L. Houbaer
Meursing machinale fabrieken van gebak, Amersfoort.
CENTRAAL ACCOUNTANTSKANTOOR,
Amersfoort.
KINDERKLEEDING.
TETTER *Ct
Fortmann Hehenkamp,
TAPIJTEN enz.
D© Arend".
[tl
Feuilleton.
Besluiteloos.
De Tariefwet beteekent:
De tariefwet beteekent:
Van kwaad tot erger; steeds meer Tarieven.
Afbreken wat onze vaderen hebben opgebouwd.
A KTI-TAB'.EP WET-COMITÉ
L.ngMtrMt 70—72. Telefoon 120.
in combinatie Peek 4 Cloppenburg.
Onze GEMAAKTE KLEEDING overtreft
alles door onze gecombineerde inkoopen en
voortreffelijken pasvorm.
Bakaada lage pryao».
Reeds ontvingen wij groote zendingen
KATOENEN PAKJES, zeer voordeelig en
goed passend.
KLEEDING
NAAR MAAT.
Zoowel in onze GEMAAKTE KLEEDING
als in STOFFEN ontvangen wij elke 14
dagen nieuwe zendingen.
Onze coupeur is alle dagen in ons Maga
zijn tegenwoordig.
Wij geven volledige garantie voorsoliede
stoffen, alsmede correcten pasvorm.
LUSTRE COLBERTS ook in de kleur
van de costuums, zeer nieuw.
Distill. Wijnen. Likeuren.
Lieve Vrome-kerk bof, AMERSFOORT.
Kassiers en Commissionairs in Effecten.
(Commanditaire Vennooten H, OYENS 4 ZONEN te Amsterdam).
AMERSFOORT
Muurbiaizen 15, (naast de Nederl. Bank).
Telefoon 49.
BAARN
Beukenlaan.
Telefoon 15.
Openen CHEQUE- en GIRO-REKENING, zoowel voor
handelaren als particulieren. s
Langstraat 61 oier de Krommestr., Telet. 88
MasazLJnen van
Specialiteit in alle
BEDDENARTIKELEN.
Hoofdkantoor Utrecht.
Z«lo2itegflk&rd 8.
I
Directeuren
Mr. P. G. H. DOP.
J. G. DE JONGH.
Bijkantoor Amersfoort.
Wllhelmln&straat B.
Directeur
Mr. H. J. M. van den BERGH.
Belast zich met INRICHTEN, CONTROLEEREN, BIJWERKEN en
BIJHOUDEN van ADMINISTRATIËN, OPMAKEN van BALANSEN,
UITBRENGEN van RAPPORTEN, en verder alle voorkomende
accountants werkzaamheden.
I
EC IA
VOOR DE SCHOENEN.
Laat uwe «choenen toch niet langer
bederven door creams, die t e r p e n t ij n
of andere butende stoffen bevatten, waar
door het leder berst en scheurt.
ECLA ia zonder terpen tijn.
E C L A tast het leder niet aan.
ECLA geeft een gitzwarten glans.
Van alle schoencream's kreeg
ECLA de hoogste onderscheiding
op de Tentoonstelling te Turijn,
1911.
ENGROS: J. van VOLLENHOVEN.
Gebruikt uitsluitend
KATHREINER
half om half
MET KOFFIE.
Let vooral op, dat U de echte KATHREI
NER ontvangt, want andere merken zijn
namaak en slechts gewoon gebrande gerst.
KATHREINER is bij Uwen winkelier
verkrijgbaar
a 25 ets. per ponds-pak
5 ons-pakje.
a
N.V. Biosc. Maatschappij
99
en Maandag 26 Mei
aanvang ACHT uur precies.
Wegens de Pinksterdagen
Prachtprogramma. Internationale til nis
Pathé, Gaumout, Vltagraph, Lux, enz.
PRIJZEN: f 0.40, f0.30, f0.20.
De afdeeling „Broodfabriek" levert prima brood, beschuit en koek tegen zeer billijke prijzen, en geeft bovendien 10 pCt. dividend. Bedragen tot ongeveer f50 per gezin
werden als dividend uitgekeerd.
8.)
En weer had zs geweend en eindelijk haar
moeder vergeten. Tante Christopbine was vrien-
delijk tegen baar geweest en ayzelf had met de
andere kinderen meegeleefd, gespeeld en geleerd.
Aan haar vader werd ze slechts herinnerd, als
haar tante 's avonds aan haar bed kwam, haar
handjes voowdt en haar biddan liet voor den
lieven papa, die zoo vèr weg was.
Daarna, jaren later, was bij er op zekeren dag
zelf geweeet, op een doorreis, zooals men zei.
Hij bad de aohtjarige op zijn knie genomen,
baar lang aangekeken, gelachen en baar een dom
muisje genoemd, omdat zy zoo schuw was. Hjj
was met haar de stad ingegaan, bad haar bij
een banketbakker chocolade laten drinken en
taartjes laten eten, en haar Jaarna teruggebracht
naar haar tante Christopbine en was teen ver
trokken,
In den nacht daarop, toen het lang duurde
aar ajj in slaap viel, had zij zich voor bet eerst
weer baar moeder herinnerd en den tocht in de
postkoets en den vreemden man, die haar bad
weggedragen. En eedert dien tijd kwam die her
innering niet meer uit haar gedachten. Ze deed
haar leed en te gelyker tijd goed.
Ze had meer van haar moeder willen weten,
maar tante Chriatophine wist zelf niet meerden
dat mevrouw Berg holm gestorven wat, toen
An(je nog haal klam was.
Soms schreef baar vader en Antje beant
woordde zijn brieven. Op hsar steeds terugkee-
rende vraag naar haar moeder, op haar latere
verzoeken om een gedachtenis en een portret,
gaf hij geen antwoord. Niet liefdeloos, maar
kort en in afgebroken zinnen schreef hij veel
over zyn zaken, dat zij niet begreep en niet zel
den kwam er een kistje aan met de meest won
derlijke geschenken, een nationaal Bulgaarsch
costuum, Turksche sieraden, geconfijte vruchten,
rozenolie en zooal meer.
Zoo groeide Antje op. Eerst toen zij veertien
jaar was, had ze haar vader weergezien en ook
dezen keer slechts voor enkele uren. Hij kwam,
zooals bij vertelde, van Belgrado en reisde uaar
Brussel. Gedurende den tijd, dat zy bij elkaar
waren, atreed zij met zichzelf, of ze nn niet
naar haar moeder zou vragen. Door zekere
verlegenheid echter kwamen haar de woorden
niet over de lippen; maar kort vóór zijn vertrek
greep zij zijn band en vroeg: „Vadertje, hebt
u geen portret van moeder?". Hij had haar
verbaasd aangekeken, het hoofd geschud en
was over iets andere begonnen te spreken.
In den voorlaateten winter eindelijk bad haar
vader veertien dagen te Dresden doorgebracht,
niet voor zaken, maar voor haar. En hy was
teeder en vriendelijk voor haar geweeet op
zijn manier. Maar altijd bleef er iets tusscben
hen staan. Zij schaamde zich, dat ze zyn vader
liefde niet met volle kinderliefde kon beant
woorden het deed haar leed, dat zy nooit ver
der kon komen dan tot een„Ik dank u,
lieve vader". En toen hij u uit Ebenstedt
scheef van zyn eenzaamheid, ontwaakte in haar
het plichtsgevoel. Ze wilde naar hem toe, wilde
iets voor hem zynze wilde haar vader loeren
liefhebben.
En nu was zij hier.
Antje sloeg de oogen op.
Naast haar stond, met een schop in de hand,
de oude man, die haar vóór de kerk de bloemen
had geschonken. Zy^ scheen zijn stap niet ge-
toe en vroeg
hoord te hebben. Hij knikte haar vriendelijk
„Komt u ons kerkhof eens bekijken, juffrouw
't Is mooi, onB kerkhof, niet waar? Ze zeggen,
dat er geen beter is."
„Ja," antwoordde zy zacht, ,.ik heb ten min
ste nog nooit ean mooier kerkhof gezien. Hel
moet goed zyn, hier te rueten."
„Dat zal wel zijn!" De man liet beide han
den op zyn schop rusten en herhaalde: „Dat
zal wei zijn. En ik weet het. Ik ben namelijk de
doodgraver hier, juffrouw. Ze deuken wei, dat
het een slecht beroep is, maar dat is het vol
strekt niet. De dooden hebben het goed en doen
geen raensch kwaad. Dat doen alleen de leven
den. Ik ben niet bang voor de dooden. Menig
maal ga ik er midden in den nacht heen. En
dan vertellen ze mij van alles. Niet, dat ik hen
zie, of dat ze luid tot mij spreken dat verbeeld
ik mij dan maar zoo. Ik heb de meesten ge
kend, die hier liggen, tot de lieve God ze op
den dag der opstanding zal wekken."
Antje wees op het kruis, waarvan zij het op
schrift had gelezen en ze vroeg langzaam
„Weet u ook wie daar ligt?"
Hij knikte.
„Zeker weet ik dat! Mally Andresen. Die
heeft het op aarde zwaar genoeg te verant
woorden gehad en zij was toch van kind af zoo
door en door goed. Ze is nauwelyks dertig ge
worden, de arme Mally. Eerst thuis een draak
van een stiefmoeder en toen ee.i man, die niet
veel beter was. Maar, juffrouw, waarom zal ik
u eigenlijk zulke treurige geschiedenissen ver
tellen Nu beeft Mally het goed en al hsar
leed is ten einde. Die 'l op aarde het zwaarst
te dragen hebben, worden de liefste engelen
van onzen goeden God".
De oude man had zijn muta afgenomen,
vouwde de handen en de grijze baren fladderden
in den wind.
„En wie heeft dat kruis met het opschrift
daar gezet?" vroeg Antje, terwyl zij opatond.
„Dat heeft haar zoon gedaan, lang nadat zy
dood was. Vroeger was het graf niet mooi; ik
heb er alleen ieder jaar een paar balsemienen
op geplant. Dat deed ik om godswil, juffrouw
geld heb ik er niet voor gekregen. Maar de
zoon van Mallv had den aard van zijn brave moe
der. Hy was lang vèr weg geweest, op zee,
en toen hij terugkwam, ie hy dadelijk by my
gekomen en heeft alles met mij in orde ge
maakt. En nu heeft Christiaan, daarboven, in
Itzethal, een weverij en het gaat hem goed. Ja,
dat is toch maar waar, de zegen van de ouders
bouwt huizen voor de kinderen. En Mally ziet
nu zeker zegenend op haar zoon neer."
De oude zette zijn muts weer op het witte
haar, knikte het jonge meisje vriendelijk toe
en liep langzaam naar de andere zijde van het
kerkhof.
Vóór ze wegging, las Antje nog eenmaal het
opschrift van het kruis
Ernst is het leven ernstiger de dood
Maar welken strijd men ons ook bood,
Geen anderen konden overwinnen,
Dan die het leerden, God te minnen.
(Wordt vervolgd).
