BLOOKERS
CACAO.
Boterletters en
Spoorbanket
Mnlgt aflies »r CflDCOUDELETTERS, HAÏTI tl it ST. NICÖLAAS ARTIKELEB.
16 ËERlil: Langestraat 54, hoek Krommestraat.
IMT C. JU!
DAALDERS
van Natuurboter
50 CENT PEK l'ONl).
Sorteering naar ieders keuze. Steeds grooter succes.
Grootste inrichting in Nederland. 75 FILIALEN.
Feuilleton.
Hier ziet U hoe aan Noorsche stranden
ïtten vaugt de Dorsch met veel beleid
Waaruit door tal van rappe handen
CA.TZ LEVERTRAAN men steeds bereidt.
Welke andere cacao men u
moge aanbevelen, ze haalt
niet bij
C.JAMDT
SPECULAAS 25 en 35 ct., BORSTPLAAT 37'L ct., SUIKERBEESTEN 37', ct., FONDANT-GULDENS 40 ct. p. pond.
Gedurende St. Nicolaasdagen 1910 werden in onze fabriek verwerkt 138 250 pond Boterletters, 229 500 pond
Speculaas, 55 000 pond Borstplaat, 78 000 pond Suikerbeesten, 47 000 pond Fondant-guldens.
MARY.
27.)
„Och hemeltje," smeekte Fritz, „heb mede
lijden. Jk kan alles verdragen, alleen geen arnica."
En de hemel erbarmde zich over hemde
redding naderde. Buiten werd gebeld, tweemaal
kort na eikaar.
Het liefst zou Frits in zijn vreugde opgespron
gen zijn en iemand een zoen gegeven hebben,
maar aangezien noch de kolonel, noch de op
passer daarvoor de geschikte objecten waren,
bleef hij rustig liggen.
Hat bellen scheen den kolonel niet erg te be
vallen.
„Er schijnt bezoek te komen; ik zou niet
graag hier gezien worden. Kijk eens wie er is,
oppasser, en zeg mij datwe zullen verder zien."
„Hij doet of hij hier thuis is", dacht Fritz;
maar Eeinezel kwam reeds terug en deelde
mede, dat tante en Marv er waren.
„Maar oom, dat u hier bent; wij dachten dat
u in de kazerne was."
«Kijk eens aan, man. daar vind ik je hier
dat is aardig van je, dat jij je ongelijk hebt
ingezien en den eersten stap hebt gedaan."
He kolonel had den oppasser bij h"t binnen
komen der dames een wenk gegeven, te ver
dwijnen en dus kon hij nu zijn hart lucht geven.
Hij voelde zich betrapt en wilde aan zijn ver
legenheid lucht geven door zekere grofheid.
„Lk denk er niet aan, den eersten stap te
doen. Of Frits een klacht over mij indient, is
mij volkomen onverschillig; bovendien krijgt
bij va:, de meerderen zeker geen gelijk".
„Nu", dacht Frits, „dat willen we nog eens
afwachten."
„En juist daarom", zeide de kolonel, „was ik
hier gekomen om hem het dwaze van zijn stap
onder liet oog te brengenmaar er is niet met
hem te spreken."
„Waar is hij dan vroegen de dames.
De kolonel deed een stap terzijde en weesop
Frits die als een engel op de kanapé in elkaar
gerolfj lag.
„Stil, hij sleapt", zeide zyn vrouw, „de arme
jongende geschiedenis van vanmorgen heeft
hem zeker afgemat".
„En die flesch champagne 6ok", zeide de kolo
nel ironisch.
Maar de dames namen Fritz in bescher
ming.
„Waarom zou hij op zijn verjaardag geen
champagne drinken? Wij hebben dat óok wel
gedaan".
Hat moest de kolonel toegeven; maar toen
kwam hij weer op het doel vru zijn bezoek
terug.
„In de eerste plaats moet ik hein wakker
maken", en hij greep weer naar de liesch.
„Wat heb je uaar"
„Arnica-tinctuur".
„Maar hij zal daaraan niet ruiken"zeide zijn
vrouw. „Je plan getuigt van een gevoelloosheid,
die ik je niet toegeschreven zou hebben".
„Volkomen mijn meening", dacht Fritz. „Had
ik me maar niet zoo opgeroldwat moeten de
dames wel van mij denken als zij mij hier zóo
zien liggen".
Eigenlijk zonder het te willen, had de kolonel
de flesch op tafel gezet.
„Wat willen jelui eigenlijk hier"? vroeg hij.
„Den armen jongen zijn cadeaux brengen",
zeide tante. „Hel is treurig genoeg, dat jij hem
den dag zoo bedorven hebt! onze vriendschap
zullen we hem niet onthouden. Wij willen door
verdubbelde, liefde goed maken «vat jij bedorven
hebt niet waar Mary"
„Of die met die verdubbelde liefde het eens
is" ducht Fritz.
Maar Mary had geen gelegenheid om te ant
woorden, want «ie kolonel snauwde zijn vrouw
toe
„Ik moet je dringend verzoeken, je ieder oor
deel voor te behouden of ik tegenover Fritz
gelijk heb of niet. Wat in dienst gebeurt, blijft
buiten jou beoordeeling. Doe voor mijn part
hier wat je wilt; ik ga naar huis en zal den
luitenant wel voor een gesprek onder vier oogen
vanavond weten te vinden."
„Dat was niet heel slim van je," dacht Fritz
„nu ik weet, dat je mij zoekt, zal ik zeker niet
te vinden zijn."
Met een korten afscheidsgroet verwijderde
de kolonel zich en de beide dames begonnen
de geschenken, die een oppasser in een mand
had gedragen, uit te pakken.
Zachtjes, heel zachtjes wendde Fritz zich eerst
naar links en sloeg een ooglid half op om de
dameB te kunnen zien. Maar die draaiden hem
beiden den rug toe en waren ijverig bezig.
„Zachtjes," zeide tante. „Laten we zorgen, dat
hij niet wakker wordt; wanneer hij dan straks
de verrassing ziet, is zijn vrougde dubbel groot."
„Dat hoop ik", zeide Mary; „u hebt u moeite
genoeg gegeven en ik zelf heb gisteren den
halven nacht opgezeten om voor hem dat groote
chaise longue-dek klaar te krijgen."
„Dat had ik toch niet van haar gedacht",
dacht Fritz. „Zoo, zoo; zou Mary zich in haar
gedachten tóch meer met mij bezighouden dan
ik vermoedde
Zuchtje», heel zachtjes, zich al meer en meer
naar den kant der dames wendend, veranderde
Fritz zijn houding en plotseling zat hij lachend
reontop en verheugde zich over liet gezicht, dat
de dames zetten zouden, wanneer zij zich zouden
omdraaien.
De vrouw van den kolonel deed dat het eerst,
maar toen zij hein zag, stiet zij een gil uit ter
wijl een ;oude kristallen schotel, een zeldzaam
en kostbaar erfstuk van haar grootmoeder, in
scherven op den grond viel.
„Maar tante", riep Fritz vroolijk, „hoe kunt.
u nu mijn mooiste verjaarsgeschenk zóo kapot
maken."
Tante huilde en was niet te kalmeeren en het
duurde lang eer de woorden van Fritz en Mary
haar trauen droogden.
„Maar, mijn goede jongen, kom eens hierik
heb je nog niet eens gefeliciteerd", en zij nam
zijn lieve hoofd tusschen haar beide handen en
kuste hem telkens weer.
Fritz hield veel van zijn tante, maar aan haar
kussen was hem nu toch weinig gelegen en hij
keck Mary eens aan, met een gezicht waarop
duidelijk te lezen was
„Wanneer jij, nichtje, mij eens zóo kussen
wilde, zou het mij heel wat aangenamer zijn."
Mary mocht over zijn onuitgesproken verzoek,
dat zij wol begreep, lachen maar toen zij op
hem toetrad, reikte zij hein de hand en wenschte
hem allee goeds.
„Is dat alles wat ik voor mijn verjaardag
kryg
„O neen, ook dit kleed nog," zeide zij lachend.
Hij bewonderde het geschenk maar toon zeide
hij nog eens
„En verder krijg ik niets voor mijn verjaar
dag, niet 6en enkelen kus zooals een nicht dien
een neef pleegt te geven bij feestelijke gelegen
heden, als daar zijn Pasehen, Kerstmis, Pinkste
ren, Nieuwjaar, huwelijk, kinderdoop en derge
lijke plechtigheden
„Wanneer je met een dergelijken kus tevreden
bent, dan ja", zeide zij, na even te hebben na
gedacht.
Zij verwachtte, dat Fritz haar nu in zyn
armen zou nemen en haar in plaats van éen
minstens twee kussen zou gegeven hebben. On
willekeurig dfted zij dan ook een stap terug en
had al spijt over haar woorden.
Maar hij bleef staan en schuilde het hoofd.
(Wordt vervolgd).
