LANGESTRAAT 54, hoek Krominestraat.
j Brillen en Pinee-Nez in Goud, Zilveren Nikkel, f
DEPOT VELO-WASOHMACHINES.
C. JAMIN's Prima witte Suiker 21 CENT per pond.
DE HUISHOUDGIDS
I Prima kwaliteit Scharen en Messen
W. F. A. GROENHUIZEN, I
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
Hoofdpijn
EAU DE COLOGNE
Feuilleton.
c
Alle artikelen zijn van gegarandeerd prima kwaliteit grondstoffen vervaardigd en zijn verkrijgoaar ie
Gouden Medaille, Gent 1908.
Onder redactie van mejuffrouw N. CARIOT, Leerares in Koken en Voedingsleer,
te ZWOLLE.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en
aan het Bureau van de »DE HUISHOUDGIDS":
Burgstraat 65, UTRECHT.
=5 Louppn, Leesglazeu, Compassen, Curvimeters. Windkussens, IJszakken,
2 alle soorten Spuiten, Ondersteeken. Hospitaaldoek, Buik- en Breuk-
'fc banden en meer Optische-, Geneeskundige-, Verband- en 2
Ziekenverplegings-artikelen. 5
- en bij behoor end e zaken.
le klas Artikelen. Billijke prijzen.
5 Eigen reparatie- en slijpinrichting bij jf
J INSTRUMENTMAKER LANGESTRAAT 42. 5
ZEIST. *3=—
AMEKIKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZFN.
Goederen «orden te Amersfoort 's Woensdags franco gehaald en gehracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage franco toegezonden.
Wegeüs veranderden werkkring van den tegenwoordigen Depothouder komt
vrij het Depot onzer Waschmachiues te AMERSFOORT, op zeer gunstige voor
waarden met ruime reclame.
Reflectanten gelieven zich schriftelijk te wenden aan de Directie te Rotterdam,
Voorhaven 91, en mo. ten bewijzen van soliditeit kunnen overleggen. Zij die
ervaren ziju in afbetalingszaken genieten de voorkeur.
en Migraine worden zeker en dadelijk
genezen door de Hoofdpijnpastilles van
Apotheker BOOM. Prijs per flacon SO ct.
Verkrijgbaar te Amersfoort bij A. van
dk WEG, Laugestraat 23, Telefoon 217.
THE CHARTER of COLOGNE
Anno 1535
overtreft alle Keulsche producten.
Te Amersfoort bij den heer R. J. van
EIMEREN', Coiffeur Langestraat 7.
27.)
..Toen kreeg je gelaat e.enwel plotseling een
uitdrukking van onrust en twijfel, dat veranderde
in wantrouwen, toen daar zooeven die jongen
met een mar.d voorbijging. Misschien zit daar
de palmtak wel in, dacht je, en toen hij weg
ging zonder naar het graf van dokter Harras
001 te zien, heb je de gedachte vastgehouden,
dat onze onbekende zich toch misschien wel
van een ander zou kunnen bedienen. En toen
je dat dacht, zeide ik je, dat ik je gedachte
nitt deelde."
„Dat is een psychologisch meesterstuk, Ralph-
son, te grooter omdat je mij maar van terzijde
aankeek, want, zooals ik duidelijk heb gezien,
heb je mij niet scberp in 't oog gehouden. En
toch mijn beweging, waaruit jij je volkomen juiste
conclusies hebt getrokken, bestonden slechts
uit zwakke bewegingen zoodat een ander ze
nauwelijks bemerkt zou hebbtu. Anderen raad
den uit een werking ook wel eens een oorzaak,
bepaalden voor die oorzaak een beweging, maar
om de gedachten van een ander van een ge
geven oogenblik af door een serie van rede
neeringen logisch te vervolgen, daarvoor moet
men Ralp'uson hebben. Intusschen heb je me
nog niet verklaard, waarom je zoo zeker was
mijn ve;gissing."
„Waarom? Dat zal je uit den mond van de
dame zelf hooren. Daar komt ze."
„Zij is het; je hebt gelijk."
„Nu voorzichtig. Wij laten baar rustig naar
het graf gaan zij zal er niet alleen de palm
tak neerleg, en, maar ook gaan bidden. De doode
stond haar na, misschien wel nader dan wij
deuken. Dan ga ik met den krans weg, haar
schijnbaar voorbij. Zij zal zich verrast omkeeren
als zij mijn schreden hoort, maar het gezicht
van den krans zal haar geruststellen. Jij wacht
tot ik met haar spreek. Zie je dat, kom dan
naderbij."
Inderdaad, de vreemde jongedame schreed
met haar palmtak in de hand langzaam naar
het geopende graf. Slechts even had zij het
kerkhof Tondgekeken en scheen volkomen ge
rust te zijn. Wij waren niet te zien en de paar
menscben die op het kerkhof rondliepen, droegen
duidelijk de sporen van ongevaarlijkheid. .Nu
stond zij bij het graf langzaam liet zij den
t3k daarin neer; toen zonk zij op de knieën,
sloeg de handen voor het gelaat en begon te
te weenen. Bijna als een madonna zag zij er
uit in haar smart zij had haar mantel uit
getrokken en deze lag naast haar op den grond.
Zij was geheel in den rouw alleen haar hoed
paste niet bij haar overige costuum. Geer. wonder,
dat ik me innerlijk schaamde, baar te storen.
Zij was onschuldigdat wist ik, nnar zij stond
in deeene of andere geheime betrekking tjt de
misdaad.
Ons beroep is hard het kan geeh mede
lijden gebruiken en kent geen teergevoeligheid.
Wij moeten opletten, spionneeren, valstrikkeu
zetten, als een spin ons net uitbreiden.
Zij had haar rug naar mij toegekeerd ik
nam mijn krans en sloop uit de struiken toen
ging ik uiet rustigen, onverschilligen tred voor
waarts,' in een richting die mij tamelijk dicht
aan haar voorbij moest voeren.
Zooals ik had verwacht, wendde zy zich om
I zoodra zij mij hoorde een groote schrik kwam
op haar bleek gelaatmijn onbevangenheid en
de krans kalmei-rden haar dadelijk. Zij wendde
1 zich weer naar het graf. vouwde de handen en
j bad. Ik deed als wilde ik haar pass-eren, maar
I op het zelfde moment maakte ik rechtsomkeert
I en was in twee stappen bij haar.
„Schrik niet, juffrouw."
I Zij stond verschrikt op en alle kleur week nog
j meer uit haar wangen. Met een uitdrukking van
j groote ontzetting vestigden haar bruine, donkere
oogen zich op mij. Doch op het zelfde moment
j herstelde zij zich. Zij was op een dergelijke ver-
rassing blijkbaar voorbereid geweest. Zij herkende
aan mijn blik, aan de manier van het nader-
komen, wie voor haar stond. Een blik vol on
beschrijflijke droefheid wierp zij nog op het graf
toen keek zij mij weer aan.
„Ik vergis mij zeker niet, wanneer ik in u de
zelfde dame vermoed, die twee dagen geleden
in het hotel „King Edward" is gekomen om
naar den doode, die in dit graf rust, te infor-
meeren
Zou zij liegen? Een oogenblik was aarzeling
op haar gelaat te lezen.
„Ik ben bet," antwoordde zij en keek mij
vast en trotsch in de oogen.
„U weet wie ik ben
„Ik denk het wel."
„Dan zult u mij vergeven wanneer ik mei
ruwen arm misschien ingrijp in uw heiligste en
teerste gevoelens. Is uw rijtuig nog iu de buurt
„Achter den muur van de portierswoning."
„Zooals straks dus. Ik moet u verzoeken mij
le volgen.
Sanders kwam van de andere zijde naderbij.
„Mijn collega," zeide ik rustig, terwijl ik den
krans zóo hield als stonden wij daarover te
spreken.
Snelpersdruk, Fnma A. H* van CLEEFF, te Amersfoort.
„Laat ons geen opzien wekken", zeide ik „ik zou
u niet graag in ongelegenheid brengen. Wilt u
nog eenigen tijd om den plicht te vervullen voor
welken u bier kwam
„Dank u. Waarom ik hier kwam, is afgeloo-
pen. Ik ben gereed."
Zij wilde gaan, maar ik hield haar nog even
terug. Ik moest weten of op de linten van den
palmtak een opschrift stond en, zoo ja, welk.
Met behulp van een stok kon ik het ding be
reiken, maar toen ik het wilde opnemen, zeide
zij zacht naast mij
„O neendut in 's hemelsnaam niet."
Ik, barbaar, mocht daarnaar niet luisteren ik
lis de eenvoudige, maar toch zoo veelzeggends
woorden „Liefde vergeeft" en gaf daarna den
tak nan zijn bestemming terug.
„Liefde vergeeft". Wat beteekenden die woor
den in dit geval? Was daaronder te verstaan,
dat men vergiffenis vroeg van dea doode, of
dat men deze voor de cene of andere fout ab
solutie verleende? Ik voor mij legde het uit in
den laats-ten zin, daar toch het geven van bloe
men aan een doode een eerbewijs is en dus
de woorden als aan hem gericht beschouwd
moesten worden. Het ware dwaasheid geweest,
in het andere gevsl bloemen op het graf te
leggen. Neen, neen, die jongedame schonk den
gruwelijk vermoorde haar vergiffenis. Waarvoor
Wie kon het zeggen?
Wij gingen langzaam naar het rijtuig.
„De doode stond u na vroeg ik onder het
gaan meer uit deelneming dan om een onder
zoek in te stellen.
Zij antwoordde niet. Ik liet haar eerst in het
rijtuig stappen en nam tegenover haar plaats.
Sanders kwam naast mij zitten.
(Wordt vervolgd.)
