GEOPEND Westsingel 34, Amersfoort
J. W. van ACHTERBERGH,
1 Brillen en Pince-Nez in Goud, Zilver en Nikkel
Prima kwaliteit Scharen en Messen
W. F A GROENHUIZEN, I
Düsseldorfer Tafelmosterd
„Küchenchef"
Paul Eisenhardt
Het MAGAZIJN van
Tapijten, Meubelstoffen, Linoleum, Karpetten, Luxe-meubels fin alle aanverwante artikelen TUD
Westsingel 34 en 35, Telefoon 238.
Feuilleton.
c g:
Loupen, Leesghtzeo, Compassen, Curvimeterg, Windkussens, IJszakken,
J. alle soorten Spuiten, Ondersteeken, Hospitaaldoek, Buik- en Breuk- 3
'E banden en meer Optische-, Geneeskundige-, Verband- en
Ziekenverplegings-artikelen.
en bybehoorende zaken.
2 le klas Artikelen. Billgke pryzen. ff
g Eigen reparatie- en slypinrichting by
Eisenhardt's
(Keukenchef)
volgens eigen methode uit de beste ingrediënten
samengesteld, is buitengewoon aangenaam van smaak en
opwekkend voor den nppetit.
Deze mosterd
bevordert zeer de spysverteering
en is derhalve speciaal bij het gebruik van vleesch,
visch, salade enz. zeer aantebevelen.
Kynlandscbe Mosterd- en Wijnazyn lndustrie
Diisseldorf.
Gelieve uitdrukkelijk te verlangen het merk
„Küchenchef".
Stoomwassoherij W. G. BURGER,
—SS53* ZEIST,
A MEKffiAANSCH_ SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of dr00fILn,^pRIJZFN.
~eZZ.e Amersfoort 's Woensdags franc, gekaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage franco toegezonden.
INSTRUMENTMAKER.
LANGESTRAAT 42.
BEHANGER en STOFFEERDER,
66.)
De knecht kwam tegen acht uur terug; een
kwartier later verschenen twee agenten. Een
van hen vroeg, toen hij mij zag:
„Wie is hier Victor Mai?"
„Die beu ik."
„Zoo dun volg one; je bent gearresteerd."
ik deed een paar schreden achterwaarts.
„Ik gearresteerd? Waarom
„Dat zal je wel hoorei'. Kom maar mee."
Wat moest ik doen? De beide mannen vol
voerden een bevel van een hunner superieuren; zij
hadden het recht niet, vun een arrestatie af te
zien, 6ok al had ik het practisch gevonden, mij
bekend te maken.
Dat hier de baron de band in het Bpel had,
stond voor mij aU een paal boven water. De
brief, die strak? naar de stad was gebracht,
was natuurlijk aan de politie gericht geweest.
De bediende had, zoodra hij een trum bad ge
zien, daarvan gebruik moeten maken; zóo vlug
wus alles in zijn werk gegaan.
Stol ten had mij van de eene of andere mis
daad beschuldigd, zoodat de inspecteur genood
zaakt wus geweest, mijn arrestatie te gelasten.
Zóo en niet anders moest het gebeurd zijn.
De moordenaar had mij doorzien mijn
Erigelscb had h< m de ougen geopend, vooral
wanneer hij dat in verband brucbt mot een
aantal andere omstandigheden, die hem vroeger
doodgewoon zouden zijn voorgekomen, maar
die nu een bijzondere beteekenis moesten heb-
gekregen. Hg vreesde mijn ingrijpen; ik moest
onschadelijk gemaakt worden, al was het ook
maar voor enkele dagen, tot hg het landgoed
had verkocht.
Naar zijn meening was ik waarschijnlijk een
op eigeD gelegenheid handelende detective, dien
niemaud hier kende, die bij niemand geaccre
diteerd was en die tijd noodig zou hebben, zich
te legitimeeren.
Waarlijkeen handige zpt en den man
waardig, die de moord te Birkenhead op zijn
verantwoording had 1
Ik knarste op de tandendoch voor 't mo
ment was ik overweldigd. Het beste was, mg
rustig te schikken en dan zoo spoedig mogelijk
mijn in vrijheid stelling te bewerken, want
de aanstaande conferentie bg Weingartner zou
den moordenaar nog wel doen big venhij
hoopte een groote som gelds in handen te krij
gen en eer hg die had, zou hij niet weggaan.
Voor zoolar.g geloofde hij mij wel onschadelijk
gemaakt.
De eene van de beide agenten ging naar den
baron, met wien hij ongeveer tien minuten
praatte, temijl ik dien lijd naast zgn kameraad
stond, geboeid en wel.
Nadat de een terugkwam, gingen zij wegde
detective Ralphson werd in boeien naar de stad
gebracht en de moordenaar en misdadiger keek
hem uit het raam lachend na.
Toen we een eindje van het laDdgoed weg
waren, begon ik te lachen, werkelgk te lachen.
De baron had mij toch eigenlgk een dienst ge
daan. Ik kwam op deze manier weg zonder
naar een voorwendsel te hebben moeten zoeken,
dat eenig wantrouwen kon wekken. Mijn gelei
ders keken mij verbaar,d aan.
„Wal heb je te lachen snauwde de een.
„Wel, beste menschen" antwoordde ik, ,je
maakt je schuldig aan een groote vergissingschul
dig, maar je bent er niet voor verantwoordelijk
en zult de waarheid spoedig genoeg hooreu."
Zij wisselden een ongeloovigen blik met elkaar
zonder iets te antwoorden.
„Wie heeft bevel gegeven tot mijn arrestatie
„Inspecteur Ilubeck."
„Breng jélui mij naar hem toe?"
„Ja."
„Dank je".
We kwamen aan het politie-bureau. De beide
agenten wilden mij zonder meer in een cel
stoppeD, maar ik verlangde oogenblikkelijk den
inspecteur te spreken.
„De gevolgen zijn voor jullie rekening," zeide
ik, toen zij dat weigerden. „Ik ben een Engelsch
detective en de man die mij heeft aangeklaagd,
wil mij uit den weg ruimen. De Commissaris
kent mii en die zal dadelijk mijn vrijlaten ge
lasten. Van een enkel uur hangt het misschien af
of de misdadiger gepakt wordt, die dokter Harras
te Birkenhead heeft vermoord."
„De baron heeft mij juist verteld, dat je wel
Daar loopen we niet in, zij een der agenten."
beproeven zou, je voor een detective uit te geven.
„Geloof jullie me niet, dan waarscnuw ik je."
Toen vertelde ik wat ik gezegd had in bet
Engelsch en in het Fransch.
„Geloof je, dat een koetsier drie talen spreekt
Jullie waagt immers niets wanneer je uign
verzoek inwilligt. Je waagt alleen een heele boel
wanneer je dal blijft weigeren,"
Ik had me niet voorgesteld, dat de agenten
zóo moeilijk te overtuigen warende politie in
Duitschland lijkt wel zoowat almachtig.
Eindelijk liet een van beiden zich bewegen,
naar den inspecteur te gaan. Na een paar minu
ten kwam hij terug met de boodschap, dat de
inspecteur mij ontvangen wilde.
Ik hud maar een kort gesprek met hem onder
vier oogen. Daar ik geboeid was, stemde oij
daarin na een korte aarzeling toe en nadat ik
nog geen vijf minuten rustig bad gepraat, begon
hij aandachtig tn luisteren en nog geen minuut
later telefoneerde hij aau den Commissaris en
Snelpersdruk, Fit ma A. H. van CLEEFF, te Amersfoort.
aan Weingartner.
De Commissaris bevestigde mijn verklaring
en Weingartner vroeg of ze in het politie-bureau
dol waren geworden eu zeide, dat hij onmiddel
lijk zelf zou komen.
Toen riep de inspecteur.
„Neemt dien heer de boeien af."
Verbluft gehoorzaamden zij.
Nauwelijks een kwartier later kwam Wein
gartner, die borg voor mij wilde blijven.
„Dat behoeft niet," zeide de inspecteur. „Ik
doorzie nu alles en ik vraag u, mr. Ralphson
ik had hem mijn papieren laten zien om
verontschuldiging."
„Waarvan ben ik eigenlijk beschuldigd
„Baron Von Stolten zou u op diefstal betrapt
hebben. Hier is zijn brief."
Ik las dien. De aartsleugenaar vertelde, dat
bij mij den avond te voren in zijn kamer had
gevonden onder verdachte omstandigheden en
dat hij daarna 500 mark had gemist uit een
cassette, die met geweld was geopend. Hij voegde
er bij, dat ik ook vroeger al eens gestraft was
en dat ik onder het mom van detective allerlei
gemeens streken had uitgehaald.
„Mooi verzonnen," zeide Weingartner. „Maar
daar bedenk ik nu, dut de schurk waarschijnlijk
dadeljk na je vertrekje kamer doorzocht zal
hebben. Wanneer hij je brieven en aanteeke-
Dingen vindt, zijn we het spel kwijt."
„Hij zal niets vinden," antwoordde ib lachend.
„Ik heb me steeds op een plotseling vertrek voor
bereid. Ik moest onder het eene of andere voor
wendsel vertrekken en kon dus geen pak mee-
sleepen. Wat met de zaak in verband staat heb
Sferen ingepakt en aan u geadresseerd af
gezonden. Hei zal wel op uw bureau zijn aan
gekomen. Alles is in orde,"
tie#"""' d"° "6g 8™°É H"' biïn* ha"
(Wordt vervolgd.)
