t
t
t
GROOTE EXPOSITIE
t
IS HETIO'I, DIVIDEND VAN ONSBROOD,
Succursale Compagnie Lyonnaise.
26 September tot 3 October.
1
0
Langestraat, hoek Stoovestraat.
AMERSFOORT.
VAN
HET VOORDEELIGST VOOR HET HUISHOUDEN
IN GELD UITGEKEERD f 10 a f25 PER GEZIN.
Feuilleton.
Hel gefieim nui ie „King Edward".
I - -
Fournisseurs de S. M.
la Reine.
i TELEFOON 179.
Fournisseurs de S.
la Reine-Mère.
OPENING VI HET
Amersfortia
FABRIEKEN van MELKPRODUCTEN
Amersfoort—Harderwijk
Controle den keer W. A. van den Bovenkanip
Uitsluitend prima Melkproducten.
Ziektekiemvrije Melk
uitsluitend in flesschen
Koffie- en Slagroom. Karnemelk.
Boter onder Rijks-controle f 1.50.
Beschuit en Koek, daar zij worden vervaardigd van PRIMA en ZUIVERE grondstoffen. Ons brood is niet kleverig, maar flink doorbakken
door onze speciale ovens, waardoor het veel LICHTER VERTEERBAAR en VOEDZAMER is. Reeds in Januari 1910 is over 1909
Men lette op den echten, nootzoeten tarwesniaak van ons „Melkbrood" en ons „Gezondheidsbrood'', weike smaak alléén door
de BESTE soorten tarwe kan worden gegevenalsmede, dat ons brood niet is beschadigd door spoorwegvervoer, enz waardoor
zijn korsten niet taai, doch croqnaut zijn.
Vraag een dividendboekje aan de afdeeling „Broodfabriek" van MEURSING's Machinale fabrieken van Gebak, te Amersfoort.
6.)
Weer dwaalden mijn blikken langs de wanden
en zij bleven rusten op een kleine vierkante
opening aan den kant van bet raam in den muur,
een ventilatic-opening die men in oude huizen
nog wel vindt, vooral in hotels en restaurants,
waar zij meermalen de eenige gelegenheid zijn
voor den afvoer van tabaksrook.
„Deze ventilatie opening is verstopt" zeide ik,
op een groote prop in het gat wijzend, »en wel
zeer zorgvuldig. Hebt u dat gedaan
Bird schudde ontkennend.
„Ik weet het waarlijk niet. Voorzoover ik
weet, was zij altijd open. Nog twee dagen ge
leden heb ik haar open gezien. Dokter Harras
rookte sterkhet geheele vertrek was altijd vol
rook als ik binnenkwam, maar toch zette hij
nooit het raam open en toen ik hem vroeg waarom
bij dat niet deed, wees bij op dat gat en zeide,
dat het genoeg ventileerde."
„Eigenaardig. Heeft misschien iemand van
uw personeel dat gedaan
„Dat kan ik niet gelooven".
Wij riepen het geheele personeel, bestaande
uit twee kellners, het kamermeisje, de keuken
meid, den huisknecht en den portier. Niemand
had naar die opening omgekeken.
„Dan kan niemand anders dan de doode zelf
di t gat hebben dichtgestopt. En voor welk doel
kan dat anders gebeurd zijn, dan om het ont
snappen van het gas te verhinderen Bird, we
hebben bier niet te doen met een ongeluk, maar
wel degelyk met zelfmoord.
„Och, neen, neen, dat niet, düt niet" jam
merde de brave hotellier, die zijn ontzetting
over mijn conclusie niet kon verbergen „alles
wil ik gelooven, maar dat niet, d&t niet".
„En waarom wilt u dat met alle geweld niet
gelooven
„Och, men ziet iemand dergelijke dingen wel
aan, meneer Ralphson. Ik ben nu dertig jaar
hotelhouder en dan doet men veel ervaringen
op. Deze heer was wel somber..
„Dus töch Straks 2eide u, dat hij zoo op
gewekt was."
„Hij was het beide, al naar omstandigheden.
Overdag was hij teruggetrokken en zeide hij heel
weinig, maar wanneer bij 's avonds een paar
glazen bier had gebruikt, werd bij anders en
verraste bij ons door zijn opgewektheid -n
vroolijkheid."
„Die afwisselende stemmingen vindt men vaak
bij zelfmoordenaars."
„Mogelijk dat weet ik niet. Maar wanneer
iemand er zóo vast van praat, over twee dagen
op reis te gaan
Deed hij dat
„Ja voor vandaag elf uur heeft bij het rijtuig
besteld."
„Een rijtuig besteld
„Ja, en den kollner extra gezegd, dat wanneer
in zijn afwezigheid naar hem gevraagd werd,
dan moest gezegd worden dat hij naar New-
Brighton was. De persoon, die naar hem kwam
vragen, wist dan het overige wel."
„Zeker dingen die tegen een zelfmoord getui
gen," gaf ik na lang zwijgen toe. „Maar toch,
het verBtopte gat is een sprekender bewijs dan
alle andere redeneeringen samen. Het besluit
om te sterven, is vaak de ingeving van een oogen-
blik en daar u zelf zekere zwaarmoedigheid bij
hem hebt ontdektEnfin, we zullen zien."
Ik maakte de koffer, waarop de sleutel zat,
open om den inhoud te onderzoeken. Zooals
ik vermoedde; niets dan wat vuil goed en klee-
dingstukken, e i onderaan een paar boeken,
die waarschijnlijk niet gelezen waren en zoo
langzamerhand op den bodem waren terecht
gekomen. De zaken lagen tamelijk ongeredderd
door elkaar, zooals trouwens ook bij anders
nauwkeurige menschen op reis wel pleegt voor
te komen. Ik sloeg de boeken openHackel's
„Weltriitsel", in het Duitscheen Spaansoh-
Duitsch woordenboek, een paar reisgidsen, maar
zie, uit een dezer viel een samengevouwen stuk
papier.
Zou dat misschien de oplossing van het raadsel
brengen
Ik vouwde een langen brief open, met het
opschrift: „Mijn lieve, goede vader". Een dames
hand, dus van de dochter van den doode. Ik
keek naar het onderschrift. Eén woord maar
Clara.
De brief was gedateerd 24 November en dus
ongeveer vier maanden oud. Het is niet noodig,
hier den inhoud van den brief weer te geven;
de schrijfster betuigde daarin haar liefde en
aanhankelijkheid. Zij was gezond, en huis en hof
waren in besten welstand. De rozen hadden nog
nooit zoo mooi gebloeid als dit jaar. Zij was
eenzaam en verlangde naar zijn terugkomst.
Dan volgden nog een paar opmerkingen over
vrienden en bekenden en enkele bijzonderheden
over de bezitting, 't Merkwaardigst scheen mij
het korte onderschrift, zeggend, dut zij den
brief van haar vader uit Austin (Texas) ont
vangen en daaruit gezien had, dut hij op de
terugreis was. „Nu nog maar korten tijd," aldus
schreef zij, „en ik houd u weer in mijn armen.
O, hoe gelukkig zal ik zijn en hoe verlang ik
naar' u. Veertien maanden is u al weg. Onze
Frans doet alles wat hij maar bedenken kan dat
ik graag wil hebben en is de toewijding zelf.
Hij laat n hartelijk groeten, natuurlijk op zijn
brommende, trouwhartige manier".
„Arm ding," mompelde ik, „hoe verschrikkelijk
zal zij dit alles vinden. Ja, ja, Bird, dat ziet
er niet uit na3r zelfmoord. Hij bevond zich op de
terugreis, werd met hartelijk verlangen door zijn
dochter verwacht en verlangde misschien wei
even sterk naar haar. En toch wie zou die
opening hebben dichtgestopt
Het tweede brielje bevatte maar twee regelB,
eveneens door een dameshand geschreven.
„Kom morgen half vijf. M."
„Dit briefje is van jonger datum," zeide ik
t gen den hotelhouder en den dokter. „Dat
kan maar een paar dagen oud zijn. Wie ver
bergt zich achter die M. Oók een dame? Is
er iemand hier geweest om hein ie bezoeken?"
De hotelhouder zeide zeer beslist„Neen".
„Dan heeft bij de schrijfster ergens anders
ontmoet. Om 't even, voor ons is dit briefje
zonder belang".
Rusteloos keek ik rond. Ik zag geen mogelijk
heid do vraag: ongeluk dan wel zelfmoord, op te
lossen. En misschien was zij nooit uitgewerkt
geworden, wanneer niet op het zelfde oogtn blik
een der bedienden met de inededeeling was bin
nen gekomen, dat in de gelagkamer de hof
meester van de „Alabama", waarmede de doode
van New-York naar hier was gekomen, er was
en zoo juist verteld had, dat dr. Harras ook
gedurende den overtocht den dood eenB zeer nabij
wub geweest en wel door vergiftiging.
Ik luisterde. Hier was misschien een lichtstraal.
„Stuur den man dadelijk hier," beval ik den
kellner. (Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk, Firma A. H. van CLEEFF, te Amersfoort
