U VERGIST ZICH
t
NIEUW PARIJS,
MAGG1S ->$►
Waarom
G. H. VAN DER SANDT C
Stoffen, Zijde, lousselines, Percales,
Mantels, Costumes, Blouses en Rokken.
PUNCH BEERTJE.
C. m Ommeren,
Grootste keuze:
JAPANSCHE DECORATIE-ARTIKELEN,
WAAIERS,KAKIMONO's,VUURSCHERMEN,enz.
Soep-tabletten
THEE
MAGGI's
K>
Uitsluitend prima kwaliteiten, tegen scherp concurreerende prijzen.
O
Feuilleton.
DODO.
LANGESTRAAT 37.
nationale Military en Groot Conoours-Hlpplque.
SPORT TEÏl l .K BIBKHOVI* TE AMERSFOORT-
OP VRIJDAG S3 KN ZONDAG 21 APRIL. - *ANVANfl 8 UUB
PASSEPARTOUT f2.50. MIDDENTERREIN f0.50.
VAN GROOT BKLANQ voor iedere hiiisvroiiwjtyn^
a 5 cents voor 2 porties, in korten lijd slechts met we ter te be
reiden. In vele soorttn en steeds versch verkrijgbaar by
J. I1EESTEHS, hoek Tuinstraat, Amersfoort.
van
M. Raïenswaay Zonen
Gorinchem.
verkrijgbaar by
Langestraat 18,
AaMERSFOÜRT.
Cr editt-vereenlelrg
te Amsterdam.
Correspondentschap te Amersfoort
mr, H. J. M. van den BERGH,
WILHELMINASTRAAT 5.
Zij stelt zich ten doel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakeljjke zekerheid of in-blauco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden k déposito en
rekening-courant
wanneer U meent, dat de bereiding van oen
smakelijke soep tydroovend ou duur is. Met
SOEPTABLETTEN
met de Kruisster,
kan men in zoer korten tyd en voov
don billy keu prijs Tan 5 cent
por 2 borden erenzoo voed
zame als smakeliyke
soepen bereiden.
staat eene advertentie van
uwe firma niet op deze plaats
Een zeer groot aantal lezers zouden
er dan kennis van hebben kunnen
nemen.
N. V. Manufacturenkandcl
Oudegraclit 33—34, UTRECHT, Telefoon 555.
RUIME SORTEERING:
2)-
Daar verscheen oom Reinhard weer op den
drempel en riep: „Waar bljjf je toch, Otto
lk heb daareven een bakje aangehouden, dat
nu wacht voor de deur. Kom nu toch mee!
Anders krijg je 't nog te.kwaad met Idal"
In den winkel stond Einke, met zijn petje in
de Ziund, boog voor elk der vier heeren als een
knipmes, en liep toen naar buiten om de be
stelde koopwaren in het rytuig te itouwen. In
liet koetsje had oom Reinbard reeds plaats ge
nomen. Hij groette nog eens uit het venster,
leunde toen achterover en scheen terstond in
te slapen. De lange beenen had hy uitgestoken,
zoo ver als de beperkte ruimte het gedoogde
en het roode hoofd met den panamahoed zonk
hem diep op de borst.
Iletwa8 een tamelijk lange weg naar de Eli-
eeiiHtrasse, waar majoor Gudareza woonde, sedert
hij eervol ontslag gekregen had en als gepen
sioneerde in dit goedkoope nest zich had terug
getrokken. Men moest door de guusche hoofd-
Hlrust, en die rit in het open lytuigje, met den
slupenden ouden heer up de achterbank, deed
menig voetganger half verbaasd, half glim
lachend opkijken. Daar wat voor den majoor
wel iets pynlyk in.
„Een prachtige oude heer I" had generaal Kür-
dinger gezegd... Nu ja jawel maar toch
ook wel ietwat een duitenklopper en boven
dien een regelrecht genotsmeusch, enkel voor
hei materieele.. Pleizierig waren de bezoeken
vun zulke familieleden eigeiilyk niet.
Gudaresa gluurde eens naar den slapenden
reus.
Gelukkig, dat hij van dien tijken oom toch
niets Lad behoeven aan te nemen, dacht hy
weer. Ja, goedig was de man, en op zijn ma
nier ook wel gul meestal op de verkeerde
plaats met een bnnkpapiertjo uit den vest
zak voor de kinderen „hier, mijn jongen
je vader hoeft er niets van te weten, hoorI"
Dat viel dan bij Eberhard en by Friedel op
een gloeiende plaat als zij 't eens breed kon
den laten hangen en voor een paar dagen ver
geten, dat in hun eigen huis eigenlijk altijd
Schraalhans keukenmeester was.
Neen neen, dét toch niet I Dat was overdre
ven I Wel zuinig hadden zij 't moeten aan
leggen maar zij waren met het pensioen en
nog een paar couponnetjes toch altoos behoor
lijk rondgekomen. Dat zij zich veel hadden
moeten ontzeggen nu, d&ar waren zy niets
minder om. Dat waB het lot van de beste men-
scben.
Maar oopieizierig was 't toch, zoo elk dubbel
tje te moet.-n omkeeren, en dan een oom te
te hebben, ongehuwd en met geen andere ver
wanten, maar met een fortuin, dat geraamd
werd op drie millioen mark IAls die zijn
was slechte een heel vluchtige
on Gudareza schaamde zich terstond er over
hy voelde hoe bij kleurdeover zóo iets ook
te kunnen denken!
Muar toch dacht hij nog verder er over, met
zekere weemoed zelfs want, wat kon het
geven Een gedeelte, een klein «tukje zou
natuurlyk aan zijn Ida komen, maar de hoofd
som van zijn vermogen vermaakte oom aan het
eene of andere gesticht. Dut had hij vaak ge
noeg gezegd, evenwel het hoe en wat en hoeveel
altoos in bet duister latend.
Jammer 1 dacht de majoor, en hy schaamde
zich weer. Die ellendige Mammon I Alsof die
ellendige Mammon iemand gelukkig maken
kon I Foeidat toch de geldduivel in elk
mensch zich nog zoo ïoert.
Hal hier wus gelukkig de Elisenstrasse en
daar keek ook reeds Dodo's kroeskop uit het
venster. Zeker waB m#eder de vrouw ongeduldig
geworden en had het kind op den uitkijk gezet.
„Poef-f-fl deed oom lteinhurd, toen het rijtuig
stilhield, en hij weef zich de oogen. „Ik gelooi'
waarlijk, dat ik een uihjeheb geknapt! Zool
Dan zullen we maar eens"Langzaam strekte
hij een been uit het rijtuig en school zijn groote
lichaam nu. Daarbij keek bij lachend naar boven
en riep Dodo toe„Ja ja, zwartje, je wacht al
met do soep? Ja, ju, vader weet nooit van uit
scheiden als hij eenmaal met de kameraden
uil is. Maar stuur nu tnuur eens een dienstbare
geest naur beneden. Ik breng jullie ul do schat
ten van ludiö mee."
Recht fideel was de oude, monter en galant,
6ok bij het middageten. IIij zut tusschen moeder
en dochter, maakte op zijn manier aan allebei
het hof, prees al de spijzen, van de vermici 11e-
Boep tot den podding, en spruk het Moezel
wijntje even wakker toe, als bij Emke den Médoc.
Gudareza bad geen trek. Even vócr tafel had
hij een oogenblik met zijn vrouw een gesprek
onder vier oogen gehad. Ida vroeg hem
„Is oom goed gemutst Ik zou straks wel
eens met hem willen praten over Signe."
„Maar, moedertje
„Ja ja. Laat dat muar aan mij over. Hij' kan
waarlijk wel eens iets voor een van de kinde
ren doen. En Signe is zijn petekind."
Méér was er niet gesproken, maar den ma
joor zat het dwars, en voirtdurend zat hij in
angst, dat zyn vrouw aan talel beginnen zou
over Signe, het smuriekind.
Zijn ilochterije Signe, de fiere blonde schoon
heid, met dien strengen trek om den mond en
die smachtende blauwe oogenIn een jaar
haast had hy baar niet gezien. Reeds bijna een
jaur was zij in den vreemde.
De anderen praatten middelwyl over Friedel
en Eberhard, de zoons. Reiden hnd oom nog
kort \óor zyn vertrek uit Berlyn gesproken en
beiden prees hy. „Flinke jongensJa ju I
Eberhard een beeije luchtig. Nu ju dat wa
re» wij op zijn jaren ook 1 En Friedel duuren-
tegen bauBt een beetje to correct
Snelpersdruk, Firma A. H. van CLEEFF, te Amersfoort.
Daarop viel de naam van Signe.
Oom had gevraagd: „Wel, Dodo, wensch je
eens wat! Als je mijn straks een zoen geeft,
dan zal je een wensch vrij hebben. Bezin je er
eens op 1"
Daarop had Dorothec haar kroeskopje geschud
en gelachen.
„Den zoen krijgt u gratis, oom Reinhurd;
maar een wensch? Neen, heusch, ik heb geen
wensch
Oom had zijn stoel ver van de tafel geschoven
om met beide handen op zijn knieën te kunnen
slaan.
i.Akid, ben je dol? Een kind van zeventien
en nog geen wensch! Neen, dat is nog nooit
op de wereld vertoond! Wel, dan zijn je broer
tjes tinders, hoor, en Signe óokl"
Gudareza keek zijn vrouw eens nan. Zij wilde
juist de kaas laten rondgaan. Hij zag hoe haar
hand beefde, maar zij hield zich toch goed,
glimlachte en zeide
„Ja, oom, Signe heeft wenschen genoeg, 't Is
toevallig, ik had juist eens over Signe uiet u
willen spreken."
„Zoo? Wou je dat, Ida?" Hij schoof zijn
stoel meer by en dronk zijn glas uit. „Nu,
j zeg op dan muur. tiet meisje heeft me nume-
I lijk geschreven van daarginds, uit het Itali-
aunsche nest, waar Hare Hoogheid vertoeft. Zee
I of acht zijdjes, wat echter niet veel uitmaukt,
want elke letier is een halven Meter groot. En
de inhoud Niets meer en niets minder, dan
dat ik haar geld moet geven om haar te laten
opleiden tot concertzangeres 1Ja, Ida, zet
maar nitt zoo'n verbaasd gezicht. Ik zie 't toch
aan je neus, dat je reeds alles er van weet. Dat
is ook heel natuurlijk en goed; maar, zie je, ik
ben een modern mensch, en vind er niets in,
dat een freule Von Gudareza in 't publiek wil
optreden. Alben, dut nu juist ik dit met mijn
puur duiten zou moeien bekostigen, neen. Ida,
daartoe ben ik niet te vinden. Het is mij, eer
lijk gezegd, le phuntastisch."
(Wordt vervolgd.)
