Zaterdag 18
Maart 1905.
No. 5632.
54e Jaargang.
Feuilleton.
Reservist Tiesmeijer.
FIRMA A- H VAN CLEEFF
te AMERSFOORT.
Verschijnt DinsdagDonderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden f 1
franco per post f 1.15. Advertentiën 16 regels 00 cent; elke regel meer 10 cent. Legale-,
oflicieële- en onteigeningsadvortentiën per regel 15 cent. Reclames 15 regels f 1.25; elkerogel
meer ƒ0.25. Groote letters naar plaatsruimte, bewijsnummers naar bulten worden in rekening
gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent.
Cij advertentiën van buiten de stad worden de incasseer kosten in rekening gebracht.
KORTEGRACHT9
Telephoon 19.
Zy die zioh met ingang van
1 .April a.s. abonneeren op
de Amersfoortsche Courant
ontvangen de tot dien da
tum verschijnende num
mers KOSTELOOS.
KENNISGEVINGEN.
Do BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
AMERSFOORT,
Golet op artt. 0 en 7 der HINDERWET,
brengen ter kennis van hot publiek, dat oen door
H. MEESTER ingediend vorioek, met bijlagen, om
vergunning tot hot oprichten van eeno kuiperij in het
perceel alhier gelegen aan de Hellestraat No. 11, by
liet Kadaster bokend ontlor Sectie E. No. 3217, op do
Secretarie der Gemeente tor visie ligt, en dat op
Donderdag, den 30. Maart aanstaande, tl et voormid
dag» te hall elf uren, gelegenheid ten Raadltuize
wordt gegevon om, ten overstaan van het Gemeente
bestuur of van éeu of moer sijner leden, bezwaren
tegon het oprichten van die iuriebting in te brengen.
Amersfoort, 16 Maart 1905.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
WUIJ TIERS.
De fd. Secretaris,
VAN REIGERSBERG VERSLUIJS.
Do BURGEMEESTER vau AMERSFOORT,
brengt tor kennis van do ingezetenen dezer Ge
meente, dat het door den Directeur van 'sRjjks di
recte belastingen euz. te Amsterdam executoor ver
klaard kobior No. 4 van do
Personeels belasting
overliet dienstjaar 1905/1906 aan den Ontvanger van
'sRjjks directe belastingen alhier is ter hand gesteld,
aan wien ieder verplicht is, zjjuen aan-lag op den
bij de wet bepaalden voet te voldoen.
Gedaan en op de daarvoor gebruikelijke plaatsen
aangeplakt te Amersfoort, don 17. Maart 1905.
De Burgomeesler voornoemd,
WUIJTIER8.
De BURGEMEESTER van AMERSFOORT,
Brengt ter kennis vau de ingezetenen dezer Ge
meente, dat hot door don Directeur van 's Rijks
directe belastingen, enz. te Amsterdam executoor
verklaard kobior No. 1 vau de
Personeele belasting
over het diensijaar 1905/1906 aan den Ontvauger van
's R|jks directe belastingen alhier is ter hand gesteld,
aan wien ieder verplicht is zjjneu aanslag op don
bij de wet bepaalden voet te voldoen.
Gedaan en op de daarvoor gebruikelijke plaateen
aangeplakt to Amersfoort, den 18. Maart 1905.
De Burgemeester voornoemd,
WUIJTIERS.
Töch verlicht zij den vaak moeilijken
arbeid van velen heel wat
Töch komt zij der gemeenschap ten
goede.
Maar töch verzuimen zoovolen die klei
nigheid.
Uit een er-nooit-aan-gedacht-hebben.
Uit „conservatisme" ja, verheeld
je, waar meu al niet conservatief in is!
Uit een„nou, die lui worden er itn-'
mers voor betauldwaarom zal ik het
doen!"
Wat doeu 1
Een brievenbus aan uw deur lateu
maken
Ik wed, dat meer dan éeu mjjner lezers
de schouders ophaaltde moeite waard
om daarover te schrijveu daarvoor
de aandacht te vragen
Toe, zeg of deuk dat niet
'n Maand of wat geledeu stonden mijn
man en ik op een Zondagochtend op liet
Koningsplein te Amsterdam te wachten
op een tram.
't Was ellendig weer regen en wind
scheuen eens to willen bewjjzen, hoeveel
kracht ze wel konden ontwikkelen
Al up en neer loopeud, kwamen we
er als van zelf toe om een brievenbe
steller gade te slaan schier aan elk
huis had hy wat te bezorgen 't viel
ons spoedig op, hoe betrekkelijk weinig
de man eigenlijk vorderde.
't Was zijn schuld echter niet. II [j
liep hard geuoeg, maar aau zoo meuige
wouing outbrak eeu bus.
Eu dan zagen we hem schollen na
korter of langer wachten do poststukken
afgeveu we zagen hem twee, driemaal
aau dezelfde schel trekken, eer het
dienstmeisje verscheen we zagen ook,
dat hy na herhaald „gelui" niet werd
opengedaan en hoe hjj daarvan achter
op de poststukken zjju notitie maakte
alles in dien stortregen, in dien koudeu
31).
Kapitein Von Riibzam begreep er uiots van, dan
dat bij ala eerlijk man zoo apoodig mogelijk mooat
betalen, Hjj zocht zjjn vrouw op, die eeu voetval
voor bera deed en onder ean vlood van tranen bo
tende, buiten zijn weten die schulden gemaakt te
hebben. Hjj waa ala van den donder getrolleu, dooh
apoedde zich zoodra hij weer wat tot bezinniug waa
gekomen naar kolounl Witte omdat der.e volgens
zijn vrouw wel zou helpen. Nog den zelfden avond
were bet geld verzonden en den volgenden ochtend
diende Ilübsam zijn verzoek in. De kolonel meende
aanvankljjke, dat hij uiet goed hoorde; heispeet hem
teer een zóo uitstekend compagniescommandant te
moeten verliezen en begreep er nieta van. „Maar
waarom dan toch?" vroeg hjj. „Je moet er toch
eeuigo reden voor hebben? Ik moet je verzoek toch
■tonnen en hoe kan ik dat nu doeu ala ik absoluut
niet weet waarom jjj je in zoo'n klein nest wilt gaan
begraven V" Maar Rilbaam wilde er uiet voor uit
komen en praatte wat over geldoljjk verliee dat hjj
onverwacht had geleden en dat hom nu dwong zich
zooveel mogeljjk te beperken in zijn uitgaven en
veel vjjven en zezzen meer. De kolonel probeerde
hem nog t« bepraten, maar toen hjj zag dat alle
pogingen faalden, beloofde hjj hein het vorioek nog
heden t« zullen doorzenden en op 't krachligzt to
steunen.
Mevrouw Von Rübsaiu waa de wanhoop nabij;
zy inaakto zich de bitterste torwjjteu en bograsp
noch zicbzelven noch haar man of kolonel Witte.
Zy lag nu te bed mot berstende hoofdpijn en kon
er zelfs niet aau denkeu, naar het foeat te gaan;
Rübsam zelf had verlof gekregeu, thuis to blyveu
naren winti -- in dat weer, hetwelk de
modelijdende mynheer en mevrouw achter
de beschermende vensters in dc #oed
verwHrmde kaïner meewarig doet uit
roepen 't is weer om er geen hond door
te jagen."
Maar wèl om 'n besteller er misschien
een uur langer dan noodig is in te
houden.
En dut hoefde niet, zoo ieder een busje
aan z'n deur had
L)o man laat dan hot voor elk be
stemde er in gljjdeu trekt aan do schel
zjju de bewoners niet thuis wat
deert hem dht, als er 'u busje is. Boven
dien, heeft men er wel eens nun gedacht,
dut meu zelf ook eerst êeti of twee be
stellingen later, de „weer naar het kan
toor meegenomen poststukken wegeus
afwezigheid" ont vungt, zoo 't bu^je ont
breekt f
Neem ecus aan, dat eeu bestolier een
400 adressen in éen wjjk te bestellen
heeft, dan is het heusch geen overdruveu
cjjfer, dat er l>jj 80 geen bus is éen
minuut langer oponthoud tnng daarvoor
zeker wel by elk huis gerekend worden,
waardoor de loop ongeveer 80 minuten
langer duurt,
Er zjju hier bjjv. 5 bestellingen per
dag, dus e;n besteller moet, dna ruim 6
uur langer onderweg zijn dan noodig is.
Maar er is nog meer.
Een ieder ontvangt het zjine daardoor
wat iater bij 't laatste adres kan dat
dus wel meer dan een uur schelen
Het „tegen" er van behoef ik wel niet
uit te spinnen 'n ieder heeft wel eens
'n moment in z'n leven, waarin hein er
alles aan gelegen is om 'ti bericht met
den meestem spoed te outvangen, ook
waar liet zich uiet ultyd eigent om het
zich per telefoon of telegraaf gebracht te
zien.
Dus, zoo'n simpel busje aau de straat
deur verlicht uiet alleen deu dienst vau
den besteller, maar komt ook der ge
meenschap ten goede
Euliet dienstmeisje haar zeker
niet in de laatste plaats.
de kolouel begreep maar al Ie goed, hel hem
hoogzt onaangenaam moei wezen, nu allerlei vragende
en nieuwsgierige blikken te moeien zien.
Zoo viel er op 'iallerlaatste oogcublik een schaduw
op bet feest. l)e kolonel waa woedend een zijner
beste officieren te zullen verliezen; voor een kolonel
is 't toch nooit aangenaam als een zijner officieren
overplaatsing aanvraagt om financieele redenen dnn
heet het dadelijk, dat hjj boven ijjn stand heeft
geleefd en natunrljjk wordt weer de kolonel daarvoor
verantwoordelijk gesteld. Kolouel Von Molchow was
dan ook woedend eu zjjn vrouw was in een aller
slechtste luim. Zij hal mevrouw Vou Rübsam nooit
goed kunnen zelteu eu altijd het ideo gehad dat
dat joogo, kokette ding zichzelf den oeu of audcron
dag in 'i ongeluk zou storten dat was nu gebeurd
juist acht dagen nadat co \nieuwe goneraal was
benoemd, van wien de roep! uitging dat hjj beel
streng eu onverbiddelijk was Vooral voor deze soort
zaken en die zjju bezoek aan het regiment reeds
hnd aangekondigd.
Mevrouw Von Melchow zag dua de toekomst boel
duister iu Martha was haar laatste hoop eu juist
dezo gaf haar de laatato dagen veel zorgen eu ver
driet. Zjj kou het denkbeeld maar uiet van zich
zetten, dat Martha niet meer zooveelom deu jongen
Tiesmeijer gaf alz vroeger. Wal mocht er wel tusaouen
die tweo zjju voorgevallen en nu, vlak vóór bet feest,
■prak zjj uog «enz ernstig mot haar dochter eu vroeg
baar„Toe, kiud, stort nu je hart eens voor jo
moeder uil en zeg tue eens wat er tutsclion jelui
heeft plaats gehad."
„liefdemaal niets, mama, heusch niets en ik be
grijp u ook niet. Moet er dan altijd iets heel bijzon
ders gebeuren om ous meer of minder voor iemand
to doen gevoolon, of om verliefd op iouiaud te wor
den, of niet
l'apporlepap, allemaal onzin" viel mama haar
iu de rede, ofschoon zjj 't iu den grond haar» har
ten eens was met haar. „Een verstandig mcnscli ver
andert maar niet van govoolon zooals mou van cos-
tuum verwisselt. Jjj hebt indertijd veel opgehad met
Zie 'a ochtends is ze meesttul boven
aan 't werk, vooral in een gezin, waar
ze voor „Mftdchen fïlr Alles" fungeert
de post schelt de trap af dikwjjls
alleen om een courant in ontvangst te
neiuen of een wnardeloozen „drukbrief',
zoottls ik een dienstmeisje elk met een
cent gefrankeerd poststuk, dat geeu cou
rant is, eigenaardig hoorde noemen!
Trap op een kwartier later weer 'n
schelletje trap atde convocatie
voor 'n vergadering aannemen
Zoo gaat het maar door, vooral waar
de bodelaars en de venters in garen en
band het tot een tnodo achynen te willen
maken, nn voorat hun „wenst:hen be-
scheidenlyk in proza eu poëzie aan dcm
weledelen mevrouw ot myulieer kenbaar
te maken, in afwachting van bun nader
bezoek".
En 's avonds, als 't meisje zit na eon
ganschen dag van werken, waar het vaak
uiet de vele, maar de velerlei arbeid is,
die haar vun 's ochtends vroeg heeft bezig
gehouden, hoeveel loopjes naar de schel
zou zoo'n busje haar niet besparen!
Vooral nu, iu dezen tyd, waar schier
elk huis in de verkieziugs-catnpagne
gebombardeerd wordt met drukwerken
Toe, geef u eens de moeite om eens
'u week lang uu te gaan, hoe vaak er
méér open gedaan tuoet worden, omdat
een busje aau de straatdeur ontbreekt en
ge zult zelf verbaasd staan over de ver
rassende resultaten.
Ja, ik weet het wel, dat mevrouw of
de dochter des huizes óok wel eeusgaut
„kjjken" maar dat geschiedt heusch uiet
overal't komt meestal op 't dienstmeisje
neer.
Ik weet ook, dat menige winkelier
zal zeggen: „bjj my heeft 'n besteller hot
nog gemakkelijker dan dut ik een bus
zou hebben, iiy loopt maar uaar binnen
eu geeft de post at."
Ja, maar 's ochtends vroeg 's avonds
bjj de laatste bestelliug 1
En 's Zondags dan
's Zondags, als ook hjj eeu paar uur
rust meer kou hebbeu jLu gjj en rno-
den jongen Tiesmejjer en er is, voorzoover ik althaue
weetniet liet minste gebeurd dut je aanlicding heeft
kunnen geven om vandaag minder mot hem op to
hebben. Hy heeft ook een heel good ootje op jo,
i|«t heb ik zolf l>y onze leetato visite nog iicel dui
delijk gezien. Verste nto goed; hot koiut niotinmn
op, je te vragen avances bjj liuiu te nmkon, maar
als jy hem altijd ontwijkt en dus nooit gelegenheid
gooit zich te déelaroeren, dan moet je je er natuurlijk
ook niet ovur verwonderen nis hot nooit tot eon op
lossing komt."
Martha haalde even de schouders op en solde
droogweg:
„Ik weet 'l niet, maar misschien kac 't tue heolo-
mant uiel schelen of hjj zich dóolureort o( niet."
Mevrouw Von Melchow verschoot vau kleur:
„Kind, je weet niet wat Je zegt: maar 't ie nu Ijjd
om ou» te gaan kleodon voor hel feeal."
Vau dut feest bad sh hoogo vorwachlinguu. Zy had
het weton door to drijven, dat Tiesmeijer ook was
geïnviteerd. Do kolonel hal eerat zoor eruatig zioh
dauriogea verzot dien korporaal te vrageu, maar zjj
had heiu catbegorisoh verklaard dat het nietaudors
kón: vorige jaren had hjj steeds doolgeuontou aan
liet fnoat en do toevallige omstandigheid dal bjj uu
eou dag of wat in dienst was, mocht uu tcob geen
aanleiding wezen om hem thuis te lateu, eigeuljjk
oen schrap over zjju gelaat to geven integendeel,
nu moest hjj eerst recht wordeu geïnviteerd, 't Eind
der historie waa geweeal, dat de kolouol had toege
geven onder beding, dat zjjn vrouw er in toestemde,
dat ook Truuz Reuter werd gevraagdMartha had hom
dit iuHtauteljjk verzocht omdat zjj hoopte dat Truuz
eous een ongezochte gelegenheid moob vindon om een
paar nuiumors te zuigen en zóo kou worden geïn
troduceerd bjj consul Tloaiujjer. Maar mevrouw Von
Melchow, die zich maar al in goed herinnerde hoe*
veel notitie de jonge Tiosmejjer indertijd had geno
men vau juffrouw Reuter, boe doxo laatste heden
ten dage er nog ophol van maak to dat hjj haar zjju
rjjtuig had aaugolioden en dio er nog maar alijjd
uiet bjj kou dat Ernst en Martha onlangs ulUluitoud
over „dat schaap" hadden gesprokeu, verzette zioh
daartegen mot hand en laud tot do kolonel, getrouw
aan do bolofte aan zjju dochter gedaan, summariaeh
had verklaard; „öf Ernst ou Truuz worden Minen
geïuviteord, óf geen van beiden". Met eou bezwaard
gemoed voegde zij siob in hot onvermijdelijke, doeli
nam zioh ten allorstelligzto voor, alles to doen wat
iu haar vermogen waa om te voorkomen dal Ernal
en Truua een tóiuA-iöto hadden.
En deze gelofte vernieuwde zjj toen zjj, na toilet
te hebben gemaakt, oun blik in deu spiegel wierp.
Juist op dit oogeublik betrad de kohme! de ka
mer zjjner eohlgoiioote eu samen wachtten zjj nu op
Martha. Doze was reeds een kwartier gereedslechts
son lintje out haar hals outbrak nog. Zij stond voor
liasr kast en souhl in do lade. In lianr rechterhand
hield zjj oen blauw, in haar liuksr eon rood lint,
die heide heel goed pasten bjj baar wit toiletje.
„Wolk van de twee zal ik aandoen vroeg zjj ziuh
herhaaldelijk af. Zjj wist dal rood Tioimejjer'e kleur
was en dat de dokter dweepte mol blauw. Maar
wat kou haar eigeuljjk de doktor scholen? Ja, bjj
mankte haar bijna in 'loog loopond het hof, maar
dal detleu immers alle officieren die bij hen vau buis
kwaneu; zjj schenen allen lo donken, dat het er too
bjj hoorde en dat sjj Verplicht waren, de duohler
van dm kolonel on passant te courtiseereu. Zou de
dokter auders zjju dan du overigeu on het ernstig
lureuoti en in baar iets anders zien dan Ju doubter
vau dun korps-oommatidaut? Dikwjjls getoofdo sjj
dal ou dan gevoelde sjj zich gelukkig, dat juist hjj,
wien allen preien eu van wien het geheel» officiers-
korps slechts goeds wist to vertellen, uaar haar hand
dong; maar dan kwam tolken* ook weer die twjjfel
sjj kendo den dokter nog pas zoo kort en toch had
ook sjj zich »aii het eerste oogonbllk waarop sjj
hom had loeren kennen tot hom aangetrokken ge
voeld. Meermalen had zjj heiu reeds vergokken met
Tiesmejjor eu dat was stond» ten tiadeelu van laatst-
bedouldeu uitgeloopeu. En tóch mocht sjj Tiesmeijer
wol. Ze wist eigeuljjk self uiet aan wie haar hart
mser hing en wiens kleur te dus thans sou tandoen.
Wordt «,-volgd.)
