Donderdag 19
April 1906.
verhuizing*
No. 7186.
55e laargang
TENNISSEN.
Feuilleton.
Leemen voeten.
Stadsnieuws.
1 •«*•>■1
- I i
A* rrnm na jen^bOB N»il rut)| i -i««i <>f?f Isrf auv
FIRMA A. H. VAN CLEEFF
te AMERSFOORT.
Verschijnt Dinsdag- Donderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden ƒ4.
iranco per post 1.45. Advertentiën 4—6 regels 60 cent; elke regel meer 40 cent. Legale-
officieële- en onteigeningsadvortentiën per regel 45 cent.Reclames 45 regels/-1.25;eikeregel
meer 0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening
gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 40 cent.
Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracbt.
KORTEGRACHT 9.
Postbus 9. Telephoon 19.
BELEEFD VERZOEK
ons kennis te willen geven van
opdat de courant Zjnder stoornis kunne wor
den bezorgd en niet in het oude huis in de
bus blijve liggen.
De uitgevers.
KENNISGEVING.
De BURGEMEESTER vau AMERSFOORT,
Gezien artikel 41 der Geineeutowet,
Brengt ter kennis van de ingezetenen, dat de Raad
dezer Gemeente zal vergaderen op Dinsdag, den 24
April aanstaande des namiddags te l'/t ure.
Amersfoort, 19 April 1906.
De Burgemeester voornoemd,
E. L. VISSER.
Loco-Burgemeester.
De heer M. E. van de Wall heeft doen drukken
een warm pleidooi voor het lawn tennia-spel.
Nu hier een belangrijke serie wedstrijden wordt
gehouden, mag wel een en ander uit het boekje
worden overgenomen.
Van de zomer-vermaken is tennis uit een
sportoogpunt een van de mooiste.
Wie zegt dat na?
Dat arme tennis! Waar denkt ge aan, die
weinig meer van dit zomerspel ziet dan wat
middelmatig geracket en gedraaf op de gras
velden Waar denkt ge aan, als ge dat woord
leest? Tennis, lawn tennis? Waarschijnlijk, hoogst
waarschijnlijk aan Den Haag.
De moderne Nederlandsche literatuur heeft
het voorrecht te kunnen wijzen op een uitge
breide collectie „Haegsche" romans, handelend in
die speciaal „Haegsche" luxe-kringen, waarin de
verfijnde weelde of décadente schijnweelde stof
gaven tot gelukte of meer mislukte ziels- en
karakterontleding; in den vorm van romans,
die in de residentie, en ook daarbuiten, vooral
in den goeden eersten tijd zijn gelezen, stuk
gelezen.
Daaruit weet de Nederlandsche lezer, dat in
Den Ilaag wordt getennist, getennist, getennist....,
omdat er in werken van Couperus, BoreL Jeanne
Kloos, Marcellus Eraants, Anna de Savornin
Lohman, en zoo, en zoo, door alle hoofd- en
bij-figuren wordt getennist, getennist, getennist.
Is u wel eens in Den Haag geweest Oók in
de Boschjes? Oók in de Bataaf?O, dat is,
waar zooveel wordt getennist? Ja, ja, juist, de
zelfde.
Die letterkundigen hebben het tennisspel,
de tennis sport geen goed gedaan. Die arme
tennissende hoofd- en bij-personen, die verfijnde
wezentjes met hagelwitte en zachtroode sport
hemden en vlugge, blankgeschoeide voetjes,
met eeuwigdurend geflirt, daar is het meest,
19.)
Ester dacht niet aaD de gewoonte op het Adonis
feest, wanneer hij haar heden eeu krans van viooltjas,
morgen een van narcissen in de blonde haren drukte
en als zij in het groene bladerbosch op de bergen
van Albanië zaten, het stille meer vau Nerni aan
hun voeten, dun keek zij peinzend in dsn zooge'
Stamden spiegel van Diana en de gedachte aan dat
wreede offer van Tiberius, aan dat fabelachtige schip
vol jeugd en eehonubeid, dat de zieke keizer hier
moet hebben lateu zinken, verdoofde niet den glans
der 6trulende zon in baar oogen. Door een gebeint-
zinnigen drang hing zij wel zoo'n krans, dien zij
ecnige uren gedragen had, voor eeu der vele Maria
beelden op, of vouwde zjj de hauden, wanneer
S onder het kruis vau Tuskulum stond eu haar
ik van de zee tot de mu'sn vau Romeeen wereld
van schoonheid omspande, die baar vrees aanjoeg.
In waarheid was ze met hem liever te Feterswalde
geweest, in de forsche natuur van de Mark, ouder
de deunen, die met zoo'n helderen klank ruiscUen
als de voorjaarswind er door strjjkt. Maar dat geide
ze hein niet. Hij dacht er ander? over. Steeds werd
hy meer bedwelmd bij de gedachte, zjjn reine vrouw
op deze plaatsen rrnd te voeren, waar het hom een
heerlik spel der fantasie was, ze weer op te bouwen
en met levende wezens te vullen. Hy noemde haar
tn dezen tijd slecht Psyche en verzekerde haar, dat
hy dezen naam voor haar wilde behouden. Hjj hield
ach heel slecht mee afgeloopen.
Wer Tenuis hat gespielet,
Dem bricht das Herz entzwei.
„Flauw, laf balletjes-gegooi" zeggen de schrij
vers; „kinderachtig balletje slaan", praten de
leeken na. 't Is zoo iets als ping-pong, maar dan
buiten, en meer in 't groot. Je zit er in een
aardige omgeving, kout gezellig, bij een köpje
thee, en vroolijke meiskenssoms speel je een
partijtje
„Daar het spel door menigeen wordt beschouwd
als: kinderachtig, flauw, minderwaardig aan
andere sporten, vind ik het noodzakelijk, daar
tegen op te koruen en het tegendeel te bewijzen".
Zie, in deze krachtige verklaring zijn we aan
het aanhalen gegaan. Niet alleen, omdat het
zoo goed doet, weer eens een echt, eerlijk sport-
geluid te hooren, maar ook omdat het geschreven
is door een der beste tennisspelers van ons land,
den heer M. E. van de Wall, in het éérste in
onze taal geschreven en door hem zelf uitge
geven werkje over „Lawn-tennis".
„Vat men het spel ernstig op", zoo betoogt
hij volkomen terecht, „dan blijkt spoedig, dat
het tot de moeilijkste der sporten behoort. Wat
kost het niet een oefening en inspanning eer
men een backhand presteert en eer men iets
volleeren kan; en dan het,,effect"-spel (toedekken)
en de „American service zijn geen dingen, die
men zoo maar in een jaartje leert! Ik ken wel
lui, die na een jaar trainen een eerste klas roeier
of hockeyspuler of voetballer werden, maar een
le of 2e klas tennisser heeft een jaar trainen
nog niet opgebracht.
„Van belang is, dat het een zeer goede lichaams
beweging is (alle spieren worden gebruikt en hst
lichaam blijft lenig). Ook de „Ausdauer" wordt
zeer vermeerderd en „tot staling" van het zenuw
stelsel is het uitstekend (bjjvoorbeeld als het
„five all final set" staat op een match). Juist
omdat het spel zich er lo'. leent om door de
week gespeeld te worden (bij sporten met elf
tallen gaat dat lastig) kunnen velen boven de
25 jaar, die dikwijls een groot deel van den dag
tusechen vier muren moeten zitten en dus van
buitenlucht en gezonde beweging verstoken
zijn, er aan deelnemen".
Zoo verdedigt de schrijver dit spel tegen
spotters en weifelaars, en zoo vertelt hij een
voudig in pittigen, misschien te hoekigen stijl,
maar vol vuur en met eigen kennis, van regels
en bijzonderheden.
Van de geschiedenis, de ontwikkeling óok.
De oorsprong van het spel wordt gevonden in
Fiankrijk, wat men niet verwachten zou uit de
volkomen Engelsche benamingen en regels. Het
wns daar bekend als „jeu de paume" eu is eerst
in 1844 naar Engeland overgebracht, aldus
vertelt de schrijver, waarschijnlijk op gezag
van het door hem geraadpleegde boek der
Doherty's. Geheel juist is dit niet; hetFransche
spel heette Jeu de la courte paume" en werd
gespeeld in een groot, overdekt gebouw van
29 M. lengte en 10 M. breedte, waaromheen
muren stonden van minstens 7 M. hoogte, waarop
de peilers rustten, die het dak droegen. Ook
er onuitsprekelijk van, haar te zien zitten op de
stompen van oude zuilen en hoe zij haar vingersin
de groeven legde, terwijl zij het slanke bovenlijf
vooroverboog met den krans vaD viooltjes in het
golvende, boog opgemaakte haar. Hij kon haar dan
kwellen met zijn despotische wenschen.
„Niet bewegen. Blijf zoo, toe, blijf."
En hij lag aau haar voeten en genoot vau het
heerlijke beeld, critiseerdeaf en toe en schikte terrecht
tot haar de tranen in de oogen kwamen en zij klageud
uitriep
„Ik kan niet meer, Harryde armen vallen me af."
Zij woonden te Tivoli, in de nabijheid vau den
kleine Sibylleutempel boven de watervallen. Dag en
nacht kan men het ruischen hooren. Het vormde
met hef gezang vau de leeuweriken de melodie die
ui haar heriunering onafscheidelijk bleef aan dezen
tyd uit haar leven. Eu de bloem in deze wekeu was
de nareis. Maar niet op lange bedden tusaoben een
rand v»u palm, in stijve regelmatigheid, neen het
was ala de aanrollende golf van een ovorstrooming.
Zy bedekten de weiden met hun witte sterreu;in
de bosschau schemerden tjj door; eenzaam stonden
zij tussoüen de gele irissen.- zij bestegen de hergen,
kinderen bestrooiden don vloer der kericen met hun
witte kroontjes, vrouwen droegen lusten ervan naar
de hei'.igeu-beeldon men zag nauwelijks een ope-
uing. Men liep voort over de geknakte stelen eu
als water sloten de golven zich weer aaueeu.
„De geur doodt me", riep Ester uit. Zij gingen
naar don ouden ltocoa di Papa om in een smerige
trattoria naast de marktplaats mot zijn monumeutale
fontein een bijna belachljjke tegenstelling mot
het vervallen nest beroemde maccaroni te gaan
eten.
Ester was heel bleek. Zij bad moeite, zich op de
been te houden en trok onwillekeurig den ruiker
uit haar gordel, waartussohen ze hem in haar eerste
hadden we in deze paragraaf „geschiedenis" van
dit boekje nog verwacht te lezen, dat het tennis
spel al eenige eeuwen oud is, en eigenlijk is
ontstaan in Italië, als een vervorming van het
klassieke handbalspal, eerst in de middeleeuwen
door de toepassing van het racket in hoofd
vormen tot ons tegenwoordig tennisspel, en de
vrijere toepassing: lawntennis, doorgevoerd.
Voor tennis-spelers is het toch wel aardig le
weten, dat de eeuw van den roi soleil zóo goed
met het tennisspel vertrouwd was, dat de Fran-
schen het noemden le roi des jeux et le jeu
des rois en dat in voorname Duitsche kringen
in de 16e, 17e en 18e eeuw eveneens reeds druk
werd getennist.
Maar dat zijn aanmerkingen van minder be-
teekenis.
„Naar ons land", zegt de heer Van de Wall
nog, „kwam 'thet eerst in ongeveer 1886 uit
Engeland overwaaien. Langzaam maar zeker
heeft het zich hier verspreid en voor een paar
jaar is gelukkig het tijdstip aangebroken, dat
eenigen zich met grooten ernst op het spel toe
leggen, zoodat in 't buitenland (Engeland, Ber
lijn, Brussel, Spa eu New-York) de opinie over
ons klein landje op lawn-tennis-gebied werkelijk
gunstig is".
Dat is inderdaad een feit, een verblijdend
feit en daarom ook gelooven we, dat heel veel
tennissers, van het bestaan van dit aardige boekje
lezend, het in eigendom zullen wenschen. De
schrijver heeft er tal van wenken in gegeven,
toegelicht door penteekeningen, de volledige spel
regels en een wel wat onvoorzichtig lijstje van
naar zijn meening goede en zeer sterke Neder
landsche spelers. Ofschoon dit lijstje natuurlijk
nog onvolledig is, blijkt er uit, dat volstrekt
niet alle eerste spelers en speelters in de resi
dentie te zoeken zijn, maar dat ook Amsterdam
ze telt, en Hilversum, Nijmegen, Leiden, Haarlem,
Enschede, Arnhem en nog vele andere plaatsen.
Maar bij te velen is het tennisspel nog de
roman-fraaiigheid, het pitlooze gedoe met bal
en racket, over een netje, met lieve lachjes, in
het zonnetje.
Zal deze zomer, die zich zoo mooi inzet, ver-
Dit eerste Nederlandsche tennisboekje meenden
we onder de aandacht van onze tennisspelers te
moeten brengen. Er staat veel in, dat zij nog
niet weten, of graag nog eens nauwkeuriger willen
nalezen. De heer Van de Wall (Van Leeuwen
hoeksingel 34, Delft) zal zeker afzenden tot er
niet meer af te zenden valt en dan later her
drukken en nog vele malen herdrukken.
Indien hij er kans toe ziet, dan verandeiehij
zooveel mogelijk de onnoodige Engelsche namen
door Nederlandsche. Dat kan toch welbij voet
bal is het ook uitstekend geluktde zeilers en
roeiers zijn nog steeds aan het vertalen, met
prijzenswaardigeu ijverde automobilisten doen
desgelijks.
Is er voor het tennisspel een betere gelegen
heid dan in een theorieboekje?
H.
vreugde had gestoaen.
Hij naai haar arm in den zijne. Z\jn zenuwen
werden er in'egendeel sterker door geprikkeld.
„Ja, er ligt iets bedwelmend* in deze geur. Zonde,
zou de vrome zeggen. En iu werkelijkheid herinneren
mij deze witte bloeiueogeziehtjes met de aanklagende
oogep sterretjes, liet gebogen hoofdje en de opgerolde
blaadjes ook altijd aan de gevallen onschuld, die
zich liefst achter kloostermuren zou willen verbergen.
Jou ook
„Ik weet het niet. Ik heb altyd veel van narcissen
gehouden. Waarom zouden ze niet eerder op reine
meisjes gelijken?"
„Deze geur Smachtend verlangen en verheven
berouw."
Zy zweeg, Zij waren aau bet kleine stadje gekomen
eu In het vertrek van siguora Naniva, kwam de nur-
cisseugeur niet binnen. Hij had daar den strijd moeten
aanbinden met olie, tomaten, uien eu honderd
andere diugeu, waariegeu h\j niet bestand bleek.
Vier weken waren in een zaligeu droom voorbij
gegaan. Zij maakten zich weer klaar voor de afreis.
Voor den laatsten keer hadden zjj den middag ouder
de cypressen van de villa Este doorgebracht, voor
den laatsten kee. gebruikten zy het pranzo buiten,
naast het roude tempeltje van Sibyl 13, dat zoo dicht
aau den afgrond staat, naast den voortstormenden,
bruisenden, uiteenspattendeu waterval vau de Teve-
ronc. De forellen waren even zacht en rood als anders,
de Fulernowyn was even vurig: maar de gelaatsuit
drukking van do twee echtgeuooten was nog nooit
zoo verschillend goweest. In Esters trokken een nauw
ouderdrukte vroolykheid, een zonnig dikkeren; Van
der Bredeu een en al zwaarmoedigheid.
„Ik geloof werkeljjk, Ester, dat je blij bent," zei
by verwijtend.
Ze keek een beetje schuldbewust voor zich.
„We gaan immers samen, Harry, en Duitaohland
Mr. F. D. graaf Schimmelpenninck, Com
missaris der Koningin in deze Provincie,
heeft bedankt voor de betrekking van se
cundus-ouderling bij het provinciaal bestuur
der Ned. Hervormde kerk in Utrecht.
De Classicale vergadering van Amersfoort
is aangeschreven om in Juni a.s. een benoe
ming te doen voor deze vacature.
H. M. de Koningin-Moeder, die heden den
dag doorbrengt op het «Het Loo", passeerde
hedenochtend deze Gemeente op Haar reis
van Den Haag naar Apeldoorn en keert
hedenavond naar Den Haag terug.
De staat, aanwijzende welke verlofgangers
bij de militie te land in 1906 worden opge
roepen voor herhalingsoefeningen, met ver
melding tevens van de data van opkomst
onder de wapenen en van vertrek met groot
verlof, is op de gebruikelijke plaatsen aan
geplakt.
In het volgend nummer nemen we hem
in zijn geheel op.
Ter benoeming in de Raadsvergadering
van aanstaanden Dinsdag worden aanbevolen
voor Gemeente-veearts en Keurmeester van
vee en vleesch de heer W. H. van Ilaselen,
Rijks-veearts hier; voor Ambtenaar van den
Burgerlijken Stand de heeren R. Groene-
neld, Commies ter Secretarie hier, en K. de
Haan, Commies ter Secretarie van Leiden.
Mr. W. H. de Beaufort is uitgenoodigd in
September een der redevoeringen te houden
bij de Bilderdijk-herdenking.
Dr. Kujper heeft zich bereid verklaart, de
feestrede uit te spreken, waarschijnlijk in
den avond van 6 September.
De heer N. M. Heilijgers hier, is op de voor
dracht gebracht ter benopmingtot onderwijzer
aan de school aan de Minkade te Utrecht.
Wie heden de parade voor den jaardag
van Z. K. H. den Prins der Nederlanden
hebben bijgewoond, op het terrein aan de
Koninginne-la n, weten nu ook waar de
Landbouwtentoonstelling wordt gehouden.
De N. V. «Amersfoort" heeft de groote
welwillendheid gehad, dat zelfde terrein be
langloos ter beschikking te stellen van het
Bestuur van het Landbouwgenootschap.
Als commandant van het 5e regiment in
fanterie zal mot ingang van 1 Mei optreden
kolonel L. W. van Hoek, thans luitenant
kolonel bij het 8e regiment infanterie te
Arnhem.
is óok mooi."
„Mooi?"
Bij hein scheen de zoetste geur van de liefde nu
vervlogen te zyn. 9
Toen z\j haar kofler sloot, viel haar plotseling
iets iu.
,,Nu ben ik beelemnal niet te Rome goweest."
Er lag zelfs geeu schaduw van verwijt in deze
woorden, alleen verwondering, 's Avonds waren zij
te Rome aangekomen, afgestapt in het hotel
„Quirinaal" en 's morgeus naar Tivoli geredeu. Nu
zou een rijtuig hen in eens tinar den trein brengen.
„Je hebt uooit den wensch daartoe geuit."
Zij keek hein aan eu lachte. Het kwam haar zoo
vreemd voor, dat zij een wensch zou uilen, iets doen,
wai hij niet het eerst voorgesteld had. Zij antwoord
de daar zelfs niet op. Als hij het niet wilde, wel
dau zag ze Rome maar niet. Voor baar was bet iu
het geheel geeu offer.
„Barbaar", zeide lay en trok haar tot zich. „Te
moeten denken, dat ik eeu vrouw heb, die vanda
listische gedachten heeft."
De glimlach in haar oogen bleef.
Toen zij den volgenden dag iu den trein zaton
en den tempel van Minerva Medica voorbij rolden,
dacht hij nog eens eraan, dat zij tooh eigenlijk een
vandaal was. Hy hield Rome voor eeu vau de grootste
indrukken, dien de mensob in zich kan opnemen
maar by maakte er zich geen verwijt van. dat hij
dezen indruk zijn jonge vrouw onthouden had. Voor
het wave genielou der wittebroodsweken zou Rome
te druk zijn geweeet. Hij kende het to goed. V,an
nu af stond het overigens bij hem vastEster had
Rome niet willen zien, omdat de belangstelling baar
ontbrak.
Wordt vervólgd.