IS HET 101 DIVIDEND VAN ONS 3R00D,
MANTEL-COSTUMES.
Baby-weegschaal
R. van fteii BIG, Meiscliestraat 8, Amersfoort
Bij deze geef ik aan mijne ge
achte clientele kennis, dat ik aan
mijne Magazijnen heb toegevoegd
eene
SPECIALE AFDEELING
Beleefd noodig ik uit tot eene
bezichtiging der modellen.
mmm
A. van de WEG,
TE HUUR.
PIANO'S. ORGELS. PHONOLA's.
Piano's WINK ELM ANN, C. ECKE, UEREL LECHi.ËITER, enz.
Orgels vai< HÖRÜGEL, WORCESTER, WILMINGTON, enz.
Methorst Van Lutterveld
HET VOORDEELIGST VOOR HET HUISHOUDEN
IN GELD UITGEKEERD flO a f25 PER GEZIN.
Feuilleton.
DODO.
Mode-magazijnen
ROB. LEVY,
Langestraat 40, Telefoon 103,
AMERSFOORT.
DROGIST,
LANGESTRAAT 23, Telefoon 217.
Crediot-vereeaiglag
te Amsterdam.
Correspondentschap te Amersfoort
mr. II. J. M. van den BERUH,
WILHELMINASTRAAT 5.
Zij stelt zich ten doel
bet vcrleenen van Credieten onder per-
sooulijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
Het ontvangen van gelden A déposito en
rekening-courant.
lie bekende distillaten,
wijnen on likeuren, van de
firma VETTER Co., distill.
Ie klasse, zijn alkier ver
krijgbaar in do ondo Slijterij
op het Lieve Vrouwe-plein,
naast het Kapelhuis, Tele
foon 131.
OPGERICHT 1887.
Vender leviring van elk gwensch'e fabrikaat in iedere houtsoor.-.
VERHUREN. RUILEN. REPAREEUEN.
Kassiers en Commissionairs in Effecten,
(Commanditaire Vennooten H, OYENS ZONEN, te Amsterdam)
AMERSFOORT BAARN
Muurhuizen 15, (naast de Nederl. Bank). Mollornsstraat.
Telepboon 49.
Voeren effectenorders
landscke Beurzen.
Deposito. Prolongatie.
uit aan Binnen-
Telepboon 15.
en Buiten
LAMAISON
Co.
Mnnrbnizen 39
Belasten zich met
aan- en vorkoop van
Effecten, Wissels on
Coupons.
Sluiten prolongation
Safe-inrichting.
Beschuit en Koek, daar zij worden vervaardigd van PRIMA en ZUIVERE grondstoffen. Ons brood ia niet kleverig, rn.iar flink doorbakken
door onze speciale ovens, waardoor het veel LICHTER VERTEERBAAR en VOEDZAMER is. Reeds in Januari 1910 is over 1909
Hen ietio op den echten, nootzooten tanvesniaak \an ons „Helkbrood" en ons „Gezondheidsbrood'', welke smaak allien door
de BESTE soorten tarwe kan worden gegevenalsmede, dat ons brood niet is beschadigd door spoorwegvervoer, enz. waardoor
zijn korsten niet taai, doch croqunnt zijn.
Vraag een dividendboekje aan de afdeeling „Broodfabriek" van MEURSING's Machinale fabrieken van Gebak, te Amersfoort.
56.)
Beide zonen waren aan het station en Erna
was bij hen, bloeiend en opgewekt. Haar aan
wezigheid nam het pijnlijke der ontmoeting
met Hardi eenigszinR weg. Die was een beetje
gedrukt, maar by zag er zóo knap uit, dat vader
en moeder al hun leed vergaten. Thuis had een
lang gesprek onder vier oogen plaats. Ten slotte
kwam Eberbard uit vader's kamer en lachte
Dodo vroolijk toe: „Onze ouwe heer is toch de
beste van alle papa's 1"
Twee dagen later verscheen Bill.
Hij vond nu zelf, dat de tyd heel kort was
entoen 8igne zijn onstuimig ongeduld bespeurde,
dacht zij steeds weer opnieuw„Wat houdt hij
van mij! Geef bem ten minste wat je hem kunt
geven 1
Moeder wenschte het slot Hoburg persoonlijk
te bezichtigen, en Signe had ook wel trek, daar
een kort bezoek te brengen, want dnar zij
voortaan de zomerma inden op Hoburg zouden
doorbrengen, vond zij bet wel aangenaam, het
oude familieslot te leeren kennon. Het schrikte
haar ook niet af, dat Bill openhartig zei„Je
moet je verwachtingen Diet te hoog spannen.
Mooi is Hoburg nooit geweest, en in mijn
langen jonggezellentyd is het er in elk geval
niet mooier op geworden".
Ten slotte bleven papa en Dodo achter. De
majoor voelde zich lichamelijk niet recht wel,
had allerlei te stellen met zijn maag en lever
en moest in Jali, kort na de bruiloft, naar
Karlsbad. Hij was in een slecht humeur, vond,
dat hij verwaarloosd werd en bromde eerst wat
minder toen Dodo verklaarde, bij hem te willen
blijven.
Het was plotseling warmer geworden. De
spoorreis was maar matig aangenaammoeder
ivas blij, toen zij te Stabentzig uitstapten, waar
Hoburg haar mot het rijtuig wachtte. Maar zij
was toch vol spanning, en het vierspan, de
eerbiedige, schier onderdanige wijze waarop niet
alleen koetsiers en bedienden, maar ook de
stations-beambten en de geheele bevolking
groetten, streelde haar. Signe moest soms lachen
mama was van top tot teen de Prinses-moeder.
De rit door de stoffige, niet fraaie streek, door
pijnbosschen en over hei, voorbij rookende
fabrieksscboorsteenen en geweldige ertshoopen
dempte echter de opgewekte stemming een
beeije, maar toen Bill voor zich uit wees: „Daar
hebt u Hoburg, mama", raakte zij in geestdrift.
Als een oud middeleeuwsch slot rees Hoburg
uit de vlakte omhoog. Reeds van verre waren
de twee geweldige torens, de massale grijze
muren zichtbaar. Er lag iets beslist indruk
wekkends over het geheel. Het was een echt
trotsche burebt.
Üe indruk bleef nog bij den inrit door een
groote gewelfde poort, over de breede brug die
de sloigracht overspande, daarna over een uit
gestrekt slotplein naar de breede trap voor den
hoofdingang, roet haar van ouderdom verweerde
zandsteenen beelden en balustrades. Tal van
bedienden hadden zich hier opgesteld, met een
paar bfl&mb'en vooraan en knechts en meiden
in bonte Poolsche kleeding op den achtergrond
een aardig gezicht. En toen nu uit de massa
een luid hoera opging, maakte dit ook indruk
op Signe. Zij knikte Bill dankbaar toe, boog en
groette naar alle kanten.
„Welkom I" stond er met rood in het groene
loover boven de indrukwekkende poort. „Welkom
thuis 1 zeide Bill, toen Signe over den drempel
tradhij kuste haar de hand. „Welkom op
Hoburg, mama 1"
Er was iels juichends blijde in Signe's hmt
„Hier hoor je thuis! Hier zal je meesteres zijn
Werp alles achter je; geloof in de toekomst 1"
Warm drukte zij Bill's hand, en met opgeheven
hoofd ging zij door de ruime hal de breede
trap op.
En toen was het of alles haar ontzonk.
Zij moest denken aan de „dorpen van Po-
temkin", toen de eerste indruk vor.bij was.
Veel werd verklaard, ja verontschuldigd door
het feit, dat de slotheer sinds tientallen van jaren
hier gewoond had zonder vrouwelijke hulp als
bij al niet in den vreemde was. Over de spinne-
webben, over het versleten damast op de tafel,
het dikke stof in de hoeken en over vele andere
dingen had zij nog kunnen glimlachen,lorwijlmoe-
der al spoedig zacht zuchtte: „Wat een Poolsch
huishouden, wat een Poolsch huishouden 1"
Maar het verval waarin het geheele slot ver
keerde, dat er naai buiten zoo trotsch en indruk
wekkend uitzag-, vervulde haar met toenemend
afgrijzen. In de schoone steenen trap zag zij
groote gaten; de vensters hiügen scheef; in de
vloeren der vertrekken waren groote scheuren.
De wandtapijten in de kamers hingen hier en
daar in de narden. Eindelooze vertrekken, lange
rijen van familie-portretten, doch alles zoo ont
zaglijk kaal, kil, onhuiselijk, alsof sjnds genera
ties niemand hier eenige verbetering had aan
gebracht. Neen, erger; sinds generaties kon hier
onmogelijk iemand ook maar eenig hart voor
zijn eigendom gehad hebben.
Hel scheen of nu ook Bill steeds meer verlegen
werd, alsof hij nu, eerst nu al de verwoesting
zag, die tijd en verwaarlozing hadden aange
richt. Toen h'j na den eersten rondgang de dames
eindelijk in haar knmers all°en liet, zei hij zacht
„Ik vrees; dat jo een slechten indruk hebt ge
kregen, Signe".
Zij dwong zich tot een glimlachje: „Och, wij
zullen zonder groote moeite veel kunnen ver
beteren" maar toen by daarna was weggegaan,
viel zij uitgeput op een stool neer.
Muedpr stond aan het venster, tuurde door
do vervuilde ruiten, en zuchtte: „Wat een Poolsch
huishonden 1 Je moet eens naar de zoldering
kijken, Signe; of neen, kijk er liever niet naar
Wat had de Prinses ook wees bij haar laatste
afscheid te Rome gezegd: „Doe mijn grieten
ook aan slot Hoburg, Het is hoogBt eigenaardig.
Ik zag het de laatste maal een kwart eeuw ge
leden, muur het zal wel niet veranderd zijn. Bill
is 6en en al piëteit".
Wel een kwartier lang staarde Signe voor zich
uit, precies op een vlek van het smerige zijden
behang. Danr moest een schilderij gehangen
hebbenhet gat van den spijker was er nog.
Later was de Bchiiderij gevüllen, omdat de
spijker losgegaan was; hij had de zijde stukge
trokken den naakten muur zag men door de
opening.
Toorn sprong in haar op, eerlijke toorn. Hoe
kon Bill haar hierheen brengen, zonder te voren
de ergste gebreken te hebben verholpen, zonder
ten minste voor haar en haar moeder een ietwat
behaaglijk vertrek te hebben ingericht Er was
oen oogenblik, waarin zy besloten was, terstond
te vertrekken.
En zij hoorde haar moeder zenuwachtig lachen
„Een vorstelijk slot, en de lummel van een
bediende, die de koffers bracht, miste twee
knoopen aan zijn livrei".
Toen kwam de gedachte: „Hier is nu een
taak waartegen je opgewassen moet blijken. Per
slot van rekening is het moer dan iets anders
een geldquaeitie. Wij zulleu eerst maar op reis
gaan in dien tusschentijd kan er veel gebeuren".
Signe werd kalmer, maar het pynigendo bleef:
„hoe kon Bill mij hierheen brengen".
Toch was zij reeds besloten, hem haar ont-
stemming niet te laten merken. Zij verzocht ook
moeder, zich te bebeerschen. Zij had tal van
nuohter-verstandige overleggingen en toch dacht
zij er bij „Dal was «Is de voorsmaak van een
bitteren drank. Je zult hem tot den droesem
moeteu drinken".
(Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk, Firma A. H. van CLEEFF, te Amersfoort-
