Donderdag 29 Maart 1906. No. 7177. 55e Jaargang Het eskadron ORDONNANSEN. Feuilleton. Leemen voeten. Stadsnieuws. FIRMA A. B. VAN CLEEFF te AMERSFOORT. Verschijnt Dinsdag' Donderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden f\. iranco per post f 1.15. Advertentiën 16 regels 60 centelke regel meer 10 cent. Legale- oflicieële- en onteigeningsadvertentiën per regel 15 cent. Reclames 15 regels/-1.25; elke regel meer0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent. Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. KORTEGRACHT 9 Postbus 9. Telephoon 19. Zij. die zich met ingang van 1 APRIL op dit blad abonneeren, ontvangen de tot dien datum verschijnende nummers KOSTELOOS. KENNISGEVING. De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van AMERSFOORT, Gelet op art. 204 der Gemeentewet, Doen te weten, dat het primitief kohier der Inkomstsn-belas'ing over het dienstjaar 1906, goedge keurd door Gedeputeerde Staten van Uirecbt, in afschrift gedurende vijf maauden op de Secretarie der Gemeente voor een ieder ter lezing ligt. Amersfoort, den 28 Maart 1906. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Burgemeester, WUIJTIERS. De Secretaris, J. G. STENFERT KROESE. 1881 1 APRIL 1906. De draadlooze telegrafie en telefonie hebben in de laatste paar jaren ongetwijfeld groote vorderingen gemaakt, maar zijn toch nog niet zóo ver gevorderd, dat men ze op ge- vechtsveld en manoeuvreerterrein kan toe passen uit den Russisch-Japanschen oorlog zagen we reeds voorstellingen van den gewonen Japanschen infanterist die een draagbaar telefoontoestel bij zich droeg en daarmee handig wist om te gaan. In den eerstvolgenden groolen oorlog zullen wel licht Doch bij een zilveren feest is 't beter terug te blikken dan in de toekomst te staren en in dat verband mag wel gezegd, dat het een zeer goede gedachte is geweest, in 1881 op te richten een eskadron ordonnansen waarbij zouden worden opgeleid te allen tijde be trouwbare ordonnansen, die in ieder opzicht zouden worden gevormd voor hun even moeilijke als belangrijke taak; het overbren gen, ook onder zeer ongunstige omstandig heden, van berichten. Daartoe moeten zij zeer goed kunnen terreinrijden, vlot hindernissen kunnen nemen, zich zoowel bij dag als bij nacht flink kunnen orienteeren en uitstekend kunnen rijden op de kaart. Wie bij het eskadron kunnen ingedeeld, moeten zóo intellectueel ontwik keld zijn, dat zij een vlug uilgesproken, moeilijk bericht woordelijk en dus absoluut Juist kunnen leeren overbrengen. Eu waarlijk dit is niet gemakkelijk als zulk een ruiter soms óok den weg moet zoeken, onafgebroken op zijn paard moet letten, kortom allerlei aanleiding heeft om het bericht t.e vergeten. Het eskadron wordt steeds voltallig ge houden, zoo wat ruiters als paarden betreft. De eersten zijn allen vrijwilligers; een enkele maal slechts worden de manschappen aan gevuld uit de regimenten huzaren, uit welke men dan de meest ontwikkelden kiest. Hun wordt een groote mate van zelfstan digheid bijgebracht en zij behooren dus óok te wezen te allen tijde en in iedere omstan digheid betrouwbare menschen. Niet minder zorgvuldig is men in de keuze der paarden, voor welke alleen knnnen aan gewezen dieren die vlot gaan, veel Ausdauer hebben, niet kleven, en zonder aarzelen alle bindernissen nemenbij voorkeur kiest men die paarden uit de regimeuten, die in het gelid te veel temperaraeut hebben en daardoor wel eens lastig zijn, doch bijzonder geschikt blijken om alleen te gaan. Het eskadron, dat thans 144 man sterk is, is bewapend met sabel en revolver, terwijl allen zijn voorzien van een Rijks-zakuurwerk en een kompas. Op het gevechtsveld is, door het thuis laten van de sabeltascli, de ordonnans niet te onderscheiden van een huzaar van het 3e regimenteen euvel, dat op het manoeu- vreer-terrein dikwijls aan den dag komt en althans daar wel kon voorkomen door een of ander duidelijk zichtbaar distinctie!, dat in tijden van oorlog natuurlijk bij de sabel- tasch zou moeten gedeponeerd. Ieder die kader of manschappen van het eskadron aan 't werk gezien heeft en dat is heel ons leger, want in den oefentijd* is op zeer weinige mannetjes na het geheele eskadron over alle oorden des lands ver spreid getuigt gaarne van de zeer uitne mende diensten welke zij bewezenen ook in het garnizoen onderscheiden zij zich, want nimmer verneemt men omtrent hen min of meer ernstige klachten; wie zich minder goed gedraagt, wordt dan ook onmiddellijk uit het kleine maar kranige korps verwij derd. Aan deze plaats hebben we er al meer op gewezen welk een aangename, we zouden bijna zeggen, kameraadschappelijke geest er in het eskadron bestaat tusscheu de officie- ren en onderhebbenden; hoe de officieren stipte nakoming der voorschriften en strengen dienst eischen, doch te gelijk met hun eskadron meeleven en al het mogelijke doen om 't kader en manschappen aange naam te maken. H9t meest naar buiten „Wie was toch die stille heer met die vermoeide» oogenvroeg Ester aim Nelly, toen er weereenige geluk wenschera weggingen. „Die in dat onberispelijk coatuum, met dat opval lend heldere liuneugoed en de pryze parel in zijn das V' Ester laohte. „Waarschijnlijk de zelfde. Hij zag er uit als eeu gentleman." „Dat is hij ook. Voor 't overige een dweeper. Utopia ia zijn vaderland, de wereld gelukkig te maken zjjn wenach. „Dus een karakter?" „Nu vraag je mij te veel. Ik geloof nu juist niet, dat bet een bijzonder kenteekon van veel karakter is, geen examens te doen. Hij heelt den asseasoratitel niet willen hebben en zich met het Dr. Jur. tevre den gesteld, ofschoon zelfs zjjn vijanden moeten toegeveD, dat het niet uit gebrek aan kennis is." „Misschien gebrek aan doorzettingsvermogen." Nelly haalde een beetje verachtelijk desehoudersop. „Dat doorzettingsvermogen zou wel komen, wan neer bij maar niet toevallig acht duizend mark rente bad. Overigens is h\j, wat men over het algemeen noemt, een mooie man." „Daar heb ik niet op gelet. Hij scheen m\j anders toe dan de anderen." „Dat is hij ook. Maar ik zou toch lierer de ande ren hebben: ik ben niet soo materialist als jemissohien bekende van dien aard is het zangerskorps, in 1900 door den huidigen commandant, rit meester P. E. H. V. L. baron Van Boecop gesticht en dat onder de uitnemende leiding van den heer Stoetzer steeds meer vorderingen maakt en werkelijk gehoord mag worden èn op marsch èn bij uitvoeringen van Wilbel- mina", de andere ordonnansen-vereeniging, die reeds een paar malen een aardige bij drage wist te geven aan Kindervoeding". Over de geschiedenis van het korps valt niet veel mee te deelen had het een stan daard, dan zou het daarin kunnen vermelden plaatsen als Stumpert, Hoogte 50 en andere BFeldherrnhiigel", door booze tongen weieens abattoirs genaamd, waar zijn kader wonderen van beleid deed door den examinandus een goed paard te geven, waarop de berijder zich kon verlaten en waarop hij niet al te zeer zijn aandacht behoefde te vestigen, en waarbij de manschappen blijken van moed en doods verachting gaven bij het overbrengeu van berichten. De eigenlijke geschiedenis omvat tot dusver nog slechts twee jaartallen; 1881, het jaar waarin het eskadron werd opricht te Haarlem met als eersten commandant[ritmeester L. B. Loeft, in 1897 als kolonel plaatselijk comman dant van Amsterdam gepensionneerd; de le luitenants R. F. C. baron Bentinck, in 1895 gepensionneerd als majoor; F.M. baron Van Lijnden, in 1888 als ritmeester op zijn ver zoek eervol ontslagen; H. L. Erzey, den 1 Februari 1891 hier ter stede overledenen den 2e luitenant A. J. otorm de Grave, wien in 1903 zijn verzoek eervol ontslag werd ver leend als le luitenant. Het tweede jaartal is 1882 toen het eskadron te Amersfoort in garnizoen kwam. Het derde jaartal is niet 1906, genoemd als het jaar waarin het eskadron naar Ede zou worden verlegd als dit mocht gebeuren dan zal dit toch niet geschieden vóór 1909 voor velen zeker een blijde tijding. 't Spreekt wel vanzelf, dat het 25-jarig bestaan, dat uit den aard der zaak niet op 1 April doch aanstaanden Zaterdag wordt herdacht, recht feestelijk zal worden gevierd. Rond half negen zal het eskradron door de stad trekken natuurlijk door de met vlaggen versierde stratenwie zou zijn vlag willen en kunnen binnenhouden? voorat- gegaan door zijn zangerskoor en destafmu- ziek van het 5e regiment infanterie en zich begeven naar de Vlasakkers waar zullen plaats hebben gbymcana-races, parapluie, sigaret, eier-races, enz., crosscountry voor onderoffi cieren, trompet-race, enz.; versnaperingen worden daarbij aangeboden, terwijl passepde wel meent. Voor Van der Breden is er iets dat mij waarschuwt. Hq Icomt ook maar telden bjj ons. Ik geloof, dat we hem te eenvoudig zijn, wat geest Toen zq eens met Weller bij Schulte was, zag ze hem iu gepeins verzonken voor een mooie Leistikow staan. Hij herkende haar niet en groette niet. Klaar blijkelijk kwam bq daar niet om „tout Berlin" te zien. Zijn hoofd viel haar weer op, de diepliggende oogen, die bqna iets te veel vrouwelijks hadden de spitae, donkerblonde baard, die het gelaat nog langer en nog smaller maakte de blceke, ongezonde kleur. In zijn handen verfrommelde hq nerveus eeu vilten hoed. Ze zou hem voor een kunstenaar hebben ge houden, niet voor een zoon van de rechtspleging. De tegenspraak waarin hij schijnbaar met zijn om geviug.met zijn leven siond, wekte haar belangstelling. Toen kwam Hedda terug, opnieuw ontloken door den uitkomst, een beetje verwend door de familie, die in den loop van zaken Gods haud zag.Teichert wilde de heele woniug inrichten, daar hq gaarne de EQgelache zeden eu gewoonten volgdemeu behoefde baar maar een klein uitzet aan linueugoed en kleeren mede te geven, alleen het allernoodzakelijkste, want de jonge vrouw kou spoedig bijkoopen. In de familie heerschte een gelukkige stemming. Ester, die weer in evenwicht waB gekomen, vond dat bijzonder aan genaam. „Ik zal eeu goede vrouw voor hem zijn",zei Hedda haar eons. „Zie je, als men maar eerst getrouwd is en dc gemeenschappelijke toekomst laat ziju aan spraken gelden, dan komt dat van zelf terecht." Mevrouw Ritter hield spoedig na Hedda's terug komst haar eersien ontvangdag, 's Winters waren die regelmatig op den eersten Zondag van de maand gesteld en door de gewooutej waren de spijzen en draukeu zeer eeuvoudig. Toch waren deze familie- avondjes.zeergezocht. Jougo heerenen jonge dames, de heele* kring van bekenden van de dochters des prijzen, door de officieren van het eskadron uitgeloofd, daarbij zijn te behalen. 's Middags wordt den korporaals en minde ren eeu feestmaaltijd bereid, terwyl door de officieren een kameraadschappelijk diner wordt aangeboden aan de onderofficieren en aan geïnviteerden.die vroeger bij het eskadron dienden. 's Avonds geeft »Wilhe!mina" een feest- voorstelling voor heel het eskadron en ge- noodigden, waarbij een teer mooi en heel afwisselend programma wordt uitgevoerd. Dien avond groote réunie in »Concordia" gevolgd door een diner, aangeboden aan alle chefs en waarbij genoodigd zijn alle officieren die vroeger bij het eskadronjdienden, terwijl voor de kameraden van het garnizoen de ge legenheid is opengesteld om er aan deel te nemen. Moge bet feest, dat in alle opzichten uit muntend is voorbereid, volkomen slagen; moge óok bet weder mewerken, want races bij strenge koude en harden grond zijn nu niet juist van de aangenaamste. Aanstaanden Zondagochtend wordt in de Remonstrantsche kerk om half tien een dienst gehouden voor jongelieden van 9 tot 14 jaar en om elf uur voor de gemeente. Voor den Doopsgezinden Kring hoopt te half elf in het Loge-gebouw aan de Van Persijn-straat voor te gaan ds. E. M. ten Cate, te Apeldoorn. Voor de Dinsdag gehouden Raadsvergadering waren ingekomen van den Minister van Binnenlandsche Zaken de goedkeuring der benoeming van den heer Corver tot tijdelijk leeruurvoor kennisgeving van Gedeputeerde Staten goedkeuringen van het primitief kohier der Inkomstenbelasting 1906, van de Raadsbesluiten van 13 Maart tot wijziging der Begrooting 1906 en tot regeling der jaarwedden van personeel bij het Lager onderwijs beide voor kennisgeving; van de Gezondheids-commissie het Jaarverslag over 1905 gedeponeerd ter Secretarie ter in zage van de leden verzoek van den heer A. M. Kollewijn Nz.om ontslag als leeraar aan het Gymnasium met ingang van 1 September onder toekenning van pensioen om prte-advies aan B. en W. verzoek van de schildersgezellen-vereenigingen Sint Lucas en Door Eendracht Sterk om het minimuoi-loon in bestekken voor Gemeentewerk te verhoogen met 3 cent per uur als voren bericht van mr. A. vau Traa, dat hij aan neemt zijn benoeming tot lid der Commissie van huizes, kwamen er samen en ofschoon er in de be perkte ruimte nooit gedanst werd, amuseerde men zich voortreflijk. Als Ester er was, uam ook Weller aan deze samen komsten deel. Hij kon steeds den goeden toon vin den om met de jeugd om te gaan en mevrouw Ritter, die in 't begin deujeenen of auderen kennisivau haar man verzocht had, deed dit niet meer, maar liet hem rustig z\ju rol van trouwe Ekhard spelen. Ester had hem zelf dezen naam gegeven en hq verdiende hem werkelijk, als hq zoo in de veasternis leuDde en met aaudacbt naar hot gewoel der jeugd keek. Toen bq heden was gekomen, was hem Ester bij' zonder bevallen. De droeve trek van de laatste weken was verdwenenhaar oogen straalden hem plagend tegen, toeu bq haar beide handen reikte. „Nu, trouwe Ekhard, kom jo toezien, dat er alleen goede geesten in het bierglas zitten?" Zijn blik gleed langs haar wit kleed, dat hem chio en kostbaar voorkwam, omdat hq alleen smaak had, maar niet de waarde kon beoordeelen. „Is dat het bruilofskleed uit Frankfort, Ester?" Zij lachte. Hoe dikwijls had ze hem al niet uit gelachen, als hq een van zijn zwartgallige opmerkin gen maakte. Neen, voogd Henk. Dit is geen duur toilet. Dit is een eenvoudig avondkleedjenu weet je het." „Het bevalt me goed." „Zoo? Alleen het kleedje?" „Neen, ook de overmoedige vraagster." „Ik ben ook overmoedig. Sedert de dagen aan den Rqn beu ik niet zoo vroolqk geweest. Hoe vindt j o Hedda „Wat frisscher. Van de goede keuken te Frankfort ia ze bekomen. Je lqdt hier toch geen honger, kind Ik zal je weer eens een kleiD dinertje te Rüdesheim moeten aanbieden." „Wat beu je geestig, trouwe Ekhard. Neen, ik 1 geloof werkelijk, dat Hedda gelukkig is. Door het geluk wordt men mooier." „Wil jij dan nog mooier worden?" Haar oogen straalden hem tegen. Later herinnerde b|j zich, dat het de laatste keer was geweest, dat al die zonlichtjes slechts hem gegolden haddeD, omdat voogd Henk haar toch het naast op de wereldwas. Toen nog in den loop van den zelfden (avond zag hij in haar oogen dat nieuwe, vreemde licht opgaan dat hq niet kende, maar waarop hq gewacht had, sedert dien dag in Engeland. Maar nu gold hem geen enkele straal. In een vensternis leunde Van der Breden. Hij stond ©enigszins afgezonderd van de anderen en ook innerlijk scheen hq met ben in tegeustellipgtestaan Weller had niet geluisterd naar wat de anderen zeiden. Bq mevrouw Richter verzamelden zich niet de „jongaten", die altijd met krachtige, geniale slag vaardige woorden om zich wierpen. De theetafel van de rechteravrouw was niet het middelpunt voor de jongeren der moderne riohting. Do aanhangers daar van zijn niet zoo onmodern om zich in den reuzen strqd met hel leven een jong meisje tot hulp te kiezen. Zooiets moest men echter niet van hem kunnen denkeD, die hier zijn glas bier dronk, zijn kalfsvleesch al eu uaar Nelly'6 opgewekte, sprekende muziekvoordrachten luisterde. Nelly was erg muzikaal en had er slag van, ook een zwaar stuk goed uit te voeren. Wanneer ze echter op de theeavondjes van haar moeder nooit hooger steeg dan tot den proloog van Bajaxzi en niets zwaardere zong dan Lassen en Mayer-Helmund, dan wiet h6t slimme meisje wel wat ze deed. Van der Breden was door zjjn vriendschap met een jong advocaat toevallig indezen kring gekomen waarin hij zich oenzaam voelde of voelen wilde, want hjj wees iedere toenadering met een soort geestelijken hoogmoed van de hand. (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1906 | | pagina 1