Donderdag 31 Üt December 190" No. 5443. SiÏÏr 1,6 d°0r hen in uitzicht Re- '°"r d" •b0°»é'« °P Oudejaarsavond Feuilleton. Stadsnieuws. SLATER PALMER re Londen, SI'S UITGAVE FIRMA A. H. VAN CLEEFF te AMERSFOORT. franco per post fl.\b Adverte^OënAbonn®ment Per 3 maanden ƒ1.—; officieële- .nonteigeSn^ê^mMP 10 Cönt" meer 0.25. Groote letters n««r i cent. Reclames 1—5 regels/1.25; elke regel gebracht en kosten evenals af2onderipe^umterSB10^nTlner8 Daar bui,en wopden inrekenin« advertenüen 'aD tatoü de stnd worden de incasseerkosten in rekening gebracht BUREAU KORTEGRACHT Telephoon 19. Bericht aan onze Abonné's. Door de ondernemers van de Muzikale Een praehtlge Pianlnn Vijf en twintig kunstplaten. Honderd rijt geïllustreerde boekwerken wmwSLhouden in llen loop vandemaand Deze verloting is geheel kosteloos, zoo- aat geen enkele inleg wordt gevorderdzij zal plaats hebben ingevolge de gedane aan- ondiging, onder de abonné's die dat zullen ztjn op het tydstrp der verloting. Wie op houdt abonné to zijn, heeft daardoor zelfde gelegenheid om daaraan inee te doen prijs gegeven. zal een Bewijs van Aandeel in deze GRATIS-VERLOTING worden uitgereikt. Wie zich alsnog abonnoerl, ontvangt dus eveneens een Bewijs van Aandeel. Niemand verzuiroe in te teekenen op dit t ij d 3 c b r i f t, dat voor de lezers van onze Courant tegen de geringe vergoedipg van 60 cent per drie maanden verkrijgbaar ^e.n vu"e ten spoedigste bet intee- kenbiljet in en zende het terug aan het bureau van dit blad. De laatste dag des jaars is weldra ten einde. Reeds toen het begon te schemeren, staakte, wie maar even kon, het werk een enkele repte zich nog om af te maken wat niet onvoltooid mocht blijven en toen de kerkklokken begonnen te luiden, werd bijna overal de arbeidsbe- dryvigheid voor een wijle aan kant gezet. Al gaven ook niet allen gehoor aan het uitnoodigend gebeier, toch was toen het oogenblik aangebroken, waarop het rusteloos jagen en reunen even mocht stilstaan en al het materieele op zy ge zet ten einde zich te kunnen wyden Frieda Warnsdorf, 16.) De wedrennen werden begunstigd door het frtAist denkb»re weder. Ook Fried» woonde ie by mei de Wörlke'f en Schuiidt. Peul» hsd er spijt van, gegaan te »ijn toen ie tag, dal Scbmolling meeliep en »y opmerkte hoe Frieda verbleekte toen deie sjjn naam lat. Friede wei aohter de austere gaan zitten om niet opgemerkt te worden. Zij was hoogst eenvoudig gekleed, terwijl de Wörlke'a in hun elegante Weener toiletjes daarentegeu aller aandacht trokken. Olga Scbmolling, in een keurig Parijich toilet, alraaldo van genoegen en kon byna niet wachten tot het derde nummer, waarin Fred zou meedoen. Reimer, de .porseleinen", volgde haar ala haar scha- duw en daar Olga wist hoe alle dames met hem wegliepen, was zijn hulde z6o in 't openbaar baar dubbel aangenaam en daarom ook was zy wal toe schietelijker voor hem dan anders. Hierdoor aan gemoedigd - wellicht ook had hy meer champagne gedronken dan hem paste - wat ook hy dringen der dan gewoonlijk. - Zij stond by de barrière en Reimer zóo dicht naast haar, dat het wel soheen, dat hy tegen haar lö l2bn had reed» gelet op hun groote rertrouwelyk- heid en Alfred, die de situatie pynlijk rond w de er een eind aan maken eu trad op Olga toe, juist toen Reimer haar toefluisterde: U is mij nog iets schuldig wegen» dien brief Éer Olga kon antwoordden, zeide Alfred .De schulden mijuer vrouw zal ik voldoen, myn- bai'm» w.ndd# At om Altai ««ia«at» schrik verwrongen gelsat. et .Ad» aan die hun lief zijn om, met hen her inneringen van het oude jaar op te halen. r We denken er in deze oogenblikken aan hoe we, nauw de schooljaren achte. den rug, reeds den drang voelden naar iets onbestemds dat liggen moest buiten onzen nog zoo beperkten kring, naar iets dat ons de toekomst móest schenken Hoe menige teleurstelling ligt er tusschen dat enthusiaste .toen" en het wereldwijze .thans" en hoe weinig hebben we ondanks al onze onlnuttering de waarheid leeren beseffen van het: Warum immer weiter schweifen. Sieh' das Gute liegt so nah', Lerne nur das Glück ergreifen, Den das Glück iat immer da. Want er Is een geluk, dat we allen kunnen bemachtigen, en dat geluk heet vrede en deze kan ons eerst deelachtig worden, wanneer we trachten anderen dien te bereiden. Doen we dat naar ons beste weten, met minst egoïst bedoelen, dan kan onze levensbalans wellicht ons menig materieel verlies aanwijzen, maar het eindcijfer is toch moreele winst, het doel waarnaar we allen dienen te streven. Velen wijden een weemoedige gedachte aan hen die zij" moesten missen, aan zoo menigen donkeren dag, aan zoo vele oogenblikken waarop zij anders en beter hadden moeten handelen dan ze deden. Anderen zullen zich beklagen, dat het nu bijna vervlogen jaar hun niet gaf waarop zij meenden aanspraak te kunnen maken of zij aanvankelijk hadden ge hoopt, zeggen we liever gerekend. Maar als we dan toch zoozeer met ons zeiven bezig zijn, laat ons dan ook eens vragen wat we als lid voor de raaat- schappy geweest zijn, voor de samenleving in algeraeenen zin, rt onze verwachtingen wel verwezenlijkt kónden worden, of we vele onzer teleurstellingen niet aan ons zeiven te wijten hebben. Laten we ons niet alleen die vraag stellen, maar er ons zelve een eerlijk antwoord op geven en daarin het richt- snoer vinden voor onze woorden en daden. Herinnerd zij, dat de Oudejaarsavonddienst in de Luthersche kerk reeds te zeven uur aanvangt. Het Postkantoor is morgen den geheelen dag geopend. Wissel- en quitantie-zaken worden echter niet behandeld. Mei het oog op Nieuwjaarsdrukte is het personeel aanzienlijk versterkt door militairen. Heden is het juist 25 jaar geleden, dat de Minister van Waterstaat bepaalde »dat aan de brievenbestellers het nieuwjaar-wenschen werd verboden." Het is hun echter niet verboden, een gift aan te nemen als erkenning van de goede zorgen waarmede zij in den loop des jaars de poststukken bezorgden. Herinnerd zij aan de verplichting om by gladheid zand of haardasch voor de huizen te strooien en aan het verbod om zich op het ijs der stadsgrachten en beken te be geven 7<>olang de Burgemeester dit verbod niet heelt opgeheven. Reeds zijn elders waaghalzen ten offer ge vallen aan het nog te onsterke ys en een knaap uil deze Gemeente is te nauwer nood nog uit het Zwanenwater gered. lederen dag wordt de indiening aan de Tweede Kamer verwacht van het verslag der Commissie van voorbereiding en het Regeeringsantwoord nopens de wyzigingder Wet op het Hooger onderwijs, terwjjl ook de Arbeidswet zeer spoedig zal inkomen. De sStandaard" se li rij It: Ons komt het niet onwaarscbynlyk voor, dat Regeering en rechterzijde in eenig uit stel van behandeling een welkom middel zouden vinden om tot nader onderling over leg te geraken omtrent een gewyzigde lezing van het Drank wetontwerp. Onze stadgenoot de heer Lod. van Mierop heeft zich met prof. Van Rees en de heeren G. Jacobs en B. Pieters te Amsterdam ver- eenigd tot een landelijk comité, dat zich ten do"l stelt in het geheele land een agitatie op touw te zeiten met de bedoeling, «lat van Staatswege de gewetensvrijheid van den dienstweigeraar Jan Terwij en van ieder, die uit gemoedsbezwaren den militairen dienst mocht weigeren, zal worden geëerbiedigd en zij niet langer als misdadigers zullen worden gestraft. Kapitein H. A. Ruysch Lehman de Lehns- fehl, van het 2e regiment vesting-artillerie te Naarden, is overgeplaatst bij bet Ie regi ment veld-artillerie en wordt ingedeeld bij de le afdeeling, te Utrecht. Kapitein L. W. C. G. van der Garden, vroeger bij het 5e regiraeut infanterie, is van gedetacheerd uit Suriname teruggekeerd en weder ingedeeld by het leger h. t. 1. Bij Kon. Besluit is de laatste zinsnede van art. 113 der Militiewet 1901 ingetrokken en vervangen door een nieuw art., 1l3bis, lui dende: slndieu blijkt, dat ten gevolge van het verblijf onder de wapenen of in werkeltfken dienst van een ingelijfde bij de militie door het gezin, waartoe deze behoort of waarin hij is opgenomen, of door den persoon of de personen in wiens of in wier levensonder-' houd hy voorzag of hielp voorzien, zonder zijn aanwezigheid niet of niet voldoende in eigen onderhoud kan worden voorzien, dan wordt aan dat gezin, aan dien persoon of Deze courant is gedrukt met de courant-inkt van de firma vertegenwoordiger JT J. IttHlSE/X, kantoor en magazijn Cornelis Trompstraat 1 ROTTERDAM. i schuld «wij twee Slschta eeu blinde kon hier felen. „Wat was dat voor brief vroeg Alfred aan Reimer, die aich nog niet hersteld bad en hy sag den imee- kenden blik dien Olga den tenor toewierp. Reiraer iweeg, terwijl Olga too onverschillig mo gelijk aeide: „O, niet» van beteekeni»een Philippine." Wat loog die vrouw i Hoe brutaal loog ie 1 Dus nog ralsch 6ok. Wat waa er tusachen die twee r Alfred moest weg, want er was reeds geluid voor sjjn nummer. Met een „We sprekou daar later nog eens over, mijnheer Reimer, en nu veraoek ik u dringend, onmiddellijk van myn vrouw heen le gaan" ging hy naar den stal. Hy beefde van woede en moeat juist nu te paard. Eu hy wiat, dat hij verlieten «Ou. Enfin, die neder laag gunde hij Olga thans dubbel. De paarden kwamen voorbij de tribuneFrieda waa gaan ataan om beter te aien. Alfred bad nog de leiding en Olga waa daarover «óo verheugd, dat het hoogst onaangename intermesxo van xooeven alweer had vergeten. Alle paarden hadden de eerste hindernis prachtig genomen en joegen dicht naast elkaar voort. Daar kwam de aloot Eén paard VÏEén kreet weerklonk. Frieda lag in onmacht;en kelen hielpen de Wörlke'a, sommigen bromden van „swakke xeuuwen" en „laat «oo iemand dan liever tbuie blyven". Doch men had weer oog vo<>r de paarden. Eén paard werd aan de hand weggeleid en de brancard werd gebaald om den ruiter te vervoeren. Frieda wa» juiat weer bygekomeu toen de bran card voorzichtig werd voorby gereden. Zy «tornde naar den etal en kwam daar juist aan toen Alfred uil de brancard werd gelild eu op «"u paar paarde- itnkana OD bet lachte gras werd nedergelegd. Een doktor knielde naait hem neer eu onderzocht i RViadt was óok naast hem neergeknield en ten slotte te theatraal in onmacht viel dan dat dit ernat kon xijn, dacht niemand er aan Frieda's plaats te betwiaten. Paula en Erna waren er óok op toe geloopen of schoon Schmidt het hun bad afgeraden, ten einde geen opsien te wekken, wat geen ander gevolg bad dan dat Paula hem een vrieudeljjk „ongévoelige bond" bad te slikken gegeven. Zij benijdde Frieda's kalmte, terwyl zy aelf tranen met tuiten huilde, maar toen se dichterbij kwam eu Frieda's doods bleek gelaat en haar angstige, droogo oogou zag, besefte se toch dal baar verdriet niet baalde by dat van Frieda. De dokter trok eeu seer bedenkelijk gezicht doch seide nieta hoewel Frieda's oogen aan xijn lippen hingen en toen Alfred niet tol bewustsyu kwam, beval hjj „onmiddellijk naar de kliuiek", waarop Frieda onwillekeurig knikte. Déar kon se hem bezoeken. En wat sou hjj by dat mensoh op wier gelaat geen sweem van augst of selfs medelij deu te lezen was. „Ik kan geen bloed sien", had Olga tot den dokter gezegd, die baar weinig vriendelijk over die veront schuldiging aanzag. „De ziekeudragert sullen spoedig hier sjjnhebt u er iets tegen, dat we uw man naar de kliniek brengen „Neen, neon" antwoordde Olga snel. Wat moest zjj met een zieken man in buis? Verbeeld je, hem, wie weet hoe lang, te moeten oppassen. Ze wou 't desnoods dubbel betalen. Haar snel besluit maakte een hoogst pijnlijken indruk op de omstanders. Zy merkte dat op eu ver ontschuldigde aich verlegen „Niet waar, dokter, mijn lieve man wordt daar beter verpleegd en verzorgd dan in huis." „Zeker, mevrouw, beter dan by u in huis" aut- woordde de dokter beleefd, maar scherp eu verwij derde xich om de ziekendragers eenige aanwijzingen te geven. Met de grootste omzichtigheid werd Alfred opge nomen Olga wendde zich theatraal af, terwyl Frieda zijn hoofd steunde toen zjj opmerkte dat het naar beneden dreigde te glijden Dat zjj haar toilet vol bloedvlekken kreeg, kon haai niet schelen. Het scheen ^el, dat de ziekendragers hem toch nog wat hardhaudig hadden opgenomen, want hjj sloeg nu de oogen op en keek daarbij Frieda aan. Als in vroeger dagen lachte hjj haar toe. Hjj wae in 'tminat niet verwonderd, haar naast xioh te aien en stoorde zich niet de nieuwsgierigen om hen heen. Hij greep haar hand èn drukte die stevig. „Dank." De dokter maakte sijn hand loe. „Nu voorzichtig eu vlug." „Mag ik meegaan?" fluisterde Frieda. Hjj knikte. „Kom liever atraka, juffrouw." Paula, die middelerwijl gehoord bad dat men Olga opmerkzaam oad gemaakt op Frieda, kwam juiat op deze toegeloopen en troonde haar mee. Zjj wilde geen schandaal, hier voor aóo veel menachen, en zy vertrouwde ook xichzelven niet, want ajj wiat maar al te goed, dat zij Oiga ongezouten de waarheid zou zeggen ala deze 't mocht wagen, Frieda aan te spreken. Als mechanisch liet Frieda zich naar het rijtuig geleiden waarin Schmidt reeds had plaats genomen •u voort ging het, zoo snel als hst huurpaard maar loopen kon. Frieda zat daar als een ateeoen beeld, doch haar oogen hadden weer hun oude klaardheid. Hy had baar nog lief en wachtte op haar, verlangdo naar haar. Wat konden haar nu de mensohen nog sche len, wat, de vrouw die sjjn naam droegzyn hart behoorde haar toe. Nu waa haar lijden voorbij en zjj dacht er niet eens aan, dat by 'l niet mocht overleven. Paula zag haar tersluiks aan en toen Sohmidt, die, om aan het beklemmende twijgen een einde te maken, iets wilde zeggon, trapte zy hem zóo gevoe lig op den voet, dat alle lust tot praten hem voor- goeg verging. Daar suorde een elegante équipage hun voorbjj Waarljjk, Olga met den porseleinen. Frieda had ze gelukkig niet opgemerkt, maar Paula kon sicta niet weerhouden te zeggen „Neen maar, zóo iets." ilTer*

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1903 | | pagina 1