1 iÉJ SUCCURSALE JL
I mCOMPAGNIE LYONNAISK W
RRfinTF IAARI1 llttPHF RPRIIIMINR
unuuiL üHHnLiüi\ouriL urnuimiiiu
1 rniiPRNC
1 tuuruRg
1 7iiiipn Wnllpn Vtimrn HIUTEN PARIVflTïlRClVI Hl DIK m
1 Apll, Willi, Min MUM, MIudöI, bAnmlütiDlil, brtLüllo, Ui
Langestraat 83, hoek Stoovestraat
AMERSFOORT.
1 MAANDAG 21 JUNI
begint de
TEGEN BELANGRIJK VERMINDERDE PRIJZEN
van
van
benevens van
alle voorhanden zijnde Confectie-goederen
I Costuums, Mantelcostuums, Rokken, Onderrokken, Peignoirs, Blouses, Mantels, enz.
QuakerOats
Feuilleton
Gouden ketenen.
16>-
FLEHITE
Fournisseurs l-ouruisseurs
de S. M. la Reine. m -i r* de 8. M. la Reine-mère.
Vaa der ZOO de JONG Van OPHOVEN
<*mersf«orl. Wcslëliiscl 43. Tplpfoon 93.
Zetten gelden uit op prolongatie met
bewaring van het onderpand bij de Twent-
sche Trust-Maatschappij te Amsterdam.
zeer voordeèlig in het gebruik.
Op den dag van het huwelijk een bruids
partij had tot aller spijt niet plaats gevonden
kwam een aantal oudere en jongere kameraden.
Het huis was z6o vol, dat Hans voor ieder met
den besten wil slechls een paar vluchtige woor
den over had, ook voor de Gallweg niet meer
dan een handdruk en een groet.
Daar kwamen in een vierspan Ruth en de Vor
stin
De oude Heckstein was ziek. De te Berlijn
zeer. gevierde hofprediker Grën had op Hans'
verzoek diens plaats ingenomen en na volgden,
toen de klokken luidden en hij aan de zijde van
zijn bruid den korten, met bloemen bestrooiden
weg naar het kerkje volgde, toch minntenvoor
Hans Hagelitz, waarin hij zich volmaakt geluk
kig gevoeldegelukkig niet alleen in materieelen
zin, maar ook door het vooruitzicht, liefde te
kunnen geven en te zullen ontvangen. Al het
onaangename verdween voor hem bij de toekonast-
droomen en zijn goede, eerlijke voornemens. Het
was hem als werd hij bij iederen tred krach
tiger.
Hoe mooi was Ruth in het rijke costnum met
de myrtenkrans op de rijke, blonde lokken. Hoe
liei was haar bleek gelaat, hoe zacht en bekoorlijk
lijk was ze zoo even geweest, baar aan de borst
gedrukt en gekust had. O van hem zou men
niet zeggen, dat hij om geld getrouwd waB.
Men behoefde deze inderdaad vorstelijke gestalte
slechts aan te zien om te begrijpen, dat hij dit
meisje uit liefde trouwde.
De'ringen waren gewisseld het laatste ge
zang van het koor stierf weg. Het jonge paar
ging terug naar hetouderlijk huis, omringd door
de gelukwenschenden, te midden van de lange
file van dorpsbewoners en nieuwsgierigen.
Ach er in den stoet kwamen Gallweg en Von
Plenshagen. Het toeval had hen samengebracht.
Gallweg liep neuriënd verdertelkens weer keek
hij naar het met klimop begroeide huis van den
predikant. De baron sprak des te levendiger.
„Een geluksvogel, die Hagelitz. In vertrouwen
gezegd, het was hier misère den laataten tijd.
Nu bij is met een vrij noinmer er uitgekomen,
zooals men dat noemt. Ik gun het hem. Ik
wilde wel, dat onze jonge adel meer gelegenheid
had, zich op deze wijze te verbetereu. Het is in
dezen ongelukkigen tijd en bij de halve maat
regelen van de Regeering de eenige wijze om
zich staande te houden. Of Hans in dienst zal
blijven
„Ik denk wel." Gallweg had met een half
oor geluisterd en antwoordde verstrooid„Hoe
komt u daarop?"
„Nu, ik was onlangs met het bruidspaar op
Glaring. Onder ons gezegdfameuse vrouw, die
Vorstih I In alle opzichten de meerdere vat}
haar zuster. We zaten aan de thee daar
wordt op Glaring wel wal veel thee gedron
ken ik denk zoo, dat Woldegg in zijn eentje
zich daarvoor wei zal schadeloos stellen en het
gesprek kwam op de huwelijksreis. Komisch, dat
verzeker ik u. De bruid was heel verwonderd,
dat Hans maar veertien dagen verlof had.
„Maar waarom neem je niet langer „Eerst
krijgen kunnen". „Hoezoo Dat hangt
toch niet van mij af, maar van den comman
dant." „Ja, maar als ik nu langer op reis
wil blijven". „Gaat niet, lieve Ruih."„Ja,
maar als ik nu vier weken te Florence wil blij
ven"? Nu, de rest kunt ge u denken deze
verwende millionaire als echtgenuote van een
jongen garde-luitenant. Ik geloof, dat hij wel
spoedig ontslag uit den dienst zal nemen".
„Dat zon me spijten. Dan zou hij ten slotte
I le mari de sa femme worden."
„Ja wat wil je? Dut is nu eenmaal niet
anders. En dan, de man van zoo'n mooie vrouw
I te zijn, is niet zoo heel erg."
Als een gulden droom gingen de volgende
uren aan Hans voorbij met hun bonte afwisse
ling van plechtige en ernstige redevoeringen,
massa's telegrammen, tranen van mama, den
vasten, eerlijken handdruk van Malwine: „Wees
een man, HaDSwees gelukkig en maak geluk
kig" Het groote collier, dat Pa aan tafel
Ruth plotseling om den hals deed hel
lachen van Ellinor de hoera's van het volk
Dan het heimelyk weggaan van Ruth en van
hem hoe hij ongeduldig op haar wachtte
tot zij in eenvoudig, grijs reiscostuum plotseling
voor hem stond arm in arm ten slotte door
den donkeren tuin naar den grooten eik, waar
het rijtuig wachtte,
Binnen een half unr moeBten ze te Roppa
zijn. Daar wachtte de extra-treinin drie
uur waren ze te Berljjn. Het rijtuig reed weg.
Ruth vleide zich tegen Hans aau. Hij zocht
haar mond. Zij kuste hem, een beetje angstig.
Daar hield het rijtuig stil. Zooals een oud ge
bruik meebracht, had de jeugd een touw over
den weg gespannen, Huns moest zich „vrijmaken".
Toen hij zich, geërgerd, maar toch lachend uit
het portier boog om onder de jeugd een hand
vol zilvergeld te strooien, zag hij de eerste pijl
van het vuurwerk de hoogte ingaan. Een oogen-
blik bleef zij als 't ware Btaan boven het dak
van de pastorie. Toen spatte zij uit elkaar. Toen
werd alles donker.
Gallweg was nog twee dagen opVielberg ge
bleven, eigenlijk op aansporen van de groot"
moeder, die meende, dat zij bij 't eindigen der
feestelijkheden en bij 't opmaken van de kliek"
jes, mannelijke hulp niet missen kon.
Met haar was hij ook naar de pastorie ge
gaan om Heckstein een bezoek te brengen. Hij
vond hem, zooals hij wel gedacht had, niet ziek,
«tmlIieUlliiiiMlitf Museum is
4l 4* I IJ k s le beztalilltfen
»4M«r iil«'f-le4t«-ii a IO 4*4*ui.
Kosteoos des Dinsdags van 10 tot 2
en van U/a tot 3 uur.
ook niet heelemaal in orde. Wellicht miste hij
zijn dochter. Tina namelijk was vertrokken.
Gallweg kon moeilijk vragen waarheen en voor
hoe langde oude heer was zeldzaam week ge
stemd en in zyn oogen schitterde een traan.
Toen zij weg gingen, zeide de oude vrouw
„Nu dominee, je uiterlijk bevalt me zoo heele
maal niet. Kan je 't niet verkroppen, datje zelf
Hans niet getrouwd hebt? Ja, oude vriend.
En het dineren de menschenAlleen Pa is
de moeite al waard. Kom, wees vroolijk. Mor
gen kom ik met Wiwidat is een heel verstan
dig meisje. Wij leggen dan eenkaartjebegin
ze maar vast te schudden." Hij lachtte maar
eventjes. Onderweg mompelde de grootmoeder
„Hij wordt de oude niet meer hij overkomt
het niet. Waarom moest die arme Tina nu ook
juist tegen hem haar vermeend verdriet uitstor
ten Dom schepsel 1 Ongeluk Geluk heeft
ze gehad."
Gallweg liep zwijgend naast haar- hem was
dit alles in hooge mate pijnlijk.
Plotseling bleef de oude vrouw staan, tikte
hem met haar stok op den schouder en zeide:
„Kom, voor mij behoef je je toch niet van
den domme te houden. Je weet even goed ala
ik, dat het zwarte katjeniemand kan zooveel
van haar houden als ik dat Tina tot over
d.c ooren verliefd ie geweest op den kwajongen.
Lieve help, 't doet natuurlijk onaangenaam
aanmaar als ik zoo aan mijn eigen jeugd
denk, dan had ik vóór mijn 20ste jaar al wel
driemaal dood moeten zijn, wanneer ik tot den
Btam der Asra's behoord had. Dat kom je wel
te boven. Met mijn een-en-twintigste jaar was
ik dom genoeg dom is altijd een teeken van
gezondheid Hagelitz te trouwen. Dat was
me er eendaar is Hans een kind bij."
(Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk, Firma A. H. van CLEEFF, Amersfoort.
