Zaterdag 2
i 1904.
No. 5521.
53e Jaargang.
Feuilleton.
FIRMA A H VAN CLEEFF
te AMER? rOORT.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden fi.
franco per post f i.io. Advertentiën 1—6 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent. Legale-,
officieële- en onteigeningsadvcrtentiën per regel 15 cent. Reclames 1—5 regels/" 1.25; elke regel
meer 0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening
gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent.
Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht.
KORTEGRACHT 9
Telephoon 19.
KENNISGEVING.
De BURGEMEESTER van AMERSFOORT,
Gezien artikel 41 der Gemeentewet,
Brengt ter kennis van de ingezetenen, dat de
Raad dezer Gemeente zal vergaderen op Dins
dag, den 5. Juli aanstaande, des namiddags
te l'/i ure.
Amersfoort, 1 Juli 1904.
De Burgemeester voornoemd,
WUIJTIERS.
De middelstands-vergadering.
Dat zijn twee heel mooie dagen geweest,
Woensdag eu Donderdag, waarop in «Ttvoli"
te Utrecht de eerste Algemeene vergadering
is gehouden van den «Ned. Bond van ver
eenigingen van den hattdeliirij venden middel
stand", mooi niet alleen door de prachtige
.'gelegenheid waarin de vergaderingen werden
gehouden vooral den tweeden dag hoogst
vermoeiend niet alleen door de uitstekende
voorbereiding der zittingen, door het Bonds-
bestuur; mooi niet alleen door de wijze waarop
de verschillende middelstandsvereenigingen te
Utrecht de by na tweehonderd afgevaardigden
t n zeker wel driemaal zooveel belangstellende
leden van zusterverenigingen hebben ont
vangen, maar bovenal omdat er zooveel
spijkers met koppen zijn geslagen, omdat de
middelstands-beweging zoo'n eind vooruit is
gebracht.
Er zijn er wel die beweren, dat congressen
•wetanig ander nut hebben dan dat de be
zoekers elkaar leeren kennen, of de kennis
making hernieuwen en dat rpep er weinig
'inner doet dan praten en verder de zaak laat
zooals ze was, maar op deze bijeenkomst,
die slechts den vorm had van een congres, zijn
besluiten genomen die den middelstanders,
die ondanks de congressen van 1902 en
1903 nog dutten en dommelen, de oogen
zullen openen.
We denken er niet aan, hier een uitgebreid
•verslag te geven van de beide dagende
•verslagen in de groote bladeD, waaraan met
man en macht en -- vooral wat de verzending
betreft niet altijd onder de gunstigste
conditie is gewerkt, hebben onze lezers reeds
bereikt.
Bovenal zouden wij de middelstanders
om 't even of zou al dan niet zijn gesloten
bij ee'nige middelstands-vereeniging willen
aanraden koop en lees en bestudeer
het stenographissch verslag, dat voor den
prijs van slechts vijftig cent ge u kunt ver
schaffen. Het gemakkelijkst en zekerst doet
ge dit door een exemplaar te bestellen bij
den Algemeenen Secretaris van den Bond,
den heer W. Nieuwenbuizen, Heezelstraat te
PENSIONOPOLIS.
84.
En dus moest Hilda naar de armen in dat leelijke
pakje eu naar de dames der vereeniging in haar
mooiste toiletjeeen gevolg daarvan was, dat ze den
halven dag doorbracht met van costuum te verwis
selen je reinste kleedparty, als van eeu klein rei
zend troepje met weinig figuranten dat een ballet
geeft waariu veel personen voorkomen. Maar dat
was nog niet alles. Het kostte haar zóo veel tijd,
dat zij haar vriendinnen moest nonchalieeren haar
geliefkoosd rywiel mond al dagen en dagen onge
bruikt baar raket lag een duim dik onder de stof
op haar kast. En 'twas juist zulk prachtig weer;
ier werd iederen dag zwaar getennist er waren juist
nieuwe luitenants gekomen, die druk mee-tennisten
en ecus was de jonge Weijer, die nog altijd op eeu
stok liep, komen kijken naar 'tspel. Lilli had haar
dat verteld. En juist dien dag had zij toezicht moe
ten houden op vier werkvrouwen die op bevel van
haar moeder een meer dan ergerlijk vuile woning
hadden moeten reiuigen on weer bewoonbaar maken
voor zoolang als 't duren zou.
Hilda waa een goed meisje eu voelde het ongeluk
vau anderen veel dieper mee dan haar moeder, maar
ze was nog zoo jong, te levenslustig en te verwend
dan dat zij vrede kon hebben met het baantje als bood-
ichapsloopsler voor de vereeniging. Zij had een on
uitsprekelijk verlangen naar de dagen waarin zij
slechts voor haar ouders, haar vriendiunen en haar
genoegen leefde. Als zij nu een harer kennisjes tegen
kwam, heette het; „Waar zitje toch, Hilda? We
Nijmegen.
Ge vindt niet alleen daarin de referaten en
prse-adviezeu van de verschillende sprekers,
zóo ttls /.ij ze op papier stelden en den le
Secretaris overhandigden, maar ook nagenoeg
de volledige discussien en geopperde bezwaren
tegen de eene of andere stelling.
Wat ons bijzonder trof was èn de sublieme
leiding der vergadering door den Algemeenen
Bonds-voorzitter, den heer J. S. Meuwsen
waarvoor hem dan ook terecht lol' is ge
bracht, óok door zijn herkiezing mei alge
meene stemmen (117) èn dat bijna alle
aanwezigen de zoo moeilijke kunst van ver
gaderen verstonden. Nimmer doordraven
eu doordrijven, nooit interruptie!-, geen enkele
maal gedraai of geloop door dé zaalwaarlijk,
menigeen bad hier eeu lesje kunnen nemen
hoe men vergaderen moet om het algemeen
belang te dienen. Niet éen was er die maar
aanhoudend zat te broe den op éen bepaald
onderwerp en dan, zoodra de inleider van
een of ander onderwerp had uitgesproken
zonder dal hy daarnaar bad geluisterd,
want dan mocht hij eens van zijn vooropge
zette ineening worden teruggebracht aan
stonds het woord vroeg e i met een vooraf
klaargemaakte motie kwam aandragen. Der
gelijke onhebbelijkheid, welke een massa tijd
verslindt en als eenig succès heeft, dat het
optreden van zoo'n spreker-op-alle-vergade-
ringen algemeen wordt afgekeurd, is hier
niet vertoond; zelfs geen enkele poging ertoe
werd gedaan.
De eerste dag was meer gewijd aan de
huishoudelijke zaken van den Bond, terwijl
in den namiddag daarvan een rijtoer werd
gemaakt en een receptie plaats had ten Stad-
huize en 's avonds een concert met vuurwerk
werd gegeven: de tweede dag was die van
ernstig arbeiden.
In zijn openingswoord mocht de Voorzitter
wijzen op twee heuglijke feiten: de bijzonder
snelle ontwikkeling van den Bond en het op
gewekte, gezonde leven in de vereenfgingen,
en het groot succès van de enquête naar
het al dan niet gewensehte van bij de wet
geregelde winkelsluiting op Zondag. Heeft
dit onderzoek, door de plaatselijke atdeelingen
ook bij niet-leden ingesteld, ten volle bewezen,
dat het ontwaken van den middelstand geen
utopie is, het resultaat er van zal zijn, dat
binnen niet te langen lijd de wekelijksehe
rustdag van alle neringdoenden niet meer
te verstoren is door den willekeur van een
of twee concurrenten; steunend op het uitge
sproken verlangen der betrokkenen zal de
Regeering nu welhaast een wetsvoorstel, re
gelende deze materie, kunnen indienen.
't Kan zyn nut hebben, mee te deelen, dat
zien je in geen velden of wegen. Waar ga je nu
weer been? Moet je weer naar je armen?" En oiu
baar moeder niet bloot te stellen, kon ze niet zeggen
wat ze wilde en moest ze wel doen alsof ze mei lyf
en ziel z'.ch wijdde aan de haar in een kwaad cogen-
blik opgelegde taak.
't Meest ergerde zij zich als zo mevrouw Boden-
stock tegenkwam. Dat men9ch trok uau altijd een
half medelijdend, bal ironisch gezicht en haar valsch
lachje zeide maar til te duidelijk „Mij bedrieg je
niet; ik doorzie je volkomen. Laat mevrouw Dorn-
bach maar eens eerst hier wezen, dan spelen wij
dames van geboorte de eerste viool".
Dezen namiddag had Hilda bij wijze van hooge
uitsondering eens geheel voor zichzelven. De Wcijer's
en de iSperlich's zouden komen soupecreD en haar
moeder had baar toegestaan, een paaruurtjesuaar bet
tennis-veld te gaan. Zij had er zich op gespitst, het
heerlijke spel eens weer te gaan spelen en in de
hoop, den jongen Weijer te zullen ontmoeten, kleedde
zy zich zoo goed mogelijk; sedert den dag waarop
zij een bezoek had gebracht aan zijn moeder had ze
hem niet teruggezien, want door toevallige omstan
digheden was van het avondje bij de Wejjer's niets
gekomen. Ook haar vriendinnen wilde ze bewijzen,
dat ze niet zóo'u oude jongejuffrouw was geworden
als dezen wel dachten en daarom trok zij een nieuw
tennis-costuum aan, dat eerst een paar dageu gele
den uit Berlijn was gekomen. Het mauve flanellen
costuum met de blauwe stippen en witte opslagen
kleedde haar uitstekend en het coquette witte mutsje,
schuin op het dichte zwarte haar, stoud haar aller
liefst.
Juist toen ze gekleed was en wilde uitgaan, kwam
haar moeder haar kamer binuen.
„Dat treft, kind" zeide deze „daar juist krijg ik
bericht, dat Thomseu de metselaar van een steiger
gevallen is, een been gebroken en een schouder
vuti de bekende vraaglijsten 7425 met volledig
Antwoord weder inkwamen en 5675 of761/2°.'o
zich verklaarden vóór wettelijke regeling (ge-
beele sluiting) en 990 of 13 vóór gedeelte
lijke sluiting, terwijl slechts 877 ol 11 L'2°/0
tegen geheele sluiting waren.
Donderdag was, gelijk gezegd, meer gewijd
aan de eigenlijke belangen der aangesloten
vereenigingen en de middelstanders in 'net
algemeen.
In 't kort zy Itier de Agenda gememoreerd
1. Oneerlijke concurrentie, ingeleid door
prof. mr. I). Josephus Jitta en mr. P. J. M.
Aalberse. Mannen van d# practijk gaven tal
van illustratiën en na een zeer leerrijke ge-
dachteniswisseliiig werd met algemeene stem
men aan het Bestuur opgedragen, zich in
deze te wenden tot de Regeering. Een daad
dus in plaats van de «windeieren'', gelijk men
de wenschelijkheids-betuigingen van het eerste
zoowel als het tweede congres typeerde.
2. Eenheid van tijd, ingeleid door den
Voorzitter van den «Ned. Bond van horloge
makers". Besloten werd, dat :1e Bond zich
zal wenden tot de Regeering met het verzoek
tot het invoeren van den Mi ldel-Europeeschen
tijd zoowel voor het burgerlijk leven als bij
alle takken.van Rijks-, Provincialen en Ge
meentelijken dienst.
3. Winkeliers-coöperatie. Een aardig mo
ment was 't toen een der sprekers gewaagde
van «oud-concurrentenconcurrenten kennen
we niet meer; dat is uit de oude doos; we
kennen thans slechts collega's" en deze uit
spraak begroet werd met een donderend
applaus. De discussiën waren zeer leerrijk
en bewezen ten volle, dat men de bevorens
in druk toegezonden conclusiën duchtig had
nagegaan en de zaak zelve ernstig bad be
studeerd.
üp verzoek van den inleider werd over
de stellingen niet gestemd. Spr. achtte het
beter, dat ieder voor zich er uit mocht ge
bruiken wat hem 't meest nuttig voorkwam.
4. Voorstel- Vlissingen tot wijziging van
art. 10 Huishoudelijk reglement in dier voege,
dat de Algemeene vergaderingen van den
Bond zullen worden gehouden in den tijd
van goedkooper reisgelegenheden (vacantie-
kaarten) en niet meer uitsluitend te Utrecht
aangenomen met algemeene stommen.
5. Verzoek «Handelsbelang" Amsterdam
om steun op haar adres aan de Regeering
om algeheele vrijstelling van winkels voor
Personeelcbelasting en tevens, nu die belasting
eerlang wordt herzien, vrijstelling te vragen
voor kantoren, hotels en restaurants. Aan
genomen met algemeene stemmen. Zelden
hebben we een zóo geestige, maar toch zóo
juiste inleiding gehoord tot een onderwerp
ontwricht heeft. Volgens zijn verlangen is hij niet
naar 'iZiekenhuis maar naar zijn eigen huis gebracht.
Je moet er nu dadelijk even naar toe om te vragen
of je wat voor hem kunt doen. Ik zou zelf wel
gaan, maar je begrijpt dat ik 't nu, met ouze gasten
voor vanavond, te druk heb".
De tranen schoten Hilda in de oogen. „Maar,
mama, mag ik dan geen enkelen vrijen middag
hebben? Wat kan ik daar nu voor hulp brengen?
Ik beu toch geen dokter en als er iels noodig is,
dan kan de vroutv 't net zoo goed aan Grctha zeggen
of door een harer kinderen laten weten als dat ik
'iga vragen. Laat mij nu gaan tennissen; ik heb
er mij zóo veel van voorges'eld."
Mevrouw Von Kottier keek zoo ernstig als 't haar
eenigszius mogelijk was.
„Maar Hilda wat hoor ik daar? Hoe is 'l uu moge
lijk dat je, als je hoort vau zoo'u ongeluk, alleen
maar aan je genoegens denkt? Het tennis-veld loopt
toch niet weg. Morgen kan je weer gaan tenuisseu?"
„Jawel en morgen is er weer wat anders' viel
Hilda uit „morgen heeft eeu vrouw eeu ketel kokend
water over haar voet gegooid of is een dronken man
een gat in zijn hoofd gevallen en dan mag ik er
op uil om te vragen of er alsjeblieft mag worden
geholpen. Ik doe 't niet!" en toornig stampte zij
op de vloer.
„Hilda!" was alles wat haar moeder kon uit
brengen. Zij was op een stoel neergevallen ou zag
haar dochter star van verbazing aan. Dat was geen
verzet; dat was rebellie!
„Hilda" zeide zij ten slotte, na vau den eersten
schrik wat bekomen te zijn „dat kinderen soms uiet
doen wat bun ouders verlangen, komt helaas! een
enkele maal voor, maar bij soldatenkinderen mag
dat niet gebeuren want die hebben van hun vader,
die gewend is te gehoorzamen, deze schoono deugd
geërfd gehoorzaamheid is de eerste kinderplicht."
van zóo algemeen belang van den stand die
maar al te veel wordt aangezien als «melk
gevende koe bij uitnemendheid, die nog wel
meer kan uitgemolken".
Voorstel «Algemeene Winkeliers
vereniging" te Amsterdam om op de Bonds-
agenda te brengenMiddelen te beramen en
maatregelen te treffen, waardoor aan Rijks-
en Gemeente-belastingen zullen worden onder
worpen uitverkoopen van tijdelijken aard;
expositie met détail-verkoopen openbare ver
koop van nieuwe goederen. Het Bondsbe-
stuur zal dit zoodra mogelijk in behandeling
brengen.
7. Voorstel van het Bestuur tot instelling
van een handels-informatie-bureau over geheel
Nederland ten gevolge waarvan, beter nog
dun door de informatie-bureau's der plaatse
lijke vereenigingen, de middelstanders op
goedkoope en juiste wijze kunnen worden in
gelicht omtrent wanbetalers die, in de eene
Gemeente in 't nauw gebracht, zich in een
andere Gemeente metterwoon vestigen.
8. Voorstel «Handelsbelangen" te Hilver
sum tot stichting eener Onderlinge glas-
verzekering van den handelsdrijvenden mid
delstand. Evenals inde vorige zaak werd
hiervoor een commissie van deskundigen be
noemd.
9. Voorstellen van de Delftsche en de
Rotterdamsche Handelsverenigingen om de
ontwerp-Tariefwet in een buitengewone Alge
meene vergadering le doen bespreken door
een desbevoegd voorstander en een bevoegd
tegenstander. Het Bondsbestuur vroeg
adhaesie aan zijn tegenvoorstel om, nu de
Tariefwot tot twistappel is gemaakt bij de
jongste Statenverkiezingen, en in deze ver
eeniging van mannen van zóo uiteenloopende
richting geen onderwerpen moeten besproken,
die aanleiding kunnen geven tot versnippering
van krachten, deze voorstellen niet in behan
deling te nemen. Dit tegenvoorstel werd
onder luid gejuich aangenomen met alge
meene stemmen.
Wel mocht de vertegenwoordiger der Re
geering, de Voorzitter tevens van de onlangs
benoemde Staats-commissie voor den handei
drijvenden en iudustrieelen middelstand, aan
't eind der vergadering er op wijzen, dat de
afwezigen groot ongelijk hebben gehadwel
mocht by hen, die nog niet bij een middel
stands-vereeniging zijn aangesloten, er op
wijzen dat allen die behooren tot den mid
delstand in hun eigen belang verplicht zijn
zich vast aaneen te sluiten en te stichten of
toe te treden tot een plaatselijke middelstands-
vereeniging.
Moge deze Algemeene vergadering er toe
hebben meegewerkt, dat de nog dommelenden
Het gewensehte gevolg van deze korte maar krach
tige toespraak bleef echter uit. Hilda wierp haar
hoofdje trots in den nek eu beet zich op de lippen.
,Ik ga niet" verklaarde zy eindelijk vastberaden.
Haar moeder keude haar. In 't algemeen was
Hilda gewillig en volgzaam, maar soms ook was zij
ontzaglijk koppig en als zij zoo'n bui had, was er
niets met haar te beginnen en moest men vooral
geen geweld gebruiken. Mevrouw veranderde dan
nu ook aanstonds vau tactiek en zeide bijun teeder
„Maar Hilda, wees toch verstandig en denk eens na
't kin toch tiiet anders. Je weet hoe ik zelf denk
over onze vereeniging, maar het moet nu eenmaal
zoo om de Dornbacb's en jij zult evenmin als papa
kunnen verdragen, dat wij uit ODze positie worden
teruggedrongen ja, zóo noemt papa het van twee
kwaden moet men minst slechte kiezen."
„Maar het grootste kwaad is juist het huichelen,
mama", autwoordde Hilda. „Ja zekerwij huichelen
schaudelijk" vervolgde zij bijna heftig, toen haar
moeder haar iu de rede willen vallen. Ik kiln 't hiel
langer zwijgenal een dag of wat laat het me geen
rust; we huichelen onze zoogenaamde weldadigheid.
Strikt genomen hebben «e niet het minste interesse
voor de armendat die metselaar gevallen is, ia
werkelijk heel ongelukkig, maar inderdaad laat lm
u even koud 'ls mij. We eten met evenveel smaak
en slapen even rustig. En tóch gaan we ziekeu be
zoeken en armen troosten opdat de mensehen ons
voor o! zoo weldadig zullen aanzien, terwijl we heel
goed weten dat het allemaal laffe commedie ia, zand
in do oogen strooiery, een gemeene leugen. En u
zelf hebt mij geleerd, dat men alles kan vergeven,
voor alles eeu excuus kan vinden, behalve voor een
leugen."
H'O!
roolyd.)
