OPENING
Voorjaarsseizoen 1910
Waarom
CONFECTIE
ROBERT LEVY,
E.Brandsm^
Thee
3 pCt. Tijdgeest Polissen
LangestraaUO, AMERSFOORT, Telefoon 103.
Herverzekering gratis.
3 pCt. Tijdgeest Loten
EAU DE COLOGNE
DE HUISHOUDGIDS
Mode-Magazijn
Feuilleton.
Het mutsje.
£11,Per maand fl
Geven drie achtereenvolgende loterijen
precies de zelfde kansen als 1/20 Staatslot.
Klassikaal f0.60.
Klassikaal »0.30.
1/10 lot f3.—.
1/zO lot »1.50.
Zegelkosten fO.10.
Verkrijgbaar te Rotterdam aan het Hoofd
kantoor der N. V. »DE TIJDGEEbT", Wijn
straat 10, en
te Amersfoort by J. G. PRINS, Nieuw-
straat 5, G. BOEKENOOGEN, Langestraat4,
A. de ZWART, bchimm.i^Jüninckstraat '20,
J. SETTEUR, Utrpchtscheweg 48.
Door deze lieb ik de eer te berichten
dat een mijner stemmers geregeld elke
maand in AMERSFOORT en omstreken
werkzaam zal zijn.
Hoogachtend,
J. F. CUYPERS,
Kon. Ned. Pianofabriek,
WESTEINDE 37. - TELEFOON 289.
DEN HAAG.
THE CHARTER of COLOGNE
Anno 1535
overtreft alle Keulsche producten.
Te Amersfoort bij den beer R. J. van
EIMEREN, Coilïeur, Langestraat 7.
MoHnilla. Gent 1908.
Koken en Voedingsleer,
Gouden Medaille, Gent 1008.^
Onder redactie «an mejuffrouw N. CARIOT, Learares i
te ZWOLLE.
nj. tiidschrift verschiint eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis e„ franeo verkrijgbaar bij iedere» Boekhandelaar
aan bet Bureau van de »DE HUISHOUDGIDS
van ue howhvu.'-
Burgstraat 65, UTRECHT.
staat eene advertentie van
uwe firma niet op deze plaats
Een zeer groot aantal lezers zouden
er dan kennis van hebben kunnen
nemen.
Hierdoor geef ik aan mijn geachte
eliëntele kennis, dat de LAATST uitgekomen
NOUVEAUTÉ'S voor het aanstaande seizoen
zijn gearriveerd.
Eene prachtige keuze garueeringen, als:
Kantstoffen, goud- en zilver-tulle, git- en
loover-galons, Broderieën, in de nieuwste
modekleuren
Kinderjurkjes, Blouses, Costuumrokken,
Empire-eostumes, Peignoirs, Hoeden.
Zichtzendingeu te allen tijde, Stalencollecties gaarne ten dienste.
van
VI1BI Uil
Verkrijgbaar by den heer
H. BOERWINKEL, Agent te Amersfoort
en by
A J. van ZALINGEN, hoek Langestraat.
W. VONK, Langestraat.
G. DIEGES, Krommestraat 52.
WILS—RAS, Lavendelstraat.
Bij den ondergeteekende verschijnt
iederen Woensdag
De Hollandsche Lelie
H Weekblad voor Jonge Dames
fonder Hoofdredactie
van
Jonkvr. ANNA de SAVORNIN LOKMAN.
ii De Hollandsche Lelie" is heteenxge
33 Weekblad in Nederland voor dames 2
er uit de hoogste en beschaafdste krin-
gen. Let hierop voor uwe advertentie.
Prijs per jaarg. f4.50,fr. p.p. f5.25.
Proefnummers gratis.
Amsterdam. L. J. VEEN.
FABRIEKEN van MELKPRODUCTEN
AmersfoortHarderwijk
Controle den heer W. A. van den Bovenkamp
Uitsluitend prima Melkproducten.
Ziektekiemvrjje Melk
uitsluitend in flesschen
Koffie en Slagroom. Karnemelk.
Boter onder Rijks-controle f 1.60.
Crediet-voroeniging
te Amsterdam.
Correspondentschap te Amersfoort
mr. H. J. M. van den BEKGH,
WILHELMINASTRAAT 5.
Zij steit zich ten doel
het vt-rleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
bet incasseeren van handelspapier
het ontvangeu van gelden a déposito en
rekening-courant.
2 (Slot).
Dikwijls deed Leonore een auto-tocht mede
soms werd er met drie uitgereden en door de
nieuwe omgeving, die niet naliet de gastvrouw
als het middelpuot der pret te huldieen hoe
weinig vrouwen zijn bestand tegen deze bedwel
mende hulde begon Leonore langzamerhand
zich meer éen te gevoelen met den schitterenden
bon-vivant in baur man, die zoo'n slag had, de
rente van zijn drie millioen te doen rollen door
de „wereld waarin men zich schijnbaar niet
verveelt".
Zelfs werd zij op het laatst, achter haar rug,
door de tafel- en autovrienden schertsend de
hertrouwde „lustize Witwe" genoemd.
Fer groeide om zoo to zeggen van genot.
Leonore was het middelpunt van alle vermaken,
die nogal eens luidruchtig waren, vooral in den
vreemde, dan geneerde men zich niet; zoo zelfs,
dat eens te Brussel, toen na een copieus diner
het gezelschap in een niet eersten rangs café-
concert belandde, tot verontwaardiging der Brus
selaars, Leonore die op dat oogenblik een
diabolische schoonheid leek opsprong en met
de zangeres, welke een fragment uit de „Carmen"
zong, meelaldeL'amour est enfant de Bohème.
Fer lachte achter zijn glas champagne en zag
in een wel behaaglijken schemer zijn vrouwtje de
welvoeglijkheid in die mate uit het oog ver
liezen.
Maar er waren dagen, waarop Leonore de
Leonora liereerste jaren leek. Dan was zij,rond
uit gezegd, doodmoe van het zwieren. Dan bleef
zij op „Leeuwendaal" dagen achtereen in een
dolce farniente, terwijl Fer met de kennissen
de auto's maar steeds snorren deed zóo, dat hij
de kans beliep, wel tien proceesen-verbaal op te
loopen
„Leeuwendaal" had dan niet dat drukke aan
zien en als Leonore zoo'n rustkuur onder de
leden had, bleven de Kennissen op eerbiedigen
afstand.
Fer lachte haar 's avonds uit.
„Je bent niet wijs lieve."
„Och,laat me maar; ik moet toch wit doen.
En dan kom ik weer wat op mijn verhaal."
„Nu, als je plezier in dat peuterwerk helt."
Zij hield zich die dagen met huiselijke zaken
bezig, maakte puddingen klaar, vrachten in,
ölsof zij nog in haar gezellig „nestje" van tien
kinderen thuis was, keek en telde mot haar
kamenier de wasch na
Het was eeD mooie lentedag, einde Mei, De
eiken Btonden in hun frisch groen, de bloem
bedden waren pas gevuld, de vogels kwinke
leerden, de wielewaal liet zijn vroolijk gefluit,
de nachtegaal zijn diep rollend geluid hooren. j
In de verte klonken over den Leidschen weg
de signalen van auto's, bet getrappel van paar
den de verleiding.
Doch Leonore was nog niet aan den laatsten
dag der ruetkuur.
„Hoeveel handdoeken, Frangoise?"
„Veertien, mevrouw."
„En op het lijstje staan er maar twaalf."
Frangoise, een goedig, maar niet* snugger
meisje, antwoordde
„Dan zyn die twee niet van ons".
„Niet van ons? En ons monogram staat in
de hoeken ja zie maar maar maar wat
is dal?"
„Dat is een kindermntsje", zei Frangoise nuchter.
„Van ons?"
„Ik heb het boven in een koffer gevonden on
het was zoo vuil, dat ik het maar mee in de
wasch heb gedaan".
Leonore greep het mutsje, keerde het om en
om en holde tot verbazing van Fiangoise de
kamer uit.
De auto's riepen op den rijweg met hun toet-
toet „laat ons genieten" en overschreeuwden
met hun leelijk getoet het gejubel van het
vogelenheir, dat ook op zijn wijs riep„laat
ons genieten".
Als wezenloos vóór zich uitstarend, met het
blanke, ronde kinnetje op de borst gezonken,
zat Leonore in een stoel van haar prachtig bou
doir.
„KitnerFietlispelden haar lippen.
Hoe was het mogelijk I Zij had toch alles,
alles, wat aan Piet herinnerde, wojgogevon en
meende zeker, dat toen zij haar meubilair van
Den Haag naar den Velperweg deed verhuizen,
bij alle linnen en kleeren er niets, niets meer
was; van Kitner niet, van Piet niet; dat verle
den was voor altijd weg, weg
Was alleen dat mutsje, dat Piet in de dagen
van zijn ziekte op het kranke hoofdje had ge
dragen, haar ontgaan en was dat tusschen ander
goed in een kist, die weder nanr Den llaug ver
huisde, achtergebleven
Zij zag eensklaps, als in een fata morgana,
haar tuintje, de schutting, den kleine in zijn
wagentje
„Lieve", klonk het onder een openstaand raam,
ben je daar?"
Op den kiezel hoorde zij de voetstappen van
haar man.
Zij sprong op liep naar het raam.
„Ja, Fer, wat is er"?
„Kom, kleed je gauwtoe ga nou mee, we
zijn met de auto's terug, we hebben 'n, kostelijk
leuken inval, we gaan te Utrecht de Van Zuijlens
eens vernissen. Wat zal z'n oude opkijken, als
hijopscheupen moet. Maar dat inoiie-de vrek",
En Fer lachte den schaterenden broeden lach
van den dikbuik.
Haastig hing Leonore haar stofmantel om,
zette haar auto-hoed op. Zij mochten niets mer
ken niets; Fer zeker niet.
Daar was een jolig gezelschap beneden, dat
al in Den Haag gebitterd bad en nu reeds zich
allerdolst amuseerde over het gezicht van den
ouden Van Zuijlen.
„Hier, hier is nog een goede plaats, mevrouw,"
riep de jonge Karei van Zujjlen.
„Neen, kom in deze auto, mevrouw," riep Van
Drentel, „deze rijdt veel zachter."
Fer was reeds met de voorste auto weggetuft.
Vooruit naar Utrecht O, dat gezicht van
dien ouden Van Zuijlen 1
En uit alle auto's klonk een aanstekelijke
vroolijkheid over hetgeen zij zouden zien, als
vóór het breede huis in de Maliebaan de drie
auto's zouden stilhouden, vol met Haagsche
beau monde en als een ondeugende schavuit,
die 'm dat in verstandhouding met Fer geleverd
had, de Btudent in het midden. Leonore lachte
meemaar eensklaps, ala do jubelgil van een
uitgelaten schooljongen, schalde een kreet van
Van Drentel.
„Ho, ba, ho, hal wat heb ik nou aan de
hand 1"
Hij had iets wits zien vallen en het opgeraapt.
In haar verbouwereerdheid, toeu Fer haar
eensklaps onder het raam van haar boudoir
riep om mee te tuflen, had zij het mutsje van
Piet tusscheu haar kleeren weggemoffeld en
dat bleek nu gevallen.
Van Drentel stak er zijn wandelstok onder en
liet het mutsje aan de andere auto's zien en
ging er toen mee zitten als een Dahomey-koning
met zijn schepter.
Een schaterend gelach in alle auto'&, óok in
die van Fer, die zelf niet durfde omkijken om
dat hy de auto bestuurde.
Anders had hij Leonore kunnen zieu zitten,
met do hunden voor de oogen.
De arme, jonge vrouw was in luid snikken
uitgebarsten.
Snelpersdruk, Firma A. H. van CLEEFF, Amersfoort.
