I van af HEDEN
MANTELS, MANTELCOSTUMES,
KINDERJURKEN en LINNEN„CONFECTIE.
MODE-MACiAZIJIEN
ROBERT LEVY,
i
i
R. m den BIG,
De Draaf de Monte Cüristo,
COSTUUMROKKEN, COSTUMES,
Langeitraat 40. AMERSFOORT. Telefoon 103.
TETTEI&&C»
PIANO'S. ORGELS. PHONOLA's.
De Arend".
Feuilleton.
Besluiteloos.
I Wegens vergevorderd seizoen
I
I
Distill. Wijnen. Likeuren.
Lieve Yronwe-kerkhof, AMERSFOORT.
Crediet- vorooaigiag
Correspondentschap te Amersfoort.
nr. H. J. M. van den BERQH
Zij stelt zich ten doel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden déposito
rekening-courant.
ie Magazijn en Kantoor Arnhemschestraat 8.
28 Magazijn en werkplaatsen Koestraat 6.
OPGERICHT 1887.
"DïaVirk<C! van BECHSTEIN, STEINWEG NACHF. F. ADAM, C. MAND, ZEIT-
ltillU TER WINKELMAN, C. ECKE, UEBEL I.ECHLEITER, enz.
OrgelS van HÖRÜGEI., WORCESTER, REED ORGAN Cy„ WILMINGTON,enz.
Verder levering van elk gewenscht fabrikaat in iedere houtsoort.
VERHUREN. RUILEN. REPAREEREN. STEMMEN.
N.V. Biose. Maatschappij
Heden en volgende avonden
tot en met 16 Juni a.s.
Aanvang 8 uur precies.
1G.)
I)e ingenieur en zijn gast waren bij de eerste
buizen van Ebenstedt gekomen. Pfiildner bleef
staaD, wees op een klein gebouw met een groot
naambord, waarop stond „G. Bergholm, kan
toor", en zei: „Je kunt zeker alleen den weg
naar bet logement wel vinden, Brodenberg. Je
neemt mij toch niet kwalyk
..Zeker niet: de dienst gaat bovenal. Tot
ziena 1"
Pfiildner trad het buis binnen, hing zyn jas
aan een kapstok, klopte aan de naaste deur en
ging binnen. Een klein mannetje ut, over boeken
gebogen, aan een lessenaar en sprong op.
„Is mijnheer Bergbolm bier?"
„Jawel, mijnheer, in zijn kamer. Mag ik u
aandienen
„Dank u, ik zal het zelf wel vinden."
Bergholm moeat de stem van den ingenieur
gehoord en berkend hebben, want er ging een
deur open en uit dikke wolken van tabaksrook
verscheen zijn reusachtige gestalte.
Het was een klein, eenvondig ingericht ver
trek, waar ~de twee beeren binnentraden. Voor
bet rum stond een zware lessenaar, tegen den
wand een leeren kanapee en durvoor een tafeltje
met allerlei rookbenoodigdheden, een fleach cog
nac en eenige glazen.
Bergholm verzocht den ingenieur plaats te
nemen.
„Mag ik u een sigaar aanbieden Niet? Mur
een glauje cognac neemt u toch zeker met dit
weer
„U weet waarom ik kom, mijnheer Bergholm"
zeide Pfiildner, nadat bij beleefd, maar kort
bedankt bad.
„Ik kan mij wel denken, dat u mü niets aan
genaams brengt" antwoordde Bergholm.
De aannemer was gun zitten. Hij trachtte
tevergeefs aan zijn breed gelut een onverschil
lige uitdrukking te gevenzijn oogen stonden
onrustig.
„Reeds tweemaal bad ik unleiding, u er op
te wijzen, dat u te veel achterblijft met het
werk".
Bergholm hiel den arm op en wees nur het
rum, wurtegan da regen kletterde.
„Is dit force majeure of niet, mynheer? Wees
rechtvaardig. U weet, dat w(j bij znlk weer niets
kunnen uitrichten".
„Ik zou ik u kunnen antwoorden, dat u vóór
het begin van het slechte weer reeds aanmer
kelijk achter was, mijnheer Bergholm", ging
PfiildDer kalm voort „Échter wil ik my er toe
bepalen, u te verzoeken, nw rekeningen geheel
in overeenstemming te doen zijn met het uit
gevoerde werk. U zult my wel begrijpen, niet
Een oogenblik kwam er een trek van wrevel
op het gelaat van den aannemer; mur hij
bedwong zich dadelijk.
„Natnnrlykdat behoett u mij niet te zeggen,
mynheer Pfaldner; werkelijk niet".
„Des te beter. Van den beginne un heb ik
mij vut voorgenomen, mijnheer Bergholm, dat
ik mij onder alle omstandigheden houd aan de
bepalingen van bat contract. Nu nog iets andsra.
U bedt beloofd reeds voor veertien dagen bij
kilometerpul 69 twee groote baggermachine» te
zullen plaatsen. Dat ia ook dringend noodzake
lijk, wilt u vorderen, zooals het moet. Het had
al vroeger moeten gebeurenmur ik zie er nog
niets van".
Bergholm sprong op en schoof zijn stoel opzy.
„Kan ik het helpen? Kan ik het helpen? De
machines zijn op tijd besteld. Die fabrikanten
zijn wel dadelijk klaar om over groote bedragen
te diaponeeren, mur bestelt men iets, dan kan
men wachten. Daar moet u mij de scbnld niet
van geven, evenmin als van regen en wind. Het
ia by da heeren ingenieurs altijd of iedere aan
nemer een geboren bedrieger ia"
Pfiildner waa langzaam opgestaan.
Over de heftigheid van Bergholm waa hij zeer
verrut, maar hij bleef kalm.
„Ik weet niet, mynheer Bergholm, waarom
ge u zoo opwindt. Men moet zaken toch uit een
oogpunt van zaken kunnen behandelen-"
De aannemer was weer kalm en zei
„U hebt gelijk, mur dat vervloekte tempe
rament speelt iemand soms parten. Ik weet,
dat u by alle nauwgezetheid niet onrechtvur-
dig hard zult zijn. Ala er bij de unnemera maar
goede wil ie, niet wur?"
„Zeker, goede wil en plichtsgevoel. En die
gun gewoonlijk urnen."
„Zoo ia het. Ik geel toe, dat ik een pur
duizend kubieke Meter achter ben. Hier hebt
u echter mijn hand eropzoodra het weer beter
is, leg ik mij met dubbele kracht op het werk
toe en dan moet het al heel vreemd gun, wil
ik het niet inhalen, En 't ia ook wur, dat dia
machines al een pur weken aan het werk had
den moeten zijn. Dat ze bier nog niet zijn, is
.l u.)oof U( d#t w iD
mijn schuld niet. Mur ik belo<
plaats van twee, drie aan het werk gaan. De
derde zal ik by een firma te Lübek bestellen,
die deze dingen gewoonlijk in voorraad heeft.
Is u nu tevreden Wat de oude Bergholm be
looft, volbrengt hij altijd."
„Mijn persoonlijke gewaarwordingen spreken
niet mee, mijnheer Bergholm," antwoordde
Pfiildner, na een korte pauze. „Ik heb eenvou
dig mijn plicht te doen en dia is mij nauw
keurig genoeg voorgeschreven. Mur wij zijn
niet zulka vastgeroeste bureau-menschen en
letterknechten, dut we aan goeden wil, binnen
zekere grenzen, geen gerechtigheid aouden laten
wedervaren
Hy scheen er nog iets aan te willen toevoe
gen maar Bergholm viel hem haastig en zicht
baar verheugd in de rede:
„Dat ia een recht verstandig woord, geachte
heer! Ik verzoek u, my mur een weinig tijd
te laten en u zult zelf zeggendie Bergholm
is toch un flinke kerel."
Hij greep de hand van den ingenieur en
schudde die krachtig. „Zoo steek nu een
vredespijp of een sigur op. Niet Dat spijt mij.
Ja, er zijn meer menachen, die het niet goed
verdragen kunnen, vóór het eten te rooken. Nu
adieiï, voorloopig mijn dank, mynheer Pfiildner."
De ingenieur ademde vryer, toen hij de kan-*
toordeur van den un nemer achter zich had
gesloten en langtaam den weg nur het hotel
opging. Eigenlijk was hij er zeer tevreden mee,
dat het zóo gegun waa. Hij had slechts ten
doel gehad, een drok tot bespoediging van het
werk uit te oefenen en dat vu bereikt. Dat
Bergholm zich durbij meer dan noodig had
opgewonden, was diens zuk.
(Wordt vtrvolgd.)
