DE FAAM
STERK INE
Meursing machinale fabrieken van gebak, Amersfoort.
LIJNZAADKOEKEN
Soyaboonen-koeken
Hannfacturenhandel
Beslist beste adres.
DE FAAM" Langestraat 79.
B. U. F. BOLLE.
De Arend".
BIOSCOOPVOORSTELLING.
Feuilleton.
Besluiteloos.
l)e Tariefwet beteekent:
Zuigelingen en grijsaards, betaal
De Tariefwet beteekent
Gedwongen winkelnering in t groot.
De Tariefwet beteekent:
Belasting van de nooddruft.
De tariefwet beteekent
Dure tijden door de Tariefwet bestendigd.
Anti-Tabikfwet-comitè.
ECL/\
VOOR DB SCHOENEN.
Laat uwe schoenen toch niet langer
bederven door creams, die t e r p e n t ij n
of andere bijtende stoffen bevatten, waar
door het leder berst en scheurt.
ECLA is zonder terpent ij n.
E C L A tast het leder niet aan.
ECLA geeft een gitzwarten glans.
Van alle schoencream's kreeg
ECLA de hoogste onderscheiding
op de Tentoonstelling te Turijn,
1911.
ENG ROSJ. van VOLLENHOVEN.
WESSANEN LAAN.
WORMERVEE R.
Opgericht 1765.
Koninklijke Fabrieken.
Voedert uw vee met de zuivere murwe
merk de „Ster" en W. L., en
merk W. L.
uitmuntende door hoog eiwit- en vetgehalte
en voedingswaarde.
EERE-DIPLOMA Parijs 1900.
NEGEN GOUDEN MEDAILLES
ll
A MER8FOORT,
LANOESTRAAT J9.
BUSSTJM.
BRINKLAAN 89-91-93.
Hoewel wij steeds de LAAGSTE prijzen noteeren, achten wij het nood
zakelijk (T nogmaals den weg te wijzen, welke U daarvan de besliste zekerheid
moet geven.
Dikwijls zal 't U opgevallen zijn, dat in ELKE advertentie of reclame van
ELKEN winkelier, ZIJN artikelen als de BESTE en GOEDKOOPSTE worden
aangeprezen.
IS DAT ZOOI WIE KAN DAT BEWIJZEN 1
Wij verzoeken U beleefd om dit te onderzoeken, om uit de onzekerheid
te raken.
Daarvoor bestaat slechts één middelVergelijkt bij hetgeen ge koopt,
in de eerste plaats de soort, dan den prijs, maar vooral de HOEDANIGHEID, want
daarin zit de EIGENLIJKE WAARDE.
Wij streven er steeds naar om de beste qualiteiten te leveren tegen ZEER
LAGE PRIJZEN en U zult ondervinden, dat dit de BESTE en GOEDKOOPSTE
WEG is.
n
Gebruikt uitsluitend
KATHRBINER
linlf om half -:- -:-
MET KOFFIE.
Let vooral op, dat U de echte KATHREI-
NER ontvangt, want andere merken zijn
namaak en slechts gewoon gebrande gerst.
KATHRETNER is bij Uwen winkelier
verkrijgbaar
a 25 ets. per ponds-pak
12'/. V.
5 ons-pakje.
Crediet- vereen iglng
Correspondentschap te Amersfoort.
mr. H. J. M. van den BERGII
WILHELMINASTRAAT 5.
te Amsterdam
Zij stelt zich ten doel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden il déposito
rekening-courant.
N.V. Biosc. Maatschappij
99
5, behalve Maandag en Dinsdag
Aanvang precies 8 nar.
MF" Uitstekende ventilatie, zoo dat
de zaal van „DE AREND" een gezellig
en koel zitje nanbledt.
is een prima en zuinige schuurzeep, waarmede verrassende resultaten worden
bereikt. Voor huishoudelijk gebruik onovertrefbaar.
De afdeeling „Broodfabriek" levert prima brood, beschuit en koek tegen zeer billijke prijzen, en geeft bovendien 10 pCt. dividend. Bedragen tot ongeveer f50 per gezin
werden als dividend uitgekeerd.
ft.)
In het gesprek kwam een kleine pauze. De
Beier schoof zijn bord op zij. Biihler spee'de
met eenige lucifers en Bergholm keek in zijn
wijnglas.
,,U noemde uw dochter Antje, mijnheer Berg-
holm. Ik heb dien naam nog nooit gehoord.
Hij klinkt alsof hij aan het Hollandsch ont
leend is", zei Pfaldner.
„Ik weet het niet; Antje's moeder, mijn over
leden vrouw, heelte zoo, maar die was uit
Noordduitschland afkomstig. Die voornaam
komt echter nu en dan ook wel hier te lande
voor."
Weder ontstond een pauze.
Iu het buffet was LoreDzen aan het werk en
Btommelde met flesschen en glazen. Hij vulde
de flesschen voor den volgenden dag. Intusschen
steunde bij nu en dan zacht, maar smartelijk,
alsof het werk hem buitengewoon zwaar viel.
„Wat steun je eigenlijk toch zoo jammerlijk,
roofridder," riep Bergholm. ,,'t Is om mede
lijden met je te krijgen
Lorenzen wendde zich om.
Waarom zou ik niet steunen, mijnheer?
Dat maakt den z waren arbeid licht en mon
mag toch wel eens iets doen voor zijn pleizier".
„Zooals jij bent, vindt men toch geen tweedel"
fiergholm lachte, dat het daverde. „Steunen
noemt die man een pleizier 1 Dat is mij nog
nooit overkomen".
Ook de twee andere heeren lachten.
Verder in het gesprek begon Bergholm van
zijn leven te vertellen.
„Op mijn tiende jaar al de wereld in, scheeps
jongen, matroos, gouddelver in Australië en koop
man in de Straits Settlements, metselaar te Val
paraiso en timmerman te Connecticut, onder
aannemer bij Strausberg en zelfstandig bij
Bontoux't is wonderlijk, wat een mensch in
54 jaar niet a) beleven kan 1 Als ik vertellen
wilde dan kon ik het, geloof ik, heel wat beter
dan onze overste. Tk ben een selfmade man
Dit laatste voegde hij er met eenigen trots aan
toe. Daarna drouk hy zijn glas leeg en stond
op. „Goeden nacht heeren I Ik heb boven nog
een uurtje te werken en moet morgen vroeg op."
Hij echudde beide heeren de hand, sloeg
Lorenzen, die bij het buffet stond, krachtig op
den schouder en ging de kamer uit.
„Een origineele!" mompelde de Beier zacht,
toen de deur achter den reus was dichtgevallen.
„Is hij een flinke man
Bühler knikte.
„Als bij wil, ja." Hij boog zich voorover en
voegde er ann toe: „Hot komt mij voor, dat
hij een beetje moet worden aangezet."
„Werkt de man met eigen middelen?"
„Voor het kleinste deel. Hij moet een Bank
met kapitaal achter zich hebben, zooals dat
meestal het geval is."
Bühler geeuwde achter zijn hand. „Pardon,
maar ik ben doodmoe; vanmorgen al om vijf
uur op I"
„Ik niet minder. Wij zullen ook gaan."
Toen ze buiten de deur waren, vroeg d« jonge
ingenieur nog
„U hebt met juffrouw Bergholm gereden
is ze mooi?"
„Gelukkige jeugd" dacht Pfaldner.
Een vluchtige glimlach gleed over zijn gelaat.
„Mooi Ik weet bet werkelijk niet," ant
woordde hij, „maar in ieder geval eigenaardig.
Goeden nacht
Antje Bergholm trok het gordijn op en maakte
hel raam open. Vroolijk verrast keek ze naar de
ruime vlakte, die uu in den glans der morgenzon
vóór haar lag
Zoover haar blik reikte, (ien groene zee van
gras.
Eerst had het meisje den indruk van niets
dan een eindelooze weide. Pas langzamerhand
onderscheidde zij bijzonderhedenginds bij de
laatste huizen van de plaats, waarvan zij de
roode daken zag, een tamelijk breede rivier, die
als een zilveren lint dwars door de groene vlakte
liep, een breeden straatweg, door boomen om
zoomd hier en daar smalle, glinsterende water
strepen dan eindelijk een stuk zwarten grond.
Dat moest de plaats zijn, waar haar vader nu
werkte.
Juietl Daar waren ook menschen bezig. Als
mieren leken de arbeiders, die daar werkten. Een
kort gefluit, daar kwam een kleine locomotief,
met een rij wagentjes er aohter. Nu verdween
de trein in een bocht; eerst in de verte dook
hij weer op. Grauw trok de rookwolk van de
locomotief langs den horizon.
Antje boog zich uit het raam. Het was haar,
als moest ze daar, aan den uitersten rand van
de vlakte, de zee ziende zee, die ze nog nooit
had gezien en waarnaar toch een onbedwingbaar
verlangen in haar hart leefde. Ebenstedt kon
maar weinige mijlen van de zee verwijderd zijn.
Maar, hoe ze ook in de verte tuurde, ze zog
haar niet.
Hoe rustig en vredig leek die oneindige vlakte
en hoe frisch was de lucht, als was ze toch
door den adein van de zee bezwangerd.
Beneden op de straat was het nog stil. Voor
de deur van het nna9te huis speelden eenige
kinderen met een katje, Een oud moedertje
bracht hen uit het huis brood en melk en nu
was, in een oogenblik, het katje vergeten. De
kleinen gingen op een bank naast de huisdeur
zitten eten.
Plotseling keken ze op. Uit het dorp klonken
luide hoefslagen. Dadelijk daarop doken twee
ruiters op. Neen een heer was het en een
dame. Antje ging terug, want het scheen haar
of de blik vm de dame zoekend langs het
huis ging. De heer links was een flinke, lange
man, in wien men gemakkelijk den oud-officier
herkende. Zjjn grijze snor en baard waaiden in
den wind. Ook de dame was groothet nauw
sluitende rijkleed verried schoone vormende
breedgerande Rembrandthoed beschaduwde een
klassiek schoon, maar doodsbleek gelaat.
„AUje'tgoed vindt, zullen we draven, Lilli
hoorde Antje den ouden heer zeggen, toen ze
juist onder haar raam waren!
„Gaarne, papal"
Er lag een scherpe toon in de volle meisjes
stem.
Nu boog Antje weer voorover.
De kinderen buiten waren opgestaan en
groettenook een paar mannen, die verderop
aan het werk waren. De oude heer bracht groe
tend zijn rijzweep aan zyn muts: de jongedame
bleef onbeweeglijk op haar paard. Geen duim
breed neigde het trotsche hoofd.
(Wordt vervolgd.)
