Donderdag 23 Juni 1910. No. 7831. 59e Jaargang. Binnenland. Stadsnieuws. UITGAVE: FIRMA A H VAN CLEEFF AMERSFOORT. Verschijnt Dinsdag Donderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden fi.— franco per post f 1.15. Advertentièn 1—6 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent. Bij regel- abonnement reductie, waarvan tarief op aanvraag kosteloos. legale, officieëie- en onteigenings- advertentiën per regel 15 cent. Realames 1—5 regels 1.25, elke regel meer f 0.25. üroote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent. Bij ad verten tiëp wan buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. EORTEGRACHT 9 Postbus 9. Telefoon 19. kennisgeving. De BURGEMEESTER van AMERSFOORT Brengt ter kennis van de ingezetenen dezer Ge meente, dat de door den Directeur van 's Rijks- directe belastingen, en*, te Utrecht executoor ver klaard kohier No. 7 van de Bedrijfsbelasting over het dienstjaar 1909/1910 aan den Ontvanger van 'e Rijks directe belastingen alhier is ter hand gesteld, aan wien ieder verplicht is sijn aanslag op den bij de wet bepaalden voet te voldoen. Gedaan en op de daarvoor gebruikelijke plaateen aangeplakt te Amersfoort den 28 Juni 1910. De Burgemeester voornoemd, WUIJTIER8. Prinses Marie von Wied. t Uit Neuwied seinde Reuter, dat. Prin ses Marie von Wied daar gisterochtend is overleden. De Prinses von Wied was buiten Koningin Wilhelmina en Prinses Juliana de laatste afstammelinge uit het Huis van Oranje-Nassau in haar verliest onze Koningin haar laatste bloedverwante van vaderszijde. Wilhelmina Frederika Anna Elisabeth Marie, Prinses der Nederlanden, werd 5 Juli 1851 te Wassenaar geboren zy was een dochter van Prins Frederik der Neder landen en Prinses Louise van Pruizen. Zij had van haar vader, den by ieder die hem heeft gekend, onvergeteljjken Prins Frederik, geërfd een hooge levens opvatting en daarbij grooten eenvoud en beminnelijkheid. Den 18 Juli 1871 trad zg in bet hu welijk met Vorst Wilhelm von Wied, die 22 October 1907 overleed. Sedert het overlijden van haar gemaal woonde zg te Neuwied. Zg had vjjf kinderen, waar van de oudste, Prins Friedrich, zijn vader opvolgde. Koningin Elisabeth van Roemenië is haar schoonzuster. De Vorstelijke famifte Von Wied, bracht tot 1907 een deel van den zomer in ons vaderland door hetzjj op een harer bui tenverblijven nabjj Den Haag, hetzjj in het paviljoen te Scheveningen, hetzjj te Domburg. Het verscheiden van Prinses Marie, die in menig opzicht levendige belang stelling voor baar vroeger vaderland bleef behouden, zal door velen worden betreurd. De tijden veranderen. ,On ne voyage plus aujourd'hui, l'on arrive", heeft een Fransch dichter ge zegd men reist niet meer, men komt aan. En hl vlugger wil men reizende D-trein kruipt eigenlijk nog te langzaam de auto moet rennen, zal er niet wor den gesproken van een slakkegaug. Toch loopt in Den Haag, of liever in het buitengedeelte, dat nog vrjj slecht is voorzien van vervoermiddelen, een nieuwe mailcoach, van het oude Engel- sche model, naar Duindigt; een nauw keurige nabootsing van den ouden Engel- 8chen postwagen, waarop men zich da mes denkt in kleurige shawls en heeren met witte aambeeldvormige hoeden. Dat vehikel doet denken aau het ge weldig verschil iu vervoermiddelen, dat binnen den tijd van nog geen eeuw valt te constateren en herinnert aan zoo om en by het jaar 1825. Dat was een emotievolle tjjd in Engeland, Daar waren toen zeer angstig gestemde gemoederen. Deze behoorden aan men- schen, die in de nabjjheid van Stockton en Darlington woonden, welke plaatsen onze lezers verzocht worden te zoeken een weinig ten Zuiden van Durham. De angst was groot. Zg maakten zich bezorgd over viervoetige dieren en over gevleugeld wild, over huizen en gewas, over hotelhouders en reizigers. En de reden 1 Er zou schrikkelijke gebeurtenis een ijzeren lgnenpaar gelegd worden tusschen de twee genoemde steden en daarover wilde iemand zoo onwetend al3 Stephenson", een „dweper!", een trein laten rollen, een zware locomotief, door stoom gedreven, en gevolgd door wagens, met meuschen gevuld. Welk een belacheljjk denkbeeld; wat een hersenschim! Wist men wel, waar aan men zich bloodstelde „De aanleg van den spoorweg, zoo zeiden waarschuwende stemmen, zou de koeien beletten te grazen, de kippen ver hinderen eieren te leggende vergiftigde lucht uit de locomotieven zou vogels in hun vlucht Cooden en eeu eind maken aan de jacht op fazanten en vossen. De huizen nabjj de lijn zouden in brand ge raken door het vuur uit den schoorsteen der locomotiefpaarden zouden geen nut meer hebbenzg zouden uitsterven en daardoor zouden hooi en haver onverkoop baar worden. Reizigers langs 's Heereu wegen zouden groot gevaar loopen en hotelhouders op het platteland zouden te gronde gericht worden. De springende ketels zouden de passagiers dooden, maar gelukkig zou het gewicht der locomotie ven het haar te eenen male onmogelijk maken, in beweging te komen en, ais er spoorwegen werden aangelegd, zou men er nooit stoomvermogen kunnen gebruiken". Welnu, de spoorweg kwam erde koeien gingeu voort met grazen, de kip pen met eieren leggen, de vogels met vliegen. En de trein dacht er niet aan, stil te blijven staan, omdat de locomo tief te zwaar was, maar stoomde vooruit, eerst langzaam en daarna al harder en harder, met een snelheid, waarvan de heer Brougham zelfs geen vermoeden had, toen hjj Stephenson, die van dertig Kilometer per uur gesproken had, vader- ljjk vermaande,zich te matigeu en een redelijke snelheid voor zgn machines op te geven anders zou hij onvermijdelijk de geheele zaak doen mislukken eu zelf voor waanzinnig worden aangezien". De spoorweg, waarover treinen, door stoom getrokken, zich voortbewogen, was er. Engeland bad zjjn eerste ijzeren baan, de eerste van de wereld. Dat lijntje van Stockton naar Darling ton, 41 Kilometer lang, was dus de tri omf van Stephenson'3 denkbeeld. Toch was deze Stephenson de man, van wiens Slancen Nicholas Wood in 1825 te goe- er trouw en met komische verontwaar diging schreef: .Verre zg het van mij, denkbeelden te verspreiden van den dwe per, die locomotieven hoopt te zien, welke 20 ja zelfs 30 Kilometer per uur zouden afleggen"1 En thans loopen er treinen, zooals de Flying Scotchman, van Londen naar Edin- burg met 85, de trein vau Berljjn over Wittenberge naar Hamburg met 80^ de Empire-express,, op den New-York-C en tral and Hudson-Zuiderspoorweg, met 90 Kilometer per uur, terwijl bjj proefritten zelfs wel met 100 Kilometer-snelheid en meer is gereden. Dat begreep men echter niet in Ste phenson's tjjd. Een Engelsch tjjdsehriit, welks Redac tie nog wel voorstandster was van spoorwegen, vond 13 k 15 Kilometer per uur de uiterste grens. „Tweemaal sneller dan een postwagen te rjjden, zou te be lacheljjk zijn om het te durven veronder stellen. Wjj zouden, zoo schreef die Redactie, ons even goed kunnen voorstel len, dat de men3chen zich lieten voort- schieten met een vuurpijl, als dat zjj hun leven zouden toevertrouwen aan een ma chine, die zich met zulk eene snelheid voortbewoog". Brave menschen Ze dachten aan alles, behalve aau het genie, dat ver over hun zeer begrijpe lijke maar alledaagsche liezorgdbeidjea heenzag en medelijdend moest glimlachen, wanneer men vroeg: .Maar, mister Stephenson, zou het niet verschrikkelijk zijn voor de locomotief, die in volle vaart op een koe aaureed, als zulk eeu dier bij eeu ongeluk op den spoorweg verdwaald wast" .Jawel, was het antwoord, inderdaad zeer verschrikkelijk, doch niet voor de locomotief, maar voor de koe". Hoe keek men met bedenkelijke blik ken naar hem en zeide men, terwjjl men een kleine beweging met den vinger naar het voorhoofd schetste maakte .Het plan om door een drassige weide een spoorweg aan te leggen, kan alleen opkomen bjj iemand, die zóo onwetend is als Stephensoo. Elk onderdeel van het plan levert het bewijs, dat hjj spreekt over zaken, waarvan hjj geen kennis heeft". Nog eens, brave menschenHet genie is bijna altijd krankzinnig, geplaatst naast de algemeene middelmatigheid of de exceptioneele uitnemendheid. Nu echter is Stepheuson's werk er, overal, óok in Nederland. We zjjn er zóo mee opgegroeid, zóo van doordrongen, zóo aau gewend, dat we ons te nauwer nood kunnen voorstellen, hoe, nog geen volle vgf en tachtig jaar geledeu, er geen spoorweg bestond, dat er nög onder de levenden zijn, die er destijds als iets heel nieuws over hoorden spreken, gelijk wjj in onze dagen de allereerste berichten hoorden over telefoon, fonograaf, x-stra- len, radium en bestuurbare luchtschepen. Het is daarom goed, dat uu en dau gebeurtenissen als de instelling van een mailcouch-dienst in Den liaag ons komen herinneren aan den tjjd, die nog niet zóo ver van ons is. We meten dan den vooruitgang van de moderne industrie. overzicht van den toestand d»r werkloosheid in de verschillende takken van bedrjjt vast te stelten. Oe volgende enormiteit op wetgevend ge bied, en wel wat betreft de toepas» ng der Ongevallen wel, vei telt de Amsterdamscbe eorr. der »Piov. ör. Ort."; Er was, luidt het verhaal, door den eige naar van «en graaopakuuis een kat gekocht, wier taak was te zorgeD, dat elke mui*, die het waagde een aanval te doen op Jen graanvoorraad, deze euveldaad met dea dood bekocht. Poes deed jj verig haar plicht en de arbeiders, die de zware zakken met graan aan- of wegdroege s, vereerden haar groote- lijks en sorgden, dat zjj op tjjd baar natje cn droogje kreeg. Eens op een dag bracht een fjouwer aan poes haar rantsoen melk. Hg struikel ie er rnee, en viel zóo onge lukkig, dat hjj een arm brak. Gelukkig stond de man onder de Ongevallenwe'. Aangifte van bet ongeval volgde en er werd uitge maakt,dat Jen man een uilkeering krachtens de wet toekwam, omdat hem een oogeval overkomen was in ver band met het bedrjjf. Poes tocb behoorde tot het bedrijf van den graanpakhuishouderaan poes moest, om haar in leven te houden, melk verstrekt worden en wie, dit doende, dooi een onge val werd getroff«n, had recht op een uit- keering. Uitstekend, niet waar? M ar nu was er een andere graanpakhuis houder, die er een andere poes op na hield, welke poes intusschen óok de lieveling der werkloi was. Ook deze poes kreeg haar natje eu droogje op tijd en toen nu, na schaftgd, eeu der arbeiders baar eeu collectie graatjes wilde brengen van de gebakken viscbjes, die men verorberd had, struikelde hjj, en brak •en been. Ook hjj stond onder de Ongevallenwet; dies geschiedde aangifte vau bet ongeval ducb in hoogste iustantie werd uitgemaakt, dat bij geen recht op uukeeung had, omdat bet ongeval niet in verband stond met bet bedrjjf: Poes behoorde gewis tol het bedrjjf, maar terwjjl melk en brood wel uoodig wareu om dit onderdeel van hel bedrijt in bet leven te houden, moest men visebgraatjes tot de versnaperingen rekenen eu wie eeu versna pering uitreikt, doet niet iets dat uoodig is om poes in 't leven te houden, alzoo niet iets iu verband met bet bedrjjf. Of de patroon zich teen over den man oinfermd heelt, weet ik niet, doch dat een wet, die dergelijke haai klouveude onder- scbeidiugen mogelijk maakt, niet volmaakt is, lykt mjj wel eeu zeer aanueemljjke con clusie uit dit schooue verhaal, dat ik opviug uit den mood van een deskundige, die met mijiiergenis gaarne instemde. De .Botterdammer" weet meelHHBH dat vanwege de Staats-commissie voor de weikloosheid niet minder dan «OOÜaJressen zijn verzondeo om inlichtingen betreffende al dan niet bestaande werkloosheid aan Ka mers van Koophandel, Burgemeesters, Ka mers van Arbeid, Arbeidsbeurzen, Plaalsings- bureau's, Arbeids-secretariaten, Comité's van werkverschaffing, patroons vereer, igingeo, vak bonden, plaatseljjke vakvereenigingen, enz. Een zeer aanzienlijk gedeelte der verzon den adressen om inlichtingen kwam onvol ledig ingevuld terug, terwijl een eveneens zeer beduidend gedeelte niet eeus terugont vangen werd. Naar het bltd meent, zal het derhalve een moe.ljjke zaak zjjn om met behulp van de bekomen inlichtingen eeu juist en volledig Ds. 11. O. Lohr, emeritus Lutbersch predi kant le Haarlem, hooft aanstaanden Zondag ochtend voor te gaan bij de godsdienstoefening in de Lutbersch* kerk, bier. In de Remonstrantscbe kerk zal voorgaan prof. dr. T. Cannegieter, uit Utrecht. De h'aogscbe correspondent van »De Telegraaf" kan met stelligheid mod odeden, dat bet in de bedoeling van Kamer en Regeering ligt, de Bakkerswet in het najaar vóór de Begroeting, in het cpeubaar te behandelen. De Directeur der Staatsloterij heeft de collecteurs en de debitanten er op gewezen, dat bet tea strengste verboden is, loten U verkoopen met voorbehoud van bet recht om die loten terug te koopen of met beding, dat de koopers van klassikale loten naafloop van eeu der eerste vier klassen geen gebruik zullen maken van bun recht van verwisselen, welke handelingen geacht moeten worden in strjid te zjjn met artikel 9 en 16 der Wet van 23 Juli 1885.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1910 | | pagina 1