Donderdag 31 Üt December 190"
No. 5443.
SiÏÏr 1,6 d°0r hen in uitzicht Re-
'°"r d" •b0°»é'« °P
Oudejaarsavond
Feuilleton.
Stadsnieuws.
SLATER PALMER re Londen,
SI'S
UITGAVE
FIRMA A. H. VAN CLEEFF
te AMERSFOORT.
franco per post fl.\b Adverte^OënAbonn®ment Per 3 maanden ƒ1.—;
officieële- .nonteigeSn^ê^mMP 10 Cönt"
meer 0.25. Groote letters n««r i cent. Reclames 1—5 regels/1.25; elke regel
gebracht en kosten evenals af2onderipe^umterSB10^nTlner8 Daar bui,en wopden inrekenin«
advertenüen 'aD tatoü de stnd worden de incasseerkosten in rekening gebracht
BUREAU
KORTEGRACHT
Telephoon 19.
Bericht aan onze Abonné's.
Door de ondernemers van de Muzikale
Een praehtlge Pianlnn
Vijf en twintig kunstplaten.
Honderd rijt geïllustreerde boekwerken
wmwSLhouden in llen loop vandemaand
Deze verloting is geheel kosteloos, zoo-
aat geen enkele inleg wordt gevorderdzij
zal plaats hebben ingevolge de gedane aan-
ondiging, onder de abonné's die dat zullen
ztjn op het tydstrp der verloting. Wie op
houdt abonné to zijn, heeft daardoor zelfde
gelegenheid om daaraan inee te doen prijs
gegeven.
zal een Bewijs van Aandeel in deze
GRATIS-VERLOTING worden uitgereikt.
Wie zich alsnog abonnoerl, ontvangt dus
eveneens een Bewijs van Aandeel.
Niemand verzuiroe in te teekenen op dit
t ij d 3 c b r i f t, dat voor de lezers van
onze Courant tegen de geringe vergoedipg van
60 cent per drie maanden verkrijgbaar
^e.n vu"e ten spoedigste bet intee-
kenbiljet in en zende het terug aan het
bureau van dit blad.
De laatste dag des jaars is weldra
ten einde.
Reeds toen het begon te schemeren,
staakte, wie maar even kon, het werk
een enkele repte zich nog om af te
maken wat niet onvoltooid mocht blijven
en toen de kerkklokken begonnen te
luiden, werd bijna overal de arbeidsbe-
dryvigheid voor een wijle aan kant gezet.
Al gaven ook niet allen gehoor aan
het uitnoodigend gebeier, toch was toen
het oogenblik aangebroken, waarop het
rusteloos jagen en reunen even mocht
stilstaan en al het materieele op zy ge
zet ten einde zich te kunnen wyden
Frieda Warnsdorf,
16.)
De wedrennen werden begunstigd door het frtAist
denkb»re weder. Ook Fried» woonde ie by mei de
Wörlke'f en Schuiidt. Peul» hsd er spijt van, gegaan
te »ijn toen ie tag, dal Scbmolling meeliep en »y
opmerkte hoe Frieda verbleekte toen deie sjjn
naam lat.
Friede wei aohter de austere gaan zitten om niet
opgemerkt te worden. Zij was hoogst eenvoudig
gekleed, terwijl de Wörlke'a in hun elegante Weener
toiletjes daarentegeu aller aandacht trokken.
Olga Scbmolling, in een keurig Parijich toilet,
alraaldo van genoegen en kon byna niet wachten
tot het derde nummer, waarin Fred zou meedoen.
Reimer, de .porseleinen", volgde haar ala haar scha-
duw en daar Olga wist hoe alle dames met hem
wegliepen, was zijn hulde z6o in 't openbaar baar
dubbel aangenaam en daarom ook was zy wal toe
schietelijker voor hem dan anders. Hierdoor aan
gemoedigd - wellicht ook had hy meer champagne
gedronken dan hem paste - wat ook hy dringen
der dan gewoonlijk. -
Zij stond by de barrière en Reimer zóo dicht
naast haar, dat het wel soheen, dat hy tegen haar
lö l2bn had reed» gelet op hun groote rertrouwelyk-
heid en Alfred, die de situatie pynlijk rond w de
er een eind aan maken eu trad op Olga toe, juist
toen Reimer haar toefluisterde:
U is mij nog iets schuldig wegen» dien brief
Éer Olga kon antwoordden, zeide Alfred
.De schulden mijuer vrouw zal ik voldoen, myn-
bai'm» w.ndd# At om Altai ««ia«at»
schrik verwrongen gelsat.
et .Ad»
aan die hun lief zijn om, met hen her
inneringen van het oude jaar op te
halen. r
We denken er in deze oogenblikken
aan hoe we, nauw de schooljaren achte.
den rug, reeds den drang voelden naar
iets onbestemds dat liggen moest buiten
onzen nog zoo beperkten kring, naar
iets dat ons de toekomst móest schenken
Hoe menige teleurstelling ligt er
tusschen dat enthusiaste .toen" en het
wereldwijze .thans" en hoe weinig hebben
we ondanks al onze onlnuttering de
waarheid leeren beseffen van het:
Warum immer weiter schweifen.
Sieh' das Gute liegt so nah',
Lerne nur das Glück ergreifen,
Den das Glück iat immer da.
Want er Is een geluk, dat we allen
kunnen bemachtigen, en dat geluk heet
vrede en deze kan ons eerst deelachtig
worden, wanneer we trachten anderen
dien te bereiden.
Doen we dat naar ons beste weten,
met minst egoïst bedoelen, dan kan onze
levensbalans wellicht ons menig materieel
verlies aanwijzen, maar het eindcijfer is
toch moreele winst, het doel waarnaar
we allen dienen te streven.
Velen wijden een weemoedige gedachte
aan hen die zij" moesten missen, aan zoo
menigen donkeren dag, aan zoo vele
oogenblikken waarop zij anders en beter
hadden moeten handelen dan ze deden.
Anderen zullen zich beklagen, dat het
nu bijna vervlogen jaar hun niet gaf
waarop zij meenden aanspraak te kunnen
maken of zij aanvankelijk hadden ge
hoopt, zeggen we liever gerekend.
Maar als we dan toch zoozeer met ons
zeiven bezig zijn, laat ons dan ook eens
vragen wat we als lid voor de raaat-
schappy geweest zijn, voor de samenleving
in algeraeenen zin, rt onze verwachtingen
wel verwezenlijkt kónden worden, of we
vele onzer teleurstellingen niet aan ons
zeiven te wijten hebben.
Laten we ons niet alleen die vraag
stellen, maar er ons zelve een eerlijk
antwoord op geven en daarin het richt-
snoer vinden voor onze woorden en daden.
Herinnerd zij, dat de Oudejaarsavonddienst
in de Luthersche kerk reeds te zeven uur
aanvangt.
Het Postkantoor is morgen den geheelen
dag geopend. Wissel- en quitantie-zaken
worden echter niet behandeld.
Mei het oog op Nieuwjaarsdrukte is het
personeel aanzienlijk versterkt door militairen.
Heden is het juist 25 jaar geleden, dat de
Minister van Waterstaat bepaalde »dat aan
de brievenbestellers het nieuwjaar-wenschen
werd verboden."
Het is hun echter niet verboden, een gift
aan te nemen als erkenning van de goede
zorgen waarmede zij in den loop des jaars
de poststukken bezorgden.
Herinnerd zij aan de verplichting om by
gladheid zand of haardasch voor de huizen
te strooien en aan het verbod om zich op
het ijs der stadsgrachten en beken te be
geven 7<>olang de Burgemeester dit verbod
niet heelt opgeheven.
Reeds zijn elders waaghalzen ten offer ge
vallen aan het nog te onsterke ys en een
knaap uil deze Gemeente is te nauwer nood
nog uit het Zwanenwater gered.
lederen dag wordt de indiening aan de
Tweede Kamer verwacht van het verslag
der Commissie van voorbereiding en het
Regeeringsantwoord nopens de wyzigingder
Wet op het Hooger onderwijs, terwjjl ook
de Arbeidswet zeer spoedig zal inkomen.
De sStandaard" se li rij It:
Ons komt het niet onwaarscbynlyk voor,
dat Regeering en rechterzijde in eenig uit
stel van behandeling een welkom middel
zouden vinden om tot nader onderling over
leg te geraken omtrent een gewyzigde lezing
van het Drank wetontwerp.
Onze stadgenoot de heer Lod. van Mierop
heeft zich met prof. Van Rees en de heeren
G. Jacobs en B. Pieters te Amsterdam ver-
eenigd tot een landelijk comité, dat zich ten
do"l stelt in het geheele land een agitatie
op touw te zeiten met de bedoeling, «lat van
Staatswege de gewetensvrijheid van den
dienstweigeraar Jan Terwij en van ieder, die
uit gemoedsbezwaren den militairen dienst
mocht weigeren, zal worden geëerbiedigd en
zij niet langer als misdadigers zullen worden
gestraft.
Kapitein H. A. Ruysch Lehman de Lehns-
fehl, van het 2e regiment vesting-artillerie
te Naarden, is overgeplaatst bij bet Ie regi
ment veld-artillerie en wordt ingedeeld bij
de le afdeeling, te Utrecht.
Kapitein L. W. C. G. van der Garden,
vroeger bij het 5e regiraeut infanterie, is van
gedetacheerd uit Suriname teruggekeerd en
weder ingedeeld by het leger h. t. 1.
Bij Kon. Besluit is de laatste zinsnede van
art. 113 der Militiewet 1901 ingetrokken en
vervangen door een nieuw art., 1l3bis, lui
dende:
slndieu blijkt, dat ten gevolge van het
verblijf onder de wapenen of in werkeltfken
dienst van een ingelijfde bij de militie door
het gezin, waartoe deze behoort of waarin
hij is opgenomen, of door den persoon of de
personen in wiens of in wier levensonder-'
houd hy voorzag of hielp voorzien, zonder
zijn aanwezigheid niet of niet voldoende in
eigen onderhoud kan worden voorzien, dan
wordt aan dat gezin, aan dien persoon of
Deze courant is gedrukt met de courant-inkt van de firma
vertegenwoordiger JT J. IttHlSE/X, kantoor en magazijn Cornelis Trompstraat 1
ROTTERDAM.
i schuld «wij
twee Slschta eeu blinde kon hier
felen.
„Wat was dat voor brief vroeg Alfred aan Reimer,
die aich nog niet hersteld bad en hy sag den imee-
kenden blik dien Olga den tenor toewierp.
Reiraer iweeg, terwijl Olga too onverschillig mo
gelijk aeide:
„O, niet» van beteekeni»een Philippine."
Wat loog die vrouw i Hoe brutaal loog ie 1 Dus
nog ralsch 6ok.
Wat waa er tusachen die twee r
Alfred moest weg, want er was reeds geluid voor
sjjn nummer. Met een „We sprekou daar later nog
eens over, mijnheer Reimer, en nu veraoek ik u
dringend, onmiddellijk van myn vrouw heen le gaan"
ging hy naar den stal.
Hy beefde van woede en moeat juist nu te paard.
Eu hy wiat, dat hij verlieten «Ou. Enfin, die neder
laag gunde hij Olga thans dubbel.
De paarden kwamen voorbij de tribuneFrieda
waa gaan ataan om beter te aien. Alfred bad nog
de leiding en Olga waa daarover «óo verheugd, dat
het hoogst onaangename intermesxo van xooeven
alweer had vergeten. Alle paarden hadden de eerste
hindernis prachtig genomen en joegen dicht naast
elkaar voort. Daar kwam de aloot Eén paard
VÏEén kreet weerklonk. Frieda lag in onmacht;en
kelen hielpen de Wörlke'a, sommigen bromden van
„swakke xeuuwen" en „laat «oo iemand dan liever
tbuie blyven".
Doch men had weer oog vo<>r de paarden. Eén
paard werd aan de hand weggeleid en de brancard
werd gebaald om den ruiter te vervoeren.
Frieda wa» juiat weer bygekomeu toen de bran
card voorzichtig werd voorby gereden. Zy «tornde
naar den etal en kwam daar juist aan toen Alfred
uil de brancard werd gelild eu op «"u paar paarde-
itnkana OD bet lachte gras werd nedergelegd.
Een doktor knielde naait hem neer eu onderzocht
i RViadt was óok naast hem neergeknield en
ten slotte te theatraal in onmacht viel dan dat dit
ernat kon xijn, dacht niemand er aan Frieda's plaats
te betwiaten.
Paula en Erna waren er óok op toe geloopen of
schoon Schmidt het hun bad afgeraden, ten einde
geen opsien te wekken, wat geen ander gevolg bad
dan dat Paula hem een vrieudeljjk „ongévoelige
bond" bad te slikken gegeven. Zij benijdde Frieda's
kalmte, terwyl zy aelf tranen met tuiten huilde,
maar toen se dichterbij kwam eu Frieda's doods
bleek gelaat en haar angstige, droogo oogou zag,
besefte se toch dal baar verdriet niet baalde by dat
van Frieda.
De dokter trok eeu seer bedenkelijk gezicht doch
seide nieta hoewel Frieda's oogen aan xijn lippen
hingen en toen Alfred niet tol bewustsyu kwam,
beval hjj „onmiddellijk naar de kliuiek", waarop
Frieda onwillekeurig knikte.
Déar kon se hem bezoeken. En wat sou hjj by
dat mensoh op wier gelaat geen sweem van augst
of selfs medelij deu te lezen was.
„Ik kan geen bloed sien", had Olga tot den dokter
gezegd, die baar weinig vriendelijk over die veront
schuldiging aanzag.
„De ziekeudragert sullen spoedig hier sjjnhebt
u er iets tegen, dat we uw man naar de kliniek
brengen
„Neen, neon" antwoordde Olga snel. Wat moest
zjj met een zieken man in buis? Verbeeld je, hem,
wie weet hoe lang, te moeten oppassen. Ze wou
't desnoods dubbel betalen.
Haar snel besluit maakte een hoogst pijnlijken
indruk op de omstanders. Zy merkte dat op eu ver
ontschuldigde aich verlegen
„Niet waar, dokter, mijn lieve man wordt daar
beter verpleegd en verzorgd dan in huis."
„Zeker, mevrouw, beter dan by u in huis" aut-
woordde de dokter beleefd, maar scherp eu verwij
derde xich om de ziekendragers eenige aanwijzingen
te geven.
Met de grootste omzichtigheid werd Alfred opge
nomen Olga wendde zich theatraal af, terwyl Frieda
zijn hoofd steunde toen zjj opmerkte dat het naar
beneden dreigde te glijden Dat zjj haar toilet vol
bloedvlekken kreeg, kon haai niet schelen.
Het scheen ^el, dat de ziekendragers hem toch
nog wat hardhaudig hadden opgenomen, want hjj
sloeg nu de oogen op en keek daarbij Frieda aan.
Als in vroeger dagen lachte hjj haar toe. Hjj wae in
'tminat niet verwonderd, haar naast xioh te aien en
stoorde zich niet de nieuwsgierigen om hen heen.
Hij greep haar hand èn drukte die stevig.
„Dank."
De dokter maakte sijn hand loe.
„Nu voorzichtig eu vlug."
„Mag ik meegaan?" fluisterde Frieda.
Hjj knikte. „Kom liever atraka, juffrouw."
Paula, die middelerwijl gehoord bad dat men Olga
opmerkzaam oad gemaakt op Frieda, kwam juiat
op deze toegeloopen en troonde haar mee. Zjj wilde
geen schandaal, hier voor aóo veel menachen, en zy
vertrouwde ook xichzelven niet, want ajj wiat maar
al te goed, dat zij Oiga ongezouten de waarheid zou
zeggen ala deze 't mocht wagen, Frieda aan te
spreken.
Als mechanisch liet Frieda zich naar het rijtuig
geleiden waarin Schmidt reeds had plaats genomen
•u voort ging het, zoo snel als hst huurpaard maar
loopen kon.
Frieda zat daar als een ateeoen beeld, doch haar
oogen hadden weer hun oude klaardheid. Hy had
baar nog lief en wachtte op haar, verlangdo naar
haar. Wat konden haar nu de mensohen nog sche
len, wat, de vrouw die sjjn naam droegzyn hart
behoorde haar toe.
Nu waa haar lijden voorbij en zjj dacht er niet
eens aan, dat by 'l niet mocht overleven.
Paula zag haar tersluiks aan en toen Sohmidt,
die, om aan het beklemmende twijgen een einde te
maken, iets wilde zeggon, trapte zy hem zóo gevoe
lig op den voet, dat alle lust tot praten hem voor-
goeg verging.
Daar suorde een elegante équipage hun voorbjj
Waarljjk, Olga met den porseleinen. Frieda had ze
gelukkig niet opgemerkt, maar Paula kon sicta niet
weerhouden te zeggen
„Neen maar, zóo iets."
ilTer*