5
BLOOKER'S
CACAO
TRAVOL.
Kivnili
MATINEE
„OLIVIER TWIST",
5,10,20 en 30 cent.
FROU-FROU
Priia BAT111IG (an
Mocca Tric-Trac
DAALDERS
is en blijft de beste.
VETTER Co.,
DE HUISHOUDGIDS.
Nationale Vereeniging
tot steun aan miliciens.
Feuilleton.
Gedetacheerd.
0| PANDBRIEVEN met WINSTAANDEEL van de
|Q ïiuiiuiiu JLiuuiu nuiuiwu uipjtl
te GORINCHEM
zjjn verkrijgbaar bij alle Effectenkantoren.
Agent voor AMERSFOORT
AMERSFOORTSUH WISSEL- en EFFECTENKANTOOR.
Het middel tegen winterhanden en voeten.
Prjjs per doos 12l/2 cent.
■krijgbaar bij
A. VAN DE WEG,
Langestraat 23, Telefoon 217.
§Bij den ondergeteekende verschijnt 33
iederen Woensdag w
j| De Hollandsche Lelie jg
a; Weekblad voor jongedames
onder Hoofdredactie 1*
Jonkvr. ANNA de SAVORNIN LOKMAN.
De Hollandsche Lelie" is heieenige
f*' Weekblad in Nederland voor dames
uit de hoogste en beschaafdste krin- tQ
gen. Let hierop voor uwe advertentie. 0g-
J& Prijs per jaarg. f 4, fr. p. p. f 4.20
cL, proefnummer gratis.
jg Amsterdam. L. J. VEEN. jg
WOENSDAG I
's middags 2 nar,
Arnliemsclieweg.
Onder meer zal worden vertoond het
bekende werk van
CHARLES DICKENS
waarin de titelrol, de jonge Olivier, vervuld
wordt door een bekende Engelsche actrice.
Zeer amusant (oor de jeugd.
Prijzen voor kinderen
niet de „LINDEBOOM"
is de ECHTE.
Wacht u voor NAMAAK.
Firma li
(an
verkvjjgbaar ARNIIEMSCHEWEG 42.
12 flacons van 1 pond a f0.60.
8 1 - 0.65.
4 1 - 0.70.
„etxui Acuxr-
ACAadel^'fu>^,£Ü>cA'
1fioncUftaA 2,5&esd*
JHojclt- xit cLe Jm&oft-
A. J. TEN HOPE, Rotterdam.
met een overheerlijk
Moooa-aroma.
Biscuitfabriek „de Lindeboom".
Firma Wed, B.
Oreaiet-v»r»8»iJi»<
Correspondentschap te Amersfoort.
uir. H. J. M. ran den BERGH
WILHELMINASTRAAT 5.
te Amsterdam.
Zij stelt zich ten doel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseoren van handelspapier
het ontvangen van gelden a déposito
rekening-courant.
Chocolade Mocca Stangen
Chocolade Ylinders
ware DELICATESSEN.
Biscuitfabriek „de Lindeboom".
Firma Wed. B. (an
Distill. Wijnen. Likeuren.
Lieve Vroune-kerkhof, AMERSFOORT.
Gouden Medaille, Gent 1908.
Onder redactie van mejuffrouw N. CARIOT, Leerares in Koken en Voedingsleer
te ZWOLLE.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en aan
het bureau van >DE HUISHOUDGIDS»
Burgstraat 65, UTRECHT.
Afdeeling Amersfoort en omstreken.
Werkgev.,1 s, die betrouwbare
werkkrachten noodig hebben, en Miliciens,
die naar werkzaamheden uitzien, worden
verzocht zich te wenden tot het Secreta
riaat der afdeeling, Schimmelpenninck-
straat 41, te Amersfoort.
N.B. Alléén die miliciens, waarvan de
dienstrapporten, opgevraagd bij
hunne laatst commandeerond
officieren gunstig luiden, kommi
in aanmerking voor steun door
de vereeniging.
52.)
Harald wendde zich driftig om en vroeg
„Bertba? Wat wilde die hier? Je toch niet
bezoeken Je weet, dat ik dat niet wil hebben".
Peter was op zijn manier zwaar beleedigd en
zeide
„Hoe kan meneer zóo iets van me denken
En bovendien heb ik ine nooit veel om Bertba
bekommerd en me eigenlijk maar met baar in
gelaten ter wille van U. Dat heb ik haar zoo
even ook gezegd, toen ze met alle geweld wilde,
dat ik haar zou trouwen".
„Moet jij óok trouwen Arme kerel" zeide
Harald vol medelijden. „En doe je 't ook
„Ik denk er niet aan, meneer. Ik ben nog
veel te jong en behalve Bertha heb ik nog
twee meisjes en wat de een van me wil, kunnen
de andere twee óok willen en drie vrouwen te
gelijk ie toch wel wat veel en dus trouw ik
maar heelemaal niet".
„Heel verstandig" meende llareld „maar hoe
kwam Bertha er dan zoo ineenB toe, te willeu
trouwen?"
Hoewel Peter heel goed wist, dat hij alleen
was met zijn heer, keek hij om, ten einde te
zien of er niet de eene of andere luistervink was
en zeide daarna, bijna duisterend
„Ze moet welze is weggejaagd, op staanden
voet, en de jongejuffrouw voor wie ik laatsteen
brief moest brengen is óok weggejaagd".
„Wat zeg je?"
„Ja. ze staan allebei op straat; Bertba heeft
me alles in kleuren en geuren verteld en ge
zegd, dat meneer wel weet hoe het gekomen is.
De juffrouw, van Bertha, de commandante van
de school zal ik maar zeggen, is achter de
heele geschiedenis gekomen en toen heeft zij de
juffrouw van den brief op rapport laten komeu
en toen is de bom gebarsten en 't heeft er ge
waaid van belang".
Ja, dat geloofde Harald nu óok wel. Ilij wist
er geen raad op en keek Peter aan alsof deze de
grootste bezienswaardigheid van deze eeuw was.
De schrilr had hem bevangen.
Maar plotseling ademde hij verlucht op. Het
ongeluk, waarop hij sedert den ochtend reeds
had gewacht, was dan toch eindelijk gebeurd.
„Dat is een mooie geschiedenis" zeide hij
eindelijk.
„Dat zei Bertha ook" stemde Peter toe. „TJ
hadt Bertha eens moeten hooren ke keer gaan.
Zij krijgt geen cent loon en de juffrouw heelt
haar gezegd, dat ze gerust naar de politie kun
loopen als ze loon en koBtgeld wil hebben. Dat
moet ze zelf maar uitzoeken. Maar ze heeft ook
gezegd, dat U de schuld is van alles, dat U
haar die goede betrekking hebt doen verliezen
en dat U dus ook verplicht was om te zorgen,
dat zij een nieuwe betrekking kreeg".
„Dat loopt er toch overheen" zeide Harald.
Maar toch, al vond hij het heel vervelend, dat
Bertha alles en nog wat had uitgepraat met zijn
oppasser, toch kon hij haar niet heelemaal on
gelijk geven. Hoe had hij nu toch zóo dom
kunnen zijn, gebruik te maken van haar tusschen-
komst. Ilij schaamde zich.
„Nu, maar ik heb Bertha ook het mijne ge
zegd" vervolgde Peter „dat hadt U óok eens
moeten hooren. Zóo heb ik nog nooit iemand
de huid volgescholden".
„Ja maar, Peter, het was toch niet billijk van
je en al overdrijft Bertha, toch is er wel een
grond van waarheid in hetgeen ze zegt. In ieder
geval wil ik niet, dat ze van de daken schreeuwt
wat ze meent te moeten zeggen. Zie eens" hij
haalde een bankje van 100 Mark uit zijn porte
feuille „geef baar dit namens mij en zeg haar,
dat zij over vier weken er nog zoo een krijgt
als ze haar mond boudt. Dan ben ik weer te
Berlijn en kan ze voor mijn part land en zand
aan elkaar praten".
,,'t Is zonde, zooveel geld" meende Peter.
„Nu ja, maar geef 't haar maar" zeide Ha
rald en vervolgde dreigend „En jij houdt óok
je mond, boor je en als ze je wat vragen, weet
je van niete".
„Ik heb nog nooit iets geweten, meneer".
„Zoo, dan is 't goed geef me dan nu maar
mijn sabel en mijn pet en dan kan je welgaan".
Maar in plaats van nu ook naar zijn moeder
te gaan, viel hij neer op een stoel, 'n Mooie
geschiedenis. Hoe kwam hij daar heelhuids uit.
En Alice van school gejaagd. Wat zou hij haar
zeggen als hij haar weer eeus ontmoette. Hij
had het gevoel, dat hij verplicht wns, iets voor
haar te doen. Maar wat? En hoe? O ja, zijn
moeder en zijn zuster verlangden van hem, dat
hij haar zou trouwen.
„Ach ja, dat is waar ook" besloot hij zijn
overpeinzing „dat had ik bijna vergeten". Hij
ging vom zijn grooten kleedspiegel staan en
zeide„Ziet nu zóo iemand er uit, die over een
kwartier verloofd is? Ja, maar die neef Leopold.
Maar moet ik nu om dat uilskuiken trouwen
Enfin dan maar. Maar 't is toch wat te zeggen".
Eindelijk verliet hij zijn kamers en oen paar
minuten later stond hij vóór 't hotel.
Zijn moeder, anders altijd de liefheid zelve,
ontving hem zóo koel en voorkwam zóo ener
giek zijn poging om haar een kus te geven, dat
hij niet wist hoe hij 't had en als een school--
jongetjen met neergeslagen oogen vóór haar stond
„Je hebt je keurig gedragen, Harald" begon
zij aanstonds. „Weet je watje hebt uitgehaald
Weet je, dat freule Von Schfinbrun van school
is gezonden?"
ookIk W"6t alle8' mama; ik weet' dat B«tha
„Bertha? Wie is dat nu weer Gerda, Alice
en nu weer Bertha".
„Maar, mama, Bertha is toch maar de meid".
„Wat Een gewone dienstbode Wat heb je
daar nu weer mee uitstaande
„Ik? Niets, mama. Zg is een meisje van mijn
oppasser, of liever ze was het, want hij heeft
haar onmiddellijk haar congé gegeven toen ze
brutaalweg beweerde, dat ik er de oorzaak van
ben, dat zij is weggejaagd".
„Hoe laDger zoo mooier. Alice heeft me daar
van niets verteld. Ik moet je mijn compliment
makeD. Zelfs met dienstmeiden leg je 't dus
aan. Werkelijk, ik moet zeggen, dat je je keurig
gedraagt, zoo heolemaal als officier en als gen
tleman".
Harald waagde het niet, op te kijken. Ein-
delyk zeide hij
„ïk zal alles doen wat ik kan om alles w«er
goed te maken".
„Dat is dan ook wel hot allerminste, dat ik
van je verwacht" zeide zijn moeder. „Maar ik
bogrijp niet hoe je zóo hebt kunnen liegen eu
draaien. Heeft je vader of hob ik je daarin
voorgegaan Schaam je je niet En na eeu
lange pauze, waarin Ilarald niets vermocht te
zeggen, vervolgde zij„En hoe denk je goed te
maken hetgeen je hebt gedaan
Nog durfde hij zijn moeder niet aankijken en
zeide, timide als een schooljongen, die op 'teen
of ander is betrapt:
„Ik zal aan de directrice onder een of ander
voorwendsel een som gelds zenden, bij wijze
van schadeloosstelling voor hel niet-komen van
Alice V0°r "6rtha hel' 'k a' ^orgd; en
„Nu En Alice?" vooeg zijn moeder, toen hy
plotseling zweeg. J
Nu pas keek Lij op. Een dieoe zucht ont
wrong zien aan zijn borst. Daarna zeide hij,
vastberadenJ
„Die trouw ik». (Wordt vervolgd.)
