Zaterdag 21
November 1903.
No. 5427.
53e Jaargang.
Stadsnieuws.
Feuilleton.
UITGAVE
FIRMA A H. VAN CLEEFF
te AMERSFOORT.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden f\
™nC0..per post t.iA5; Advertentiën 1-U regels 60 centelke regel meer 10 cent. Legale-^
ollicieele- en onteigeningsadvertentiën per regel 15 cent. Reclames 1—5 regels f 1.25; elke regel
meet f Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening
gebracht en kosten eveDals afzonderlijke nummers 10 cent.
Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht.
BUREAU
KORTEGRACHT
Telephoon 19.
kennisgevingen.
De BURGEMEESTER van AMERSFOORT
Gezien artikel 41 der Gemeentewet,
Brengt ter kennis van de ingezetenen, dat de
Kaad dezer Gemeente zal vergaderen op Dins
dag, de 24n. November aanstaande,des nam iddass
te l'/j ure. 6
Amersfoort, den 20. November 1903.
De Burgemeester voornoemd,
WU1JTIER3.
De BURGEMEESTER vau AMERSFOORT,
brengt ter kennis van belanghebbenden, dat door
den heer Commissaris der Koningin in deze Provin
cie ook voor het seizoen 1903—1904 consenten wor
den afgegeven tot uitoefening der visscherij onder
het ijs met alle geoorloofd vischtuig.
Amersfoort, 20 November 1903,
De Burgemeester voornoemd.
WUIJTIER8.
Een wetsontwerp is ingediend ter voor
ziening tegen hinderlijke of schadelijke wa
terverontreiniging.
De lichting 1903 der Nationale militie zal
niet worden getroffen door de bepaling, dat
door verlof na de inlijving, de duur der
eerste oefening niet zal worden verkort, zoo
dat het gedeelte dier lichting dat daarvoor
in aanmerking komt na 1 December niet
zal behoeven te dienen.
Opmerkelijk is nog de mededeeling van
den Minister van Oorlog, by de behandeling
van dit onderwerp in de Tweede Kamer
gedaan, dat dit jaar 10 257 aanvragen om
vergoeding van miliciens zyn behandeld,
van welke 8382 zijn toegekend, en 1466 zijn
afgewezen, terwijl aan anderen ontheffing of
verlof is verleend.
In de vergadering van den Raad dezer
Gemeente, welke aanstaanden Dinsdagmiddag
te half twee zal worden gehouden, zullen aan
de orde worden gesteld de volgende Punten
van behandeling:
1. Voorstel tot onderhandsche verhuring
van de bouwmanswoning op »Ma Retraite".
2. Voorstel in zake uitbetaling van de bij
drage tot bevordering van de opheffing van
DE HOOFDPRIJS.
Het was een suikheete zomermiddag ea op
kantoor was 't onhoudbaar warm: Da klerken zaten
als paardrijders op hun krukken. De een was pas
uit sijn middagdutje ontwaakt en rekte zich met
breed gebaar ni>, terwijl uit zijn wijd geopenden
mond een vervaarlijk geluid steeg; een ander lag
met zijn hoofd op zijn iiauden op den lessenaar en
staarde strak voor zich uit Daar een en hetzelfde
punt; bij behoorde blijkbaar niet meer tot deze
wereld, maar zweefde in hooger sfeercn; een derde
loerde met areudsoogen naar een argelooze vlieg,
die over zijn journaal kuierde, terwijl zyn baud ge
reed was om op het gunstig oogeublik het arine
diertje te vangen; nog een ander keek met soezende
oogen een krant in; op allen had het drukkende
weer de zelfde uitwerking, het maakte iedereen lui
en outnam allen lust tot werken. Zelfs de anders
zoo ijverige eerste boekhouder, de eentge die de peu
tusschen de vingers had, maakte by tusschenpooxen
bedenkelijke buigingen met het hoofd, tot ten slotte
de penhouder uit zijn klamme vingers viel en ais
piek in den vloer bleef steken, door welk gedruisch
de oude heer eensklaps het hoofd ophief en uit zijn
soezenden toestand ontwaakte.
Het drukkende weer mocht een verontschuldiging
zijn, dat de anders zoo ijverige pennersdien middag
zoo lusteloos waren. Daarbij was er in de laatste
weken weinig werk; de patroon was op zyn zomer
reis en dusNiemand of niets leed er onder,
dat de penhouders een middagje in rust bleven.
Plotseling hieven allen het hoofd op; het sloeg
het nu nooit zes worden?" zuchtte do
vlieeeniager, die den aanval niet juist berekend had
en zijn slachtoffertje onder zijn gesloten hand door
Z5B'tWl!VgeeBnUwerken bij zulk weer," verklaarde de
meneer, die zoo juist uit zijn dut ontwaakt was.
D« klerk, dit in de krenl at te le.en, keek een.-
klaps op eu zijn buurman, die weer naar hetzelfde
punt ergens heel in de verte staarde, gemoedelijk
een stomp tegen den arm gevend, zoodat deze uit
zyn droomerijen opschrikte, zei hy: „Zeg, WiUemse,
doe je mee?"
de tollen op den straatweg ArnhemBrug
Bavoort.
3. Voorstel tot gratis in gebruik geving
van een lokaal van het voormalige School
gebouw aan de Koestraat, aan de «Amers-
foortsehe Muziekvereeniging".
4. Voorstel lot het opnieuw vaststellen van
de Verordening tot helling van rechten op
de Algemeene Begraafplaatsen en van de
invordering dier rechten.
5. Voorstel tot onttrekking aan den open
baren dienst en ruiling van grond aan de
Zuidsi.'gelgracht.
6. Voorstel tot het verleenen van een verlof
van drie maanden, buiten bezwaar van de
Gemeentekas, aan de onderwijzeres der open
bare Lagere school 3e soort in de Koning
straat, A. P. Kley.
7. Voorstel tot het verlengen van het verlof
verleend aan den onderwijzer der openbare
Lagere school le soort voor jongens, L. A.
Slot, met drie maanden.
8. Vaststelling van het tweede aanvullings-
koliier der Inkomstenbelasting, dienst 1903.
9. Voorstel tot wijziging der Verordening
betreffende de straatpolitie.
10. Voorstel tot verhooging der jaarwedde
van de onderwijzeres aan de openbare Lagere
school 3e soort aan de Puntenburgerlaan, E.
L. M. Sinnige.
11. Benoeming van personeel der Burger
Avondschool-.
De Directeur van het Postkantoor verzoekt
ons ter kennis te brengen, dat voor de a.s.
St. Nicolaas-drukte het Postkantoor voor het
publiek opengesteld is, óok voor de aan
neming van postpakketten, op werkdagen
van 6.30 voorm. tot 8.30 nam. en op Zondag
6 December van 7.30 tot 8.30 v.m. en van
12.30 tot 1.30 nam.
Niet stevig ingepakte postpakketten wor
den in het belang van de goede overkomst
niet aangenomen, terwijl het adres zooveel
mogeiijk op de stukken zelf te vermelden is.
Bevestiging van adressen met lak op de
pakketten is niet toegelaten, terwijl het aan
beveling verdient, een tweede adres in het
pakket te sluiten.
Mr. W. M. J. van Lutterveld heeft, in
verband met zijn vertrek naar Rotterdam,
ontslag genomen als Secretaris van de Kamer
van Arbeid voor de bouwbedrijven.
Sollicitanten voor deze onbezoldigde betrek
king gelieven zich om inlichtingen te wenden
tot den Voorzitter, den heer G. Prins Sr.,
Utrechtscbestraat.
Volgens «De Stem des Volks" is de heer
A. Uemminga benoemd als afgevaardigde
naar het onderwijs-congres, dat morgen te
Amsterdam wordt gehouden.
Bij Kon. besluit is kapitein L. W. C. G.
van der Garden thans op zijn verzoek eervol
ontheven van den verderen duur zijner de
tacheering bij de landmacht in West Indië.
Luitenant S. Heimei, thans van het Instruc
tie-bataljon te Kampen, heeft met gunstig
gevolg afgelegd het examen voor de acte
K L, Wiskunde Middelbaar onderwijs.
De heer H. J. Lettink, thans chef van het
bureel «Vertrek" aan het Postkantoor te
Amsterdam, mocht Donderdag onder zeer
talrijke blijken van belangstelling den dag
herdenken waarop bij 25 jaren geleden bij
de Posterijen in dienst trad.
Majoor J. W. van Bisselick, van het 5e
regiment infanterie, heeft wegens ziekte non
activiteit aangevraagd,
Generaal-mjjoor W. E. A. Wupperman,
Inspecteur der cavalerie, was Donderdag hier
ter stede tot het houden eener inspectie
over de cavalerie-inrichtingen.
Sommigen vroegen of de voorstelling, Maan
dagavond door het Brnndgeest-ensemble te
geven de eerste is van de abonnements-voor
stellingen.
Dat is geenszins het geval; de eerste
abonnements-voorstelling wordt 7 December
gegeven door de «Nederlandscbe Tooneel-
vereeniging", uit Amsterdam, onder directie
van de heeren Ternooy Apèl en Van der
Horst. Alsdan wordt opgevoerd «Verleden".
I De voorstelling van Maandagavond is dus
een geheel op yich zelf staande en als 't
ware een voorstelling van het Brondgeest-
„Mee?" vroeg Willemse soezig, „waaraan?"
„Mee in de lotery," hernam de eerste. „Ik zie
hier een loterij van een landbouwtentoonstelling;
maar twee kwartjes het lot. Als we er eens een
paar namen
De andere heeren werden na opmerkzaam en
luisterden toe. Zij kenden Willemse en Faase als
een paar hartstochtelijke spelers, die samen steeds
in alle mogelijke loleryeu een kansje waagden.
Willetnse scheen ditmaal weinig trek te hebbenhij
dacht aan zijn laatste twintigje in de Staatsloterij,
dat op den allerlaatsteu dag met een nietje was
uitgekomen. Hij haalde de schouderB op, maar
Faase begon al hardop voor te lezen
„Geen bedrog of xweudelarijl Prijslijk der twin
tigste Nationale verloting vau de laedbouwteutoon
stelling te A. Trekking binnen veertien dagen ten
overstaan vau den notaris H. te A. Prijs per lot
slechts vijftig cent."
En nu las hij met groote radheid de lange lijst
van aanlokkelijke pry zen voor, die men kans bad
le winnen; de hoofdprijzen die met vette letters ge
drukt waren, langzamer, met meer nadruk en luider.
Onderaau de lange lyst stond met reusachtige letters:
„Atteutie! Hoofdprijs: twee volbloed Engelsche
paarden, echt ras, met landauer, of vijfduizend gulden
Faase had dit laatste met stentorstem voorgelezen
en keek nu zijn collega Willemse aan, of deze zich
nog niet gewonnen zou geven.
„Twee volbloed Engelsuhe paarden met landauer,"
herhaalde hij.
„Of vjjf duizend pop in contanten," herhaalde
Willemse, die meer gevoelig scheen te zijn voor
klinkende specie dan voor volbloed paarden. „Vijf
duizend pop
„Wel waag er een kwartje aan, je bent immers
een geluksvogelzeiden de andere collega's.
Maar Willemse had deze aansporing niet uoodig;
hij had zijn vingers reeds in zijn vestjeszak laten
glijden eu haalde er langzaam vier kwartjes uit te
voorscbiju. Faase telde óok een guldeD dubbeltjes
neer, waarna de dubbeltjes en kwartjes broederlijk
in een glazen potje werden gedaan.
„Ziezoo, dat zijn vier lootjes. Het gaat id eerlyke
coinpagnouscbapzyn er nog liefhebbers ouder de
heeren Daar slaat onze pot", zei Faase vroolyk.
Er waren echter geen liefhebbers meer onder de
„Als we ditmaal de vijfduizend niet hebben, mag
de drommel my halen als ik nog ooit in de lotery
ensemble aan het uitgaand publiek van
Ameisfoort.
Over het stuk schreef het «Nieuws van
den Dag" van 29 October:
De heer Brondgeest heeft gisteravond door zyn
geselschap een my tot nu toe niet bekend drama
doen vertoonen van Olto Ernst, den schrijver, die
in ods land door zijn „Flacbsmann als Erzieher" be
kend is geworden. Al heb ik bedenkingen tegen
bet stuk, i< beschouw den avond van gisteren niet
als een verlorene en ik dank den heer Brondgeest
dan ook zeer, dat hij injj door zyn vertooning met
het drama heeft doen kennis maken.
Ik herhaal, wat ik aan het begin heb gezegd, het
is een interessant werk, dat met veel tooneelkennia
is geschreven, den toeschouwer sterk boeit en hem
den ganscben avond in spanning houdt. Het suc
ces was dan ook buitengewoon na elk bedrijf wer
den de vertooners driemaal onder daverend applaus
teruggeroepen.
De vertooning was zeer goed; tot zelfs de kleinste
rol was voldoende bezet. Heel mooi was de heer
Brondgeest ais Behringin het begin vond ik hem
wat druk. maar later, in zyn wanhoop, was hij su
bliem en beeldde bij met veel gevoel don onder
zijn vertwijfeling genukte uit. Mijn oompliment
tevens aan mevrouw Brondgeest, die eveneens heel
mooi Behring's vrouw speeldeik heb mevrouw
Brondgeest nog nooit zoo goed in een ernstige rol
gezien zij heeft de bloemen, die haar overhandigd
werden, ten volle verdiend. Eeu mooie voorstelling
dus van eeD belangrijk stuk, dat ik met volle over
tuiging iedereen aanraad te gaan zien. Ook voor
de provincie is het een zeer dankbare voorstelling,
die ik in alle opzichten kan aanbevelen.
Blijkens advertentie in dit nummer zal de
heer J. Endendijk, bekend om de aangename
en boeiende wijze wa.irop hij in 1900 hier
meedeelde wat bij in denZuid-Atrikaanschen
vrijheidsoorlof; heeft meegemaakt, aanstaan
den Dinsdagavond in «Amicitia" op uitnoo-
diging van de «Ned. Zuid-Afrikaanscbe ver
eeniging" spreken over Nederland's belangen
in Zuid-Afrika.
Gelijk bekend, behartigt genoemde ver
eeniging de materieele belangen van Neder
land op het gebied van handel en nijverheid
in de voormalige Republieken en vestigde zjj
daar reeds een voorschotkas en een hypo
theekbank opdat de Boer niet in banden valle
van Engelsche speculantenvormde zij een
taai-fonds opdat het Nederlandsch gehand
haafd blijve en bet volk niet vervreemde van
de stamverwante natie.
In de afgeloopen week sprak de heer En-
speel", zei Willemse.
„We zullen ditmaal gelukkig zijn, ik heb er eeu
voorgevoel vau, dat we den hoofdprijs winnen", zei
Faase, die erg optimist was. „En dan beloof ik den
heeren bier allemaal eeu fijn diner, zooals ze nog
nooit geproefd hebben."
„Bravo, aangenomenriepen alleu in koor. „We
hebben je woord, Faase."
'tWas veertien dagen later. Do dag, de gewich
tige dag, met zooveel ongeduld door Willemse en
en Faase verbeid, was aangebroken. Heden zou de
beslissing vallenvandag zouden er op het kantoor
twee arme penners gelukkig worden, öf
Faase was in zijn optimisme vol boop en moed,
Willemso echter had de hoop op den hoofdprijs
verloren naarmate de middag verliep en geen tyding
hem het gelukkige nieuws kwam melden. Willemse
had namelijk met een vriend te A., die commissaris
was van de „groote verloting der landbouw tentoon
stelling", afgesproken, dat deze het hem onmiddellijk
na de trekking zou telegrapheeren, indien bij de
gelukkige winner van den hoofdprijs mocht zijn.
Tnans was het halfvier, en was 's ochtends de trek-
kiug reeds begonnen er was dus weinig kans meer.
,,'t Is mis I" kwam het eensklaps als eeu zucht uit
^Zijn collega's keken hem meelijdend aan, maar
moesten toch óok bekeunen, dat het er nu bedenke
lijk begon uit te zien.
„Als je den hoofdprijs hadt, moest je al bericht
hebben", meende eeu hunner.
„Je hebt toch deu troost, dat je vanavond het
diuer niet behoeft te geven", zei een ander plagend.
Willemse mompelde iets tusschen zyn tanden. Ook
Faase keek niet meer zoo hoopvol. Zou bet dan al
tijd moeten tegenvallen
Daar werd de deur geopend en een man in uni
form en met een posthoorntje op z'n pet verscheen
op den drempel van het kantoor. De verschijning
van dezen bode werkte als een eleetrische schok. Faase
sprong op van vreugde, zoodat zijn kruk met een
bons op den vloer vielWillemse was te zeer ont
roerd en bleef bewegingloos op zijn stoel gekluisterd.
Aller blikken waren op den binnentredende gericht.
Deze wees even bij, wijze van groet, aan ziju pet
eu op Willemse toetredend en hem een enveloppe
overreikend, zei hy „Wilt u even afteekenen, als
het u belieft."
Met sidderende band krabbelde Willemse zyn naam
op het regu en Faase stopte in den hoogsten graad
van zaligheid den telegrambesteller een kwartje in
de baud. Daarna rukte bij bet telegram uit de han-
deu van zijn vriend, die te verbouwereerd was om
het openenwild scheurde hy de enveloppe open
en las hardop„Hoofdprijs No. 13367".
Hij had ae vier loodjes voor zich liggen een
blik er op ja, daar lag het kostbare papiertje met
hèt nummer 13367.
Een luidruchtig tooneel had nu plaats. Allen
verdrongen zich om de twee gelukkigen en overlaad
den hen met gelukweuschen.
Dien middag werd er op het kantoor geen pen
meer nat gemaakt.
Des avonds werd in het hotel „De Gouden Leeuw"
door Willemse en Faase aan hun collega's het be
loofde diner gegeven. Het beste, dat er in de stad
te krijgen was, geurde hier op de tafel, die onder
het groote aautal llesschen met de edelste en kost
baarste wijnen dreigde te beswijken. Tot laat in den
avond werd vroolijk feest gevierd dozijnen toosten
werden uitgebracht en door het gelukkige tweetal
beurt om beurt diep ontroerd beantwoord. By het
scheiden zei Willemso, met zijn half gevuld cham
pagneglas in de hand, dat zyn collega'c waarscüijn-
lijk niet meer de eer zouden hebbeD, hem nog op
bet kantoor te zien hij had andere, grootsche plan
nen in het hoofd. Faase, wiens hoofd tamely k zwaar
was geworden, verklaarde met van aandoening tril
lende stem dat hy zich „by het Rezegde van ziju
geachten collega aansloot", hoewel hij niet goed
wist, wat zijn vriend eigenlijk gezegd had.
Diep ontroerd gingen de vrienden uiteen.
Den volgenden ochtend hing voor de ramen
van alle sigarenwinkels de trekkingslijet der lotery.
„No. 412: landauer met twee paarden" stond met
vette letters boven aan die lyst,
Willemse, dien men niet meer op het kantoor zou
zien, kwam nog dien zelfden ochtend met zijn vriend
Faase woedend het kantoor binnen, waar een sc'uate-
rend gelach het tweetal ontving.
I Te laat hadden zij ingezien, dat bun collega's hen
beetgenomen hadden. Ze moesten nu van hun
groote plannen afzien eu weer hun plaatsje aan den
lessenaar innemen.
Maar ze zijn radicaal van bun dobbel-woede ge
nezen.
