RECLAME-DAGEN
Boter, Koffie, Thee, Cacao en Suiker met Cadeaux.
WA F EL BA lx lx El
lii.i
SMT 25en 2iiOCTOBER
AMSTERDAMSCHE BOTERHANDEL.
AMERSFOORT, LANGESTRAAT 81,
PIANO'S. ORGELS. PHONOLA's.
SPECIALITEIT
5D eigen verkoophuizen
Grootste omzet in Nederland
van de Naamlooze Vennootschap
Hoofdkantoor: PRINSENGRACHT 299 AMSTERDAM.
Grootste en soliedste adres voor
een prachtig, rijk met goud gedecoreerde Kop en Schotel extra cadeau.
Feuilleton.
Gedetacheerd.
TTQIj firm ÜTTflP ie Magazijn en Kantoor Arnhemse bestraat 8. A TnQpnfnnpt
11. Y Uil llüll DU AU, 2e Magazijn en werkplaatsen Koestraat 6. ülliGl ulUUl 1.
- OPGERICHT 1887.
Diqma^C! van RECHSTEIN, STEINWEG NACHF, F. ADAM, C. MAND, ZEIT-
XTltllIU TER «V WINKELMAN, C. F.CKE, UEBF.L LECHLEITF.R, enz.
OrgelSvan HÖRÜGEL, WORCESTER, RF.F.DORGANCy.,WILMINGTON,enz
Verder levering van elk gewenscht fabrikaat in iedere houtsoort.
VERHUREN. RUILEN. -:- REPAREERKN. STEMMEN.
van W. LOGO EN, voorheen P. BOUKAMP,
staat wederom op de AMSRS700RT3CHZ KERMIS.
Standplaats VARK.EJNMARK.T.
'jjtf' Hertellingen worden ten spoedigste bezorgd, zonder prjjsvoi'lioogiiig.
Prijzen der Wafelen f0.90 per dozijn, si la Vanille fl.20.
Aanbevelend, "W". I_»OC3rGrIt!3>J".
Goedgekeurd bij Koninklijk Besluit, dato 22 October 1002, Staatsblad No. 27.
Filialen to: Amsterdam, Botterdam, 's-Gravenhage, Utrecht, Haarlem, IJmniden, Arnhem, Nijmegen, Tiel, Zaandam, Helder, Hoorn, Alkmuur,
Leiden, Delft, Schiedam, Dordrecht, Gouda, Gorinchem, Vlissingen, Middelburg, Goes, Tilburg, Yenlo, Heerlen, Zutphen,
Deventer, Enschede, Hengelo (0.), Almelo, Zwolle, Amersfoort, Hilversum en Weesp.
VRIJDAG 25 en ZATERDAG 26 OCTOBER 1012 «even xvij in ons liliaal te
aan ieder koepor van een pond BOTER, KOFFIE, THEE of CACAO, behalve de «ewone bon,
Nu de boter buitengewoon hoog in prijs is, maken wij IJ bijzonder attent op onze VERPAKTE BOTER. Vervangt geheel natuurboter voor tafel- en keukengebruik.
Merk NATTRA, 50 cent per pond met een lieele bon, 25 cont per half pond niet een halve bon cadeau.
Merk EXTRA FIJN, 46 cent per pond met een lieele bon, 26 cent per half pond met een lialve lom cadeau.
Merk PRIMA, 42 cent per pond met een lieele bon, 21 cent per half pond met een halve bon cadeau.
Huismoeders, doet uw voordeel en koopt in onze winkels; daar kan men voor de bons prachtige en nuttige cadeaux bekomen, ook kau men de door ous uitgegeven
bons en spaurbons inwisselen voor Manufacturen.
P. S. Op de dagen van Extra Cadeaux, worden wegens de drukte geen bons ingewisseld. Op suiker worden wel bons doch geen Extra Cadeaux gegeven.
Aanbevelend, DE DIRECTIE.
17.)
Harald hail Else gevraagd te komen om zelf
Alice te kunnen spreken en dus was 't niet
mogelijk, dat zijn zuster den heelen dag met
(Jerda was; dan zou hij Alice toch niet te
.«preken krijgen. En als hij Else aftelegrafeerde
dan ging het óok niet, want dan kreeg hij Alice
heelemaal niet te spreken, 't Was verschrikke
lijk hij zat zoo vaat als een muur.
„Wat moet ik beginnen? lloe kom ik er
uit
Tot zijn groolen schrik betrapte hij zicli er
op. dat hij hardop had gedacht en zag hij. dat
Ie beide dames hem verwonderd aankeken.
„Waaruit?' vroeg mevrouw Yon Langen.
Het angstzweet parelde op zijn voorhoofd.
„Niets, nergens uil, mevrouw. Hoegenaamd
niets. Wat zou er wezen Maar daar valt me
opeens in, dat ik van uw allervriendelijkst aan
bod geen gebruik kan maken. Ik heb heelemaal
vergeten, dat mama meekomtja, mijn moeder
komt óok. Ik begrijp zelf niet, dat ik dat heb
kunnen vergeten
„Dat spijt me in dit geval zeer".
„Mij ook, mij ook" stemde llaraid loc „dat
wil zeggen, mevrouw, dat ik er natuurlijk erg
blij om ben, dat moeder óok komtik zou toch
al een heel slechte zoon wezen als ik mij daar
over niet zeer zou verheugenmaar liet spijt
me, dat Else nu niet bij li kan logeerenziet
li, dat spijt me heel erg".
l laraid loog er op los, «lat het zoo daverde en
wist daardoor n. leer, wat hij alzoo had ge
zegd en terwijl stond door te slaan, dacht
hij „Ik moet dadelijk naar huis tclegrafeeren
Else moet öf niet komen óf moeder meebren
gen. Maar wat moet moeder hier doen. Neen,
die moet maar wegblijven, want als ze bemerkt
boe ik heb gelogen, dan wordt ze boos en gaat
dadelijk weer weg. Ik iteb er me geweldig in
vaat gewerkt".
I)e twee dames keken elkaar aan zij merk
ten, dat er iets haperde. Wat dat kon wezen
Daar (rad de oppasser binnen met een tele
gram.
„Voor U, mijnheer Von Kschborn zeide de
gastvrouw.
„Zeker van Else" meende Harald, die bet le-
'egram ongeopend in den zak wilde steken.
„Maar geneer U tocb niet, mijnheer Esch-
born" meende mevrouw Von Langen.
Hij opende dus het telegram, terwijl hy
dacht
„Als Else seint, dat ze alleen komt, dan hen
ik verloren. Ik kan óok niet zeggen, dat moeder
zich heeft bedacht en dus weer thuis blijft. Dat
gelooft tóch niemand. Eerst laat ik moeder plot-
selig verschijnen en onmiddellijk daarna even
plotseling verdwijnen. Kwam Else óok maar niet.
Dan moest ik wel iets nieuws bedenken om
Alice nog eens te kunnen spreken, maar daar
zou Bertha misschien wel wit op weten".
Hij hield hel telegram nog altijd ongeopend
in zijn hand.
„Maar lees nu toch eerst even, mijnheer".
..O, pardon; zeker, 't spreekt vanzelf: ik
had er heelemaal niet meer aan gedacht
Eindelijk vermande hij zich en vouwde het
telegram open en las, tol zijn groole verbazing
„Ben zeer ongerust over je brief. Wat
heb je ui weer voor dwaasheden gedaan?
Aan Alices verlangen naar mij geloof ik
evenmin als je zelf. Ik kom toch, Moe
der korr.t meé."
Een pak viel hem van 't liarl.
„Het is zooals ik de eer had L' te zeggen,
mevrouw het is een telegram van mijn zuster,
die me seint, dat mama meekomt" en hij reikte
haar het telegram over. Die satisfactie was hij
haar na al zijn liegen toch wel schuldig.
Maar zóo had hij haar het telegram gegeven
of hij begreep welke nieuwe enorme ezelstreek
hij had begaan. Wat had mevrouw Von I.an
gen nu te inaken met Alice? Hoe was 't nu
ter wereld mogelijk, dat hij zóo de eene dom
heid op de andere stapelde.
Mevrouw Von Langen hield het telegram nog
ongeopend in de hand en met haar allervrien
delijkst lachje vroeg ze
„Moet ik 't werkelijk lezen?"
.Liefst ware hij opgesprongen en had hij haar
papiertje uit de hand gerukt, maar dat ging
toch oók niet en evenmin kon hij zeggen
„Lees u 't als 't u belieft toch nietik heb er
al spijt genoeg van, dat ik t I heb gegeven".
Zoo dwong hij zich lot zijn allerzoetst lachje
en zeide: „Stellig wel, mevrouw; ik verzoek er
IJ zelfs om. Ik zou bijna willen zoggen, dat V
er mij een heel grooten dienrt mee bewijsl."
Dat was de grootste leugen van deze eeuw
Hij bemerkte het, zoodra hij het had gezegd.
Mevrouw Von Langen nam haar face ii main
en deed alsof zij het telegram alleen uit beleefd
heid jegens haar gast doorvloog en de inhoud
haar absoluut niet interesseerde en zij gaf het
telegram zóo snel terug, dal Harald in zich Je! ven
zeide „Zij kan in dit ondenkbaar oogenblik
onmogelijk alles hebben gelezen. Den naam
Alice heeft ze gelukkig niet opgemerkt
Maar zijn vreugde was van korten duur.
„Tiet spijt me werkelijk, mijnheer, dat onze
logeerkamer niet groot genoeg is om ze ook aan
uw moeder te kunnen aanbieden en dus zullen
uw dames in het hotel hun intrek moeten
nemen. .Maar ik reken er stellig op, dat I' uw
moeder en uw zuster aan ons komt voorstellen.
Misschien brengen zij jullrouw Alice dan óok
mee. Dat is zeker een oude vriendin uwer
moeder
Het klonk zóo onverschillig alsof dit óok een
doodgewone beleefdheidsvraag was maar toch
brandde mevrouw Von Langen van nieuwsgie
righeid. Zij had al aanstonds bemerkt, dat er
iels niet iu orde was en nu wilde zij weten wat
dat was.
„Pardon, mevrouw, freule Alice van Schim-
brun is de beste vriendin van mijn zuster. Zij
heelt veel verdriet gehad. Vroeger behoorde zij
tot de beate kringen van Berlijn, doch is on
hier in het pensionaat om te Worden opgeleid
lot onderwijzeres'
(Wordt vervolgd.)
