener te zijn geworden.
Ik maakte nu van mijn kant eveneens wat lawaai
om mij als oovrjjwillige getuige aan le melden. Het
signaal werd begrepen en het werd rustig. Aan den
hemel vol vreugde naast mij moest toch wel een
wolkje staan.
Ik zou er spoedig meer dan genoeg van te weten
komen.
Den volgenden ochtend was het weer opgeklaard,
maar het bleef geraden, de wegen nog wat droogte
laten worden, want het slechte weder maakt uit
regenwater en kalkstof een kleverige, glibberige brij,
die gemakkelijk de fiets doet uitglijden. Het was
dus reedt wat laat, toen ik de steenen deel betrad.
Daar stond mijn buurman van dezen nacht, met den
blik op mijn deur gericht. Hij bad blijkbaar op mij
gewacht. Een lange opgeschoteu jonge man in een
wit sportcostuum, fijnbesneden, open gelaatstrekken
en zeer jeugdig; men kon bem een knappen jongen
noemen. Hij liet do mooiste tanden zien, toen hg
bij het plotseling openen der deur mij verlogen toe
lachte.
Ik groette. De jonge man ging voort met mg te
fixeeren. Toen zeide hij plotseling:
«Mijnheer, is u misschien detective?"
Aan mgn verwonderd gezicht zag hij blijkbaar,
dat zijn vermoeden ongegrond was geweest.
„Ik verzoek u zeer, mij te verontschuldigen", ver
volgde hij nog verlegener. „Het was niet kwaad
bedoeld. Integendeel. Ik dacht slechts
(Slot volgt.)
