SUCCURSALE COMPAGNIE LYONNAISE
COUPONS:
s
AMERSFOORT
GROOTE JAARLIJKSCHE OPRUIMING
CONFECTIE GOEDEREN
EXTRA BELANGRIJK RABAT.
1
Ainersfoortsclie Rank.
MAANDAG 18 JANUARI en volgende dagen
0
Langestraat hoek Stoovestraat
Wegens vergevorderd seizoen
zijden, wollen, flanellen stoffen,
Kanten, Garnituren, Ceintuurs, enz.
Mantels, Costumes, Blouses, Jupons, Costuumrokken, Peignoirs, enz.
0
0
0
0
0
0
UITVOERING van
EFFECTENORDERS.
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
Z E I S T.
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
Feuilleton.
THEA,
m ma
O
0
0
0
0
0
0
0
(HOOFDMAGAZIJNEN DEN HA ACE, KNEUTERDIJK 9.)
Fouruisseurs de
S. M. la Reine-Mère.
VAN
EN VAN ALLE
MET EEN
Wij maken de Dames opmerkzaam, dat de werkzaamheden van den inventaris thans geëindigd zijn,
en dat dientengevolge alle goederen thans opnieuw nauwkeurig zijn onderzocht.
Volgens gewoonte van ons huis worden, tegen het einde van ieder seizoen, alle goederen tot VEEL
VERMINDERDE PRIJZEN aangeboden, ten einde plaats te maken voor de nieuwe artikelen van het
0
t aanstaande seizoen.
©♦©♦©♦©♦©♦@♦0 0+0+0+0+040
KORTEGRACHT 20, Amersfoort.
(XTaast het Postkantoor). Telefoon 86.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen.
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN}
De ffoetleren rr orden te Amersfoort 's 99 oensdags
i franco gehaaid en gebracht.
I PROSPECTUS wordt op aanvrage franco toegezonden
50.)
Mevrouw Von Rockhausen's vreugde over de
eer die haar te beurt viel, verdween echter
als sneeuw voor de zon toen zij het gelaat van
mevrouw Von Ekern zag, terwijl deze beleefd
doch beslist zoowel voor de koffie als voor de
koekjes bedankte en daarop Elsbeth met haar
gewone lieftalligheid verzocht, haar even met
haar moeder alleen te laten.
Elsbeth verbleekte onwillekeurig bij dit ver
zoek. Zij begreep instinctief, dat haar moeder
weer iets tegen mevrouw Thea ondernomen bad,
dat al haar snu-ekiugen om toch rechtvaardig
te zijn in haar oordeel tevergeefs waren ge
weest. Zij keek zóo bedroefd, dat mevrouw Rita
opstond, het mooie meisje een ku9 op bet voor
hoofd drukte en baar met een paar vriendelijke
woorden tot aan de deur bracnt. Daarna ging
zij echter zonder omwegen recht op haar doel
at en mevrouw Von Rockhausen deed ook niet
de minste moeite om bet feit te loochenen.
„Ja, ik heb de brieven geschreven. Alleen
verbaast 't me, dat mevrouw Gillberg, die zoo
genaamde mooie mevrouw, 't nu eerst bemerkt
heeft. Zy moet toch nog dommer zjjn, dan ik
dacht. Doch volgens mij verdien ik voor het
schrijv n van die brieven geen afkeuringeer
der lof. Die vrouw hoort niet thuis in ons re
giment; wij moeten haar zien kwijt te raken.
Een vrouw, die durft zeggen, dat er geen garde
is, is niet waard, de vrouw van een officier te
zijn. Een vrouw, die zich niet schaamt, van
een andere dame, zooals ik, te eischen, dat zij
haar verontschuldigingen aanbiedt, die haar gast
weg laat gaan zonder haar ook maar een kopje
koffie aan te bieden en die dan nog de bruta
liteit heeft, naast mij te komen zitten en te
praten, alsoi er niets is voorgevallen
Als een stortvloed kwamen haar de woorden
over de lippen. Alleen de naam van mevrouw
Von Gillberg was al voldoende om haar in
woede te doen ontsteken.
Met vertrokken gelaat, met van toorn fonke
lende oogen, de handen krampachtig saamge-
knepen. zat zij daar, zoekend naar de meest
smalende woorden om haar vijandin te treffen.
Mevrouw Von Ekern wist niet hoe zij het had.
Hoe kon een vrouw zonder de minste reden
zóo over een andere spreken! Daarvoor was
maar éen verklaring te vinden en toen me
vrouw Von Rockhausen eindelijk zweeg, toen
baar toorn eindelijk, als naar gewoonte, in een
tranenstroom lucht vond, toen stond mevrouw
Von Ekern op en nam zij vol medelijden de
ander in haar armen
„U is ziek, mevrouw, veel zieker, dan ik tot
nu toe had gedacht. Denk aan uw man, die u
werkelijk lief heeft, en aan Elsbeth, uw eenig
kindvoor die twee moet u weer gezond wor
den. Hier kunt u dat niet; u moet volkomen
rust hebben uw zenuwen moeten tot kalmte
k men, dun wordt u weer een heel ander rntnsch
en zult u inzien, dat niemand het slecht met
u meent, noch uw man, dien u door uw onge
motiveerde jaloezie het leven verbittert, noch
mevrouw Von Gillberg. U hebt geen vijanden
die bestaan alleen in uw verbeelding. Wanneer
u eerst maar weer gezond is, dan zult u er zelf
1 om moet lachen, ook maar éen oogenblik ge-
meend te hebben, dat uw inau niet van u hield
of dat een der andere dames iets anders dan
vriendschap voor u gevoelde."
Als een moeder lot haar kind, zoo sprak de
vrouw van den kolonel tot die van majoor Von
Rockhausen en de tranen van deze begonnen
bij die vriendelijke woorden steeds overvloediger
te stroomen.
„Ja, ik wil weg, mevrouw," barstte zij einde-
lijk uit. „U hebt gelijk. Zoo houd ik het niet
langer uit ik kan nu eenmaal niet aanzien,
dat mijn man zonder mij uitgaat en misschien
op straat met andere vrouwen spreekt. Ik kan
den naam van dat schepsel, die „mooie mevrouw
Thea" niet meer hooren. Die heeft mij zoo ver
schrikkelijk laag neergezet. Ik heb al lang uit
mezelf weg gewild, maar ik durfde mijn man
niet alleen luten. Wie moet er op hem passen,
wanneer ik weg ben En dan zei ik ook tegen
mezelfmevrouw Thea zal denken, dat je voor
haar het veld ruimt. En dat zal ze ook zeker
doen. Zij zal zich verbeelden, dat ik weg moet,
omdat ik haar die brieven geschreven heb en
dat gun ik haar niet. Neen, dan blijf ik liever
hier ik wil hier liever sterven, dan ergens
andera gezond worden. Mijn hoofd mün
hoofd bet barst het harst 1"
Met eey gil drukte zij plotseling beide han
den tegen de slappn.
Mevrouw Von Ekern moest zich geweld aan-*
doen, piet van den angst te doen blijken, die
haar in 't bijzijn van de zieke aangreep. Hoe
Snelpersdruk, Firma A. H van CLEEFF, Amersfoort.
was het mogelijk, dat de arme vrouw er in ge
slaagd was, voor allen verborgen te houden,
hoe ziek zy in werkelykheid was I
Opnieuw sprak zij mevrouw Von Rockhausen
vriendelijk toe; zij streelde baar de handen en
het voorhoofd en vond welgemeende woorden
van deelneming en troost.
„Ja, u hebt gelijk, mevrouw; ik ben ziek.
Ik zal alles doen wat u wenBcht; maar éen ding
moet u mij belovenu moogt die vrouw niet
zeggen, dat u mij om haar hebt weggestuurd;
die moet gelooven, dat ik werkelijk ziek hen".
Mevrouw Von Ekern beloofde alles, wat de
zieke wilde. En ten slotte liet het zij ook Els
beth, die naar haar kamer gegaan was, weer
binnenkomen.
Die bleef als verlamd op den drempel staan,
toen zij het verwrongen gelaat van haar moe
der zag, die nog steeds zachtjes zat te weenen
zy schrikte ook van het angstige gelaat van
mevrouw Von Ekern.
Zij stond op het punt een kreet te slaken en
op haar moeder te toe snellen, doch mevrouw
Rita's blik hield haar terug. Deze trok Elsbeth
opnieuw tot zich en legde haar arm 0111 de
schouders van het jongemeisje„Je lieve moe
der heeft mij verteld, dat zij zich al lane niet
goed gevoelt. Ik heb haar den raad gegeven,
voor een poosje naar een sanatorium te gaan,
waar zij volstrekte rust zul vinden. Zij is dan
over enkele weken weer gezond en wanneer dan
het voorjaar is aangebroken, gaan jullie drieén
een mooie reis maken. Je zult eens zien hoe
goed dat je moeder zal doen."
(Wordt vervolgd.)
