PrinsesJuliana.
Padvinders!
THE MORIARTY BOOT
Joh. BOTTINGA,
Nieuw Parijs
BLOOKER'S
CACAO,
NIEUW!
NIEUW!
Langestraat 37.
Plastiek beeldje
NIEUW!
NIEUW!
Methorst Van Lutterveld.
DELICATESSE Bouillonblokjes,
Feuilleton.
ALARM.
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
DAALDERS
DRAAGT STEEDS
Langestraat 32 AMERSFOORT.
Ziet de étalage!
Kassiers en Commissonairs in Efïeeten.
(Commanditaire Vennooten H. OÏENS ZONEN, te Amiteraam)
AMERSFOORT BAARN
Muurhuizen 15, (naast de Nederl. Bank). Mollerusstraat
Telephoon 49. Telephoon 15
Verleenen van credieten onder persoonlijken of zake-
lijken waarborg.
Incasso's. Vreemd geld.
Het MOET doordringen in ALLE kringen der Maatschappij: GEEN eukel
buitenlandsch fabrikaat overtreft
prij3 slechts 2 cent per blokje, ter oogenblikkelijke bereiding van.
een kop geurigen en voedzamen Bouillon eu ter verbetering van soepen,
sausen, ragouts, enz.
Fabriek van geconserveerde levensmiddelen, Haarlem, S^hoterweg 176—186.
Terkrijgrb. te Amersfoort bijM. R. N. Ooslervee n, J. v. Genderen, Ph. J. dn Chattel, Greve Co., N. op'tLand
51.)
Maar neen, zoo ver is het nog niet, bedacht
by zich plotseling weer. Maar goed. dat Troin-
berg niet weet, hoe ik daar net over hem dacht.
In ieder geval zal ik echter later toch een oog
in het zeil houd' n, en iDdten ik zie, dat hy
ala jong echtgenoot even kras blijft flirten am
hij als jong luitenant heeft gedaan, dan zal ik
hem onderhanden nemen en hem ronduit zeg
gen, hoe ik erover denk. Dan zal bij dingen
te hooren krijgen, dingen ik verheug er mij
al op, om hem eens flink den mantel uit te
vegen
En zich in stilte verkneukelend, liep de brave
Sturm door.
Maar neen, zóo ver is het nog niet, bedacht
hij zich opnieuw. Maar dat men op zulke ge
dachten kan en moet komen, bewyst al, dat
deze verloving een malligheid is. Nu, het is
nog niet zoo ver, en wie weet, misschien zegt
Ellen tóch neen. Wat ik er aaD kun doen, zul
in elk g»«al gebeuren.
Foei, dikzak, schold hij plotseling op zichzelf,
wil je tegenover je kameraad zoo onfatsoenlijk
handelen, on geen sterkere uitdrukking te ge
bruiken? Ben je al zóo diep gezonken, dat je
valsch en onoprecht wordt? Foei, schaam jel
En hij schaamde zich werkelijkhij voelde
duidelijk, hoe een blos van schaamte hem het
gelaat kleurde.
Nu dan, troostte hy zich, in den grond ben
je toch nog een fatsoenlijk manhet zou mij
ook gespeten hebben, indien je jezelf hadt moe
ss# ZEIST. i=
AMEREKAANSCH^SYSTEEM.
Wasschen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. J5™
Goederen worden te Amersfoort 's Woendags franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage franco toegezonden.
ten verachten. En wie weet, wat ik dan met je
gedaan zou hebben. Maar wij zijn waar wij wezen
moeten. Nu, Tromberg, houd je hart vast.
Nog eens tastte bij in den zak om zich te
te overtuigen, dat bij het kattebelletje van zyn
kameraad niet verloren had. Daarna schelde hij
aan en liet zich docr den knecht, wien hy brief
en naamkaartje gaf, bij juffrouw Wagner aan
dienen. Maar nauwelijks was die weg, toen hij
inzag in welk een valsche poaitie hij verkeerde.
Hij kon toch geen gaat van den huize bezoe
ken, zonder tegelijk ook de andere da.-.es te
begroeten, en indien hij met al de leden van
het gezin samen zat, kon bij weer niet in hun
tegenwoordigheid voor zijn kameraad de liefdes-
vei klaring doen, en nog veel minder kon hij
daarna verlof vragen oui Ellen een oogen-
blik onder vier oogen te spreken.
Dat was een fraaie geschiedenishet angst-
zweel stond hem op het voorhoofd; het beste
zou zijn, indien hij beelemaal niet ontvangen
werd. Hij had het zij De gedaan en wiesch zijn
handen in onschuld.
Maar daar kwam de knecht terug met de
boodschap, dat juffrouw Wagner hem inet ge
noegen wachtte. i
Dus tóch I dacht Sturm. Het was hem temoede
als een patiënt rm t hevige kiespijn, die in de
wachtkamer zit en altijd door hoopt, dat de deur
eindelijk voor hem zal open gaan, maar die
verschrikt opkijkt, wanneer de arts eindelijk op
den drempel verschijn', en met een minzaam.
„Mag ik u verzoeken V' hem tot de wreede ope
ratie uitnoodigt.
„U moet uiei mijn gezelschap alleen tevreden
zijn", heme Ellen hem welkom „,de heele familie
is de stad in en doet iukoopen. Ik wilde u
echter niet laten gaan, want ik vind het bijzon
der lief van u, dat u nog eens naar my komt
kijken. Wie weet, of ik hier ooit terug kom.
Ach, die oorlog, die vreeseiijke oorlog", klaagde
LAAT U, IN DE PLAATS VAN
GEEN ANDERE CACAO AANPRATEN; MEN
DOET DAT HEUSCH NIET IN UW BELANG.
WETTIG GEDEPONEERD.
PADYINDERS-SCHOEN volgens Amorikaansch systeem.
Bijzonder sterk en gemakkelijk en toch sierlijk.
UITSLUITEND VERKRIJGBAAR BIJ
zij plotseling, „het is te vreiselijk. Wanneer ik
aan mijn broers denk, aan alle goede vrienden;
die nu weg moeten het ir- te verschrikkelijk".
Hij zag haar bestraffend aan.
„U moogt zoo niet spreken, mejuffrouw; denk
niet alleen aan uzelve, maar ook aan ons. De
oorlog is ons handwerk, on9 beroep. Wij zijn
heel blij, dat wij liet kazerne-plei, de theorie
les, den parade-marscl inspecties en al die
andere dingen eens kunnen outvlie 'en; wij ver
heugen er ons in eindelijk eens te kunnen
tuonen, wat wij kunnen. En diegenen, die achter
bleven. rong- o ons het afscheid nemen niet
moedijk maken. Maar laten wij dit onderwerp
nu laten rustenwie weet, hoe kort wij alleen
olijvenen wat ik u heb te zeggen, kan ik in
tegenwoordigheid van anderen met aanroeren".
„Dus töca I" Dat was de gedachte, die blik
semsnel bij haar opkwam. Dus tóch Te elfder
ure, vond hij nog het woord, dut zij al lang
van hem verwacht had, want de liefde, die zij
voor hem voelde, was sterker geworden naar
mate hij haar minder toonde, hoe hij over haar
dacht.
Hocvcle mannen, die naar haar gunst gedon
gen hadden, waren misschien niet knapper,
verstandiger en ook onderhoudender geweest
dan juist Sturm; maar de kalmte van zijn he« le
optreden, de adeldom vuil ziju gemoed hadden
haar si.edu meer voor hem ingenomen, tot zij
tot haar eigen verbazing merkte, dat zij aan
niets anders meer dacht dan aan hem.
Sturm zag duidelijk, welk een indruk zijn
inleiding maakte, hoe zij beurtelings rood en
bleek werd, hoe een huivering langs huur 1 chaam
voer, en hy voelde hoe haar oogen vragend en
smeeteend, vol vreugde en hoop, maar toch ook
met een uitdrukking van vrees, op hem rustten.
Al mocht hy ook, zooals Tromberg beweerde,
een slecht vrouwenkenner zyn, hij ruudde toch
in dit oogenblik, dat Eilen lief had, en alle
gevoelens, die nu in hem streden, de zekerheid,
van zich vroeger in zijn oordeel vergist te heb
ben, een groote teleurstelling dat zij Tromberg
toch lief had, tegelijk echter ook de vreugde
over het geluk, dat zijn kameraad nu ten deel
zou vallen, alles vatte hij samen in de woorden:
„Dus toch".
Een gelukkige glimlach speelde er om haar
mond, dat hij uiisprnk, wat zij puB gedacht
had; een glimlach van de zaligste vreugde.dat
hnar zwijgen, dat haar oogen hem verraden
h dden, dat hij zich niet vergiste, dat zij hein
werkelijk lief had.
Een heelen tijd zat hij zwijgend tegenover
haar, zjn blik strak op baar gevestigd.
„Hoe mooi is zij," dacht hij, „wat schitteren
haar oogenhoe mooi is zij I"
En ook Ellen zweeg. Hoe graag had zij, op
zijn woorden doorsprekende, gevraagd „Hel'je
dan werkelijk eraan getwijfeld, dat ik je lief
heb? Heb je dan nooit gemerkt, hoe mijn hsrt
klopte, wanneer wij samen zaten te pratenheb
je dan niet, daar ik overal met jou «prak, kun
nen begrijpen, nooit erover nagedacht, waarom
ik dat deed
Zij moest zich met geweld weerhouden om
zijn stevige handen niet e streelen, d e zoo valt
en krachtig de sabel omspannen hielden, de
sabel die hij over «enige dagen legenden vijand
zou trekken. Bij de gedachte aan den oorlog wilde
er weer eeu krankzinnige angst in haar opko
men maar, vreemd genoeg, dacht zij plotseling
over de komende dagen veel kalmer d*n vroeger.
Het geluk van bemind te worden, drong alle
andere gevoelens op den achtergrond.
Wordt vervolgd.
