Zaterdag Februari 1908. No 7470. 57e Jaargang, Feuilleton. ELISABETH MUSCH. FIRMA A. R. VAN CLEEFF ie AMERSFOORT. Verschijnt Dinsdag Donderdag- on Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden ƒ1. franco per post 1.15. Advertentiën 1—6 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent. Bij regel- abonnement reductie, waarvan tarief op aanvraag kosteloos. Legale, officieële- en onteigenings- advertentiën per regel 15 cent. Reclames 1—5 regels 1.25 elke regel meer ƒ0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent. Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. KORTE6RAGHT9 Telephoon 19. Bij dit nummer behoort een BIJVOEGSEL. De BURGEMEESTER van AMERSFOORT, Gezien artikel dl der Gemeentewet, brengt ter kennis van de ingezetenen, dat de Raad dezer Gemeente zul vergaderen op Dinsdag (leD 25 Februari aansiuuude, des namiddags te 1/, ure. Amersfoort, 20 Februari 1908. De Burgemeester voornoemd, WUIJTIERS. GEWISSELDE STUKKEN. Ouder dagleokoning van 13 Februari zonden 20 bewoners van den Bissehopsweg het volgende adres aan den Raad (leven met verschuldigden eerbied te kennen Ondergetoekenden. respectievelijk eigenaren en bewoners van woningen aan den Bisschopperweg, l)at zij tot hun leedwezen zagen, dat men bezig is met het plaatsen van een hooge houten schut ting tot afsluiting van de Fröbelschool alhier, waardoor niet alleen -onnoodig het ruim uitziehtweg- genomen wordt van genoemde arbeiderswoningen en zoo'n schutting geroodeiijk aanleiding geeft tot het plegen van onzedelijkheid of het afwerpen van onreinheid, waardoor genoemde weg, die toch evenwel geen verlichting heeft, op een slop zal gaan gelijken. Redenen waarom U Edel Achtbaren beleefd doch dringend verzocht wordt, last te willen geven tot het doen plaatsen van een ijzeren hek. B en W. antwoordden daarop 17 Februari: Naar aanleiding van het hierbijgaand adres van eigenaars en bewoners van woningen aan den Bissehopsweg hebben wij do eer U in her innering te brengen, dat art. 2 der Bouwveror dening", vastgesteld door den Gemeenteraad in zijne vergadering van 28 Augustus 15106. luidt: - Alle erven aan openbare straten of wegen ge degen, zullen daarvan moeten worden afgesloten door gemetselde muren ter hoogte van twee -^Meters uit de straal of den weg en ter dikte yan minstens een ij seis teen, of door een op «steunen voet geplaatste ijzeren hek ter zelfdor ♦hoogte. ♦Met toestemming van Burgemeester en Wet- houders kan van deze bepaling worden afge- weken"'. Het verzoek van adressanten is derhalve om twee redenen niet voor inwilliging vatbaar le. Omdat de eigenaar de keus heeft tot het plaatsen öf van een muur öf van een ijzeren hek op steenen voet. Uwe vergadering mist derhalve de bevoegdheid tot afscheiding een ijzeren hek- voor te schrijven 2e. Omdat aan ons College door U de bevoegd heid is gegeven tot eene andere wijze van afsluiting vergunning te vorleenen. Van deze bevoegdheid hebben wij gebruik ge maakt, door aan de afdeeling Amersfoort van de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen vergunning te geven tot wederopzeggens een houten schutting te plaatsen. liet is voor den speeltuin der school noodzakelijk, dat deze goed afgesloten en be schermd voor wind is. Werd dus geen vergunning gegeven voor een houten schutting, dan zou een muur verrezen zijn. Aan de bezwaren van adres santen zou dan evenmin voldaan zijn. Met het oog op de omgeving meenden wij een houten schutting zonder bezwaar te kunnen toestaan. Op grond van het bovenstaande hebben wij de eer IJ voor te stellen, aan adressanten te berichten, dat hun verzoek niet voor inwilliging vatbaar is UI UK HO YEN. B. en W. schreven 20 Februari aan den Raad: Wij ontvingen van de Commissie tot Bijstand in 't beheer van het landgoed ^Birkhoven" het U hierbij aangeboden schrijven met concept-besluit. Wij kunnen ons geheel vereenigen mot de be schouwingen en conclusies van de commissie, weshalve wij de oer hebben U voor te stdlen te besluiten, zooals de Commissie adviseert. Dat voorstel, van 19 Februari, luidt Ter voldoening aan uw verzoek om voorlichting betreffende de ter zijde genoemde onderwerpen hebben wij de eer U het volgende te berichten. Op den voorgrond stellende, dat het doel van het Raadsbesluit van 3 September 1907, No. 310, tot aankoop van Birkhoven" is geweest het verkrijgen van oen mooie, boschrijke openbare wandelplaat*- meenen wij, dat deze bedoeling het' meest tot ar recht zal komen, indien het bezoek van de bosschen zoo aantrekkelijk mogelijk ge maakt wordt. In hooge mate kan hiertoe mede werken liet aldaar slichten van een goed ingericht koffiehuis, waar wandelaars de gelegenheid vin den te rusten, huisgezinnen met kinderen een vrijen dag of middag kunnen doorbrengen, waar bezoekers van buiten de Gemeente een rust plaats na hunne wandelingen in cle bosschen kunnen vinden en waar ook gelegenheid is tot verblijf »en pension" voor hen, die in de schoone bosschen rust of herstel van gezondheid zoeken. Aangezien het hier betreft een eigendom van de Gemeente, zal op den voorgrond moeten staan, dat do exploitatie in geen enkel opzicht reden tot klagen mag geven en dat het geheel een zoodanig aanzien moet verkrijgen, dat het als 't ware tot een bezoek van het landgoed uitlokt. Wij meenen, dat wegens deze eischen eene onderhandsche verhuring de voorkeur verdient boven een publiekebij eene publieke verhuring toch is het bijkans onmogelijk, die eischen te stellen ten opzichte van den persoon van den huurder, waaraan deze moet voldoen, indien hij ROMAN en HISTORIE. door P. J. FfiEDEKIgS. 5 (Slot). Het; ie gebeurd aldus schrijft nu Rumpfdat Monsieur Vun don Bosch, gouverneur vau Mevrouw Buat haar zoontje (den ons bekendeu Philippus Cornells) do» morgens ten hall zeven by my, rot; te bedde zijnde ('l was December volgpus de „Hol landsche Mercurius" van Januari 1674) kwam, zeer ontsteld zijnde en wegens zijn alteratie mij in bet eerste abord niets anders zeggende dan „Mijnheer, wij zijn verloren", schoon ik hem drie li viermaal om Godswil bad, alzoo ik beducht was, dat Mevrouw De Bait eenig naricht gekregen had van een groot ongeluk, Zijn Hoogheid of onzen Staat overkomen, hij zoude zich toch explieeeren en my zeggen waarin eigenlijk dit grooto, ons voorgevallen ongeluk bestond, zoo kwam er eindelijk met een groote, verbaasde stem dit bescheid uit„Le roi a arrété Madame De Buat i u lui envoyant trois excempts", waarop ik, van myn vorige verbaasdheid zoowat gerustgesteld, repliceerde: „Is 't anders niet? God zy gedankt, dut ons oir'eluk niet meer te beduiden hcoft." D zaak hail dan o'r :udcriaad niet veel le he- tcek"i\nnde ollicinr, d e als garuisaira in Beije's huis aas gekoute i, was ecu galant hoor, die tinar geen overlast aandeed en die, als waro hy naar gast, deelnam aan de talrijke soireeB, waarbij ook Huygens en Rumpf zelcteu ontbraken. Al het verdrietelijke bestoud dan ook in de trosten van het arrest, welke niet onaanzienlijk waren; docb Rumpf vernam al heel spoedig, dat de grootuioedije Koning die wel zou kwijtschelden eu hij hield Belje dan ook voor, dat vele voorname Parysche dames in stilte jaloersch op haar waren. En inderdaad, bet geval had voor Betje een hoogst gunstig en door haar zeker nimmer verwacht ver loop. „Op 15 Februari" (dus 1674) scbiyft Rumpf,. is Madame De Buat met haar karos niet zes paarden te Versailles geweest en heeft Zyue Majesteit ne vens Monsieur De Pomponue voor haar genadig ontslag bedankt, ray bij haa-- thuiskomst met onge meen verheugd gelaat verhalend hoe beliefd Zijne Koninklijke Majesteit haar ontvangen had." tu trouwe, het was voor iemand als Betje een volkomen ongedacht buitenkansje; het maakte haar bekend aan bet Hof van den Zounekouing en aan de beiu-mondo van Parys. Hoe langer zoo meer begon haar dan ook in het leven in Frankrijk's hoofdstad aan te slaan éh .van nu aan zien wij haar beur tijd vrijwel gelijkelijk verdeelen tusschen Parijs en Den Haag, in be.de plaatsen de „Iïeynaert" blijvende, zooals Susanna wuygens haar had geken schetst, eu de rol spelend. Heike Haussaye en Droste ons deden kennen. in 1685, tijdens de herroeping van het Edict van Nantes, was zij te Parijs en zij haastte zich nu, over te gaan tot de Roomscbe kerk. Ühristiaan Huygens schreef aanstonds„L'on dit que Madame De Buat a quelque manage en title ei que o' est lil le motif de sa conversion." Was 't om de genademiddelen der kerk was 't door do toespraken van Bossuetwas 't. om de verbeurdverklaring barer goederen iu Frankrijk te voorkomen? Haussaye schrijft: „Elle lui converiie tl la foi cutholique par M. l'arohevèque de Paris, eene gemeentelijke inrichting als deze naar be- hooren zal exploiteeren. De Commissie heeft zich daarom op ruime schaal gewend tot verschillende personen, die naar haar oordeel in aanmerking kwamen voor een verhuring, rnet het resultaat, dat zij U het hierbijgaand concept-besluit kan aanbieden, ter toelichting waarvan het volgende diene. Het heerenhuis in zijn tegenwoordigen toestand moet belangrijk veranderd worden, indien het op behoorlijke wijze voor het aangegeven doel ge bruikt kan worden. De kosten van de noodzakelijke veranderingen worden geraamd op f6139 en be staan in hoofdzaak in de volgende werkzaamheden: het bijbouwen van een 3-"tal waranda's, het uit breken van een muur, ten einde van twee kamers éen groote te maken, het maken van een grooten waterdichten kelder (waarvan de kosten wegens den waterstand zeer hoog zijn), het bijbouwen van privaten met waterdoorspoeling, het verbou wen van eenige kleine vertrekken. Wij zijn van oordeel, dat de bovengenoemde werkzaamheden beslist noodzakelijk zijn voor het gebruiken van het heerenhuis als koffiehuis. Voorts achten wij het van veel belang, indien de huurder gelegenheid heeft eenige personen „en pension" te houden. Het is toch niet te ontkennen, dat het van vele wisselvallige invloeden afhangt of het bezoek van het koffiehuis zóo groot zal zijn, dat de huurder eere belooning voor zijn arbeid zal ontvangen. Door hem de gelegenheid te geven in den zomer eenige kamers voor het houden van pension beschikbaar te hebben, zal ook aan het bedrijf van den huurder meer vast heid ten grondslag liggen. Hierbij moet worden opgemerkt, dat het ook in't belang van de Gemeente is, dat de eerste huurder dadelijk in de gelegen heid zij, zijn bedrijf goed in te richten. Het is om deze redenen, dat de commissie U voorstelt, boven de meest oostelijke muur aan den voorgevel de verdieping uit te breiden. In 't geheel zullen dan op de bovenverdieping 5 kamers (waarvan 2 kleine) voor pension geschikt zijn. Het gevolg van deze verbouwing zal tevens zijn, dat het huis een geheel ander aanzien zal verkrijgen. De kosten voor deze uitbreiding worden geraamd op f 1604, welke uitgave wij in alle opzichten verantwoord achten, lettende op de zeer belangrijke verbetering, die hierdoor verkregen wordt.. Wij' hebbmi nog overwogen of eene verbouwing op grooter schaal mogelijk is, maar zijn. wegens de hooge kosten, tot eene ontkennende beant woording gekomen. Onder de huur, zooals deze in het concept besluit nader is omschreven, is begrepen een ge deelte van den moestuin en een kleine weide (ge deeltelijk respectievelijk van de perceelen no. 1741 en 1255). Voor het exploiteeren van het koffiehuis Francois t1e~Hurlaymuis eu abjurant Püórésie elfë ne crut point devoir abjurer le putanisme." Of de overgang gemeend wns? Vreemd mag het heeten, dat zy in haar Hollandsch testament, 12 Augustus 16S9 vourdeu bekeuden Haagechen notaris Gijsbert de Cretser verleden, de bepaling maakte uat„bij «oo verre H. Ed. alhier te lande «al komen te overlijden", zy wil begraven worden in het familie graf in de goed-Protestantsche Kloosterkerk te 's-Gravenhageterwijl in haar Fransch testament (dal wel 15 Mei 1696 geteekend is, doch gemaakt moet ziju vóór den dood barer kamenier, d.i. vóór "24 September 16S7, en dus bijna gelijktijdig met het Hollaudsehe) staat„Si je meurs eu France ou si jo viens 4 inourir eu chemin pendant quelque voyage", dat zij begraven wil worden iu de Lieve Vrouwe-kapol barer Heerlijkheid. Doch volgen wij haar op haar Terderen levens weg. In 1685 vinden wij en bewij.-bnar voor de laatste maal haar iu Den Haag en te Breda. Iu 1689, by het uitbreken vau den Negenjarigen oorlog, moet zij als „naturalisée frany iise" in Frankrijk blijven in Holland liepen baar goederen sedert de verheffing vau den Prins geen gevaar meer. Droste zocht haar in het zelfde jaar te Parijs op. Met den dood barer kamerjuffer ontviel haar de laatste band die baar aau het vaderland hechtte en bleef zy alleen achter in eeu vreemd land, waarin zy het zich een voorrecht achtte genaturaliseerd te ziju. In Holland was haar naam óok door haar vader iu oneer; imar man stond niet goed aangeschreven en bijna ieder wist, dat zij Imar pen had geleend t >t strafbare correspondentie. Treffend m het, dat wij haar kort na 1187 als mot to zien bezigen „C'est eu Dieu quo i'-y mis touto ma con fiance"; voorwaar eeu motto, dat men van eeu vrouw met een zóo veel bewogen leven niet zou Sibben verwacht. Universeel erfgenaam der goederen in Frankrijk was Franyois Palloy, imar intendant. Het zij intus- schen gezegd, dat bet fransohe testament overigens de volkomen goedkeuring kon wegdragen van B ssuet, in wiens diocees zij woonde, van de Jezuieten, de Paters Ctpueynen en den deken van haar kerspel. De „ceniniesse- en ma paroisgp d Paris et trois cent dans l'église des Jésuiles de la rue Saint Antoino", evenals de „annuels" in de Sainte Vierge te Saint Cyr sur-Mo in ziju eerlijk gelezen en worden iu laatstgenoemde plaats nóg tweemaal per week gebeden. De Hollandsche goederen zorgvuldig van die van Buat gescheiden vielen ten deel aan de klein kinderen van baar jongste zuster, die gehuwd is ge weest met Karei baron Van Boetaelaar. In bet Hollandsche testament heet het, dat oud tante Buat deu 29 Augustus 1699 overleden is;uit bet Begraafboek van Saint Cyr evenwel leeren we, dat zy den 11 Agustus overleed, in den ouderdom van 60 jaar. Een zonderlinge speliug mag het wel heeten.dat noch vnti Cornelis Musch, noch vau Betje of Buat eea portret bestaat, geschilderd dan wel gegraveerd of geëist. Wel zegt Van I.ennep, dat in de kraam kamer de geschilderde portretten van Musch en zijn vrouw hingen, doch ook dit is phantasie, al noemt hij Honthorst en Miereveld nis de schilders er van. Of die portretten niet bestaan hebben? Vermoedelijk wel. Wie weet in welke Almeti-gallerie van dezen of genen dollnrkoning ze thans hangen. Zelfs een grsfieekeu \an de eenmaal zoo gevierde vrouw is niet te vinden. Sic transit.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1908 | | pagina 1