Te Amersfoort: Langestraat 54, hoek Krommestraat.
dagelijks vcrsclic DOTER1jETTE.R8 en
ÜPOORBAHIiKT van natuurboter
SPECULAAS 25,35 fflt, BORSTPLAAT 371= cenl, SUIKERBEESTEN 37't ceil, FOIDAHT GULDENS 40 Ml gr pi.
WereldNtad-
programiiia Mo. 2.
alleenIieell in Ne
derland NO Filialen.
eenl per |>oinl.
PIANOs. ORGELS PHONOLA's.
Orgels van HÖRÜGEL, WORCESTER, REED ORGAN Cy., WII.MING 1 ON,enz
N. V. Bioscope Maatschappij „DE AREND".
Het geheim van de spelonk.
Feuilleton.
Gedetacheerd.
JAMIN
Grootste inrichting. Gezamenlijk personeel
75( personen.
Er bestaat geen beter, geen goedkooper
adres voor
Van bovengenoemde artikelen werden gedurende de St. Nieolaasdagen 11)11 in onze fabriek :j, MILLÏOEN
l'OND verwerkt, Csf* De sorteering St. Nicolaas-artikelen en t'hocoladeletters is grooter dan ergens anders.
Alle artikelen worden machinaal vervaardigd.
Steeds grooter succes!
VAN ACHTERBERGH's BRANDSTOFFENHANDEL.
Bestel kantoor Arnlieiuschestraat I. Magazijnen Koestraat 4-G-S. Telefoon 155.
Voor liet aanmalien der liacliels
Lange, zssr losse turven. Ceh.arste bokjes hout.
Beuken houtskool. Talhout.
Gekloofd keukenhout. XZoutvuurmakers.
Vraagt prij sopgave.
ENGELBERTS, VON GLAHN SLIGCHER.
COMMISSIONS AIRS IN EFFECTEN EN KASSIERS.
AMST K 111> A M A .M K RH F O U T
Beheerder van het Bijkantoor te Amersfoort
J. C A T T X E,
1* 1 ii li t s oiv n 12, luiere. Tc I. 188.
S A F E-l) E P O S I T.
Nieuwste constructie. Fabrikaat „Lips''. Brand- en Inbraak vrij.
LOKETTEN TE HUI K van 1 7.50 por jaar af, 1 per maand, enz., desgowenscht m«u geheime
gecombineerde sluiting. Afzonderde knipkamer ten behoeve der cliën'Mo beschikbaar.
BÏÏQH don BJÏDP e Magazijn en Kantoor Arnhemschcstraat8
Tuil Huil DUllU, 2e Magazijn en werkplaatsen Koestraat 6. ÜiÜU.
OPGERICHT 887.
Diqyia^O van HECHSTEIN, STEINWEG NACHF.F. ADAM,C. MAND, ZEIT- j
ST 1<XI1U IER "WINKELMAN', C. KCKE, UERF.l. I.ECHI.EITER, enz. j
Verder levering van elk gewenscht fabrikaat in iedere houtsoort.
TKKHIKEN. RUILEN. REPAREER EN. STEMMEN. I
Van Vrijdag '3'.) Nov. tot eu met Donderdag 5 Dee.
1w ERELDGEBEURTENISSEN.
De laatste heldendaden der vliegeniers in Frankrijk en België. De
ommegang met het Miraculeuse beeld te Napels, enz. enz.
POLIDOR CONTRA ZIJN SCHOONMOEDER. Koiniseli.
DE RAMPEN VAN DEN OORLOG. Drama.
GAVROCHK HIWT EEN BOCHELTJE. Komisch.
GROOT DRAMA IN to TAFEREELEN.
Tegengewerkte lieicle.
Zonder fortuin.
De onderschepte brief.
Het gedwongen huwelijk.
Victor wordt rijk.
Teleurstelling.
De noodlottige samenkomst.
In de spelonk.
De verschijning.
Voor altijd heengegaan.
•i. ONOSIME EN DE OLIFANT. Komisch.
PRIJZEN: Logos ('0.50, lste Rang f0.40, 2<Io Rang t'0.25, Mo Rang fO.la.
28.)
..Zeg. Harold" meende Else toen hij een
oogenblik zweeg om weer op adem le komen
,,als ik bedenk, dat je vanochtend geen geluid
kon geven, moet ik erkennen, dat het je nu
toch goed nfgaal".
„Merk je 't ook «eide hij trotsch. „Ja, je
broer is er eentje waar je Irotsch op mag zijn.
Ik zeg je, dat het een ijzeren Hein is, '3 mor
gens halfdood en 's avonds weer springlevend
Kom, laten we eens drinken op de gezondheid
van je eenigen broer, den trotsch en het geluk
van zijn teergeliefde en aangebeden moeder;
aldus hij leve, groeie, bloeie en gedije!"
De glazen stootten tegen elkaar; daarna boog
Harald zich naar zijn moeder en zijn zuster,
kuste beiden teeder en zeide „Hoe heerlijk toch
dat jelui hier bent; ik kan jelui niet zeggen boe
ik ine daarover verheug".
„En Alice dan eerst", plaagde Else.
Harald keek haar geüergerd aan. „Wat zeur
js toch met die Alice?" zei hij. „Die zal je nog
vroeg genoeg te zien krijgen".
Elte wildo het raadsel oplossen en zeide daar
om nogmaals: „Zeker, ik zei haar heel spoedig
zien; ik zei immers al, dat ik morgen vroeg
naar haar toe ga".
Weer schrikte Harald hevig, maar toch gaf hij
zich nog niet verloren.
„Maar, Else, wees toch verstandig en denk eens
eerst na eer je spreekt" vermaande fay „Ik heb
je al gezegd, dat je AJice onmogelijk morgen
kunt te spreken krijgen. Denk er toch eens aan,
dat ze niet zoo vrij is als jij; elk uur, neen,
elke minuut van haar dag is bezet en de rust
tusschen de minuten heeft zij ook nog meer
Jan genoeg te doen 0111 haar ies nog rans even
door te zien. En de oogenblikjes die zij vrij
heelt, moet ze dan nog in de grootste eenzaam
heid doorbrengen, geheel alleen op een onbe
woond eiland, ach, ik meen natuurlijk op een
eenzame bank. Ik heb haar eens zoo zien zitten,
doodstil, wel wat frisschc lacht inademend, doch
zoo vreemd, zoo zonderling, alsof een andere
daar zat. In die oogenblikken vliegen haar ge
dachten over de gevangenismuren heen naar de
vrije wereld zij is dan ongenaakbaar en nie
mand mag dan met baar spreken, want anders
wordt haar verlangen naar de vrijheid z6o groot,
dat zij zich niet meer kan inhouden en vlucht
en dan is 't met haar examen natuurlijk voor
gond mis".
„Neen maar, dal mag niet, dat zou verschrik
kelijk wezen" zeide Else, die deed of ze alles wat
haar broer bijeeuloog maar voetstoots geloofde
„die arme Alice, Maar zou er nu heelemaal niets
op te vinden zijn om haar, nl is 't ook maar
even, te spreken te krijgen
„Toch v/el" zeide Harald „eens per week is
er ontvangdag, maar daarvoor moest je je eerst
aanmelder, heel uitvoerig aan de directrice
schrijven en om zoo te zeggen woord voor
woord aangeven wat je wilt bespreken. De direc
trice werkt dan het gesprek om zoo te zeggen
uit. je weet hoe ik dat bedoel, om zoo te zeg
gen, maakt er een dialoog van en zendt dit dan
terug met het bewijs vad toegang, dat een volg
nummer draagt. Alleen iemand diezoo'n entree-
kaart beeft, wordt toegelaten alle overige ko
men te vergeefscb* er valt niets aan te verun-
deren, door bidden noch smeeken, en Berta, de
vrouwelijke cipier en deurwachter, is onverbid
delijk en bovenal onomkoopbaar
„Maar hoe ben jij dan binnen gekomen Je
hebt toch Alice bezocht den zelfden dag nadut
je mijn brief ontving. Iloe heb jij je dan zoo
plechtig en lang te voren kunnen aanmelden
„Zoo, nu slaat het dadelijk dertien" dacht
Harald „nis ik me nu niet vastlieg, doe ik het
nooit" en hij zeide, quasi met de grootste ver
bazing: „Hoe ik daar kwam? Heb ik je dat
niet reeds verleid Dat was heel aardig, om zoo
te zeggen komisch, ik bedoel" verbeterde bij
zich toe hij bemerkte, dat hij op 't punt was
een domheid te zullen zeggen „ik bedoel dood
eenvoudig. Ik had toevallig vernomen, dat het
juist ontvangdag was en nu kwam het er maar
op aan, een kaart met een nummer machtig te
worden. Na, dat was toch doodeenvoudig. Ik
zond Teler naar het casino en liet mij een
nummertje uit de garderobe halen dut liet ik
zien zoodra de deur werd geopend en ik was
binnen het heiligdom".
„En bleef je binnen, werd je er niet uitge
werkt
„Hoe kom je er bij. Neen, je hadt eens moe
ien zien hoe voorkomend men tegenover mij
was. Eerst was er natuurlijk heel wat verba
zing, toen ik in uniform binnenstapte, maar
toen ik aan :t woord kwam, waren allen gewon
nen, zelfs de oude directriceik geloof zelfs
dat het een haartje heelt gescheeld of zij was
mij om den hals gevlogen. ik kan heel
vriendelijk zijn als ik wil."
„Maar ook heel onvriendelijk" zeide Else op
eens. „Neen, neen, ik meen het' vervolgde zij,
toen zij Harald verbaasd zag kijken jij tele
grafeert ons en wij komen hals over kop hier
heen en in plaats van ons nu te zeggen waarom
je ons laten komen, zie je nu bijna een uur
j door te slaan en het blauw van den hemel te
liegen. Ja, kijk maar niet zoo, want je weet
j zeil heel best, dat van al hetgeen je hebt ge-
zegd je zelf geen syllabe gelooft".
„Else heeft gelijk" zeide nu ook zijn moeder.
„Ik wil aannemen, «lat je niet zoo jokt uit
gewoonte, maar dat je je moeder hierheen laat
komen en haar dan voor 't lapje tracht te hou
den, vind ik verre van aardig van jo en ik
moet erkennen, dal ik dat niet van je had ver
wacht". Zij stond op om naar het hotel te
gaan.
„Maar luister nu toch eens, mama" verzocht
Harald „dan zal ik u alles uitleggen neen,
niet dadelijk, maar morgen, als ik weer geheel
bij stem beu. Ik bemerk, dat ik me toch nog
erg moet in acht nemen en daarom heb ik ook
niet alles gezegd 0111 mijn stembanden te sparen,
maar daardoor wellicht de hoofdzaken af en
toe vergelen. Enfin, morgen hoor jelui alles".
„Dat wil ik hopen" zeide zijn moeder „want
anders zal ik lot mijn spijt gedwongen zijn,
morgen al te reizen".
„Om 's hemels wil, mama, dat moet u niet
doen; u moet minstens acht dagen hier blij
ven; ik moet u toch de bezien waardigheden
laten zien. U begrijpt niet hetgeen hier alzoo te
zien is: eenbrandspuithuis, vier kerken, éen
voor elke religie en een extra vpor het garni
zoen, en de bestrating. Maar er is ook geen
denken aan, dat U z.óo vlug weer zoudt vertrek
ken. [I moet stellig een visite maken by de
vrouw van den kolonel. Ik dacht, dat Else al
leen zou komen en toen was mevrouw nl aan-
slonds zoo vriendelijk, Else to logeeren le vra
gen. Zij reken', er stellig op, jelui te leeren
kennen en Else, Gerda en jij passen goed bij
•dkaar". (Wordt vervolgd.)
