STERKINE
W. F. A. GROENHUIZEN, Inslrumentmakef,
NI BIOSCOPE ËITS1PPIJ
BRILLEN en PINCE-NEZ
Alléén
SINGER
SIN GER-M A ATSC H APPIJ
DE HUISHOUDGIDS
Nationale Vereeniging
tot steun aan miliciens,
„DE AREND".
g Nieuw Programma.
Feuilleton.
De broeders.
De Tariefwet beteekent:
Belasting op de groote gezinnen
De Tariefwet beteekent:
Onze wereldmacht ingekrompen.
Gi/apaa/tf vee/<je4ó
wannoortfe infilaa& van koffie
dénoetónpefi
jfabfotemev
afoinAt-.
HcUhr+inrx a//een acht in tjasfoten
pakkanmot naam KathreinCt*
Magazijn van alle bestaande soorten
in alle metalen,
Alle optische-, Terband- en ziehen-verpleglngsartikelen.
Prima kwaliteit Scharen, Messen eu bljbehoorende zaken.
Reparatifin aan Brillen worden direct uitgevoerd. - - -
Brillen worden geleverd op voorschrift van H.H. Doctoren,
Aanbevelend,
Telefoon Zntero. 83, Xiangestraat 43.
Onze machines behoeven
geen aanprijzing
in winkels met DIT uit
hangbord zijn de
Naaimachines
verkrijgbaar.
Amersfoort, Westsingel 49 ho k Varkensmarkt.
Wij verzoeken slechts
er op te letten, dat ze
aan het j n i 8 te adres
gekocht worden.
amekikaanscu SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt, of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN.
Goederen worden Ie Amersfoort 's Woensdags franco gebaald en gebracht.
9V* PROSPECTUS wbrdt op aanvrage gratis toegezonden.
i Koken cn Voedingsleer
Gouden Medaille, Gent igo8.
Onder redactie van mejuffrouw N. CARIOT, Lcerares i
te ZWOLLE.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij icderen [Boekhandelaren
aan het bureau van de .DE HUISHOUDGIDS»
Burgstraat 65, UTRECHT.
Cr 0 die t- vereeniging
Correspondentschap te Amersfoort.
inr. II. J. M. wan ileu HEIIG II
WILHELMINASTRAAT 5.
te Amsterdam.
Zij stelt zich ton doel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van geldon a déposito
rekening-courant.
Afdceling Amersfoort en omstreken.
Werkgevers, die betrouwbare
werkkrachten noodig hebben, en Miliciens,
die naar werkzaamheden uitzien, worden
verzocht zich te wenden tot het Secreta
riaat der afdeeling, Schimmelpenninck-
straat 41, te Amersfoort.
N.B. Alléén die miliciens, waarvan de
dienstrapporten, opgevraagd hij
hunne laatst commandeorend
officieren gunstig luiden, komon
in aanmerking voor steun dooi
de vereeniging.
BIBIIIBBIBil
WOENSDAG 6, DONDERDAG 7
g cn ZONDAG 10 MAART, 71/, uur.
B De lengen van Jan Eenarm,
groot drama.
B De list wan 'n kleinen schoor-
prachtvolle komedie.
De vogels in hunne nesten,
H gekleurde natuuropname.
H Max gaat niet trouwen,
0 door den hier ter stede reeds bekenden
MAX LINDNER,
enz. enz. enz. enz. enz.
BS Voor prijzen, zie affiches.
is een prima en zuinige schuurzeep, waarmede verrassende resultaten worden
bereikt. Voor huishoudelijk gebruik onovertrefbaar.
14.)
Het wm acht dagen later. Herman had zgn
schoonzuster gehaald om haar naar de gebaan
in den Tbiergarten te vergezellen, want Hruno
hield niet van schaatsenrijden. Edda Helm daar
entegen had het versoek van haar vriendin niet
afgeslagen maar beloofd 6ok op het ijs te ko
men.
Het was Lore onmogelijk geweest, den nacht,
waarin Bruno haar de bloemen had gebracht
te vergeten. Zg liet baar geheele leven voor haar
geeet voorbijgaan, had getraebt na te gaan welke
macht haar persoon nog op haar echtgenoot
nitoefende, en haar best gedaan, een rechtvaar
dig oordeel over hem te vellenmaar dit lakte
baar niet goed.
Ben bang voorgevoel van iets, waaraan zg geen
naam wist te geven en dat reeds in bet laatste
jaar te Parijs somtgds bij haar was opgekomen,
maakte tien nu steeds van haar meester, wan
neer hii bg haar kwameen gevoel alsof Bruno
nooit tijn ware karakter geheel voor haar bad
onthuld, alsof hij veel, teer veel bedekte met
tijn aangenaam en vriendelijk optrede,--. Haar
vertroawen in hem wat geschokt.
Kon dete man tegelijk tijn spel drijven met
andere vrouwen en haar trouw blijven? Kon
hg dat doen tonder te liegen En waarom tou bij
niet liegen Hij kon immers alles 1
Hoe nink en vast liep Herman over de hard
bevroren sneeuw! Zijn bijzijn gaf haar altgd
snik een veilig gevoelonwillekeurig stak sij
haar hand in ujn linkerarm.
„Loop ik te gaow, Lore
„O, neen, too is hel juist goed."
Zij leunde tegen hem aanbaar gedachten
dwaalden af naar de dagen hunner kindsheid en
bleven toen staan bij het gesprek, dat tg laatst
in bet schemeruurtje hadden gehad.
Zij voelde een onweerstaanbaar verlangen, det9
snaar weer aan te roeren tij wilde weten of een
man als Herman zulk een liefde uit zijn jeugd
werkelijk geheel te boven kon komen. Zg was
er zich niet van bewust, welk een gevaar voor
haarzelf in dezen wensch lag opgesloten, hoe
het een bewijs was, dat de baDden, die haar
aan baar echtgenoot verbonden, steeds losser
werden.
Eigenlijk had zg nooit een groote innige liefde
voor Bruno gekoesterdeigenlijk was het niets
meer geweest dan bewondering van bet jonge,
onervaren meisje voor zijn aantrekkelijke per
soonlijkheid, een soort van dwupend medelijden
met den gewonden officier. Dat gevoel had baar
als het ware bedwelmd, baar verblind onder zijn
hartstochtelijke liefkoozingen.
„Geloof je, Herman, dat er mannen zijn die
tegeiiik verscheidene vrouwen kunnen liefheb
ben vroeg zij plotseling.
Hij trachtte een schertsenden loon aan te
nemen.
„Waarom niet? Met oefening kan men het
ver brengen."
„Antwoord mg niet zóo. Het is van mij ernstig
gemeend".
Herman begreep wel waar zij hcenwilde en
keek voor zich neer.
..Ja en neen. Dat wil zeggen, éen overwel
digend gevoel zou iedere neiging voor andere
vrouwen moeten vernietigen. Hoe lang znlk een
gevoel blgft bestaaD, weet ik niet; bij sommigen
zeker hun leven lang, maar overigens is dit een
thema, dat men met een dame niet grondig be
spreken kan".
Lore trok ontevreden de wenkbrauwen samen.
„Waarom niet? Ik ben toch een getrouwde
vrouw eu wij kennen elkaar zóo goed, dat jij je
tegenover mij toch werkelijk niet behoeft te
geneeren".
„Dat weet ik wel", antwoordde hij kortaf,
„maar het is een thema, dit mij volkomen
onverschillig laat, want ik zie er het praclische
nat volstrekt niet van in."
Zij begreep wel, dat zij verder niets meer
uit hem zou krjjgen.
„Hoe vind je den Rus?"
„Jij kent hem beter dan ik", luidde het ont
wijkende antwoord.
„Wat ben je vandaag onuitstaanbaar, Her
man. Vindt je iets onpassends in de wijze
waarop ik met hem verkeer?"
„Van een Duitsch stuidpunt beschouwd ja I"
„Het kan zijn, antwoordde Lorp, ofschoon
I het eigenlijk belachelijk is, er iets in te vinden.
I Dit groote kind vereert mij werkelijk op de
meest onbaatzuchtige wijze ca zou zich liever
de tong afbijten, dan iels zeggen of doen, dat
mij zou dwingen, hem niet meer te ontvangen.'
Deze prins Siffi heeft een karakter, dat geheel
uit contrasten best-iat; ik ben er van overtuigd,
dat het zijn ondergang zou zijn, alt ik hem
verbood, mij te bezoeken."
„Maar beu je er dan ook zóo vast van over
tuigd, Lore, dut deze Rus nooit de perken te
buiten zal gaan, die hij zich nu getiteld heeft?
En al ware het .00 een barones Vm Wesz-
nilz staat niet buiten do wereld
„Bah I Wat gaan mij de praatjes aan Daar
tegen is Diemand gevrijwaard. De hoofdzaak is,
dat ons geweten ons niets verwijt I"
„Maar dat weet niemand!"
„Dus is het weer het oordeel der wereld, dat
wij moeten vreezen! De prins is in staat iets
werkelijk verkeerds to doen, als ik de hand
van hem afirek ik oefen een goede n invloed
op hem uit."
„En voel jij je gelioel zeker tegenover hem,
Lore
Een donkere blos bedekte haar gelaat, terwijl
haar oogen 'de zijne ontmoetten.
„Schaam je, Herman" riep zij uit, terwijl ze
haar hand uit zijn arm trok eu zich fier op
richtte. „Maar gesteld eens, dat ik mij niet zeker
voelde van mijzei ven, wat steekt er dan nog in,
als ik mij op het zelfde standpunt stel als do
heeren der schepping?"
De toon harer stem sneed hem door de ziel.
Dat was de Lore niet meer, die hij eens had
liefgehad. Haar woorden klonken bitter en te
gelijk lichtzinnig. Een gevoel van vreeselijko
woede tegen dengeen, die zulk een verwoesting
had aangericht in deze vrouweziel, steeg bij
hem op.
„Lore"! was alles wat hij zeide; maar welk
een diepe ontroering klonk in dit eene woord.
Daar zag hij het zelfde gezicht, dat hij bij
het klsine nichtje zoo dikwijls had waargeno
men, het zelfde beven van de lippen, en de
tranen, die onder de lange wimpers te voor
schijn kwamen. Dat was iels, dat hij nooit had
vergeten, want niemand weende op deze wijze.
Een paar tranen vielen op het bont van haar
mantel, en bevroren tot ijs, zoodat zij er uit
zagen als glinsterende parelenbij dit gezicht
versmolten alle andere gevoelens in hem tot
éen gevoel van innig medelijden.
„Wees toch niet zoo bedroefd, Lore. Het is je
zelf niet duidelijk, wat je eigenlijk denkt en
voelt. Wat is er gebeurd? Of zijn je zenuwen
in de war? liet hoofd omhoog, Lore 1"
Zij antwoordde niet, en haar gedachten radend,,
vervolgde hij
„Het is waar, dat Bruno het leven wel wat
heel licht opneemt, en daardoor wordt veel goed'tf
in hem versliktmaar van éen ding kan je
toch zeker zijnhij heeft je hartelijk lief."
,,0 ja, dal weet ik! Hij heeft mij lief op zijn
wijze. Maar soms kan ik er zoo naar verlangen
iemand te hebben, die mij lot Bteun isEn
zij leunde zwaar op Herman's arm.
„Hoe zal het op den duur met haar gaan?"
dacht Herman, terwijl een onbestemd gevoel
van angst zich van hem meister maakte.
(Wordt vervolgd.)
