H. B. S. en GYMNASIUM.
s
s
I
G. G. YEENENDAAL,
Meursing machinale fabrieken van gebak, Amersfoort.
Toelating- en Overgangi-cxamcns
CENTRAAL ACCOUNTANTSKANTOOR,
Benoodigde Leerboeken worden ten spoe
digste geleverd door
Boekhandel.
LANGESTRAAT 33. TEL. 232.
De boeken worden gratis gekaft en van etiquetten voorzien.
LIJNZAADKOEKEN
Soyaboonen-koeken
Syphons.
Het Anti-Tariefwet-Comité
WAARSCHUWT tegen
de Tariefwet.
Het OUDSTE adres
Feuilleton.
Besluiteloos.
WESSANEN LAAN.
WORMERVEER.
Opgericht 1765.
Koninklijke Fabrieken.
Voedert uw vee met de zuivere murwe
merk de „Ster" en W. L., en
merk W. L.
uitmuntende door hoog eiwit- en vetgehalte
en voedingswaarde.
EERE-DIPLOMA Parijs 1900.
NEGEN GOEDEN MEDAILLES
A. VAN DE WEG,
Langestraat 23, Telefoon 217.
Limonades en Spuitwater
op
Zuiver. Heerlijk verfrisschend. Economisch.
TnlIftTitlng^n Bureau Prinsengracht 721, AMSTEF-DAM.
Hoofdkantoor Utrecht.
Xiiohtegaard 8.
I
Directeuren
Mr. P. G. H. DOP.
J. G. de JONGH.
Bijkantoor Amersfoort.
Wilhelminastraat 6.
Directeur
Mr. H. J. M. van den BERGH.
Belast zich met INRICHTEN, CONTROLEEREN, BIJWERKEN
BIJHOUDEN van ADMINISTRATIËN, OPMAKEN van BALANSEN,
UITBRENGEN van RAPPORTEN, en verder alle voorkomende
accountants werkzaamheden.
en
EN,
J
ïoor Brandstoffen te Amersfoort
levert prima Limburgsche anthraciet
Juni-Juli afmeting 22X30 m.M. f 1.15.
Juni-Juli 30X50 f *-*5-
Deze anthraciet is prachtig van af
meting, geeft geen zwavel, slakt niet
en laat hoegenaamd geen asch na.
Doet uw voordeel en bestelt zoo
spoedig mogelijk.
N.B. Steeds in voorraad prima Bel
gische anthraciet en alle andere soorten
Brandstoffen. Bij quantum zeer goed-
koope aanbieding.
Wed. G. COENEN,
Lieve Vrouwestraat 53.
Bioscoop „DE AREND".
HEDEN EN ZONDAG
Bioscoop-voorstelling.
PRACHTPROGRAMMA.
Heerlijk, koel zitje. Goed geventileerd.
Eerstdaags verwacht
HET TERGAAN DER VENDÉMIAIKE,
de Fransche onderzeeboot.
De afdeeling „Broodfabriek" levert prima brood, beschuit en koek tegen zeer billijke prijzen, en geeft bovendien 10 pCt. dividend. Bedragen tot ongeveer f50 per gezin
werden als dividend uitgekeerd.
23.)
Bergholm was reeds in rok en deed zijn das
om. Antje moest hem daarbij ecbter te hulp
komen.
„Maar Antje, meisje je heb je nog niet
gekleed."
„Zeker, papa."
„Je wilt toch niet in dat eenvoudige japon
netje aan tafel komen?
„Zeker vader; als dochter des huizes moetik
een in 't oog vallend toilet vermijden."
„Zoo Waarom heb ik je dan die mooie
kleeren gegeven Om ze in een kast te bergen
Dure kost voor de motten I Moet men misschien
zeggen, dat de oude Bergholm zijn kind voor
schandaal laat rondloopen Ik weet 6ok wel
hoe het behoort. Ga je dadelijk verkleeden I"
Haar oogen werden vochtig, maar ze zei zoo
kalm mogelijk
„Neem mij niet kwalijk, lieve vader, maar ik
ben gekleed zooals het moet. U moogt niet ver
geten, dat ik nog zoo jong ben. In mijn eigen
huis kan ik de gasten niet in zware zijde ont
vangen."
„Maar ik wil hebben, dat je op andere wijze
voor den dag komt. Ik wil het versta je me?
Voorwaarts marscb, en baast jehet ie hoog tijd 1"
Hij had haar bij den arm gevat en deed haar,
zonder dat hij het eigenlijk wilde, pijnmaar
oneindig pijnlijker nog was haar de toon, waarop
baar vader haar toesprak.
Voor het eerst ondervond zij nu zyn heftig
heid en dat nog wel in het bijrijn van dien
vreemden knecht.
Ze streed met haar tranen, maar bedwong
zich en vroeg zacht
„Wilt u zoo goed zijn, vader, een oogenblik
mee te gaan in uw kamer
Verwonderd over haar rustigen toon, deed hij
wat ze vroeg. Toen de deur achter hen gesloten
was, zei hij onvriendelijk „Wat heeft dat nu
weer te beteekenen? Waarom kon je het mij
daar niet zeggen?"
„Neem mij niet kwalijk, papamaar ik wilde
niet dat die man u zoo heftig zien zou."
„Och gekheidZulke lui merken zoo iets niet.
Die zijn niet zoo fijngevoelig. En heftig Ik ben
in het geheel niet heftig, maar ik kan dat
eeuwige tegenspreken niet verdragen. Ga je nu
verkleeden."
„Papa, wilt u niet hebben, dat ik zóo blijfu
hebt te bevelen, maar ik verzeker u, dat het op
deze wijze is zooals het behoort."
Hij keek haar scherp aan en kwam het
omdat hij tranen aan haar lange oogwimpers
zag hy gaf toe en lachte zelfs.
„Alle vrouwen zijn toch even koppig en zelfs
de kinderen vormen geen uitzondering. Nu, wat
mij betreft, doe wat je wilt. Maar «teelt dan ten
minste een bloem in je haar."
Hij had de kamer verlaten en begon Jakob
voor de vierde maal op het hart te drukken,
dat hij den fijnen rooaen wijn niet moest
schudden.
„Als met een ei, man, zoo voorzichtig moet
je met dien Cbftteau Lafitte omgaan. Zoo'n
wijntje heeft men te Ebenstedt nog nooit ge
dronken. Vijftig mark de flezch vijftig mark.
En dan moet je bij het inschenken altijd het
jaartal noemenChateau Lafitte van 1884, Mar-
cobrunner van 1885 van de Koninklijke domei
nen. En den overste moet je altijd tweemalen
inschenken, begrijp je? Ook moet je vooral
mijnheer Pfiildner zeer opmerkzaam bedienen.
Die mijnheer is zeer eigenaardig man zeer
eigenaardig."
Daarna ging Bergholm naar de keuken, waar
juffroHW Krebs hooggaande ruzie had met de
keukenmeid. De laatste zei hem den dienst op.
In een huis waar men haar niet eens toe
vertrouwde om zoo'n gewoon diner voor tien
personen klaar te maken, kon ze niet blijven.
Ook was het hier in het geheel niet deftig, en
veel vijven en zessen meer.
Antje had gevolg gegeven aan den wensch
van haar vader. Ze had een paar donkerroods
bloemen in het haar gestoken en een ruikertje
viooltjes in haar ceintuur. Ook droeg ze nu,
aan een dun kettinkje, een klein gouden kruis,
dat haar vader haar vroeger uit Servië had
gestuurd. Het was eenvoudig, maar sierlijk en
smaakvol. Zy wilde haar vader toonen, dat ze
volstrekt niet eigenzinnig was. Het was het
eerste heftige tooneel geweest, dat ze met hem
had gehad, en ze vroeg zich af, of ze hem door
haar tegenspraak niet had geprikkeld. Ten
slotte had hij het op zijn manier toch wel goed
gemeend.
V6or de gasten kwamen, ging ze naar hem
toe, kuste hem op den wang en vroeg
„Is het zóo goed, vader?"
11 ij knikte en zei„We zullen maar koffie
drinken in den tuin. Het weer schijnt goed te
blijven en na mijn wijnen zal een beetje frisscbe
lucht den heeren wel goed doen."
Tot de gasten, die het eerst kwamen, be
hoorden Pfiildner en Max Brodenberg. De in
genieur was in het begin blij geweest, dat hij
een voorwendsel had om te bedanken en had
meegedeeld, dat hij zelf bezoek bad. Toen Berg
holm echter dadelijk ook een vriendelijke uit-
noodiging zond aan Max Brodenberg, stond
deze er op, beide uitnoodigingen aan te nemen.
Hij had de laatste dagen andermaal een poging
gedaan om Lilli te sprekeD, maar weer naa zij
hem niet ontvangm. Daarop had hy aan zijn
oom geschreven en maar een heel kort antwoord
ontvangen „Ik heb 't je dadelyk gezegd, beste
jongen. Als Lilli eenmaal iets in haar hoofd
heeft, dan helpt geen praten. En, Max, werke-
'sj.is zóo ook het beste. My spijt hst natuur
lijk verbazend, maar ik kan er niets aan veran
deren. Wil ik eens bij Lorenzen komen? Doe
mij het genoegen en brom niet op js ouden,
trouwen oom Otto."
Pfiildner schudde het hoofd, toen hij merkte,
dat zijn vriend er zoo op aandrong, deel te
nemen aan het diner. Hij wist waarom en hoopte,
dat Lilli in het kleine Ebensted tijdig van do
komst van Brodenberg hooren en dan zelf
bedanken zou.
Hij had zich vergist.
Weinig minuten na Pfiildner en Max, kwamen
Lili en haar vader en bijna gelijktijdig de heer
en mevronw Kratz.
Terwijl Bergholm met veel omhaal van woor
den zijn gasten begroette, had Pfiildner gelegen
heid, Lili en zijn vriend waar te nemen.
Over het regelmatige gelaat van het meisje
gleed, toen zij haar neef zag, een oogenblikje
een uitdrukking van verbazing. Ze trok de
wenkbrauwen samen, drukte de fijngevormde
lippen op elkaar en in de donkers oogen lichtte
het opmaar dadelyk daarna nam haar gelaat
weer zijn gewone koude en rustige uitdrukking
aan.
(Wordt vervolgd.)
