CENTRAAL ACCOUNTANTSKANTOOR,
BIOSCOOP JE AREND".
Nationale Vereeniging
tot steun aan miliciens.
VETTER Co.,
enri Schippers
Alléén
SINGER
SIN GER-MAATSCHAPFIJ,
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
Mocca Tric-Trac
FROU-FROU
Het Eucharistisch
Congres.
De Boogschutter,
L. G. P(L\\i; Amersfoort.
Feuilleton.
Gedetacheerd.
Afdeelinj Amersfoort en omstreken.
Werkgevers, die betrouwbare
werkkrachten noodig hebben, en Miliciens,
die naar werkzaamheden uitzien, worden
verzocht zich te wendon tot het Secreta
riaat der afdeeling, Schimmelpenninck-
straat 41, te Amersfoort.
N.B. Alléén die miliciens, waarvan de
dienstrapporten, opgevraagd bij
hunne laatst commandeerend
officieren gunstig luiden, kom9ii
in aanmerking voor steun door
de vereeniging.
Chocolade Hocca Stangen
Chocolade Walnoten
Chocolade Vlinders
ware DELICATESSEN.
Biscuitfabriek „de Lindeboom".
I Firma Wed. B. tan DOESBURG.
Distill. Wijnen. Likeuren.
Lieve Vrouwe-kerkhof, AMERSFOORT.
WAAR HlfUR IK MIJN COSTUMES???
Geen beter vertrouwd adres vindt TT dan
Oppert 82, Tel. Interc. 6552.
ROTTERDAM.
Hoofdkantoor Utrecht.
Li.ohAega.ard 8.
I
Directeuren
Mr. P. G. H. DOP.
J. G. DE JONGH.
Bijkantoor Amersfoort.
Wllhelminastraat 5.
Directeur
Mr. H. J. M. van den BERGH.
Belast zich met INRICHTEN, CONTROLEEREN, BIJWERKEN en
BIJHOUDEN van ADMINISTRATIËN, OPMAKEN van BALANSEN,
UITBRENGEN van RAPPORTEN, en verder alle voorkomende
accountantswerkzaamheden.
J
Onze machines behoeven
geen aanprijzing
in winkels met DIT uit
hangbord zijn de
Naaimachines
verkrijgbaar.
Amersfoort, Westsingel 49 hoek Tarkensmarkt.
Wij verzoeken slechts
er op te letten, dat ze
aan het j n 1 s t e adres
gekocht worden.
==3» Z E I S T.
AMERIKAANSCM SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen.
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN.
Goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco gebaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
met een overheerlijk
Moooa-aroma.
Biscnitfabriek „do Lindeboom".
Firma Wed. B. ran
VAN RIJN'S
DEBES"EMOSTERD
§Bij den ondergeteekende verschijnt
iederen Woensdag 0$
H De Hollandschc Lelie
ag Weekblad voor jongedames 96
onder Hoofdredactie
Jonkvr. ANNA de 8AV0RNIN LOKMAN.
De Ilollandsche Lelie" is het eenige ïg
f Weekblad in Nederland voor dames
uit de hoogste en beschaafdste krin- gl
gen. Let hierop voor uwe advertentie.
S* Prijs per jaarg. f 4, fr. p. p. f 4.20
proefnummer gratis. c»
Amsterdam. L. J. VEEN.
Credlet- vereeaiglag
Correspondentschap te Amersfoort.
nir. H. J. M. van den BEBGH
WILHELM1NASTRAAT 5.
te Amsterdam.
Zij stelt zich ten doel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden a déposito
rekening-courant.
met de „LINDEBOOM"
is de ECHTE.
Wacht u voor NAMAAK.
Firma Wed. B. ran
Tot en niet, Vrijdag a.s.
ALS EXTRA-NUMMER
ALS SUCCES-NUMMER
prachtig geënsceneerd drama.
ELECTROTECHNISCH BUREAU
levering van Deutz- ©n Crossley-raotoren.
Aanleg van complete electrische licht- en kracht-installaties.
Huis-telephonen en ffilectrisclie bellen.
Lerering ran Drijfriemen, Riemscbijren, Oliën, retten en rerdere machinekamer-behoeften.
Heparatie-ln richting voor alle machinerieën.
MEN LETTE SPECIAAL OP HET ADRES
VLASAKKERWEG 44 en 50. TELEPHOON No. 109.
10.)
Nsen. Nu hij eenmaal al zóo ver was geavan
ceerd, kón hij niet meer retireeren.
Uit de kamer klonk de zenuwachtige stem
der directrice:
„Meisjes, ik zal zelf dien luitenant de deur
wijzen. Natuurlijk sluit ik jelui een oogenblikje
op. Ik wil, dat je je netjes enordèlijk gedraagt,
terwijl ik weg ben. Wie is de oudste? O jij,
Caroline. Dan ben jij verantwoordelijk."
De directrice opende de deur op een kier,
juist zóo weinig, dat zij er zelf kon doorsluipen
en reeds wilde zij de kamer verlaten toen Ber
tha, de dienstmeid, harder dan noodig was
teide: „Neen, U moet hem wat wijder open
doendoor die spleet kom ik niet heen en ik
laat me niet opsluiten. Niet, dat ik daarom
geef; maar wie brengt m'jn keukenboel in orde
als ik het zelf niet doe
En net als Harald het haar zooeven had
voorgedaan, duwde zij met zacht geweld de
deur open, veel te wijd, zoodat bijna alle jonge-
meisjes Harald konden zien. „Die moeten ten
minste zien hoe mooi hij zich heeft gemaakt
Vóór de deur, die nu wagenwijd open stond,
boog Harald in zijn schitterend huzaren-uniform
voor de jongedames, die daghelder hun inge
nomenheid met zijn bezoek lieten blijken.
Een oogenblik was de directrice sprakeloos;
toen herstelde ze zich van den doodelijken
schrik en zeide:
„Ik moet U dringend verzoeken, mijn huis
oogenblikkelijk te verlaten en den vrede er
van niet langer door uw qpnwezigheid te ver
storen".
Harald produceerde zijn fraaiste buiging.
„Uw wensch is mij natuurlijk een bevel, me
vrouw, maar
„Er valt hier niets te „maren", mijnheer"
klonk het zeer uit de hoogte terug.
Zelfs een regiments-commandant had een
weerspannigen luitenant niet beter op zijn
plaats kunnen met deze woorden.
Harald moest al zijn brutaliteit gebruiken
om toch nog te kunnen blijveD.
„Wist ik maar, wat ik haar moet wijsmaken"
dacht hij „had ik maar een aasje van een idee
om een niet al te ongegronde reden te hebben
voor mijn bezoek, opdat ik Alice even kan spre
ken, al was 't maar twee seconden".
„Pardon, mevrouw, in dit geval ia er toch
misschien wel een „maar" mogelijk" zeide hij
om tijd te winnen; en toen loog hij er bruiaal
op los„Ik zou U heel graag een oogenblik
over een zeer dringende en zeer gewichtige aan
gelegenheid wenschen te spreken".
„Zoudt U dat als 't U blieft schriftelijk wil
len doeD, mijnheer?"
„Heel gaarne, mevrouw, maar er is heel veel
haast bij de zaak en het is nogal een teere
quaestie, zoodat schrijven niet heel gemakkelijk
gaat. Ik ben bovendien met mijn paard gevallen
en heb mijn rechterband verstuikt, zoodat ik in
de eerste paar dagen liever niet schrijf, en daar
het eeu zakelijk gesprek zal wezen, zoudt U my
werkelijk een groot genoegen doen door mij een
paar oogenblikjes van uw kostbaren tijd af te
staan".
Bij het woord „zakelijk" had de directrice zeer
venast opgekeken. Haar pad liep niet over rozen
en dus was zij Bteeds dadelijk vuur en vlam als
er geld te verdienen viel. Maar wat kon die
luitenant voor „zakelijks" met haar te bedisse
len hebben
Daar viel 't haar in, dut Alice haar had ver
teld, dat hij een zuster had. Dilt was het; daar
om kwam hij hier.
En op gansch anderen toon dan tot dusver
ging zij voort:
„En dus U wilt uw zuster bij mij in 't pen
sionaat brengen
Harald had zich muurvast gelogen met zijn
„zakelijk geBprek". En nu bouwde zjj zelf hem
een brug om uit het moeras te kunnen komen.
„Dat is het doel van mijn komst, mevrouw"
antwoordde hij brutaalweg.
„Maar waarom hebt U dat niet dadelijk ge
zegd, mijnheer Excuseer me, dat ik U zóo lang
heb laten staan. Wat moet U wel van me den
ken
„Dat je wel een heel groote ezelin moet zijn
om mij te gelooven" dacht Harald; maar hij
zeide: „O! volstrekt geen excuses, mevrouw".
De directrice had inmiddels de deur van den
salon geopend en verzocht hem, plaats te nemen.
„Wat moet diit worden" dacht llarald „de
hemel zij me genadig".
Toen nam hij plaats tegenover haar.
„En dus, U wilt uw zusje bij mij brengen
en aan mijn zorgen toevertrouwen? Ik heb veel
goeds over haar gehoord van Alice von Schön
brun, een van mijn liefste leerlingen. U treft
het, dat ik nog juist éen plaats heb" in
werkelijkheid waren er nog heel wat meer
plaatsen „en wanneer denkt uw zusje te
komen? Heet ze niet, laat eens zien, o ja, Else
En hoe oud is ze En wil ze bij mij komen om
te werken en iets te leeren, of om onder jonge-
meisjes uit de eerste standen te verkeeren Want
ik neem slechts jongedames uit de eerste fami-
liën aan en daarom heb ik het honorarium ook
zoo hoog gesteld."
„Ik wou, dat Else dit moois mee kon aun-
hooren" dacht Harald, die nu vertelde, dat zijn
zuster niet goed de landelijke eenzaamheid kon
verdragen en dat de dokter had aangeraden,
dat zij in een eerste klasse pensionnaat, waar
muziek werd gemaakt en vreemde tulen gespro
ken werden, bijzonder veel zou opknappen, en
dat juist over deze kostschool was gedacht om
dat Else er een heel goede vriendin had, Alice
von Schönbrun".
Gelukkig. Nu was hij waar hij wezen wilde.
„Ach ja, Alice. Een mijner liefste leerlingen",
herhaalde juffrouw Menge.
De directrice zong haar schoonste loflied over
Alice en Harald hoorde toe met den allergroot
sten ernst.
„Jawel, als een andere Else's vriendin was ge
weest dan zou die het zelfde lollied hebben ge
kregen", dacht hij. „Enfin, mij is 't goed maar
nog beter zal ik 't vinden als ik Alice te spre
ken krijg".
Plotseling zeide hy
„U zoudt mij ten zeerste verplichten, me
vrouw, door mij de gelegenheid te geven, freule
Von Schönbrun even te spreken".
De directrice kromp ineen van schrik.
„Dut gaat niet, mijnheer; dat is tegeu de
regels van mijn huis".
„Dan moet ik ufzien van dat genoegen, hoe
zeer 't me ook spijt" zeide Harald „het spijt
me werkelijk meer dan ik U kan zeggen. Else,
die 't natuurlijk heel weinig aangenaam vindt,
van huis te moeten, heeft me dringend ver
zocht, als 't maar even mogelijk was, even haar
groet over te brengen aan freule Von Schön
brun, die ook ik van vroeger de eer heb te
kennen, om me er van te kunnen overtuigen
of ze werkelijk nog met evenveel vriendschap
spreekt over mijn zuster en te informeersn of
zij zich er over zul verheugen als zij hoort, dat
Else hier komt. Bovendien heeft mijn zusje me
verzocht, nog eenige andere dingen aan haar
vriendin te vragen van welker beantwoording
het ook ten zeerste afhangt of mijn zuster
komt. Het is dus geheel en al uw belang, mij
een kort onderhoud met freule Von Schönbrun
toe te staan".
Juffrouw Menge streed een hevigen strijd.
Aan den eenen kant moest zij haar leerlingen
behoeden voor den verderflijken omgang met
mannen aan do andere zijde viel hier wat voor
haar te verdienen en niet weinig óok, misschien.
Else's broeder zag er uit alsof hij zeer gefor
tuneerde ouders haddan zou zij gerust een
hooger pensiongeld kunnen vragen. En of Else
al dan niet zou komen, zou toch ook veel af
hangen van den indruk dien haar broer van
haar, de directrice, kreeg. Als zij zijn verzoek
niet inwilligde dan zou hij hoogst waarschijn
lijk geen gunstig advies uitbrengen en 't zou
dan zeer de vraag wezen of Else wel kwam.
Ze kwam niet op de gedachte, dat Haruld zat
te liegen alsof het gedrukt wus.
(Wordt vervolgd.)
