Donderdag 17 Januari 1907. No. 7300 56e Jaargang. H E R IJ K. Feuilleton. Het Kroontje. FIRMA A. H VAN CLEEFF te AMERSFOORT. Verschijnt Dinsdag- Donderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden f franco per post f 1.15. Advertentiën 16 regels 60 centelke regel meer 10 cent. Legale olïicieëie- en onteigeningsadvortentiën per regel 15 ce».t. Reclames 15 regels f 1.25; elke regel meer f 0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent. Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. KORTE6RACHT 9. Postbus 9 Telephoon 19. KENNISGEVING. De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van AMERSFOORT, Gezien het besluit vau beeren Gedeputeerde Staten der Provincie Utrecht van den 21 December 1905. No. 24 (Provinciaal Blad No. 191) en een brief van den Uker, cbef van dienst, il.d. 1 Januari 1907, No. 2, Brengen ter kennis van de ingezetenen dezer Gemeente, dat de Herijk der maten en gewichten voorde herjjk-periode van 1 Januari 1906 tot 1 September 1907, in een der benedenlokalen van bet „Werkhuis" alhier zal geschieden van Maandag 21 Januari tot en met Donderdag 7 Februari aanstaande, uitgezonderd Zaterdag 26 Januari, Zondag 27 Januari, Vrijdag 1 Februari, Zaterdag 2 Februari en Zoodag 8 Februari Dat de letter q, in den gewonen schrijfvorm, bestemd is tot goedkeuringsmerk, zoowel van den ijk als van den herijk, en bij den ijk en herijk van gasmeters do Koninklijke kroon, en dat volgens Koninklijk besluit van den 9 November 1869 (Staatsblad No. 167) het afkenringsmerk bestaat uit een gelijkzijdigun .driehoek, met arceeringen loodrecht op een der zijden; dat helaughebbenden verplicht zijn hunne maten en gewichten behoorlijk schoon- en drooggemaakt, bij den IJker, tijdens zjjn verblijf in deze Gemeente, tot het ondergaan van den herijk, te bezorgen, en dat zij, die zulks verzuimen, of daarin verhinderd worden np de hiervoor aangewezen dagen, vermelde maten en gewichten, voor den 1 September 1907 ter herijking aan hot IJkkantoor te Utrecht moeten aanbieden, welk kantoor geopend is: eiken Zaterdag, telkeDS van 9 tot 1 uur, en in de maand Augustus 1907 op alle werkdagen van 9 tot 12 en van 1 tot 3 uur; dat de milligramgewichten uitsluitend aan de IJkkantoren geverifieerd worden en vrachtvrij kunnen worden opgezonden onder het adres „IJkkautoor Utrecht". dat de belanghebbenden gehouden zijn, na de terugontvangst hunner ter herijking aangeboden maten en gewichten, zich te overtuigen, dat die voorzien zijn van hot vereischte goedkeuringsmerk, alvorens de- zelven weder in gebruik te nemen of voorbanden te stellen iu bunue winkels of plaatsen van bedrijf, waarvoor zij steeds verantwoordelijk blijven dat, sedert de herijk der maten en gewichten om de twee jaren plaats heeft, het laatste geplaatste goed keuringsmerk ook gedurende twee jaren ongeschonden moet bljjveu dat, na hst eindigen van de herjjkperiode, en alzoo op den 1 September 1907, het gebruiken of voor handen hebben van maten en gewichten, niet voorzien van de vereischte stempeimerken, volgens art. 29 der Wet van 7 April 1869 'Staatsblad 57) verboden en strafbaar is. Teneinde eone meer ordelijke uitvoering van den heryk mogelijk te maken en daardoor de belangheb benden tevens voor tijdverlies te vrijwaren, worden de ijkplichtigen uitgenoodigd, zich zooveel mogelijk te gedragen naar de volgende regeling Voor de Rijks- en Gemeente-inrichtingen, spoor en andere 'en en gewichten MAANDAG vervoermiddelen en verkoopers Voor Wijk 2e helft le helft 2e belft Voor de Apothekers, Juweliers, goud- en zilversmeden van No. 1 van No. 200—400 MAANDAG van No. 400-einde DINSDAG WOENSDAG 21 JANUARI vai DINSDAG 22 WOENSDAG 28 DONDERDAG 24 VRIJDAG 25 VRIJDAG 26 MAANDAG 28 MAANDAG 28 DINSDAG 29 WOENSDAG 30 DONDERDAG 31 4 FEBRUARI DONDERDAG 7 9—12 9—12 9—12 9—12 9—12 9-12 9—12 9—12 9—12 I en 12'/,- 1 12'/,- 2 12'/,- 12'/,- 12'/,- 12'/,— 12'/," 12',,- -2'/, uur. •2'/, -2'/, -2'/, -2'/, l -2'/, ijl ■2'/» De ingezeten n worden nitgenoodigd bij de aanbieding tot den herijk, het wjjknuramer van hun huis op te geven, en, nadrukkelijk aangemaand zich getrouwelijk van bun verplichtingen ten deze te kwijten, teneinde bewaard te blijven voor de onaangename gevolgen en boute, tegen de nalatigheid vastgesteld. Amersfoort, 9 Januari 1907. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Secretaris, De Burgemeester, J. G. STENFERT KROESE. WUIJTIERS. TER OVERWEGING. (INGEZONDEN.) Het stukje geplaatst aau het hoofd vau uw nummer van 15 Jauuari 1.1. ouder boven3taanden titel geeft me aan leiding tot de ontboezeming, dat toch leveranciers (groote en kleine nering doenden) en afnemers een3 die leelijke dingen, .Nieuwjaarsrekeningen", wilden afschaffen. Er zyn enkele rijkaards, wie een berg van zulke papieren in de maand Januari niet de minste zorg baart. Maar overigens kan ik mij geen klasse der Maatschappij denken, waarin men (als men althans verstandig huishoudt) niet verreweg driemaandelijksche rekeningen, ja maandrekeningen of zelfs contante be taling prefereeren zou boven die jaar beren. Betalen moet je tochIk ken er, die voor hunne inkoopen telkens het bestede geld wegleggen, en op bepaalde tijden wegdragen naar een Spaarbank om lo nog de rente der verschuldigde gelden deelachtig te worden (die de winkelier niet hebben wil) en 2o in Januari van het volgende jaar de leveranciers allen te kunnen voldoen. Ik ken er, die zulks niet doen en de Januari-rekeningen verzamelen tot ze alle binnen zijn om ze dan „te gelegener tijd" stuk voor stuk te voldoen. al uaar hun beurs toelaat, denkendede winke lier heeft zoo lang willen wachten, nu moet hij maar wachten tot. ik 'tgeld heb. Dit zijn meuschen die even graag in den loop van 'tzelfde jaar der inkoopen zouden betalen, zoo de winkelier maar zoo vriendelijk (zoo verstandig) zou willen I wezen, zijn nota periodiek in te zenden. Maar dit is 't juist. De inzender van het stuk iu de „Nijm. Crt." moge al afgeven op de afnemers; naar mijn over- I tuiging zijn vele winkeliers zelf de oor- i zaak van late of slordige betalingen. Ik heb zelf de ondervinding, dat sommige neringdoenden het blootweg „vertikken" (ze laten liever de rekening „oploopen" ondanks herhaalde verzoeken) andere dan Nieuwjaarsrekeningen te zenden. Anderen willen wel. Waarom slaan ze de handen niet ineen, evenals voor de n.) Mevrouw Hemmings was een oogenblik sprake loos. „Ik kan me niet voorstellen, dat ooit iemand zoo iets van mjj zou vertellen. Ik zou bet dadel jjk aangeven." „Nu, het zelfde moet uw zoon gevoelen. Ik raad u werkeljjk aan, de zaak te laten rusten. Bovendieu is bet nergens voor noodig, dat de menschen te Woollacombe uw verdenkingen vernemen". De dame keek haar met een paar groote oogen aan. „Hoe weet u, dat ik te Woollacombe woon?" „O, dat dat zag ik op uw doos." „O ja, natuurlijk. Ja, ik woon te Woollacombe. Ik beu mevrouw Hemmings van Ghorn Hall. Gaat uw reis nog ver in de zelfde riohting als de mijne?" „Den geheelen weg," antwoordde Lilian ver strooid. Zij traobtte na te denken. Zouden uit deze ont moeting ook moeilijkheden kunnen voortkomen „Hoe toevallig!" riep mevrouw Hemmings uit. „Uit logeejeu, waarschijnlijk Indien u daar woonde, zou ik u moeten kennen. In zoo'n klein plaatsje kent men iedereen iedereeD, die wat is, natuurlijk." „Natuurlijk." Lilian hoorde nauwelijks wat er ge zegd werd. „Ik zou giarne mijn zoon eens aan u willen vooratellen," ging mevrouw Hemmings voort. „Ik hoop, dat u mij openhartig zult zeggeu, of u eenig vermoeden hebt, wat zjjn geheim kan zün. De vlugheid, waarmede u zioh overtuigd heeft, aat uijjn 9-uurs-sluiting, en waarom besluiten ze niet allen, alléén te verkoopen lo a contant (met eenige korting), 2o op maandrekening, of 3o op driemaandelijksche rekening 1 Daardoor zou aan dat gewnrm een einde komen en de gewillig betalende middelklasse niet aangevallen worden voor een fout, die schuilt bjj de nering doenden zeiven. Zou deze zaak niet eens bij „Handel en Nijverheid" aanhangig gemaakt kun nen worden 1 Contant. Den geachteo inzender dank voor deze inderdaad belangrijke bqdrage, waarin hy de kwaal zóo volkomen juist heeft blootgelegd. Haar oorzaak is werkelijk te zoekon bij de neringdoenden, die, uit vrees van een klant te verliezen, zich blootsteilen aan angst als de lijd van het wissels-betalen daar is en som tijds zelfs aan een oninbaren post. in een harer laatste vergaderingen heeft Handel en Nijverheid" reeds ter sprake ge bracht de quaestie van den verkoop a contant, juist met een behoorlijke korting. Moge deze bijdrage welke niet is vgn de hand van een winkelier of neringdoende of kleiu-nijvere ook anderen aanleiding geven er hun meening over uit te spreken. Zeer gaarne stellen we onze kolommen daarvoor open. En »H. N." krijgt zoodoende flink ma teriaal om de dikwijls hoogst pijnlijke quaestie te brengen tol een voor beide partyen goede oplossing. Red. Een fout in ons talen-onderwys. De «Gelderlander" laakt de dwaasheid, dat wij in ons talenonderwijs nog altyd het meeste werk maken van het Frattsch, terwyl deze taal voor practisch gebruik in het wereldverkeer reeds lang door het Engelsch en het Duitsch is verdrongen. «Als hier een vreemde taal wordt onder wezen, is het allereerst Franscb. Is den kinderen jarenlang het Franscb ingepompt, dan nu ja wordt er voor degenen, die er aan hechten, ook te hooi en te gras wat Duitsch en zelfs wat Eugelsch, bij gedoceerd. En bleef zich dat verschijnsel maar bepalen tot het M. U. L. O.doch ook aan bijzondere inlichtingen van Hooger onderwijs is dat stelsel gangbaar. Fransch staat er in honge eere; Duitsch, en vooral Eugelsch, zyn by- doos in den bagagewagen was, toont, dat u een scherpen blik hebt." Lilian was 't thans met zichzelf eens, dat de ken nismaking met mevrouw Hemmings zich tot deze spoorreis moest bepaleD. Later, wanneer dat avon tuur met baar zoon een beetje in 't vergeetboek was geraakt, kon zij ze weder aanknoopen, indien de ge legenheid zich aanbood, maar zjj begreep, dat het tegenwoordige oogenblik minder geschikt was oui met de moeder van haar slachtoffer vriendsohap te sluiten. „Ik heb vergeten u te zeggen," begon z'y aarzelend „dat ik den eersten Ijjd geen bezoekeu mag afleggen. De dokter heeft mij volkomen rust voorgeschreven. Ik moet een heel eenvoudig, stil leven Hiden." „B(j ons op Chorn Hall is het heel stil." „De dokter heeft mij de eenzaamheid voorgeschre ven." „Ach, is 't waar? U ziet er volstrekt niet ziek uit." „Mijn kwaal zit, evenals die van uw zoon, niet aan de oppervlakte," zei Lilian. „Ik heb er echter m\jn geldige redenen voor, mij den eeraten tijd af te zonderen." „Hoe zonderling!" Mevrouw Hemmings begon meer en meer belang iu Liliau te stellen. Was zy hier een tweede mysterie op 't spoor? Lilian vreesde, dat zy te ver gegaan was. „Natuur lijk zult u wel begrepen, dat zoodra de tjjd weer aaugebroken is, dat ik onder myn medemenscheu kan verkeeren, ik niemand met meer pleizier eeu be zoek zal brengen dan umaar op 't oogenblik ben ik bang. „Indien u soms uw hart wensebt uit te storten voor iemand, die u volkomen vertrouwen kunt" be gon mevrouw Hemmiugs, „O neen. Ik kan 't niemand zeggen." Nu eerst werd bet Liiiau duidelijk, dat zij eeu we! wat geheimzinnige reden opgaf voor baar terugge- trokken leven. „Ik bedoel," verbeterde zij zichzelf, i „dat er niets te vertellen valt. Ik weuacb alleen eens een rustigen, kal men vacantietjjd te hebben." „Ik geloof werkelijk niet," zei mevrouw Hommings beleedigd, „dal ik aau uw vacautie de rust en kalmte zou ontnemen." Zy richtte zich met waardigheid op en vouwde haar zwartgehaudschoende handen samen. Lilian was woedeud op zichzelf, dat zy er zich zóo ingewerkt had. Juist vroeg zy zich af hoe zy zich er uit zou redden, toen haar te binnen schoot, dat zy een bloedverwante ging opzoeken, die zaken deed e i dat zij dit wel als reden kon opgeven. „U zult zelf wel bogrijpeD." zeiile zy, „dat het voor my uiet aaogaat, vau een toevallige outmoeting op reis gebruik te maken om een vriendschap te sluiten, die u later zelf wellicht minder geweuscht zoudt vinden." „U bedoelt," autwoordde mevrouw Hemmings door schrik bevangen, „dat u geeu geea". Lilian knikte. „Juist. Geea „Geen net meisje bent?"- Lilian keek haar met een paar groote oogen aan. „Neen, dat bedoel ik allerminst. Hoe komt er u by I" „O, neem mij niet kwalijk," zei mevrouw Hem mings, „maar u gaf uiy dat lo verstaan." „Ik wilde u alleen duidelijk maken,"antwoordde Lilian, die langzamerhand woedend begon te wor den, „dat mijn milieu van het uwe verschilt. Ik ga eon tante bezoekon, die eeu t&artjeswiukel heeft ia de High Street." Mevrouw Hemiuiags was verstomd. „Maar uw kleeding is toch vau Parjjsohe coupe I En zoo'n boa te koopen, zouden mijn middeleu mij uiet veroor loven. Het is werkelijk zonderling." „Dan ben ik bang, dat bet dat maarbljjven moet," antwoordde Lilian, wier geduld ten einde was. Zij haHlde een geïllustreerd tijdschrift uit haar hand- taschje en begon mot aaudacht te lezen. Zy werd echter dol, toon zy bemerkte, dat mevrouw Hem mings met oritisohen blik ieder stuk vau haar kleediug opnam en er de waarde van scheen te schatten. Haar humeur werd er niet beter op, toen *ij bedacht, dat zij er eieeolijk zelf aanleiding toe gegeven bad, dat haar medereicigster baar als hoogst verdacht be schouwde. „Laat haar denken wat ze wilt" zei Lilian in zich zelf. „Ik zal geeu moeite doen, haar verder iets uit te leggen." De drulekendestilteduurde geruimen tyd. Eerst toen de trein zijn vaart minderde, nam mevrouw Hem mings weer 't woord. „Ik geloof, dat we hier Brid geport Junction hebben. Mijn zoon zal mij bier ont moeten. Onder de gegeven omeUudighedei» vind ik 't echter beter, in een ander compartiment plaats te nemen." Lilian stond snel op. „Komt uw zoon bier in den trein? Neen, doe geen moeite om uit te stappen; ik zal wel een andere coupee opzoeken." Zij had allerminst lust om haar slachtoffer thans vau aangezicht tot aaogezioht te ontmoeten. Haastig zocht zy haar bagage bij elkaar en opende het por tier. Terwyl zy trachtte uit den trein tespringen, vö.ir deze geheel stil stond, struikeldo zy en werd slechts door de uitgestrekte armen van een jongeman voor vallen behoed. „Neem u mjj niet kwalijk," zeide zij terwyl zy een kleur kreeg tot achter haar ooreu Het jongmensclv scheen ook eenigsains verlegen te zyn. Op een onhandige manier nam hij zjjn hoed af. „Ik geloof, dat wjj elkaar al eens eerder ontmoet hebben," zei hjj, „maar op 't oogenblik wil uw naam my niet te binnen schieten." „Er zijn ook zooveel menschen, die een naam hebben," antwoordde Lilian. „Dat is u werkelijk uist kwaljjk te uemen." (Wordt vervolgd

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1907 | | pagina 1