,De Arend
I
Openingsvoorstelling
STERK I NE
Woensdag 24 Januari, 7 uur.
Voor oriizeii eoz. zie affiches
N.V. Bioscope-Maatschappij
DE HUISHOUDGIDS
Alléén
SINGER
SINGER-MAATSCH APPIJ
BRILLEN en PINCE-NEZ
I. F, 1 GROENHUIZEN, iDStrumefltmakef,
Feuilleton.
MARY.
A'™"is d"«a.*
S to'te ,e.» b5,r toch»»'^»
Koffie
Xathreiner kut **ar
ZSct.pcrpek yaitlnni
tumaakiijeheel ali koffie
Xathrcinerii gexondcr
«an Schadelijke hof f ie
Xatkreiner i» slechts
pakken, met naamXafiirCtner.
Arnliemschcweg.
Bureau half zeven.
Einde ongeveer half elf.
Gouden Medaille, Gent 190<*
Onder redactie van mejuffrouw N. CARIOT, Leerares in Koken en Voedingsleer
te ZWOLLE.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en
aan het Bureau van de »DE HUISHOUDGIDS":
Burgstraat 65, UTRECHT.
Onze machines behoeven
geen aanprijzing
in winkels met DIT uit
hangbord z\jn de
Naaimachines
verkrygbaar.
Amersfoort, Westsingel 49 hork Varkensmarkt,
Wij verzoeken slcclits
cr op te letten, dat ze
aan het juiste adres
gekocht worden.
Magazijn van alle bestaande soorten
in alle metalen,
Alle optische-, verband- en zieken-verplegingsartikelen.
Prima kwaliteit Scharen, Messen en hijheliooreinle zaken.
Reparation aan Brillen worden direct uitgevoerd. - - -
Brillen worden geleverd op voorschrift van H.H. Doctoren.
Aanbevelend,
Telofooa Interc. 83, Langestraat 42.
is een prima eu zuinige schuurzcep, waarmede verrassende resultaten worden
bereikt. Voor huishoudelijk gebruik onovertrefbaar.
48.)
„Het is toch later geworden dan ik dacht,"
zeide Fritz, ,,'t is misschien hot best, nu maar
dadelijk naar buis te gaan".
Zij knikte toestemmend en zwijgend reden zij
naar stad; slechts een paar onverschillige woor
den werden nog gewisseld en met een kort „Tot
ziens" namen zij afscheid van elkaar.
„Maar, Marv. wat zie je er uit!" vroeg tante,
zoodra zij banr zag, „scheelt je wat
„Ik heb ontzettende hoofdpijnik ga een
oogenblik liggen."
„Doe datmaar het is je eigen schuld. Waarom
ga jè ook met zóo'u hitte fietsen. Probeer een
uur te slapen. Voor het avondeten zal ik je laten
roepen, vrant oom houdt er niet van, dat een
van ons bij de maaltijden ontbreekt."
Mary ging naar haar kamer en legde zich te
bedmaar zij kon niet slapen. De tranen liepen
haar over de wangen.
Zij had geloofd met Fritz te kunnen spelen
en nu had zjj het spel vei loren zij had gemeend
hem er door te zullen verbeteren, dat zij zich
altjjd weer van hem afwendde, en te laat moest
zjj inzien, dat een man zich afwondt van een
vrouw, wanneer zij hem te lang aan de praat
wil houden. Kn bij het gevoel van wanhoop,
hem voor altijd verloren te hebben, kwam nu
ook dat van schaamte, hem haar liefde bekend
te hebben.
In den beginne had zij nog geloofd, dat hij
haar plagen en met een ander jaloersch maken
wilde, maar toen zij zag, dat het hem ernst was,
was haar liefde met alle kracht ontwaakt en zij
moest hem dion kus geven. Maar hoe koud was
hij geweest. Zij rilde nog bij de herinnering
daaraanmaar toch kon zij zijn kus Diet vcr-
fBten, daar die een toekon was geweest, dut hij
aar had uit zijn hoofd gezet.
Kindelijk stond zij op. Haar hoofdpijn ver
hinderde haar, langer te blijven liggen; zij wiesch
gelaat en oogen en begon zich te kleeden. Toen
het meisje kwam om haar voor het avondeten
te roepen, was zy juist gereed en weer zichzelf,
en een blik in den spiegel overtuigde haar, dat
er van huiion bijna nietB meer te zien was.
„Goed geslapen", vroeg tante. „Ja, dat zie ik
wel; je ziet er weer beat uit. Ga maar mee; oom
wacht in de eetkamer."
De kolonel liep reeds in de kamer op en neer
en telkens wnnnecr hij aeu schotel met radgejes
voorby kwam, stak hij er een paar in den
mond en dronk een slok bier. Dat deed bij
iederen avond en dat vond hij bet aangenaamst.
Men was juist gaan zitten, toon de oppasser
verscheen en hem een kaartje gaf.
„Natuurlijk weer een stoornis. Wat is dai?
Fritz? Wat moet dat beteekenen Zeg den
luitenant
„Dat we hem verzoeken, binnen te komen,"
zeide zjjn vrouw en toen de oppasser weg was,
zeide zij
„Je kunt toch de dienstboden niet van het
schouwspel laten genieten, dat je je zoon de
deur wijst."
Een oogenblik later kwam Fritz binnen. Hij
drukte tante een kus op de hand, reikte Mary
de hand, zoo gewoon als was er niets tusschen
hen gebeurd, en ging toen naar den heer des
huizes.
Die was opgestaan en zeide:
„Wanneer je dacht, met ons te zullen eten
dan vergis je je; aan mijn tafel is voorloopig
geen plaats voor jou."
De beide dames wilden den kolonel dwingen,
deze woorden terug te nemen maar Fritz kal
meerde hen met een handbewvg.ng.
„Windt u je niet onnoodig opik ben geen
kind, dat na een paar uren een dergelijk standje
vergeet. Bovendien geldt mijn bezoek niet u,
vader."
..Wie dan wel vroeg de kolonel.
„U, kolonel."
,Zoo, dat is wat anders. Als u mij over dienst i
spreken moet, ben ik natuurlijk thuis. Mag ik
u dan verzoeken
Hij wilde do deur naar zijn kamer openon
maar Fritz zeide:
„Wat ik u te zeggen heb, kunnen de dames
gerust hooren."
„Zoo, dan ben ik toch nieuwsgierig, te weten
waarom het gaat."
Fritz ging nu volkomen in de houding staan.
„Ik heb de eer den kolonel overeenkomstig
de voorschriften mede te deelen, dat ik mij
vanmiddag om 5 uur 85 met mijn nicht Man-
verloofd heb."
Wanneer de bliksem was ingeslagen, had er
geen grootere verwarring kunnen plaats vinden.
De kolonel viel in zijn stoel achterover en
keek Fritz aan alsof die zijn verstand verloren
had; zijn vrouw snikte van geluk; en Mary
had een oogenblik niet geweten of ze waakte
dan wel droomde, maar toch had Fritz haar
even aangekeken en nu Ing zij lachend en
weenend in zijn armen.
„Fritz, is het dan werkelijk waar? Heb je
mij lief; ik dacht, dat je een andere..."
„Maar, lieveling, hoe kan je dat denken. Ik
wilde je maar op de proef stellenlk wilde je
dwingen de zelfde woorden te zeggen, die ik
van je hooren wildeik wilde je er even voor
laten boeten, dat je mij zóo gekweld hebt."
„En je veinzen dan Je kus, die zoo koud
was
„Ook dat was opzet. Ik wilde je bewijzen
dat ik me weet te beheerachen en dat ik niet
meer de Fritz van vroeger ben, die telkens in
extase raakt wanneer vrouwelippen hem toe
fluisteren ik heb je lief".
„En heb je mij heusch lief. Mij alleen
„Jou alleen."
„En wanneer zal je ophouden, mij lief te
hebben."
„Op don alUudu ™trop jij zult opbolt-
den mij lief te hebben."
Toen sloeg zij haar armen nog vaster om zijn
hals en zeide: J
„Dan nooit."
De kolonel had intusBchsn zijn bezinning
teruggekregen en zeide
,jlk verbied dergelijke liefdes-set-nes in mijn
huis en wat do aankondiging van uw verloving
betreft, luitenant, daarop kan ik slechts antwoor
den, dat ik daartoe als kolonel en regiments
commandant nooit mijn toestemming geef".
„Pardon, dat zult u wèl doen, kolonel en
eenvoudig omdat u moet. U kunt uw toestem
ming alleen weigeren wanneer er liuancieele
bezwaren bestaan en u weot heel goed, dat ik
mijn vrouw kan onderhouden. Aan den anderen
kant is ren weigering uwerzijds alleen mogelijk
wanneer u iets tegen mijn aanstaande hebt. Als
oom van Mary kunt u dat niet hebben en als
u weigert uit rancune tegen mij, dan vat ik dat
als een persoonlyke brleediging op en zal ik u
mijn getuigen zenden." 1 U
."JIMS ho,t h°e langer zoo mooier," bul-
mH,i eIV, rst ditQjeeen klacht tegen
je wel." JC me n°Kuildagen; ik dank
„U behoeft niet bang te zijn, oomik zal nooit
'M«nnrao-UrJijk z#ide de kolonel.
loving, wur.ur?kto^°„a|^f
"ydon met bet gedonder va5 p£tolen m"
to moeten „eten en of jM j,,"!™"0™ mili-
vung verlangd bobt i. i n V fto0"1-1" «1
«ebiilig." ""1 nbsoluul onver-
(Slot volgt.)
