Mode-Magazijn
f i;in;ivnia:iai
Kanten
Kantstoffen
Entredenx
Broderieön -
Plooitjes-tulle
Ruches. - - -
BLOOKERS
CACAO,
Amersfoortsche Bank
II
DAALDERS
De NIEUWE sortee
ring voor het aanstaande
seizoen is in ruime keuze
gearriveerd.
PRIJS en KWALITEIT
blijven steeds dezelfde.
Telefoon 103,
AMERSFOORT.
BOSCH Co., Amterdam
Feuilleton
MANNI.
van
Mocht uw leverancier bovengenoemd artikel niet
voorradig hebben, vraag dan adressen aan
Blooker's Cacaofabriek te Amsterdam.
Kouinkl. goedgek.
1/10 3 o/0 TIJDUEEbTIiOT f3,—
Klassikaal f0,60,
1/20 3 TIJDGEE8TLOT f 1,50
Klassikaal 10,30,
3 TIJDGEE8TPOLI8 flO,—
Betaalbaar met f 1,per maand.
De Polissou geven 3 loterijen precies de
zelfde kansen als 1/20 Staatslot, doch zyu
veel voordeeliger.
Verkrijgbaar te Rotterdam aan het
Hoofdkantoor Zuidblaak 32 en te Amers
foort by 3. G. Prins, Lavendelstraat 4, en
hg G. Boekenoogen, Lungestraat 4.
Toezending naar buiten na ontvangst
bedrag plus f 0.15 voor porto- en zegelkosten.
CRED I ETVEREENIGING
te Amsterdam.
Correspondentschap te Amersfoort
mr. H. J. M. van den BERGH,
WILHELMINASTRAAT 5.
Zij steit zich ten doel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid ofin-blauco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden a deposito en
rekening-courant.
KORTEGRACHT 20, Amersfoort,
(naast het Postkantoor) Telefoon 86.
VICTORIA11 cent BITTERWATER18/2 cetnt
APOLLINARIS 12 VICHYWATER25
EMSERWATER. 15 FACHINGER12
enz., alles per heele flesch of kruik.
Verkrijgbaar bijApotheker W. A. van den BOVKillH A,UP.
Amersfoort.
Heinrich Naumann, student in de rechten,
kwam met een ongelooflijk mormel van een hond
in de Bookhalle. Zelfg de meest welwillende
beoordeelaar had geen Bpoor van ras in het
beest kunnen ontdekken.
Naumann werd van alle kanten in 't ootje
genomen. Hy liet dat kalm gebeuren en zei
met stoïcijnsche onverschilligheid
„Houdt je mond. Op den kern komt 't aan
niet op het uiterlijk. Ik ben overtuigd, dat mijn
Tyras nog superieure hoedanigheden zal ont
wikkelen. Wij h'.aden thuis óok zoo'n rasloos
exemplaar, dat eenig in zijn soort was. Wil ik
jelui die geschiedenis eens vertellen?"
Verscheidene korpabroeders knepen er tus-
schtn uit. De anderen bleven bij hun biertje
en lieten zich het houdenverhaal vertellen.
Naumann begon:
„Onze Mannihad van het tijdelijke afscheid
genomen. Wij, kinderen, Waren ontroostbaar; pa
was zichtbaar bedroefdmainu buiten zichzelf
WantManni was in zijn rnsechtheid altijd een
voorwerp van afgunst geweest voor alle kennis
sen. Nooit, beweerde men, zou men een dupli
caat van hem vinden.
Hij moest een waardige begrafenis hebben.
Wij kinderen hebben hem in een kistje gelegd
en hem begraven achter in den tuin, waar hij
altijd zoo graag met zijn langen snuit naar
muisjes zocht.
De oude Mina maakte de diepzinnige opmer
king, dat Manni er uitzag als een volgestopte
bloedworst waaraan wat bengelde. Dat bengelen
gold zijn kleine, sterk gebogen beentjes, de trots
van Manni's bestaan, hoezeer ze hem wel in wat
in den weg zaten bij het hollen. Maar hij wist,
dat hij door die beentjes de verrukking der "ken
ners wegdroeg. Geen tax kon met hem vergele
ken worden.
Acht dagen waren sinds die treurige gebeur
tenis verstreken en Manni werd overal gemist.
Wij misten hem bij onze spelen, papa bij zijn
middagslaapje, mama bij haar visites. En steeds
levendiger werd de wensch naar een anderen,
nieuwen Manni.
Eens op 'n dag kwam papa erg opgewekt van
het college thuis en bracht, onder zijn overjas
verborgen een hond mee, die als „entrée de
chambre" onzen Frits, die hem wilde aannemen,
in zijn duim beet.
Papa zei erg tevreden„Dat is 'n brave hond,
die verdedigt zich."
Wij kinderen vlogen met een waar Indianen-
gehuil de kamer uit en riepen mama. Deze
kwam en monsterde door haar lorgnet den vier-
beenigen nieuweling.
Daarop zeide zij op geringschattenden toon:
„Dat mormel zou onzen Manni moeten ver
vangen? Dat moet een tax heeteü met zijn
korten staart en zulke beenen I"
„Hij heeft toch o-beenen", waagde Lientje
op te merken.
„Ja juist, slechts o-beenen. Een goede tax
heeft van boven o- en van onder x-beeneo."
Wij maakten nog Bchuchter de opmerking,
dat wij den hond wel mooi vonden, in de hoop
hem te kunnen behouden; maar met weinig
succes. Mama wist er papa volkomen van te
overtuigen, dat het een pover bewijs van zijn
smaak voor een goeden hond zou zijn, als hij
zoo'n straatmormel behield. Papa gaf mama ge
lijk en beloofde, den hond terug te zullen geven.
Dat stond ons, kinderen, geheel niet aan. Wij
vonden het kleine, beweeglijke mormel aller
liefst, en zelfs Frits ,dien hij gebeten had, stemde
dit toe. Waarschijnlijk was hij een veel betere
speelkameraad dan de oude Manni, die te nau
wer nood meer loopen kon. Maar al dat mop
peren en dreinen hielp geen zier. Mama's
schoonheidszin en haar heulen met alles wat
„echt" was, behaalden de overwinning.
Toen hielp de nieuwe Manni zicQzelf, Hy
drentelde altyd maar papa achterna en toen
Snelpersdruk, Firma A. H
deze des middags zijn dutje ging doen op de
chaise longue in zijn studeerkamer, sprong hij
onmiddellijk op den divan, rolde zich op tot
een kogel aan papa's voeten en snorkte weldra
met dezen om het hardst.
Wij hadden zachtjes de deur geopend ea
lachten ons halfdood om die vertooning.
Daar kwam de dienstmeid met een boodschap
en vroeg Frits, papa te wekken, want hij moest
dadelijk bij een zieke komen. Zij noemde den
naam en het adres; maar wij bedankten er voor.
Papa's goede luim, als hij in zijn middagslaapje
gestoord werd, was geen duit waard.
Mina, die daarom juist ons met die taak had
willen belasten, moest, omdat er zoo'n haast
bij was, zeil' papa maar wakker maken.
Een herhaald roepen hielp nietpapa snorkte
rustig voort. Maar de hond was wakker gewor
den en had zich knorrend opgericht. Toen Mina
papa's arm greep om hem wakker te schudden,
sprong de hond woedend op haar los.
Door het lawaai ontwaakte papa.
„Wat is er dan?"
Mina kon van schrik geen woord uitbrengen,
want de woedende hond rukto nog steeds aan
haar kleeren. Tot Mina's groote ergernis had
papa geen klap of zelfs niet een boos woord
over voor den hond, maar liefkoosde hij hem,
zeggende „Hij is waakzaam; hij is aanhankelijk I"
Lientje zei, met haar aaiigeboren vrouwelijke
slimheid, tot ons
„Let eens op, wij houden den nieuwen Manni.
Toen hij Frits in den vinger beet, zei papa
Hij is braaf, hij verdedigt zich. En nu zegt
papa: hij is waakzaam; hij in aanhankelijk."
En Lientje zou gelyk krijgen.
Maar niet de reeds genoemde eigenschappen
verzekerden ons het bezit van de.i hond, wèleen
zeer bijzondere karaktertrek bracht papa er toe,
het raslooze mormel, zooalB mama hem noemde,
te behouden en als opvolger van den overledene
tot Manni te verheffen. De nieuwe Manni was
namelijk ook spaarzaam.
Hier viel een homerisch gelach Na tmann in
de rede; doch deze liet zich niet van zijn stuk
an CLLEFF, Anierslooit.
brengen en ging voort
„Lacht niet en luistert tot het einde toe. Hoe
ongelooflijk 't ook moge klinken, hij was inder
daad Bpaarzaam. Immers toen op den zelfden
avond mama met haar huishoudboek bij papa
kwam om geld te vragen, ontspon zich tusschen
mijn ouders een klein dispuut, dat Manni, die
trouw aan vaders zijde bleef, al gauw met zijn
gebrom begeleidde.
Hoe levendiger mama sprak, hoe overtuigender
zij papa onder 't oog trachtte te brengen, dat zij
geld noodig had, des te krachtiger werd dat
gebrom. En toen mama ten slotte haar hand
overredend op den arm van papa wilde leggen,
stortte zich Manni met een luid blaften op mama,
die blij was, dat zij niet gebeten werd.
Het duurde een tijdje eer papa liet beest tot
rust gebracht had en het zicli weer aan zijn
voeten ineen had gerold.
Het was een ongelooflijk komisch tooneeltje
geweest en papa brak dan ook in een vroolijk
lachen uit.
„De hond is spaarzaam en wil mij helpen spa
ren. Dat zal je toch met me eens zijn. Hij
heeft zulke goede eigenschappen, dat ik hem
houd."
Mama zag het in en laehte hartelijk mee.
Van dien dag was de hond in ons huis een
nummer, dat aan de vrienden, en bekenden werd
voorgesteld onder den naam: „Manni, de spaar
zame."
Het gelach in de Boekbalie herhaalde zich,
vermengd met bravo's. Toen de kalmte te
ruggekeerd was, meende een der oudere studiosi
lakoniek
„Nu, dan hoop ik, Naumann, dat jou Tyras
de zelfde eigenschap zal ontwikkelen en als hij
je werkelijk het sparen heeft geleerd, mag je
ons op de rij af wat leenen."
